[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» που έχει θέμα της την εκτέλεση των διακοσίων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, και ειδικότερα την ηρωική μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, διαβάζουμε στην HuffPost:
«Ο Σουκατζίδης όμως δεν άφησε μόνο ένα σημείωμα πριν την εκτέλεσή του. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ακόμα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, προς τον πατέρα του, αλλά υπήρξε κι ένα τρίτο που δεν αναφέρεται στην ταινία: ο Ναπολέων το απηύθυνε στην αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, την πολύ αγαπητή του Μαρία Λιουδάκι, ένα είδος μέντορά του, σπουδαία μάρτυρα κι αυτή της εθνικής αντίστασης».
Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944:
Στην αρραβωνιαστικιά του:
«Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικής Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτιον, Αθήναι.
Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θάθελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό σου άξιό μου.
Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αρραβωνιαστικιά του Χαρά Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Στην κουνιάδα του:
«Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σάς κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο να ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα.
Ναπολέων 1-5-44».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, Μαρία Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Για το τρίτο σημείωμα, προς τον πατέρα του, βρίσκουμε το κείμενο σε ένα βιβλίο που γράφτηκε επί χούντας, αλλά μπόρεσε να κυκλοφορήσει μόνο μετά την πτώση της, φυσικά, στα τέλη του 1974:
(περισσότερα…)
Κλέων Ι. 2 Νοεμβρίου 2017
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,
Εθνική Αντίσταση,
Εις μνήμην,
Επικαιρότητα,
Ιστορία,
Κατοχή,
Κινηματογράφος,
Ντοκουμέντα,
Σκελετοί στη ντουλάπα,
Τέχνες και πολιτισμός,
Απλά, κάποιες φωτογραφίες προσώπων για τα οποία ενδεχομένως όλοι μας έχουμε διαβάσει αρκετά πράγματα, αλλά η εικόνα τους συχνά μας είναι άγνωστη. Πρόσωπα ιστορικά, κυρίως από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στα κοινωνικά κινήματα. Διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Από διάφορες πηγές. Εννοείται, κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη.
Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση, ενώ, επίσης, υπάρχουν όλες μετά την gallery, με τις λεζάντες τους.
-
-
Α. Χαϊτάς
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια, 1957
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια, 1978
-
-
Αθηνά Γαϊτάνου-Γιαννιού, δεκαετία 1920
-
-
Από αριστερά: Γιώργος Ασημίδης (ή Παντελής Κωνσταντινίδης) + Τάκης Φίτσιος + Παντελής Πουλιόπουλος + Φλουτσάκος + Σεραφείμ Μάξιμος + Μοναστηριώτης + Νικολινάκος + Λευτέρης Αποστόλου, 1926
-
-
Αύρα Θεοδωροπούλου
-
-
Γεώργιος Ζιούτος (Ζωιτόπουλος)
-
-
Γεώργιος Κωνσταντινίδης (Σκληρός)
-
-
Γεώργιος Φιλάρετος (Εκδότης του Ριζοσπάστη, δημοτικιστής, αντιμοναρχικός), δεκαετία του 1910
-
-
Γιώργος Κωνσταντινίδης ή Γλαύκος ή Γλαυκός ή Γιώργος Ασημίδης ή Παντελής Κωνσταντινίδης ή Ευσταθίου, 1931
-
-
Δαβίδ Ρεκανάτι (Ιδρυτικό μέλος της Φεντερασιόν και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας και συντάκτης της Solidaridad Ovradera)
-
-
Ελευθέριος Σταυρίδης (με το παπιγιόν) + Γεώργιος Γεωργιάδης, 1920
-
-
Ευάγγελος Ευαγγέλου και Γιάννης Πετσόπουλος (δεξιά)
-
-
Ζακ Βεντούρα: Πρώτος γραμματέας της ΟΚΝΕ που βγήκε απ’ το συνέδριο, Νοέμβριος 1922
-
-
Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου + Ν. Ευαγγελόπουλος + Κ. Σκλάβος + Π. Γιατσόπουλος
-
-
Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (Λογοτέχνης, δημοτικιστής, σοσιαλιστής)
-
-
Κώστας Γκοβόστης 1904-1958: Προσωπογραφία [1958]
-
-
Κώστας Γκοβόστης, δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Ευτυχιάδης
-
-
Κώστας Ζάχος (Δικηγόρος, σοσιαλιστής και εκδότης του Εργάτη Βόλου), δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Θέος, δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Καστρίτης (Λουκάς Καρλιάφτης)
-
-
Κώστας Σπέρας Ο πρώην αναρχικός συνδικαλιστής, δεξιός τραμπούκος στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών το 1925, μάρτυρας κατηγορίας κατά του ΚΚΕ για το Μακεδονικό το 1926, απόβλητος του Γ Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, εθνικιστής αργότερα και πολλά άλλα.
