[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Μια αναδρομή, για ιστορικούς λόγους, στις κινητοποιήσεις της Μεταπολίτευσης, μεταξύ 1976 και 2000 -ως γνωστόν, μετά κυριάρχησε το ίντερνετ και από κει και μετά, λίγο-πολύ όλα βρίσκονται στο διαδίκτυο. Συμπεριλαμβάνονται οι περισσότερες από τις μεγάλες διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, όπως και πολλές συγκρούσεις με τα ΜΑΤ (αλλά και τις αύρες της εποχής) και όλες τις άλλες ‘υποδιευθύνσεις αποκατάστασης τάξεως’. Επίσης, οι πρώτες εμφανίσεις των λεγόμενων ‘αγανακτισμένων πολιτών’, που ήταν συχνά φασίστες και χρυσαβγίτες που κρύβονταν πίσω από τα ΜΑΤ και έδιναν ένα χεράκι όποτε έβρισκαν ευκαιρία.
Οι πανκς τα σπάνε. Πρωτοσέλιδο Οκτώβριος 1984. Επιχειρήσεις Αρετή του Μποσινάκης
Με χρονολογική σειρά:
– Οι μεγάλες απεργίες ενάντια στον ‘Νόμο Λάσκαρη’ (Νόμος 330) τον Μάιο του 1976, συν ο θάνατος τον ίδιο μήνα του μαθητή Σιδέρη Ισιδωρόπουλου συν ο θάνατος της πλανόδιας μικροπωλήτριας (‘ζητιάνα’ τη χαρακτήρισε η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση) Αναστασίας Τσιβίκα
– Ολοι οι επεισοδιακοί εορτασμοί του Πολυτεχνείου, όπως του 1977, του 1980 με τον θάνατο της Σταματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή, το 1991 με τις προηγηθείσες μαθητικές πορείες, τις συμπλοκές και την πολιορκία του ΕΜΠ από αγανακτισμένους φασίστες που εμπόδιζαν την έξοδο και τον εμπρησμό της πρυτανείας του Πολυτεχνείου με τις συλλήψεις περισσότερων από 500 ατόμων, του 1995 με το διάσημο ‘κάψιμο σημαίας’, την άρση του ασύλου στο ΕΜΠ, την εμφάνιση ‘Αγανακτισμένων πολιτών’ και τη σύλληψη οκτώ μελών της ‘Χρυσής Αυγής’ έξω από το ΕΜΠ (αφέθηκαν ελεύθεροι, φυσικά).
– Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο Νόμο 815 (και στη Θεσσαλονίκη)
– Οι συγκρούσεις στο Μαρούσι, οι λεγόμενες ‘για τη χαβούζα’
– Οι ‘Επιχειρήσεις Αρετή’ και άλλες προσπάθειες επεμβάσεων στα Εξάρχεια των Μποσινάκη, Τζανάκη, Αρκουδέα
– Η πρώτη και η δεύτερη κατάληψη του Χημείου
– O θάνατος του Μιχάλη Καλτεζά και οι διαδηλώσεις για τη δίκη και την αθώωση του δολοφόνου του Αθανάσιου Μελίστα
– Οι επισκέψεις του Γάλλου φασίστα Ζαν Μαρί Λεπέν και τα επεισόδια στο Caravel
– Οι επισκέψεις Σουλτς, Ντεκλέρκ, Μπους, Κλίντον
– Διάφορα επεισόδια και οδομαχίες σε φοιτητικές εκλογές, στη Βουλή και σε συναυλίες
– Ο εμπρησμός του κτιρίου ‘Κάπα Μαρούση’ με τους τρεις νεκρούς και ο θάνατος του Τούρκου πρόσφυγα Σουλεϊμάν Ακιάρ
– Η δολοφονία Τεμπονέρα
– Οι ιδιωτικοποιήσεις της ΕΑΣ
– Απεργίες καθηγητών για το ΑΣΕΠ και μαθητών για διάφορους νόμους και εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις
– Και τέλος, φτάνοντας στο 1999, οι διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ για το Κόσοβο στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και στο 2000 με οδομαχίες (για τις οποίες δεν θυμόμαστε το λόγο, αλλά τις βάλαμε κι αυτές).
