Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Στην ιστορία της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα, πριν 54 χρόνια, σαν σήμερα, υπάρχει ένας χαμένος κρίκος, μεταξύ των όσων συνέβησαν εκείνη τη βραδιά της 21ης Ιουλίου 1965 και όσων γνωρίζει το κοινό σήμερα.. Ο συναγωνιστής του Μάκης Παπούλιας, το 2012, σε μια συνέντευξη στον Νίκο Ξηρουδάκη και στη σειρά εκπομπών με τίτλο: ‘Το Βάθος του Ουρανού είναι κόκκινο’ (βλ. Σωτήρης Πέτρουλας: Συνεντεύξεις & Ντοκουμέντα για τη δολοφονία του αγωνιστή), είχε αναφερθεί στο κομμάτι του παζλ που λείπει.
Ακούστε τον γύρω στο 22.40′ να περιγράφει τη νύχτα της δολοφονίας, ξεκινώντας από την αρχή του συλλαλητηρίου, την πορεία και τα επεισόδια που κατέληξαν στο θάνατο του Πέτρουλα. Ας ακούσουμε τα επόμενα 5 λεπτά:
Οπως σημειώνεται:
– «Με την σεμνότητα που τον διακρίνει, ο συνομιλητής μας περιγράφει και κάποια γεγονότα που δεν είναι σήμερα ευρύτερα γνωστά, όπως ότι κατά σύμπτωση στο ξενοδοχείο ‘ΕΣΠΕΡΙΑ‘, στο σημείο δηλαδή ακριβώς που χτυπήθηκε η πορεία και δολοφονήθηκε ο Πέτρουλας (Σταδίου και Χρήστου Λαδά), είχαν καταλύσει Γάλλοι δημοσιογράφοι του περιοδικού ‘PARIS MATCH‘ οι οποίοι κινηματογράφησαν όλη τη σκηνή. Θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί και ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας –οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί ήταν έτσι κι αλλιώς γνωστοί.»
Το βίντεο με την συνέντευξη εικονογραφείται με μια σειρά οπτικά ντοκουμέντα που πρόσφερε ο Μάκης Παπούλιας, απ’ το προσωπικό του αρχείο στην εκπομπή ‘Το Βάθος του Ουρανού είναι κόκκινο’, ενώ δημοσιεύτηκαν κι αλλού με την εξής παράκληση: «επιθυμούμε να τα αναπαράγουν και οι φίλοι και σύντροφοι που έχουν μπλοκ-ιστοσελίδες, [και] τα αναρτούμε σε βίντεο»
Ομως, ανάμεσα σε αυτά τα οπτικά ντοκουμέντα δεν υπήρχαν τα ντοκουμέντα από το Paris Match, ο χαμένος κρίκος για τον οποίο μιλάμε. Ενα στιγμιότυπο από αυτό το υλικό παρουσιάζουμε σήμερα:
Γωνία Σταδίου με Χρήστου Λαδά:
Η χαμένη φωτογραφία από τα επεισόδια στη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα, λήψη από το ξενοδοχείο ‘ΕΣΠΕΡΙΑ’.
Αντικείμενο του άρθρου είναι οι διαφοροποιήσεις Πλουμπίδη σε σχέση με τη γραμμή Ζαχαριάδη την περίοδο από τη λήξη του εμφύλιου, Σεπτέμβριος 1949, μέχρι την εκτέλεσή του, 14 Αυγούστου 1954, καθώς οι προηγούμενες περιπτώσεις ‘έντασης’ μεταξύ των δύο στελεχών είναι λίγο πολύ γνωστές. Οι κυριότερες εστίες ‘έντασης’:
[…]
Μέχρι το 1997 ήταν μάλλον αδύνατον να βρει κανείς γραπτό με την υπογραφή του Πλουμπίδη που, όχι να ασκεί αρνητική κριτική, όχι να αμφισβητεί, όχι να λέει κακό λόγο, αλλά ούτε καν να διαφοροποιείται στο ελάχιστο.
Είπε ποτέ κακό λόγο για το ΚΚΕ ο Νίκος Πλουμπίδης;
+ Βιβλιογραφία
Με αφορμή ένα άρθρο της Κατερίνας Τσέκου για τον Νίκο Πλουμπίδη στην Καθημερινή, 06/10/2013, τέθηκε από έναν καλό μας φίλο σε μια κοινότητα που συμμετέχουμε η ερώτηση:
«Υπάρχουν γραπτά κείμενα, άρθρα, μαρτυρίες, παραπομπές κ.λπ. που να αποδεικνύουν ότι ο Πλουμπίδης είχε έρθει σε διάσταση με την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και με τον Νίκο Ζαχαριάδη;».