-
-
Λευτέρης Αποστόλου
-
-
Μανόλης Μανωλέας, απόστάτης, τη δεκαετία του 1930
-
-
Μαρία Σβώλου
-
-
Μήτσος Γιωτόπουλος ή Βίττε( Witte), δεκαετία του 1930
-
-
Μιχάλης Οικονόμου
-
-
Νικόλαος Γιαννιός (Δημοσιογράφος, πολιτικός, εκδότης σοσιαλιστικών εφημερίδων)
-
-
Νικόλαος Σαργολόγος
-
-
Νίκος Βαβούδης
-
-
Νώντας Γιαννακός (Δάσκαλος)
-
-
Παναγής Δημητράτος (Ιδρυτής της Σοσιαλιστικής Ενωσης Αθηνών)
-
-
Παστίας Γιατσόπουλος
-
-
Ρόκκος Χοϊδάς (Σοσιαλιστής, στέλεχος του ελληνικού παραρτήματος της Ανατολικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας)
-
-
Σάββας Χαϊτόπουλος
-
-
Σεραφείμ Μάξιμος
-
-
Σεραφείμ Μάξιμος και Παστίας Γιατσόπουλος
-
-
Σταύρος Βερούχης
-
-
Στέλιος Σκλάβαινας, δεκαετία του 1930
-
-
Ωρίων Αλεξάκης
-
-
Δημοσθένης Λιγδόπουλος
-
-
Μιχάλης Μπεζεντάκος, σε φωτογραφία από την εφημερίδα Ακρόπολις, 06/03/1932
-
-
Μιχάλης Μπεζεντάκος (Επάνω πρώτος αριστερά) και 4 άλλοι αρχειομαρξιστές, δεκαετία του 1920.
-
-
Από φυλλάδιο του Παλλαϊκού Μετώπου, 1935: Αη-Στράτης, Βουλευτής Χαλκογιάννης (αριστερά) και ο κόκκινος δήμαρχος Καβάλας και στέλεχος του ΚΚΕ Παρτσαλίδης (δεξιά)
-
-
Στο καράβι για τον Αη-Στράτη – Κώστας Βάρναλης (πρώτη σειρά με τον μπερέ), Δημήτρης Γληνός, Λουκάς Καρλιάφτης ή Κώστας Καστρίτης (μεσαία σειρά, 1ος αριστερά), 1935.
-
-
Η ηθοποιός Νίτσα Βιτσώρη-Τσαγανέα ήταν στέλεχος των τροτσκιστών και σύζυγος Βιτσιώρη! Από το βιβλίο του Κώστα Καστρίτη ‘ Ιστορία του μπολσεβικισμού-τροτσκισμού στην Ελλάδα Μέρος Α+Β, εκδόσεις Εργατική Πρωτοπορεία, κάπου στη δεκαετία του 1970 ή 1980.ΣΕΛ-112-113 –
-
-
Ο Παντελής Πουλιόπουλος το 1919: Φωτογραφία με χειρόγραφη αφιέρωση στον αδελφό του
-
-
Γιάννης Ταμτάκος τη δεκαετία του 1950.
-
-
Γιώργης Σιάντος: Την εποχή που επέστρεψε από το μέτωπο της Μικράς Ασίας Περίπου 1922-1925
-
-
Κώστας Βάρναλης και Δημήτρης Γληνός, 1934
-
-
Αναμνηστική φωτό με Σοσιαλιστές Συνδικαλιστές από πολλές χώρες του κόσμου: Αρχές του αιώνα (;)
-
-
Ακροναυπλία Κρατούμενοι, 1937
-
![Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-ceb1cebacf81cebfcebdceb1cf85cf80cebbceafceb1-003.jpg)
-
Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
-
![Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-cf80ceb1cf81cf84cf83ceb1cebbceafceb4ceb7cf82-002.jpg)
-
Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
-
-
Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΤΣΕΔ Ελληνικό Τμήμα (ποιας;) Διεθνούς
-
-
Γενική Συνέλευση στο Μεταλλωρυχείον Λαυρίου, Ιούλιος 1926
-
-
Πρωτομαγιά 1930. Συνάντηση Σοσιαλιστικών Ομίλων Αρτεργατών Πατρών
-
-
Μάιος 1936, Θεσσαλονίκη: Εδώ εδολοφονήθη μια εργάτρια, Η Αναστασία Καρανικόλα
-
-
Σύνθημα στον τοίχο από εργάτες: Κάτω ο Μεταξάς Κάτω ο Σκυλακάκης, Ιούλιος 1936.
-
-
Φάκελος στην Ασφάλεια (για τα ηγετικά στελέχη).
-
-
Κώστας Κολιγιάννης
-
-
Δημήτρης Βλαντάς
-
-
Λεωνίδας Στρίγκος
-
-
Γιάννης Ιωαννίδης νεαρός
-
-
Απόστολος Γκρόζος, 1937
-
-
Δημήτρης Παρτσαλίδης ή Μόας
-
-
Γεώργιος Βοντίσιος ή Γούσιας
-
-
Μάνια Ζαχαριάδη
-
-
Κοινοβουλευτική ομάδα από το ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’, 1936: Στέλιος Σκλάβαινας, Μήτσος Παρτσαλίδης, Γιώργος Σιάντος κά.
-
-
Σύμφωνα με το Χρονικό του εκδοτικού οίκου, Εκδόσεις Γκοβόστης, το πρώτο βιβλίο σε μονοτονικό ήταν το 1951: Μανόλης Τριανταφυλλίδης και Κώστας Γκοβόστης.
Α. Χαϊτάς
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
Αβραάμ Μπεναρόγια, [1957
Continue Reading →
17 Αυγούστου 1944. Το μπλόκο της Κοκκινιάς. Από τις τέσσερις οργανώσεις του ΕΑΜ στον Πειραιά, το ΕΑΜ Κοκκινιάς ήταν η πιο δυνατή και η πιο μαζική. Εξι μήνες προσπαθούσαν Γερμανοί και ταγμασφαλήτες να πατήσουν πόδι, από το πρώτο μπλόκο, τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, το προσπαθούσαν, όμως ο οργανωμένος λαός με τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ τους απωθούσαν συνεχώς. Ετσι, χρειάστηκε μεγάλη προετοιμασία από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους, και συγκέντρωση μεγάλης δύναμης πυρός εκείνη τη μέρα του Αυγούστου για να καταφέρουν οι υποτακτικοί του Walter Schimana (Βάλτερ Σιμάνα) να πατήσουν πόδι στην Κοκκινιά.
