Επειδή μας το ζήτησαν πολλοί ‘φίλοι’ μας στο Facebook, ειδικά από την συλλογική ιστορική σελίδα που διατηρούμε εκεί (κλικ εδώ), με το σκεπτικό ‘να μείνουν αυτά τα πολύ σημαντικά στοιχεία που φωτίζουν σε μεγάλο βαθμό τα γεγονότα του Μελιγαλά το 1944‘, αναδημοσιεύουμε εδώ τμήματα της συζήτησης που προκάλεσε ένα άρθρο του κ. Δημήτρη Φύσσα στον ιστότοπο της Athens Voice, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Η γνώμη μας είναι πως πρόκειται για ένα ανιστόρητο κείμενο, με εμφανή την ημιμάθεια, την διαστρέβλωση, τα ψέματα, τις ανακρίβειες, τις προσπάθειες συσκότισης της αλήθειας, και γεμάτο από επινοημένες μικρές ‘θεωρίες’ του συντάκτη, στην εμφανώς αμήχανη προσπάθειά του να βρει επιχειρήματα για να στηρίξει την πασίγνωστη πλέον θέση που εξομοιώνει την ‘μαύρη βία’ με την ‘κόκκινη βία’, είτε μιλάμε για την Ελλάδα του 1944, είτε μιλάμε για την Ελλάδα του 2012 και το γνωστό ιδεολόγημα για την ‘βία των δύο άκρων’, όπου εξισώνονται οι κοινωνικές διεκδικήσεις με τα ρατσιστικά μαχαιρώματα.
Χίλιοι καλοί χωράνε. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Ρεζερβέ στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.
Η πρώτη απάντηση βρίσκεται κάτω-κάτω στη σελίδα του άρθρου, στο σχόλιο #48
Κύριε Φύσσα,
πολλά θα μπορούσα να γράψω για την προσέγγισή σας στο ζήτημα,
αλλά δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο (ίσως κάποια άλλη φορά)
για αυτό θα περιοριστώ στα εξής λίγα:
1.
Εσύ, κ. Φύσσα, μας παρουσιάζεις τα Τάγματα Ασφαλείας σαν να ήταν περίπου με καθήκοντα τροχονόμου ή κλητήρα ή, δεν ξέρω, μπορεί να κρατούσαν το κυλικείο.
Ντροπής πράγματα, δηλαδή,
αφού ήταν πασίγνωστοι για την αγριότητα και την βαναυσότητά τους (και το πλιάτσικο, βεβαίως-βεβαίως).
Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν στείλει υπόμνημα στο Γερμανό διοικητή
και τον παρακαλούσαν, αν τυχόν ξανακάνει επιχείρηση στα χωριά τους
να φροντίσει να φέρει ΜΟΝΟ Γερμανούς και όχι Ελληνες τ/αλήτες,
τόσο είχαν απηυδήσει οι άνθρωποι.
Οι τ/αλήτες εκτελούσαν όποιον ήθελαν, όποτε ήθελαν, με όποιον τρόπο ήθελαν
και πριν τα γεγονότα του Μελιγαλά είχαν κατατρομοκρατήσει όλον τον πληθυσμό, σκότωναν αδιακρίτως.
Τα Τάγματα ασφαλείας ήταν “οργανικό τμήμα της Βέρμαχτ”
με σκοπό “να εξοικονομηθεί πολύτιμο γερμανικό αίμα“.
Αυτό δεν το ήξερες να μας το πεις;;;
Σου διέφυγε, έτσι;;;
Εκείνη την ανακοίνωση “εκτελέσαμε αυτοβούλως άλλους 100 κομμουνιστάς” δεν την έχεις υπόψη σου;;;
2.
Γιατί λες “θεωρήθηκαν προδότες“;;;
“Θεωρήθηκαν“, μπορεί και να μην ήταν, δηλαδή;;;
Είσαι ανακριβής.
Είχαν ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΡΗΤΑ από όλους,
την κυβέρνηση του Καΐρου, τους Βρετανούς και το ΣΜΑ, από το Συνέδριο του Λιβάνου, από την ΠΕΕΑ, από το BBC, από όλους.
Εσύ τι μας λες τώρα, ότι μπορεί όλοι αυτοί και να μην το εννοούσαν;;;
3.