Σε αυτό το ελάχιστα συζητημένο ερώτημα, είπαμε να απαντήσουμε γράφοντας μερικές γραμμές σχετικές, και στο τέλος, σκέφτήκαμε ότι η απάντηση αυτή θα μπορούσε να γίνει ανάρτηση στο ιστολόγιο, για να βρίσκονται και όλα αυτά τα στοιχεία στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Θα άξιζε τον κόπο να συζητηθεί το ζήτημα αυτό, νομίζουμε, αφού πρόκειται για μια τραγική ιστορία (αλλά και πόσο ενδεικτική για την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής) μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον.
Η επιστολή Πλουμπίδη, με την ανάληψη της ευθύνης, για να σωθεί ο Μπελογιάννης. Διακρίνεται και το δακτυλικό του αποτύπωμα.
Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του ‘Ιού, σε ένα άρθρο του με τίτλο ‘Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη, Ο βουλευτής του ΛάΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος χέρι-χέρι με τον διαβόητο υπουργό του Μεταξά‘, από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία της Κυριακής 09 Οκτωβρίου 2011.
Εμείς να σημειώσουμε μόνο το εξής, για να ξεκαθαριστεί το θέμα μία και διά παντός:
Σύμφωνα με την εθιμοτυπία του πολέμου, η πολεμική σημαία του κράτους που έχει καταλάβει άλλο κράτος (όπως δηλαδή η πολεμική σημαία της Γερμανίας που κυμάτιζε στην Ακρόπολη) δεν υποστέλλεται ποτέ. Η εθνική σημαία του κράτους είναι αυτή που ανεβαίνει κάθε πρωί και κατεβαίνει κάθε δειλινό.
Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ Κ. ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ
Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Την προσεχή Τετάρτη η Αθήνα γιορτάζει την 67η επέτειο της απελευθέρωσής της από τη γερμανική κατοχή.
Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας χαρακτηρίστηκαν πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη. Ο ΛΑΟΣ όμως περί άλλα τυρβάζει.
Υποτίθεται ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου τιμά και εμπνέεται από τον αγώνα της εθνικής αντίστασης και ξεχωρίζει ως μια από τις κορυφαίες ηρωικές πράξεις το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό από το βράχο της Ακρόπολης το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, που έφεραν σε πέρας το παράτολμο εγχείρημα, έχουν εδώ και δεκαετίες καταγραφεί ως ήρωες της σύγχρονης ιστορίας.
Ομως εδώ και λίγο καιρό η ηρωική αυτή πράξη τους αμφισβητείται. Στην αρχή η αμφισβήτηση περιοριζόταν σε περιθωριακά ακροδεξιά και συνωμοσιολογικά ιστολόγια. Μόνο που τον τελευταίο καιρό η σκυτάλη της συκοφαντίας πέρασε σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Σε αγαστή σύμπνοια με τον αρχηγό του που έχει κηρύξει τον αγώνα για την «αποκομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος», ο βουλευτής Θεσσαλονίκης Κυριάκος Βελόπουλος έχει αποδυθεί τον τελευταίο καιρό σε μια προσπάθεια να αμφισβητήσει με κάθε τρόπο την ηρωική πράξη.
Ο κ. Βελόπουλος διατηρεί καθημερινή πολιτική-εμπορική εκπομπή σε πολλά κανάλια και ειδικεύεται στις «αποκαλύψεις». Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο τον Βελόπουλο:
«Είχα πει για το Μανώλη το Γλέζο ότι είχα πολλές επιφυλάξεις για το πώς έγινε η ιστορία με τη γερμανική σημαία. Θα κάνω μια αποκάλυψη για την ιστορία αυτή. Κι αναγκάζομαι με πόνο ψυχής να την κάνω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μας. Γιατί πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια. […] Είπα λοιπόν ότι μου φαίνεται περίεργο, διότι στρατό έχω πάει κι εγώ. Είχαμε την έπαρση και την υποστολή της σημαίας. Ρωτώ, λοιπόν, πώς είναι δυνατόν το βράδυ η γερμανική σημαία να μην έχει υποσταλεί; Ηταν ένα ερώτημα ρητορικό [sic] δικό μου» (Τηλεάστυ, 16.9.2011).
Από καιρό, λοιπόν, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Βελόπουλος σε πολλές εκπομπές του, προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο Γλέζος και ο Σάντας δεν κατέβασαν την κατοχική γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, εφόσον το βράδυ οι σημαίες υποστέλλονται. (περισσότερα…)