Κάποιες σκηνές είχαμε περιγράψει στο άρθρο μας ‘Μιχάλης Νικολινάκος – Ο σεμνός ζεν πρεμιέ και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, από το μπλόκο της Κοκκινιάς στη μεγάλη οθόνη‘, και κάποιους πρωταγωνιστές στο άρθρο ‘Το δελτίο προγραφών και καταγγελιών με τους στοχοποιημένους από την ΟΠΛΑ προδότες – Η ‘κόκκινη βία’ [*] της εφημερίδας ‘Κατηγορώ’, έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1944‘
Ας δούμε μερικές ιστορίες από εκείνες τις μέρες.
# Αυτή η φωτογραφία δείχνει μια μονάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας Αθηνών με τους διοικητές τους Ιωάννη Πλυτζανόπουλο και Γ. Σγούρο:
1944: Γερμανοτσολιάδες, Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, Γ. Σγούρος και πιθανόν Θ. Σγούρος (Μπέμπης) πιθανόν πριν το μπλόκο στην Κοκκινιά.
Διόλου απίθανο να εικονίζονται οι συγκεκριμένοι άνδρες του Βάλτερ Σιμάνα που αιμοτοκύλισαν τη συνοικία εκείνη τη μέρα του Αυγούστου του 1944. Αντιμετώπισαν αντίσταση, όμως.
# Ενα από τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ στις 17 Αυγούστου 1944. Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες που αμύνονται στήνουν μυδράλλιο.
Φωτογραφία ντοκουμέντο: Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες στήνουν μυδράλλιο έτοιμοι να αμυνθούν.
Continue Reading →
Κλέων Ι. 16 Αυγούστου 2016
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Δωσίλογοι,
Εθνική Αντίσταση,
Εις μνήμην,
Ιστορία,
Κατοχή,
Κοινωνικά κινήματα,
Μετεμφυλιακή Ελλάδα 1950-1967,
Ντοκουμέντα,
Σκελετοί στη ντουλάπα,
Χούντα,
Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.
Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’
— $$$ Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’
Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, ποιος θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι ΔΕΝ είναι από τον Β’ΠΠ;;; Κι όμως, είναι από το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 και ο άνθρωπος που εικονίζεται είναι Καθηγητής Νομικής, Δόκτωρ. Είναι ο τσέτνικ βοϊβόδας Dr Nikola Poplasen, σκληρός υπερεθνικιστής, αρχηγός και ιδρυτής του βοσνιακού τμήματος του εθνικιστικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι, και για ένα μικρό διάστημα λίγων μηνών το 1998-1999 πρόεδρος της Republika Srpska. Καθαιρέθηκε όταν αρνήθηκε να επικυρώσει την πρωθυπουργία του Milorad Dodik, στις αρχές του 1999. Για να φανταστείτε πόσο σκληρός και αμετανόητος εθνικιστής είναι, σκεφτείτε ότι κατηγορούσε τον Κάρατζιτς και το κόμμα του για ενδοτισμό. Εχει τιμηθεί το 2012 από τον πρόεδρο -πλέον- Milorad Dodik με την υψηλότερη διάκριση της Republika Srpska για τον ρόλο του στην δημιουργία της οντότητας. Σήμερα είναι γερουσιαστής στην Republika Srpska και πολύ πρόσφατα (Νοέμβριος 2015) υπήρξαν διαμαρτυρίες και σάλος διότι διορίστηκε στο ΔΣ του Ανώτατου Συμβουλίου Παιδείας και ΑΕΙ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την εφαρμογή ευρωπαϊκών στάνταρντ στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, την ίδια στιγμή που αποκαλεί την ΕΕ ‘Τέταρτο Ράιχ’. Για κάτι τέτοια φασιστόμουτρα δούλευαν (και δουλεύουν ακόμα) εδώ στη χώρα μας, ξέρετε ποιοι.
Πριν λίγο καιρό, στην επέτειο των 20 ετών από τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, ένας κατά δήλωσή του ‘αριστερός’ αλλά απολογητής των Σέρβων εθνικιστών σφαγέων, πρόεδρος ενός συλλόγου ελληνοσερβικής φιλίας και μέλος ‘Ομάδας Μελών ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων κ.λπ’, προφανώς ενοχλημένος από τις ίσως αρκετές -σε σχέση με όλες τις περασμένες χρονιές- αναφορές στη Σρεμπρένιτσα από πολλά και διαφορετικού τύπου ΜΜΕ, αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί ‘σαν αριστερός’ που είναι, και να γράψει ολόκληρη επιστολή στην ‘Αυγή’, Κυριακή 26/07/2015, την οποία διαβάσαμε κάτω από τον πομπώδη και ακατανόητο τίτλο-νουθεσία ‘Σεβασμό στις ευαισθησίες του ελληνικού λαού’.
Θαρρείς και μόνο αυτός, ο υποστηρικτής των Σέρβων αποτελεί τον ‘ελληνικό λαό’ ή θαρρείς και μόνο αυτός μπορεί να αποδείξει ότι πολιτεύεται με ‘ευαισθησίες’. Τις οποίες ευαισθησίες τις αναδεικνύει από τις πρώτες γραμμές του, όταν δηλώνει πεντακάθαρα ότι ανθρωπιστική βοήθεια δεν αξίζει για τα μικρά βοσνιάκια, παρά μόνο για τα μικρά σερβάκια. Μνημείο οι σχετικές φράσεις του, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την όποια αρχική καλή (‘φιλανθρωπική’) του πρόθεση.
