Ντοκουμέντο Νο #09 στη νέα σειρά στοιχείων ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’. Τα ντοκουμέντα αυτά αποτελούν συνέχεια ή νέα και συμπληρωματικά στοιχεία στο βασικό σώμα των στοιχείων της υπόθεσης για την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995. Εδώ η πρώτη έρευνα του Ιουνίου 2015 σε αρχείο e-book/pdf. Θα δημοσιεύεται κάθε μέρα ένα καινούργιο report με νέα άγνωστα τεκμήρια, μέχρι την επέτειο της σφαγής, στις 11 Ιουλίου, όποιος, όμως, θέλει, μπορεί να διαβάσει όλα τα δημοσιεύματα με τα νέα ντοκουμέντα συγκεντρωμένα στη σελίδα ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή‘.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Το σημερινό report έχει τίτλο: ‘Το χαμένο φιλμ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τον Ράντοβαν Κάρατζιτς να φανατίζουν τα σερβικά πλήθη εναντίον των Μουσουλμάνων συμπολιτών τους’. Πολύ μικρά τμήματά του ίσως έχουν συμπεριληφθεί στο κείμενο με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ‘.
Ντοκουμέντο #09: Το χαμένο φιλμ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τον Ράντοβαν Κάρατζιτς να φανατίζουν τα σερβικά πλήθη εναντίον των Μουσουλμάνων συμπολιτών τους
Θυμάστε τη φωτογραφία με την ομιλία Ράντοβαν Κάρατζιτς και Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού) τον Σεπτέμβριο του 1992, κατά την διάρκεια μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι; Θυμίζουμε το σχετικό απόσπασμα, ενώ περισσότερα για αυτή την τυπική περίπτωση βαλκάνιου warlord-μαφιόζου μπορείτε να δείτε και στο σχετικό αφιέρωμα (‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic): Ποιος ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς’):
«# Ο Μπάγιαγκιτς, πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ήταν ο τοπικός φεουδάρχης και μεγαλογαιοκτήμων, με εξαιρετικά μεγάλη ισχύ και περιουσία. Αλλά και μετά τον πόλεμο ήταν (και είναι) πολιτικός παράγοντας -διαδοχικά- σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές που τον έχουν υπό διερεύνηση, παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία, αλλά και σύμφωνα με τον τύπο της Βοσνίας, είναι ο τοπικός νονός -και πάντα μεγαλοπαράγοντας της περιοχής. Εξαιρετικά ευλαβής και θεοσεβούμενος. Τις θέσεις του σαν επίτροπος στην εκκλησία και τα εκκλησιαστικά του αξιώματα σαν μεγάλος ευεργέτης της ενορίας και της ευρύτερης Μητρόπολης του, δεν τις αμέλησε ποτέ. Ούτε στον πόλεμο, όταν ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός στον σερβοβοσνιακό στρατό -και σε θέση κλειδί, μάλιστα, σαν αξιωματικός υπεύθυνος Εφοδιασμού-Μεταφορών, διάβαζε σπάσιμο εμπάργκο. Ηταν προσωπικός φίλος του ηγέτη των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς (Radovan Karadzic), χρηματοδότης και συνιδρυτής στο εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS, και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλη συγκέντρωση-κηδεία Σέρβων θυμάτων από συμπλοκές με Μουσουλμάνους, με ομιλητή τον Κάρατζιτς, και με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι.
Περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), κοντά στη Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρίσκεται η αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος καταγωγής του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), 30 Σεπτεμβρίου 1992. Στη φωτογραφία ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ομιλία κατά την διάρκεια της μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι. Ο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον ηγέτη των Σερβοβόσνιων, με το χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca.