– Στο τέλος, δυο στιγμιότυπα από την Πλατεία Αριστοτέλους Θεσσαλονίκη, όταν οι ναζί επιχείρησαν να βγουν απ’ τις τρύπες τους, κάποια πρωτοσέλιδα με αίσθηση του σενς οφ χούμορ (νοτ), τα χαρακτηριστικά πανό όπως εκείνα που «Είναι ο Ανθός της Ελληνικής Νεολαίας», και οι δύο σημαντικότερες, ίσως, στιγμές της 40ετίας.
«Ο ανθός της Ελληνικής Νεολαίας», Ιανουάριος 1990, αθώωση Μελίστα..
Παρεμπιπτόντως, μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι και η εξέλιξη των ενδυματολογικών επιταγών της υπηρεσίας, σχετικά με την αμφίεση και των εξοπλισμό των ΜΑΤ και των άλλων δυνάμεων καταστολής. Από το σκαρπίνι με το παντελόνι καμπάνα στους σημερινούς σιδερόφρακτους Ρόμποκοπ, είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρηση των αλλαγών.
Ακολουθούν οι φωτογραφίες, από πολλές και διάφορες πηγές (και από ένα torrent που κυκλοφορούσε αδέσποτο πριν χρόνια). Να σημειώσουμε μόνο πως επειδή ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δοθούν πλήρεις περιγραφές και λεζάντες σε τόσες πολλές φωτογραφίες, όποιος θέλει συγκεκριμένες πληροφορίες για κάθε μία απ’ αυτές, θα πρέπει να αρκεστεί στην ονομασία του αρχείου. Κάνοντας click για μεγέθυνση, εμφανίζεται από κάτω το όνομα του αρχείου. Στο πρώτο τμήμα του ονόματος είναι η ημερομηνία (με προσέγγιση μήνα, όπου δεν υπάρχει η ακριβής ημέρα), και στο υπόλοιπο η τοποθεσία (όπου παραλείπεται, εννοείται είναι η Αθήνα), το γεγονός και ίσως λίγες λέξεις-κλειδιά ακόμα.
Τέλος, εννοείται πως σίγουρα θα έχουν γίνει λάθη, ζητάμε συγγνώμη γι’ αυτό, και παρακαλούμε όποιος μπορεί να μας διορθώσει να το κάνει, και όποιος έχει κάποιον λόγο να μην υπάρχει δημόσια κάποια φωτογραφία ας μας ειδοποιήσει με τους γνωστούς τρόπους επικοινωνίας κι εμείς θα την αφαιρέσουμε ευχαρίστως, χωρίς πολλές-πολλές ερωτήσεις. Σαφώς, υπάρχει και η εμπειρία και όσοι ήλθαν σε επαφή μαζί μας έπειτα από τη δημοσίευση αυτού εδώ του ντοκουμέντου, κι αυτοί γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν.
(περισσότερα…)
Μετά τα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου 2011, στην Πλατεία Συντάγματος, (π.χ. κλικ εδώ), το ιστολόγιο θυμήθηκε ένα πρωτοσέλιδο της ‘Αυριανής’ από τον Δεκέμβρη του 2008.
Το προφητικό πρωτοσέλιδο της ‘Αυριανής’ από τα λεγόμενα ‘δεκεμβριανά του 2008’, στις 19 Δεκεμβρίου 2008.
Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο το ΚΚΕ άλλαξε στάση και επέλεξε να δράσει έτσι όπως για πρώτη φορά έδρασε την Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου 2011. Πάντοτε τα μπλοκ του ήταν μακριά από τις ‘θερμές ζώνες’ για να αποφύγει τυχόν επεισόδια, και ακόμη και όταν κάποιοι μαυροφορεμένοι αποτολμούσαν να πλησιάσουν στα μπλοκ του ΚΚΕ, πάντοτε τους απωθούσαν. Εχτές για ποιο (στρατηγικό ή/και τακτικό) λόγο η δύναμη του ΠΑΜΕ και της ΚΝΕ πήγε και κατέλαβε την πλατεία μπροστά από τη Βουλή; Για επίδειξη δύναμης; Για πυροσβεστικούς λόγους; Για παραδειγματισμό; (περισσότερα…)
Ο Δημήτρης Τρίμης και ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα κοινό τους άρθρο με τίτλο “Δέκα χρόνια «φαγούρα» για την καταστολή διαδηλώσεων“, από την εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” της Κυριακής 3 Ιουλίου 2011.
Θυμίζουμε, την κατηγορία θεμάτων του ιστολογίου μας με τίτλο “Κείμενα εκτός Ελευθεροτυπίας“, όπου βρίσκονται όλα τα (κομμένα) κείμενα των φορέων του (πρώην) “Ιού”, τα οποία δεν “χώρεσαν” στην ύλη της “Ελευθεροτυπίας”.
