Κι εκεί που, μέσα σε όλη τη μαυρίλα, προωθήθηκε στη Βουλή ένα αργοπορημένο και απολύτως αναγκαίο νομοσχέδιο περί ναρκωτικών, έρχεται ο υπουργός Υγείας να το σαμποτάρει στην πράξη.

Τι σημασία, άραγε, θα έχει αν το νομοσχέδιο, το οποίο ετοιμάστηκε επί υπουργίας Χάρη Καστανίδη και κατατέθηκε τώρα από τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, περιέχει ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τους εξαρτημένους και προβλέπει, όπως άλλωστε και το Σύνταγμα, την κατοχύρωση του δικαιώματος στη θεραπεία και στην επανένταξή τους, όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος αποφασίζει και διατάσσει τη μείωση στο ήμισυ των επιχορηγήσεων στους αρμόδιους Οργανισμούς; Πώς θα λειτουργήσουν τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ στις φυλακές, που χρειάζεται μάλιστα να επεκταθούν και να καλύψουν όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα, όταν κόβονται τα χρήματα που εξασφαλίζουν τη στοιχειώδη λειτουργία τους;

Πόσο πιο υπουργός είναι δηλαδή ο Λοβέρδος από τους δύο συναδέλφους του, που πήραν την ευθύνη για τα αυτονόητα δικαιώματα ανθρώπων που πάσχουν, όταν στην πράξη τούς καταργεί; Continue Reading →