Την ίδια εποχή του 1992, ο Μπάγιαγκιτς έφτιαχνε στην πόλη του Vlasenica ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων (όπως αυτά εδώ, πολύ σκληρές εικόνες) στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων ‘διά τα περαιτέρω’ (ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις), το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους και σε άθλιες συνθήκες. Ηταν το διαβόητο Susica camp, γεγονός που τον έκανε πολύ γρήγορα ‘διάσημο’ κι έτσι ήδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος για βασανιστήρια και δολοφονίες κρατουμένων στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, μαζί με πολλά άλλα ονόματα που θα αποδειχτούν στην συνέχεια πρωταθλητές στις δολοφονίες αμάχων και στους εμπρησμούς ολόκληρων χωριών μετά πλιάτσικου και εξανδραποδισμού των κατοίκων, όταν η σερβική εθνοκάθαρση θα ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο».
Τα πρώτα κατορθώματα του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Εκτελέσεις αμάχων στη Βλασένιτσα. Από την έκθεση με τίτλο: English Human Rights Committee, Report on Bosnia Herzegovina, Document submitted in compliance with a special decision of the Committee, 30/10/1992, σελίδα 8.
(περισσότερα…)
Από το The Books’ Journal που κυκλοφορεί, τχ#66, Μάιος 2016, κείμενο-συνεργασία, γραμμένο ειδικά για το περιοδικό από το XYZ Contagion με θέμα ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες‘, και τίτλο ‘Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα‘, διαφορετικό, ασφαλώς, από το κείμενο που είχε δημοσιευτεί εδώ, τέλη Μαρτίου, με αφορμή την καταδίκη του σφαγέα γιατρού ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία’.
The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016
Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα
«ΡΚ: Πόσα πακέτα έχεις, δύο χιλιάδες;
ΜΝ: Τακτοποίησα δύο χιλιάδες τώρα και θα έχω κι άλλα μέχρι να νυχτώσει.
ΡΚ: Ολα τα πακέτα να παραδοθούν μέχρι τις 12 η ώρα αύριο. Στις αποθήκες. Οχι σ’ εκείνες τις αποθήκες, σε άλλες, αλλού. Μίροσλαβ, όλοι πρέπει να πεθάνουν. Σκότωσε τους όλους, κάθε έναν που πέφτει στα χέρια σου, όποιον βρεις εκεί, πρέπει να πεθάνει»
(Συνομιλία μεταξύ Κάρατζιτς και του υπαρχηγού του στη Σρεμπρένιτσα Miroslav Deronjic, στις 13 Ιουλίου 1995, την ώρα των επιχειρήσεων).
Στις 24 Μαρτίου, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) έκρινε τον πρώτο ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς ένοχο για μία κατηγορία για γενοκτονία (στη Σρεμπρένιτσα) και εννέα ακόμη κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, στην Γιουγκοσλαβία των ετών 1991-1995. Μετά τις δίκες της Νυρεμβέργης, ο Κάρατζιτς είναι πλέον ο πιο υψηλόβαθμος πολιτικός που καταδικάζεται για γενοκτονία από διεθνές δικαστήριο στην Ευρώπη, και μάλιστα σε έναν πόλεμο που στοίχισε 130.000 ζωές, δημιούργησε πάνω από 3.000.000 πρόσφυγες και κατέστρεψε τις ζωές δεκάδων χιλιάδων βιασμένων γυναικών.
Η καταδίκη αυτή σηματοδοτεί το τελευταίο κεφάλαιο σε τρεις αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες Υβρεως και Νέμεσης, στην Ευρώπη του ‘Ποτέ ξανά’, και μάλιστα στο γύρισμα της χιλιετίας.
13 Μαΐου 1993. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Εταιρείας ελληνοσερβικής φιλίας και βουλευτής Αρης Μουσιώνης και ο προσφάτως καταδικασθείς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας Ράντοβαν Κάρατζιτς επιβεβαιώνουν την «πατροπαράδοτη ελληνοσερβική φιλία». Φωτογραφία ΑΠΕ.
