Σκηνή Δεύτερη #02: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Δεύτερη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

@@@ Σκηνή Δεύτερη: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι

Στις 4 Ιουλίου 1964, παρακρατικοί εισβάλλουν στη Βουλή μετά από προεκλογική συγκέντρωση του υποψήφιου δήμαρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Πρόκειται για εκείνο το επεισόδιο που έμεινε γνωστό διότι συμμετείχε σ’ αυτό και ο Ρένος Αποστολίδης, που ήταν τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Πλυτά. Ενας από τους ακραίους ΕΚΟΦίτες ήταν ένας νεαρός φοιτητής, υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΟΦ και υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών (πόστο άκρως εμπιστευτικό και υπεύθυνο) με το όνομα Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας [7]. Ενας άλλος ήταν ο Γιώργος Βεντούρης, ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής-παγανιστής και αργότερα ηγέτης της ναζιστικής τάσης των φασιστών Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) και ηγετικό στέλεχος των Ιταλών φασιστών του FUAN (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης, Movimento Soziale Italiano). Λίγες μέρες αργότερα, διεξάγεται η δίκη για αυτή την εισβολή παρακρατικών στη Βουλή. Επικρατεί ένταση. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός αξιωματικού της Γενικής Ασφάλειας, η εισβολή στη Βουλή οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Ομιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» σε συνεργασία με την ΕΚΟΦ. Στο ακροατήριο βρίσκονται πολλοί ΕΚΟΦίτες και παρακρατικοί για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων:

– ο Ρένος Αποστολίδης, βεβαίως, ως κύριος κατηγορούμενος,
– ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, επίσης ως κατηγορούμενος,
– ένας παρακρατικός γνωστός ως ‘Πεθαμένος‘, τρόφιμος φυλακών και ιδιοκτήτης καμπαρέ,
– ένα στέλεχος μιας νεοφασιστικής οργάνωσης με το όνομα ‘Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις‘ των τεταρτοαυγουστιανών Ντασκάκη και Φαντόπουλου [8], που έβγαζε μια φασιστική εφημερίδα με τον τίτλο ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), με κονδύλια της ΚΥΠ και με την στήριξη του -παλιού πρωτοπαλίκαρου του Γεωργίου Γρίβα- Χίτη βουλευτή της ΕΡΕ και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη [8α],
– και ο εκδότης μιας εφημερίδας ‘Νέμεσις‘ Π. Τριαντόπουλος, στέλεχος επί Κατοχής της προδοτικής ΕΣΠΟ και ανοιχτά γκεσταπίτης με όπλο και με γερμανική άδεια να σκοτώνει, και πρόεδρος το 1964 της ‘Ενώσεως Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως και Οπλαρχηγών Ελλάδος‘, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια δεσμά από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων για ‘εθνική αναξιότητα και συνεργασία με τον εχθρό‘, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακισμένο [8β].

Ξεχωρίζουν, όμως, ως συμπαραστάτες στους φασίστες τραμπούκους κατηγορούμενους, τρεις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες:

– ο … Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, -ναι, ο μεταξικός υπουργός ‘του ρετσινόλαδου’-,
– ο πρόεδρος της ΕΚΟΦ την περίοδο 1963-1966 Στάθης,
– και ένας νεαρός χιτλερικός, με το όνομα Λογγίνος Παξινόπουλος [9].

Μια φωτογραφία από τη δεκαετία του 1930, για την οποία θα μπορούσε να πει κανείς πως απεικονίζει στιγμές γέννησης του ακροδεξιού παρακράτους, του ίδιου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης σε καταυλισμό, μαζί με Τάγματα Εργασίας.

‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;;;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντως οπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;;;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!!!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.

Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’. Η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε προηγουμένως.

(περισσότερα…)