«Τα μέλη μας έδειξαν ιδιαίτερη αυτοθυσία και ευαισθησία, δεν κάναμε διάκριση θρησκείας στα παιδιά, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια παραδίδονταν στα σερβοβοσνιακά εδάφη. Και ξέρετε γιατί; Οι μουσουλμάνοι δεν είχαν ανάγκη τη βοήθειά μας, τους βοηθούσαν απεριόριστα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μουσουλμανικές χώρες, Σαουδική Αραβία κ.λπ.».
Στην επιστολή του, αναμασά τις γνωστές σερβικές προπαγανδιστικές ισλαμοφοβικές ανοησίες για τους «χιλιάδες μουτζαχεντίν». Και φυσικά, αφού πιστεύει αυτό το ψέμα, γιατί να μην διακινήσει και το άλλο ταιριαστό -και βολικότατο για τη σερβική προπαγάνδα- κατασκεύασμα, περί δήθεν «δισεκατομμυρίων από τους Σαουδάραβες». Πρόκειται για ένα ακόμα απεχθές ψέμα: Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν μηδενική η βοήθεια των ισλαμικών κρατών στη Β-Ε. Λ.χ. η συνεισφορά όλων των ισλαμικών κρατών ήταν ένα πολύ μικρό μονοψήφιο ποσοστό στα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χρειαζόταν ετησίως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ -για τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια στους 3.900.000 πρόσφυγες (2.200.000 έως 2.800.000 ήταν οι βίαια διωγμένοι πρόσφυγες από την Βοσνία και από 400.000 έως 1.200.000 κατά καιρούς οι πρόσφυγες από τις άλλες κοινότητες) συν στους 600.000 πολιορκημένους σε πόλεις. Μόνο η Ελλάδα, που είχε προσφέρει στον ΟΗΕ το ιλιγγιώδες ποσό των 50.000 δολαρίων, τους ξεπερνούσε στη τσιγκουνιά. Ομοίως, από τις 230 σημαντικές ΜΚΟ που δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο 1991-1996 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, μόνο 11 προέρχονταν από ισλαμικές χώρες. Η δικαιολογία των ισλαμικών κρατών γι’ αυτή τους την απροθυμία, και πέρα από τα σερβικά εθνικιστικά ψέματα, ήταν (και αυτό είναι αλήθεια) πως «οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας δεν είναι καλοί ισλαμιστές». Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, υπόψη.
Βέβαια, έστελναν, λέει ‘ανθρωπιστική βοήθεια’, άλλο τώρα που κι αυτή δίνονταν με ρατσιστικά κριτήρια. Αποκλείεται ο παράγων να γνωρίζει ή και να παραδεχτεί ότι η ‘ανθρωπιστική βοήθεια’ πήγαινε κατευθείαν στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι είχαν δημιουργήσει με τις πολιορκίες τους, και τελικά γινόταν όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες. Αυτό είναι το έργο τους.
Ασφαλώς, δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του στους Σέρβους εθνικιστές και νουθετεί την διεύθυνση της ‘Αυγής’ να μην πολυπροωθεί τέτοια άρθρα, από αυτά που λένε την αλήθεια για την Σρεμπρένιτσα (όπως το ‘Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή‘, Αυγή, 14/06/2015, ή ίσως το γραμμένο από την αρχισυνταξία της εφημερίδας ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;;‘, 28/06/2015), διότι φαίνεται ότι τέτοια άρθρα ‘τον προκαλούν’, και αυτό δεν είναι καλό και πρέπον.
(περισσότερα…)
Τα αμερικανικά Εθνικά Αρχεία (‘National Archives’), που βρίσκονται στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα ένα φιλμ του αμερικανικού στρατού, από το 1944, διάρκειας 9.54′, με ημερομηνία 29/11/1944 και περιγραφή ‘Athens Greece / Surrender of 50,000 German Soldiers, Beaugency, France (Nov. 29, 1944)’, τμήμα της συλλογής ‘WWII Archive’, και με κωδικό ‘National Archives Identifier: 17222‘.
-
-
-
-
Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας με τις σημαίες του ΕΑΜ και των τριών συμμαχικών δυνάμεων, η μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς
-
-
-
-
-
Οκτώβριος 1944, Παρέλαση του ΕΛΑΣ στο Χαλάνδρι, μετά την απελευθέρωση, ενώπιον του στρατηγού Στέφανου Σαράφη
-
-
Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944, η μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς
-
-
Οκτώβριος 1944, Αθήνα, Απελευθέρωση, Σαράφης, Κανελλόπουλος, Μάντακας και άλλοι σε κατάθεση στεφάνου
-
-
Οκτώβριος 1944, Αθήνα, Απελευθέρωση, ο Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος ως Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών, ο Παυσανίας Κατσώτας (τέρμα δεξιά) και άλλοι
-
-
Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944, στο ύψος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, Σταδίου 18, η μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς
-
-
Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944, οδός Σταδίου, η μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς
-
-
Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944, Μητροπόλεως & Ευαγγελιστρίας, η μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς
-
-
18 Οκτωβρίου 1944, ο αθηναϊκός λαός ζητωκραυγάζει για τον ερχομό του βρετανικού στρατού (Greek civilians crowd in the streets to welcome British paratroopers)
-
-
18 Οκτωβρίου 1944. Ο λαός στον δρόμο, δείχνει στους Αγγλους δείγματα του γερμανικού “πολιτισμού”: Μια κρεμάλα που λειτουργούσε μέχρι την τελαυταία μέρα, σύμφωνα με τον Αγγλο συγγραφέα του “The Filibusters The Story of the Special Boat Service which operated in the Mediterranean during the Second World War”, John Lodwick.