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ
Η πρώτη ιστορία είναι το προσωπικό ταξίδι ενός φιλόδοξου θρησκόληπτου εθνικιστή. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που οδήγησε το μεγαλύτερο εθνικιστικό-φασιστικό κίνημα στην Ευρώπη μετά το 1945 σε μερικά από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα του 20ού αιώνα. Ψυχίατρος και αποτυχημένος ποιητής πριν τον πόλεμο, καταγόμενος από οικογένεια δωσιλόγων, ξέφυγε από την φτώχεια και την αφάνεια του χωριού του στο Μαυροβούνιο για να ενταχθεί τελικά στην πολιτική ελίτ της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο σκληρός σωβινιστής, που πίστευε σε «ανώτερες και κατώτερες» φυλές, και ήταν ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της εθνοκάθαρσης που υπέστησαν οι μη σερβικοί πληθυσμοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, έγινε ο πρώτος πρόεδρος του σερβοβοσνιακού εθνικιστικού εξτρεμιστικού κόμματος SDS, ο πρώτος -αλλά μη εκλεγμένος- πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska), και ο αρχηγός του στρατού των Σέρβων της Βοσνίας Vojska Republike Srpske (VRS), δηλαδή του στρατού εκείνου που βαρύνεται με χιλιάδες θηριωδίες και εγκλήματα πολέμου, και ήταν ό,τι πλησιέστερο στη ναζιστική πολεμική μηχανή μετά το Β’ΠΠ σε ευρωπαϊκό έδαφος.
(περισσότερα…)
Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.
Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’
— $$$ Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’
Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, ποιος θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι ΔΕΝ είναι από τον Β’ΠΠ;;; Κι όμως, είναι από το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 και ο άνθρωπος που εικονίζεται είναι Καθηγητής Νομικής, Δόκτωρ. Είναι ο τσέτνικ βοϊβόδας Dr Nikola Poplasen, σκληρός υπερεθνικιστής, αρχηγός και ιδρυτής του βοσνιακού τμήματος του εθνικιστικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι, και για ένα μικρό διάστημα λίγων μηνών το 1998-1999 πρόεδρος της Republika Srpska. Καθαιρέθηκε όταν αρνήθηκε να επικυρώσει την πρωθυπουργία του Milorad Dodik, στις αρχές του 1999. Για να φανταστείτε πόσο σκληρός και αμετανόητος εθνικιστής είναι, σκεφτείτε ότι κατηγορούσε τον Κάρατζιτς και το κόμμα του για ενδοτισμό. Εχει τιμηθεί το 2012 από τον πρόεδρο -πλέον- Milorad Dodik με την υψηλότερη διάκριση της Republika Srpska για τον ρόλο του στην δημιουργία της οντότητας. Σήμερα είναι γερουσιαστής στην Republika Srpska και πολύ πρόσφατα (Νοέμβριος 2015) υπήρξαν διαμαρτυρίες και σάλος διότι διορίστηκε στο ΔΣ του Ανώτατου Συμβουλίου Παιδείας και ΑΕΙ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την εφαρμογή ευρωπαϊκών στάνταρντ στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, την ίδια στιγμή που αποκαλεί την ΕΕ ‘Τέταρτο Ράιχ’. Για κάτι τέτοια φασιστόμουτρα δούλευαν (και δουλεύουν ακόμα) εδώ στη χώρα μας, ξέρετε ποιοι.
Πριν λίγο καιρό, στην επέτειο των 20 ετών από τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, ένας κατά δήλωσή του ‘αριστερός’ αλλά απολογητής των Σέρβων εθνικιστών σφαγέων, πρόεδρος ενός συλλόγου ελληνοσερβικής φιλίας και μέλος ‘Ομάδας Μελών ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων κ.λπ’, προφανώς ενοχλημένος από τις ίσως αρκετές -σε σχέση με όλες τις περασμένες χρονιές- αναφορές στη Σρεμπρένιτσα από πολλά και διαφορετικού τύπου ΜΜΕ, αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί ‘σαν αριστερός’ που είναι, και να γράψει ολόκληρη επιστολή στην ‘Αυγή’, Κυριακή 26/07/2015, την οποία διαβάσαμε κάτω από τον πομπώδη και ακατανόητο τίτλο-νουθεσία ‘Σεβασμό στις ευαισθησίες του ελληνικού λαού’.