Πως σας διέφυγε από την αφήγησή σας το γεγονός της ΟΜΗΡΙΑΣ 300 γυναικόπαιδων (των ΕΑΜικών οικογενειών) από την πλευρά των τ/αλητών;;;
Θα ξέρετε βέβαια, ότι ο ΕΛΑΣ, σαν ο κανονικός εθνικός στρατός υπό τις διαταγές της κυβέρνησης του Καΐρου και του ΣΜΑ
είχε προτείνει στους τ/αλήτες του Μελιγαλά να παραδώσουν τα όπλα (όπως έγινε και σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, όπου οι παραδοθέντες δεν έπαθαν τίποτα)
και να πάνε στα σπίτια τους (εκτός από όσους θα δικάζονταν ασφαλώς),
αλλά οι τ/αλήτες προτίμησαν να συλλάβουν 300 αμάχους και να τους φυλακίσουν στο Μπεζεστένι και σε μια αποθήκη.
Δεν το διαβάσατε αυτό;;;
Σας διέφυγε;;;
Περίεργο, διότι ακόμα και (ακρο)δεξιοί συγγραφείς το αναφέρουν αυτό.
(περισσότερα…)
Διαβάζουμε στην εφημερίδα ‘Δρόμος της Αριστεράς’, ένα αφιέρωμα στα ‘70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (Μέρος πρώτο)‘, που κλείνει με το άρθρο με τίτλο ‘«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο», «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς»: Το ΕΑΜ στην πολιτική μνήμη και συνθηματολογία‘, του Ιάσονα Χανδρινού, ιστορικού, συγγραφέα, και υποψηφίου διδάκτορα Ιστορίας.
Δρόμος της Αριστεράς, 17/09/2011, Αφιέρωμα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, Μέρος Α: Ιάσονας Χανδρινός, «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο», «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς»: Το ΕΑΜ στην πολιτική μνήμη και συνθηματολογία.
Στο άρθρο αυτό, διαβάζουμε το εξής απόσπασμα:
Αρχές της δεκαετίας του ’80. Το βάρος του «καυτού» εμφυλιακού παρελθόντος αισθητό και στα φοιτητικά αμφιθέατρα όπου αντιπαρατίθενται από τη μια η «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β΄ Πανελλαδική» ή/και η εξέλιξή τους, οι «Αριστερές Συσπειρώσεις» και λοιπές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, και από την άλλη η τότε ταχέως αναπτυσσόμενη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ/ΟΝΝΕΔ, με Ρέιντζερς, Κένταυρους και λοιπές «ομάδες κρούσης». Όταν οι πρώτοι έβριζαν τους δεύτερους «ΔΑΠίτες-Χίτες-Ταγματασφαλίτες», οι δεύτεροι, παραδόξως για την κοινή λογική υιοθετούσαν το σύνθημα αυτό, για να τονίσουν αυτάρεσκα την ταυτότητα της «μαχητικής εθνικοφροσύνης», που οι πρώτοι τους απέδιδαν ως βρισιά και ως μομφή. Δηλαδή τα ΟΝΝΕΔόπουλα φώναζαν «Ζήτωσαν οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠίτες», και τα τοιαύτα και έπαιρναν την απάντηση «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς», σε μια ενδιαφέρουσα «γηπεδική» συνομιλία πάνω στην πρόσφατη (1982) απόφαση του ΠΑΣΟΚ να αναγνωρίσει επίσημα την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση (3)
Η πρώτη σελίδα του “Δρόμου της Αριστεράς”, τεύχος #081, Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011. Κάτω αριστερά, το εξώφυλλο του ένθετου για τα “70 χρόνια ΕΑΜ”.
Το ιστολόγιό μας έχει την τιμητική του (ε ρε μεγαλεία!!!), μιας που το παραπάνω απόσπασμα, όπως σημειώνει ο συγγραφέας στις παραπομπές του, προέρχεται από τη δημοσίευση του μπλογκ μας με τίτλο ‘Πως βγήκε το σύνθημα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς’, κλικ εδώ. Η επιρροή του μπλογκ φαίνεται ότι … διευρύνεται (!;!;!;), μετά από την εφημερίδα ‘ΑΥΓΗ’, κλικ εδώ, και την εφημερίδα ‘Τα Νέα’, κλικ εδώ, αλλά και πολλά και διάφορα ενημερωτικά σάιτ που έχει τύχει να παραπέμψουν στο ιστολόγιό μας, τώρα θα αλώσουμε και τα έντυπα της φιλοσταλινικής αριστεράς, φαίνεται.
(περισσότερα…)
Β.Μ. 17 Σεπτεμβρίου 2011
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Εθνική Αντίσταση,
Επικαιρότητα,
Ιστορία,
Κατοχή,
Κοινωνικά κινήματα,
Κόμικ + Γελοιογραφία + Χιούμορ,
Μεταπολίτευση,
ΜΜΕ + Δημοσιογράφοι,
Περιαυτομπλογκίες,
Τέχνες και πολιτισμός,
Για να θυμούνται οι παλιοί, και να μαθαίνουν οι νέοι (πονηροί και αρουραίοι):
Αρχές-μέσα της δεκαετία του ’80 (early eighties που λένε ελληνικά).
