Το περιοδικό ‘Σχολιαστής’, που εκδιδόταν από το 1983 έως το 1990 ήταν ένα περιοδικό-τομή στο χώρο του ελληνικού τύπου. Μέσω των ρεπορτάζ του περιοδικού και των πολλών υπογραφών από δημοσιογράφους που αρργότερα έγιναν πολύ γνωστοί, οι αναγνώστες του ήρθαν, ίσως για πρώτη φορά, σε επαφή με πολλά καυτά θέματα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Ελλάδας, και όχι μόνο. Θέματα, πολλές φορές αγνοημένα, αν όχι θέματα-ταμπού. Ενα από αυτά ήταν και η ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας στη Βόρεια Ελλάδα, ένα θέμα, που επί 40 χρόνια, από τη λήξη του Εμφυλίου και μετά, κανείς δεν το άγγιζε. Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980, υπό τη διεύθυνση της ομάδας των δημοσιογράφων που αργότερα, μετά το τέλος του ‘Σχολιαστή’, έγιναν γνωστοί ως οι ‘φορείς του Ιού‘ στην εφημερίδα ‘Ελευθεροτυπία’, μια σειρά άρθρων του περιοδικού ανέδειξαν τους «ανύπαρκτους» συμπατριώτες μας. Ενα δημοσίευμα, μάλιστα, παρομοίαζε την περίπτωσή τους με την περίπτωση των Παλαιστινίων, αλλά ενώ για τους τελευταίους γνωρίζαμε σε όλη τη Μεταπολίτευση σχεδόν τα πάντα, για τους πρώτους, που ήταν και εντός συνόρων, κανείς ‘δεν ήξερε’ τίποτε.
Σχολιαστής, τχ #79, Σεπτέμβριος 1989, Δημήτρης Ψαρράς, Οι ανθέλληνες Ελληνες, Οι φάκελοι που δεν καίγονται, Απόρρητο ντοκουμέντο, Επιβουλή κατά της Μακεδονίας
Μία μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του περιοδικού, στο τεύχος #79, του Σεπτεμβρίου του 1989, ήταν η δημοσίευση μιας ‘απόρρητης έκθεσης’ της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με τίτλο ‘Επιβουλή κατά της Μακεδονίας‘, και ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1982.
Αυτό το δημοσίευμα του περιοδικού ‘Σχολιαστής’, με την υπογραφή του Δ.Ψ. (=Δημήτρης Ψαρράς) και με τίτλο ‘Απόρρητο ντοκουμέντο – Οι ανθέλληνες Ελληνες – Οι φάκελοι που δεν καίγονται‘, και με (τον μάλλον ειρωνικό) υπότιτλο ‘Επιβουλές‘, παρουσιάζουμε σήμερα, σε πιστή ανατύπωση από το τεύχος #79, Σεπτέμβριος 1989.
(περισσότερα…)
Β.Μ. 23 Φεβρουαρίου 2011
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Διεθνή,
Εμφύλιος,
Ιστορία,
Καταστολή,
Μακεδονικό,
Μειονότητες,
Μεταπολίτευση,
ΜΜΕ + Δημοσιογράφοι,
Ντοκουμέντα,
Περιοδικά,
Σκελετοί στη ντουλάπα,
Σπάνιες εκδόσεις,
Υπαρκτός Σοσιαλισμός,
Ο Ιός γράφει για την ‘τελευταία πληγή του εμφυλίου’. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 21 Νοεμβρίου 1999. Υπάρχει στην ιστοσελίδα του ‘Ιού’, ασφαλώς, -εδώ το πρωτότυπο δημσοίευμα με τις φωτογραφίες
Η πρώτη σελίδα του αφιερώματος. Στο εξώφυλλο, ο Αλεξάνταρ Πόποφσκι, νεαρός μαχητής του ΔΣΕ στον Γράμμο, πολέμησε στο βουνό ως υπασπιστής του Ζαχαριάδη και του Φλωράκη σε ηλικία 16 χρόνων.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Η τελευταία πληγή του εμφυλίου
Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους. Κάποιοι παλιότεροι τους έχουν ξεχάσει. Κάποιοι άλλοι που πολέμησαν μαζί τους δεν θέλουν να τους θυμούνται. Και οι αρχές, με κυνισμό, περιμένουν απλώς να πεθάνουν. Κι όμως, εκείνοι ζουν ακόμα με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να ξαναδούν τον τόπο που γεννήθηκαν. Είναι οι τελευταίοι πολιτικοί πρόσφυγες που τους αρνούνται ακόμα την ελληνική ιθαγένεια.
Το φετινό φθινόπωρο προγραμματίστηκαν τρία σημαντικά ιστορικά συνέδρια με αντικείμενο τον εμφύλιο πόλεμο. Οι γνωστότεροι έλληνες ιστορικοί έδωσαν τη συμβολή τους σε ένα θέμα που φαίνεται ότι έχει περάσει πλέον στη δικαιοδοσία της επιστήμης τους. Ολες οι σοβαρές εφημερίδες συνέταξαν ειδικά αφιερώματα στα 50 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου. Διασταυρώθηκαν απόψεις και διατυπώθηκαν διαφωνίες, όλοι όμως φαίνεται να συμφώνησαν σε ένα σημείο: ο ελληνικός εμφύλιος είναι μια ιστορία του παρελθόντος.
Και όμως. Ο μισός αυτός αιώνας δεν φαίνεται να είναι αρκετός για να κλείσει και η τελευταία πληγή που άφησε στους επιζήσαντες. Οσες πολιτικές πρωτοβουλίες κι αν έχουν παρθεί για «την άρση των συνεπειών του» (με τελευταία το ομώνυμο νομοθέτημα της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη), ο εμφύλιος εξακολουθεί να στερεί από μια ομάδα πολιτών της Ελλάδας το αυτονόητο δικαίωμα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Τους απαγορεύει ακόμα και την απλή ολιγόωρη επίσκεψη στο χωριό που γεννήθηκαν, εκεί που είναι θαμμένοι οι γονείς τους, εκεί που ζουν ακόμα οι συγγενείς τους. Είναι οι τελευταίοι πολιτικοί πρόσφυγες, που ακόμα θεωρούνται «επικίνδυνοι», μόνο και μόνο επειδή πολιτογραφήθηκαν «Μακεδόνες» ή έτυχε να κατάγονται από τα σλαβόφωνα χωριά της ελληνικής Μακεδονίας και επειδή επιμένουν να αρνούνται οποιασδήποτε μορφής δήλωση νομιμοφροσύνης ή εθνικής μεταμέλειας τους ζητά το ελληνικό κράτος.
(περισσότερα…)