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΡΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ, ΤΗ ΒΙΑΙΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΙΘΡΙΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ
Δέκα χρόνια «φαγούρα» για την καταστολή διαδηλώσεων
Στα χνάρια των Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Βύρωνα Πολύδωρα και Προκόπη Παυλόπουλου ο νέος δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, που ετοιμάζει τις δικές του «ρυθμίσεις» για τις κινητοποιήσεις στην πρωτεύουσα
Των ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΜΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Μια από τις πρώτες ενέργειες του νέου δημάρχου της Αθήνας ήταν να συγκροτήσει ομάδα νομικών για τη «ρύθμιση» των διαδηλώσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας.
ια τον τρόπο διάλυσης των συγκεντρώσεων κάθε υπουργός Δημόσιας Τάξης έβαζε και το δικό του λιθαράκι στην αύξηση της αστυνομικής βίας. Ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. Από το 2001 έχουν συνταχθεί τρία διαφορετικά νομοσχέδια για τις πορείες.
Continue Reading →
Ο Δημήτρης Τρίμης, εκ των φορέων του “Ιού“, είναι (για πολλά χρόνια και σε διάφορες χρονικές περιόδους) μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Η περιπέτειά του, από την ηλεκτρονική έκδοση της “Ελευθεροτυπίας”, Παρασκευή 01 Ιουλίου 2011, κλικ εδώ.
Σκίτσο του Θανάση Πέτρου.
Θύμα των ΜΑΤ και ο Δημήτρης Τρίμης
Ανακοίνωση για την επίθεση και τον τραυματισμό από τις δυνάμεις των ΜΑΤ του δημοσιογράφου της «Ε» και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ εξέδωσε κατά τη διάρκεια των εκτρόπων στο Σύνταγμα στις 29 Ιουνίου η συνδικαλιστική παράταξη των δημοσιογράφων «Συσπείρωση Δημοσιογράφων».
“Τετάρτη, 29/6/2011, ώρα: περίπου 14:00, στη Λ. Αμαλίας, στο τμήμα μεταξύ προαυλίου Βουλής (χώρος Αγνωστου Στρατιώτη) και εισόδου του Εθνικού Κήπου. Τα χημικά και οι επιθέσεις των ΜΑΤ έχουν διώξει τον κόσμο, αλλά οι αστυνομικές δυνάμεις συνεχίζουν να βομβαρδίζουν τους διαδηλωτές προς όλες τις κατευθύνσεις, ιδίως εκείνους του ειρηνικούς πολίτες που έχουν υποχωρήσει επί της Λ. Αμαλίας προς το Ζάππειο”. Continue Reading →
Από την ιστοσελίδα του ‘Ιού‘: Πρόκειται για ένα άρθρο από τον Δημήτρη Ψαρρά, το οποίο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας ‘Ελευθεροτυπία’, μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’.
http://www.iospress.gr/texts_2011/20110701.htm
Ολα τα ‘κομμένα’ κείμενα των φορέων του ‘Ιού’ που δεν ‘χώρεσαν’ στην ‘Ελευθεροτυπία’, εδώ:
Κείμενα εκτός Ελευθεροτυπίας.
Η συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ. με ακροδεξιές ομάδες
Τα ‘νόμιμα’ στιλιάρια
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Για μια ακόμα φορά ο εκπρόσωπος της ΕΛ.ΑΣ. διέψευσε την ύπαρξη συνεργασίας των ΜΑΤ με παρακρατικές ναζιστικές ομάδες τύπου Χρυσή Αυγή, ενώ διετάχθη και ΕΔΕ για να διερευνηθεί η τηλεοπτική σκηνή που δείχνει άνδρες με στιλιάρια να φυγαδεύονται από διμοιρία των ΜΑΤ στα ενδότερα του περιβόλου της Βουλής.
Ενας από τους εικονιζόμενους, ο κ. Απόστολος Σουκαράς βγήκε χτες σε όλα τα κανάλια για να εξηγήσει ότι είναι ένας απλός εργαζόμενος και πρώην συνδικαλιστής της ΕΘΕΛ και ότι τα ΜΑΤ τον έσωσαν από 500 κουκουλοφόρους. Εξήγηση πάντως δεν είχε στο ερώτημα, για ποιό λόγο έσωσαν ειδικά αυτόν και την παρέα του τα ΜΑΤ, και πώς είναι δυνατόν οι αστυνομικοί να χαϊδεύουν φιλικά στην πλάτη κάποιους φουσκωτούς που κουβαλάνε μαζί τους βαριά σιδερένια ρόπαλα.