Από τη μια η ‘ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β’ Πανελλαδική’ ή/και η εξέλιξή τους, οι ‘Αριστερές Συσπειρώσεις’ και λοιπές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, και από την άλλη η τότε ταχέως αναπτυσσόμενη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ/ΟΝΝΕΔ, με Ρέιντζερς, Κένταυρους και λοιπές ομάδες κρούσης.
Οταν οι πρώτοι έβριζαν τους δεύτερους ‘ΔΑΠίτες-Χίτες-Ταγματασφαίτες‘, οι δεύτεροι παραδόξως (για την κοινή λογική) υιοθετούσαν το σύνθημα αυτό, ας πούμε για να τονίσουν την ταυτότητα της ‘μαχητικής εθνικοφροσύνης’, που οι πρώτοι τους απέδιδαν ως βρισιά και ως μομφή.
Δηλαδή τα ΟΝΝΕΔόπουλα φώναζαν ‘Ζήτωσαν οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠίτες‘, και κάτι τέτοια. Και η απάντηση ήταν ‘ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς‘ (μόλις είχε αναγνωριστεί και η Εθνική Αντίσταση, επίσημα από την ΠΑΣΟΚ το 1982).
Κάπου εκεί κοντά ήμουν, και θεωρώ ότι το σύνθημα αυτό τότε ακούστηκε και υπό τις συνθήκες που περιέγραψα, στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
Το “ρεζερβέ” πάνω αριστερά ταιριάζει, αν έχετε ακούσει μια πιο πλήρη βερσιόν του συνθήματος, που πάει κάπως έτσι “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς, Χίλιοι καλοί χωράνε, Ανοίξαμε και σας περιμένουμε” 🙂
(περισσότερα…)
Κατηγορίες των μοναρχο-φασιστο-χιτων-ταγματασφαλητών και λοιπών ράλληδων-μπουραντάδων-πούλων-σούρληδων-παπαδόγκωνων-βουγιουκλάκηδων και λοιπών γερμανοντυμένων, που για να αποδείξουν τα περί «εξαχρείωσης των αγοριών και διαφθοράς των κοριτσιών» από τις οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-Αετόπουλα« (κυρίως για τις δυο τελευταίες),
τραγουδούσαν τραγούδια, όπως τη χίτικη εκδοχή του γνωστού “Γιούπι-Για-Για”, κάπως έτσι:
«Τα κορίτσια πούταν πρώτα στην ΕΠΟΝ
Τα κορίτσια πούταν πρώτα στην ΕΠΟΝ
πίνουν φάρμακα, πονάνε
και τον Στάλιν βλαστημάνε
που τις έβγαλε στον δρόμον τον κακόν».
Ή άλλο:
«Τώρα πούναι οι Γερμανοί
η κοιλιά σου είν’ αδειανή
κι όταν έρθουνε οι Ρώσοι
η κοιλιά σου θα φουσκώσει».
Ή άλλο:
«Και μπεμπέδες και δώρα πολλά
μας χαρίσαν τα ελληνικά βουνά
φουσκωμένες οι κοιλιές
τα φυσίγγια αρμαθιές
του ΕΛΑΣ ηρωίδες είν’ αυτές.
Και στους εννέα μήνες ακριβώς
βγαίνει ο μπέμπης ο βουνίσιος ο στρουμπουλός,
μα δεν ξέρει ο φουκαράς
ποιος να είναι ο μπαμπάς,
ασφαλώς κάποιος αλήτης του ΕΛΑΣ».
Οπερ, αφού «η έκλυσις των ηθών και η ανηθικότητα των μπολσεβίκων» διαπιστώνονταν, διότι, λέει, βρίσκανε στις τσέπες των «συμμοριτισών άφθονα φάρμακα διά τα αφροδίσια νοσήματα, συνεπεία των «προθέσεων των κομμουνιστών εαμικών να επιβάλλουν την πορνείαν και την ακολασία».
Οι ελαφρές ταξιαρχίες του Μάρκο(υ Βαφειάδη). Σκίτσο του Μποστ.
Continue Reading →
Β.Μ. 14 Μαρτίου 2011
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Ακροδεξιά,
Εθνική Αντίσταση,
Εμφύλιος,
Ιστορία,
Κατοχή,
Κοινωνικά κινήματα,
Μουσική,
Ντοκουμέντα,
Ποίηση,
Σκελετοί στη ντουλάπα,
Σπάνιες εκδόσεις,
Τέχνες και πολιτισμός,