-
-
18 Οκτωβρίου 1944, Ρόναλντ Σκόμπι και Γεώργιος Παπανδρέου ελέγχουν τη βρετανική βοήθεια.
-
-
18 Οκτωβρίου 1944, Μέγαρα, πρώτες βοήθειες σε τραυματισμένο κατά την άφιξη των αλεξιπτωτιστών (A casualty is attended to on the drop zone)
-
-
18 Οκτωβρίου 1944, Μέγαρα: Τμήμα Αλεξιπτωτιστών δείχνουν ιδιαίτερα χαρούμενοι μεταφέροντας εξοπλισμό (A mortar team from the 4th Parachute Battalion look happy as they pull equipment)
Το δεύτερο τμήμα του τίτλου (‘Surrender of 50,000 German Soldiers, Beaugency, France, Nov. 29, 1944’) είναι βέβαια λάθος, αφού πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό φιλμ με σκηνές από τη Γαλλία.
Στο ελληνικού ενδιαφέροντος φιλμ, υπάρχουν σκηνές διάρκειας περίπου 4.30′, των οποίων η λήψη είχε γίνει στην Ελλάδα, κατά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Πρόκειται, σε μεγάλο βαθμό, για σκηνές άγνωστες μέχρι τώρα.
Το φιλμ:
[archiveorg ADC-3419a width=640 height=480 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
https://archive.org/details/ADC-3419a
Και με μια πρόχειρη ταυτοποίηση (κάθε προσθήκη και κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτες) μπορούμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή του τι ακριβώς βλέπουμε.
(περισσότερα…)
– «Σύντροφε, έχεις μαζί σου τη φαινόλη;;;»
Αυτή ήταν μια συνθηματική φράση, που λογικά θα ακούγονταν συχνά ανάμεσα στους παράνομους κομμουνιστές, τα χρόνια της σκληρής παρανομίας, απ’ το 1947 και μετά. Δεν επρόκειτο για “φαινόλη”· στην πραγματικότητα ήταν θειικό οξύ.
Είναι μια πτυχή της παράνομης δράσης, που δύσκολα μπορεί κανείς να τη φανταστεί· ωστόσο ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα κεφαλαιώδους σημασίας:
Για όσους παράνομους και καταδιωκόμενους κομμουνιστές ζούσαν στην παρανομία και κρύβονταν λ.χ. σε φιλικά σπίτια, υπήρχε ένα ενδεχόμενο το οποίο μπορεί να στοίχιζε πολλά.
Ο Πλουμπίδης, π.χ., ήταν φυματικός και έζησε 8 χρόνια στην παρανομία.
Τι θα γινόταν, αν, όντας φιλοξενούμενος σε κάποιο σπίτι εμπίστων, πέθαινε;;;
Ο Νίκος Πλουμπίδης συνελήφθη, Είχε πέντε κρησφύγετα εις τας Αθήνας, Καθημερινή, 26/11/1952
Η οικογένεια που τον φιλοξενούσε, θα έμενε με μια σορό στο σπίτι της, πράγμα επικίνδυνο, που θα μπορούσε να στοιχίσει δίκες και καταδίκες και ισόβια και εκτελέσεις για κατασκοπεία, όπως συνηθιζόταν τότε. Και, φυσικά, θα στοίχιζε και την εξάρθρωση κάποιου δικτύου και την καταστροφή του παράνομου μηχανισμού.
Ετσι, επίσης, ο Παναγιώτης Μαυρομμάτης, που όχι άδικα είχε επονομασθεί “Αρκούδος” γιατί ήταν πολύ εύσωμος και θα ζύγιζε πάνω από 100 κιλά, είπε χωρίς προλόγους και προετοιμασίες στην Ελλη Ζέη και στα κορίτσια της Λενούλα και Αλκη που τον φιλοξενούσαν:
– «Αν τυχόν πεθάνω, μην πανικοβληθείτε. Βάλτε με στη μπανιέρα και πάρτε αυτό (τους δείχνει ένα μπουκαλάκι με ένα υγρό) και περιλούστε με με αυτό. Μετά, περιμένετε λίγο για να διαλυθεί το σώμα μου κι έπειτα το μόνο που θα έχετε να κάνετε θα είναι να καθαρίσετε τη μπανιέρα».
Και τα δυο κορίτσια, η Αλκη και η αδελφή της, και μόνο στην γκραν γκινιόλ ιδέα, δεν άντεξαν και ζήτησαν από την Ελλη Παππά να του βρουν άλλο καταφύγιο.
Κι όμως, το κόμμα είχε μεριμνήσει και περί αυτού. Continue Reading →
Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Τρίτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.
Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.
Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.