Θαρρείς και μόνο αυτός, ο υποστηρικτής των Σέρβων αποτελεί τον ‘ελληνικό λαό’ ή θαρρείς και μόνο αυτός μπορεί να αποδείξει ότι πολιτεύεται με ‘ευαισθησίες’. Τις οποίες ευαισθησίες τις αναδεικνύει από τις πρώτες γραμμές του, όταν δηλώνει πεντακάθαρα ότι ανθρωπιστική βοήθεια δεν αξίζει για τα μικρά βοσνιάκια, παρά μόνο για τα μικρά σερβάκια. Μνημείο οι σχετικές φράσεις του, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την όποια αρχική καλή (‘φιλανθρωπική’) του πρόθεση.
«Τα μέλη μας έδειξαν ιδιαίτερη αυτοθυσία και ευαισθησία, δεν κάναμε διάκριση θρησκείας στα παιδιά, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια παραδίδονταν στα σερβοβοσνιακά εδάφη. Και ξέρετε γιατί; Οι μουσουλμάνοι δεν είχαν ανάγκη τη βοήθειά μας, τους βοηθούσαν απεριόριστα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μουσουλμανικές χώρες, Σαουδική Αραβία κ.λπ.».
Στην επιστολή του, αναμασά τις γνωστές σερβικές προπαγανδιστικές ισλαμοφοβικές ανοησίες για τους «χιλιάδες μουτζαχεντίν». Και φυσικά, αφού πιστεύει αυτό το ψέμα, γιατί να μην διακινήσει και το άλλο ταιριαστό -και βολικότατο για τη σερβική προπαγάνδα- κατασκεύασμα, περί δήθεν «δισεκατομμυρίων από τους Σαουδάραβες». Πρόκειται για ένα ακόμα απεχθές ψέμα: Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν μηδενική η βοήθεια των ισλαμικών κρατών στη Β-Ε. Λ.χ. η συνεισφορά όλων των ισλαμικών κρατών ήταν ένα πολύ μικρό μονοψήφιο ποσοστό στα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χρειαζόταν ετησίως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ -για τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια στους 3.900.000 πρόσφυγες (2.200.000 έως 2.800.000 ήταν οι βίαια διωγμένοι πρόσφυγες από την Βοσνία και από 400.000 έως 1.200.000 κατά καιρούς οι πρόσφυγες από τις άλλες κοινότητες) συν στους 600.000 πολιορκημένους σε πόλεις. Μόνο η Ελλάδα, που είχε προσφέρει στον ΟΗΕ το ιλιγγιώδες ποσό των 50.000 δολαρίων, τους ξεπερνούσε στη τσιγκουνιά. Ομοίως, από τις 230 σημαντικές ΜΚΟ που δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο 1991-1996 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, μόνο 11 προέρχονταν από ισλαμικές χώρες. Η δικαιολογία των ισλαμικών κρατών γι’ αυτή τους την απροθυμία, και πέρα από τα σερβικά εθνικιστικά ψέματα, ήταν (και αυτό είναι αλήθεια) πως «οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας δεν είναι καλοί ισλαμιστές». Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, υπόψη.
Βέβαια, έστελναν, λέει ‘ανθρωπιστική βοήθεια’, άλλο τώρα που κι αυτή δίνονταν με ρατσιστικά κριτήρια. Αποκλείεται ο παράγων να γνωρίζει ή και να παραδεχτεί ότι η ‘ανθρωπιστική βοήθεια’ πήγαινε κατευθείαν στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι είχαν δημιουργήσει με τις πολιορκίες τους, και τελικά γινόταν όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες. Αυτό είναι το έργο τους.
Ασφαλώς, δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του στους Σέρβους εθνικιστές και νουθετεί την διεύθυνση της ‘Αυγής’ να μην πολυπροωθεί τέτοια άρθρα, από αυτά που λένε την αλήθεια για την Σρεμπρένιτσα (όπως το ‘Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή‘, Αυγή, 14/06/2015, ή ίσως το γραμμένο από την αρχισυνταξία της εφημερίδας ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;;‘, 28/06/2015), διότι φαίνεται ότι τέτοια άρθρα ‘τον προκαλούν’, και αυτό δεν είναι καλό και πρέπον.
(περισσότερα…)