@@@ Σκηνή Τρίτη: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού
Την ημέρα που η Ελλάδα φαινόταν ότι θα μπορούσε να απαλλαχτεί οριστικά από το δικτατορικό καθεστώς, και ενώ ο κόσμος περιμένει την άφιξη του Καραμανλή, πανηγυρίζοντας την πτώση της χούντας, μια ομάδα νεαρών εθνικοσοσιαλιστών από την οργάνωση ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου’ (Κ4Α) του Κώστα Πλεύρη -η μοναδική οργάνωση/κόμμα που επιτρεπόταν η λειτουργίας της επί χούντας, όπως είπαμε-, οπλισμένοι με τα απαραίτητα σύνεργα ‘της δουλειάς’ και με ένα σχεδιάγραμμα του οικήματος, αναρριχώνται στα κάγκελα της Πρεσβείας της Μεγάλης Βρετανίας, με σκοπό να την κάψουν. Τους αντιλαμβάνεται, όμως, μια αστυνομική περίπολος και τους συλλαμβάνει. Στη διαδρομή για το τμήμα, ένας από αυτούς ξεφορτώνεται το χαρτί με το σκαρίφημα, κι έτσι τελικά, και με δεδομένη τη φασαρία και τη ‘διασάλευση της τάξεως’ εκείνης της βραδιάς, αφήνονται ελεύθεροι [30].
Τις ώρες εκείνες, ο μέντοράς τους και αρχηγός του Κ4Α Πλεύρης μεταφερόταν από το ΚΕΣΑ στου Παπάγου όπου βρισκόταν κρατούμενος, προς το ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ο Πλεύρης, ιδιαίτερος και κουμπάρος του παλιού αξιωματικού του αποσπάσματος Βρεττάκου -ουσιαστικά ταγματασφαλήτη- Ιωάννη Λαδά [31], είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην επιτυχία της ‘Επαναστάσεως’ από διάφορα πόστα, -όπως και άλλα μέλη του Κ4Α-, αλλά κάποια στιγμή τον Μάιο του 1974 είχε βρεθεί σε δυσμένεια από τους ιωαννιδικούς. Δυστυχώς για τον Πλεύρη, ο Λαδάς δεν ήταν πλέον ισχυρός και δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα για να προστατεύσει τον κουμπάρο του. Είχε προσπαθήσει, βέβαια, και είχε απευθυνθεί στον στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων μετά τη μεταβολή της 25ης Νοεμβρίου 1973 και την επικράτηση του Ιωαννίδη, και τον είχε παρακαλέσει να δεχτεί τον «ιδιώτην Πλεύρην», διότι «ήτο της απολύτου εμπιστοσύνης του». Ο Μπονάνος δέχτηκε τον Πλεύρη, τον ρώτησε τι ήθελε, αυτός απάντησε ότι «ηγείται μιας μαχητικής οργανώσεως που έχει προσφέρει εθνικόν έργον και ότι τίθεται μαζί με την ομάδα του εις την υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων», ο Μπονάνος τον ευχαρίστησε και του απάντησε ότι «αι Ενοπλαι Δυνάμεις είναι πολύ καλά οργανωμέναι και δεν έχουν ανάγκην οποιασδήποτε ενισχύσεως, και μάλιστα υπό ιδιωτών». Ο Πλεύρης έφυγε άπραγος, ο Μπονάνος ενημέρωσε τον υπασπιστή-γραμματέα του ταγματάρχη Γεράσιμο Ματάτση πως δεν επιτρέπει να ξαναπατήσει ο ιδιώτης το πόδι του μέσα στο ΓΕΣ, και πως δεν πρέπει να του έχει κανείς εμπιστοσύνη, και ο γραμματέας ενημέρωσε τον Μπονάνο πως, σύμφωνα με τα όσα έμαθε, ούτε ο Ιωαννίδης είχε εμπιστοσύνη στον ιδιώτη Πλεύρη, κι έτσι, λίγο αργότερα, το αποτέλεσμα ήταν ο Πλεύρης να συλληφθεί (αφού πρώτα είχε ειδοποιηθεί) μαζί με άλλα στελέχη του Κ4Α [32].
Με τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974, είχε έλθει η ώρα να απελευθερωθούν όλοι οι κρατούμενοι του καθεστώτος, κι εκεί, στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, μόλις οι ιωαννιδικοί αξιωματικοί είδαν τον Πλεύρη, τον κάλεσαν στο γραφείο τους για να τους … διαφωτίσει σχετικά με το τι προβλέπει πως θα γίνει (!!!) και για να τους … δώσει συμβουλές σχετικά με το τι θα πρέπει να πράξουν. Ο Πλεύρης τους συμβούλεψε να εκτελέσουν (!!!) όλους τους πολιτικούς, αλλά και όλους τους χουντικούς που τυχόν θα διαφωνούσαν για ένα καινούργιο πραξικόπημα. Τους προέτρεψε να κινηθούν αμέσως προς το Προεδρικό Μέγαρο όπου συνεδρίαζαν ο Καραμανλής και οι άλλοι πολιτικοί που συμμετείχαν κατόπιν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον χουντικό Πρόεδρο -μαριονέτα του Ιωαννίδη-, Γκιζίκη και τους χουντικούς αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των τριών όπλων (Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου), να τους συλλάβουν ή/και να τους εκτελέσουν επί τόπου αν δεν συμφωνήσουν σε καινούργιο στρατιωτικό νόμο. Μάλλον δεν εισακούστηκε, ήταν κι ο Ιωαννίδης εξαφανισμένος από μέρες, κι έτσι βγήκε απλά από την πόρτα, πήρε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στο σπίτι του Λαδά. Την άλλη μέρα, πήγε στα γραφεία του Κ4Α, τα οποία βρήκε, λέει, κατεστραμμένα, και ο λόγος ήταν, λέει, το μίσος που έτρεφε γι’ αυτόν ο Εβραίος γαμπρός του Ιωαννίδη, ο γιατρός Αλαζράκης [33].
Από τα γραφεία του Κ4Α, πάντως, είχαν ξεκινήσει αυτοί οι τρεις επίδοξοι προβοκάτορες που ήθελαν να κάψουν την βρετανική Πρεσβεία, τη νύχτα της πτώσης της χούντας. Ηταν οι γνωστοί μας Νίκος Μιχαλολιάκος, Αριστοτέλης Καλέντζης και Γιάννης Περδικάρης. Ο τελευταίος ίσως δεν είναι τόσο γνωστός. Ισως τον έχετε συναντήσει με το ψευδώνυμο ‘Ιων Φιλίππου‘, με το οποίο υπογράφει τα βιβλία του. Πρόκειται για έναν συνεπή ‘συναγωνιστή’ του Μιχαλολιάκου και, ασφαλώς, … χρυσαβγίτη, επί 40 και πλέον έτη, από το 1972 και τις μέρες του Κ4Α μέχρι τις μέρες μας. Συνιδρυτής, ουσιαστικά, της Χρυσής Αβγής, βασικός ‘θεωρητικός ιδεολογικός καθοδηγητής’, κύριος αρθρογράφος στο περιοδικό σε ολόκληρη την περίοδο 1982-1990 και συγγραφέας πολλών από τα λεγόμενα ‘ιδεολογικά’ κείμενά της την περίοδο 1980-1990 (ιδεολογικές διακηρύξεις, εσωτερικοί κανονισμοί, καταστατικά κ.λπ). Το 1991 χωρίζουν οι δρόμοι τους, παραμένει παρατηρητής -αλλά και δημόσιος υπερασπιστής- της ΧΑ μέχρι το 2010, οπότε και επανεντάσσεται στην οργάνωση με τον ρόλο του βασικού ‘πολιτικού αναλυτή και αρθρογράφου’, σύμφωνα με το απολογιστικού τύπου βιβλίου που εξέδωσε πρόσφατα από τις εκδόσεις ‘Ηλεκτρον’ του μέντορά του Κώστα Πλεύρη [34].
Είπαμε τις λέξεις ‘μέντορας’ (των τριών εθνικοσοσιαλιστών), ‘Πλεύρης’ και ‘Μανιαδάκης’ προηγουμένως. Οπως οι τωρινοί ναζί έχουν μέντορα τον Πλεύρη, έτσι και ο Πλεύρης όφειλε την αντικομμουνιστική και παρακρατική εκπαίδευση (‘σχολείον πολιτικής’ την ονομάζει ο ίδιος) στον Μανιαδάκη:
«Ωφελήθημεν τα μέγιστα από τας συζητήσεις με τον Μανιαδάκην, τον δαιμόνιον υπουργόν Ασφαλείας του Μεταξά. Τον επεσκεπτόμεθα στην οικίαν του, στην οδό Νοταρά τα απογεύματα και όλοι μαζί επηγαίναμε μετά στο Green Park στην οδό Μαυρομματαίων, όπου δίπλα στο τζάκι μας διηγείτο, μας διηγείτο κι εμείς εκρεμόμεθα από τα χείλη του. Εις εκείνο το ζαχαροπλαστείο η συντροφιά του Μανιαδάκη απετέλει σχολείο πολιτικής. Μετείχον ο Πιπινέλης, ο Αντωνέλλος, ο Σταθάς, ο Μπαλάσκας (Βίγλαρης), ο Κουτσούρης, ο Σπυρόπουλος, ο Κατσούλος, ο Μιχάλης ο Κλης και άλλαι [Σ.Σ.: ;;;] προσωπικότηται [Σ.Σ.: ;;;] της δημόσιας ζωής, που ανέλυαν τα πολιτικά γεγονότα ή ανεφέροντο στο παρελθόν κι εμείς εδιδασκόμεθα. Αληθώς υπήρξε Σχολή Μανιαδάκη, όπου εμάθαμε διά την πολιτικήν περισσότερα απ’ όσα εμάθαμε στην Πάντειο Σχολήν Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ), όπως ελέγετο τότε το Πάντειον Πανεπιστήμιον» [35].
Εκδήλωση του Κ4Α το 1966 στη Θεσσαλονίκη. Από αριστερά: Σπύρος Μανωλόπουλος, Δημήτρης Δημόπουλος, Κώστας Πλεύρης και Ανδρέας Δενδρινός
Τα ίδια συναισθήματα και την ίδια εκτίμηση που έδειχνε ο Πλεύρης στον Μανιαδάκη θα έπρεπε -λογικά- να δείχνουν και οι μαθητές (στον ναζισμό) του Πλεύρη προς τον Πλεύρη -ή, τουλάχιστον, αυτό θα περίμεναν οι ηγέτες του Κ4Α, όπως θα δούμε παρακάτω (αλλά, όπως αποδείχτηκε, συχνά-πυκνά έρχονταν σε σύγκρουση, προτού τα ξαναβρούν, προτού ξαναμαλώσουν, προτού τα ξαναβρούν κ.ο.κ.): (περισσότερα…)
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
‘Πράκτορες του ΚΚΕ’
Η απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ για τις ‘σχολές κατασκόπων’ του ΚΚΕ στο παραπέτασμα, με την υπογραφή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, 1964
Ντοκουμέντο
Ενα -πιστεύουμε- πολύ σημαντικό ιστορικό/πολιτικό ντοκουμέντο φέρνει στο φως το ιστολόγιο XYZ Contagion. Πρόκειται για την απόρρητη έκθεση (σημαντικό τμήμα) της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ), Κλάδος Β’, με ημερομηνία 15/02/1964 (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου και Γεωργίου Παπανδρέου) με θέμα ‘Πράκτορες του ΚΚΕ‘ και με συνημμένο το απόρρητο έγγραφο με τίτλο ‘Δελτίον εκπαιδευθέντων Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) είς διαφόρους σχολάς του Παραπετάσματος προοριζομένων να εισέλθωσιν εις Ελλάδα‘.
Το εξώφυλλο του ‘συνημμένου βιβλίου’.
Για τις λεγόμενες ‘σχολές κατασκοπείας’ του ΚΚΕ στην ανατολική Ευρώπη, ο Νίκος Μαραντζίδης είχε γράψει το 2009 στο ‘Βήμα’ ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι κόκκινοι κατάσκοποι‘. Είχε βρει κάποια στοιχεία για μία εκ των σχολών αυτών, αυτήν που λειτουργούσε στην Τσεχοσλοβακία. Στο συγκεκριμένο έγγραφο, όπως θα δείτε παρακάτω, αναφέρονται δώδεκα τέτοιες σχολές, σε Αλβανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Ρουμανία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία.
Στην πρώτη σελίδα, το ‘απόρρητον και επείγον’ σήμα, η πρώτη έκπληξη (ή μήπως όχι και τόσο;;;): Το όνομα του Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού, ναι, του Γεωργίου Παπαδοπούλου: (περισσότερα…)
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].
Η χρυσαβγίτικη επιτομή της ηλιθιότητας
Ούτε μια προβοκάτσια δεν μπορούν να στήσουν χωρίς να καρφωθούν.
Είναι ηλίθιοι. Αλλιώς δεν θα ήταν χρυσαβγίτες.
Δείτε τη φωτογραφία αυτή και προσέξτε το σφυροδρέπανο:
Εργο ηλίθιου χρυσαβγίτη. Τα ορθόδοξα σφυροδρέπανα κοιτάζουν πάντα αριστερά.
Και μετά διαβάστε αυτό:
h**p://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/janthh-kkedes-apeilhsan-dieuthunth-scholeiou-kai-kathgoroun-thn-chrush-augh
Γράφουν (τα bold δικά τους):
«Έχουν ξεφύγει οι κομμουνιστές! Έγραψαν απειλητικά συνθήματα με υπογραφή και τα ρίχνουν στην Χρυσή Αυγή
Όλα ξεκίνησαν όταν την περασμένη Τετάρτη στον χώρο του 1ου ΕΠΑΛ Ξάνθης εντοπίστηκε υβριστικό σύνθημα προς τον διευθυντή του σχολείου, το οποίο έφερε την υπογραφή της ΚΝΕ. Όμως ο διευθυντής του σχολείου παρά το ότι θίχτηκε και απειλήθηκε από το περιεχόμενο του αναγραφόμενου συνθήματος, αντί να πάει και να καταγγείλει το περιστατικό στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, πήγε και το κατήγγειλε στην τοπική οργάνωση Ξάνθης του ΚΚΕ. Προφανώς ο αριστερών πεποιθήσεων αν όχι κομμουνιστής διευθυντής προσπάθησε να σώσει τα ασυμμάζευτα, ειδοποιώντας του συντρόφους του ώστε να σώσουν επικοινωνιακά το γεγονός.
Αμέσως οι Κκέδες της Ξάνθης έστειλαν τους νεολαίους τους έξω από τον χώρο του σχολείου, ενημερώνοντας πως το σύνθημα δεν έχει συνταχθεί από τους ίδιους. Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Το θέμα είχε πάρει διαστάσεις στον τοπικό Τύπο και μετά από «λαϊκή» συνέλευση μεταξύ των μελών του ΚΚΕ αποφασίστηκε να παραχωρήσουν συνέντευξη στα τοπικά ΜΜΕ και να κατηγορήσουν ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η Χρυσή Αυγή! Πέρα από την γεμάτη λάσπη, ψέμματα και συκοφαντίες συνέντευξη οι Κκέδες μεταξύ των άλλων κατήγγειλαν ότι, μετά από όλα αυτά που έκαναν οι Χρυσαυγίτες στο σχολείο της Ξάνθης, δέχθηκαν ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα έως και προπηλακισμούς!!! […]»
Διαμαρτύρονται οι κρετίνοι, ότι τους ενοχοποίησαν άδικα, λέει, ότι δεν έχουν καμία σχέση με το σύνθημα, λέει, ότι είναι προβοκάτσια του ΚΚΕ εναντίον τους.
Ρε τα βόιδια.
Ούτε μια προβοκάτσια δεν μπορούν να κάνουν σωστά. (περισσότερα…)
Κλέων Ι. 30 Οκτωβρίου 2013
«Να καταρτιστούν κοινοί εκλογικοί συνδυασμοί απ’ τη δημοκρατική Αριστερά και το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο με αναλογία 50 προς 50% πάνω στους βουλευτές ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΓΟΥΝ».
Αυτή ήταν η πρόταση του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ του ΚΚΕ, προς τα κόμματα του Κέντρου, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, όπως διατυπώθηκε σε πρωτοσέλιδο άρθρο του στον ‘Ριζοσπάστη’ της 7ης Μαρτίου 1946, με τίτλο ‘Μπροστά στον κίνδυνο της Δημοκρατίας‘. Και κατέληγε «πρωταρχικό μας μέλημα είναι να σώσουμε τη Δημοκρατία μας […] που κινδυνεύει άμεσα και σοβαρά».
«Το Κέντρο θάχει τη δυνατότητα νάναι κυβέρνηση για άλλα τέσσερα χρόνια». Ριζοσπάστης, 07/03/1946.
Το άρθρο ολόκληρο (διατηρείται η ορθογραφία κ.λπ):
(περισσότερα…)