Κατά τα άλλα, ο κ. Σουκαράς αρνήθηκε ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τη Χρυσή Αυγή ή άλλη ακροδεξιά οργάνωση, ενώ αποδέχτηκε μόνο ότι αρθρογραφεί σε ένα περιοδικό, το «Απολλώνειο Φως». Για το περιεχόμενο αυτού του περιοδικού, αρκεί να πούμε ότι δεν είναι απλά ακροδεξιό, αλλά ανοιχτά φιλοχιτλερικό, προωθεί την ιδέα ότι ο Χίτλερ ήταν Ελληνας και μεταξύ των «προσφορών» στους αναγνώστες του είναι και η σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό, τα τραγούδια του Τρίτου Ράιχ και τα σηματάκια των ναζί.
Απολλώνειο Φως, ναζιστικά εξώφυλλα.
(περισσότερα…)
Η Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα σχόλιό της, από τα “Πολιτικά παρασκήνια” της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” της Δευτέρας 30 Μαΐου 2011, με τίτλο “Στις πλατείες“.
Σκίτσο του Θανάση Πέτρου
Στις πλατείες
Οσο κι αν τις μέρες αυτές πολιτικοί χώροι και ΜΜΕ στοργικά αγκαλιάζουν τους «αγανακτισμένους», δεν μπορεί να μη θυμούνται ότι έβγαζαν περίπου τρελό τον Αλέκο Αλαβάνο, όταν ζητούσε να γίνει στο Σύνταγμα αυτό που ξεκίνησε επίσης ειρηνικά και κυρίως μέσω Διαδικτύου στην πλατεία Αλ Ταχρίρ της Αιγύπτου.
Ισως χρειαζόταν η «μεσολάβηση» της ισπανικής νεολαίας, ώστε να έρθει το όλο πράγμα στο πιο «άσπρο» του και στο λιγότερο μουσουλμανικό, για να φτάσουν όλοι και κυρίως η τηλεόραση να χαιρετίσουν -και σωστά- τους χιλιάδες του Συντάγματος. Continue Reading →
Ο Τάσος Κωστόπουλος, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, σε ένα άρθρο του από την ‘Ελευθεροτυπία’ της Κυριακής 15 Μαΐου 2011 με τίτλο ‘Η απεργία και η βία‘.
ΤΑ «ΣΠΑΣΙΜΑΤΑ» ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η απεργία και η βία
Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Εχει γίνει πια του συρμού η φιλολογία περί της «πρωτοφανούς» (και, φυσικά, «απαράδεκτης») βίας που συνοδεύει τις γενικές απεργίες και τα συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων.
Οι αγώνες του εργατικού κινήματος δεν υπήρξαν πάντοτε «μη βίαιοι». Στιγμιότυπο από την ιστορική απεργιακή συγκέντρωση της 4ης Μαΐου 1886 -αυτή που γιορτάζουμε κάθε Πρωτομαγιά- με ανταλλαγή πυρών μεταξύ απεργών και αστυνομίας.
Κάποιοι καλοθελητές σπεύδουν να χρεώσουν το φαινόμενο στην «κουλτούρα της Μεταπολίτευσης», που υποτίθεται ότι εξακολουθεί να διέπει την ελληνική κοινωνία δύο δεκαετίες μετά την εγκατάλειψη των βασικών μεταπολιτευτικών προταγμάτων (περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη) από τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν το 85% του εκλογικού σώματος.
Κάποιοι άλλοι μιλούν για εντελώς νέο φαινόμενο, προϊόν των σύγχρονων μητροπολιτικών κοινωνιών και της παρακμής του πολιτικού μας συστήματος, ολωσδιόλου ξένο προς την «εγγενώς ειρηνική» φύση των μαζικών λαϊκών κινημάτων της νεοελληνικής ιστορίας.
Και οι δύο προσεγγίσεις ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Μια μικρή περιδιάβαση στην ιστορία του τόπου αποδεικνύει πως η βία, ακόμη και κάποιες τυφλές εκδοχές της, ήταν πάντα ένα (παράπλευρο έστω) συστατικό στοιχείο των εγχώριων δυναμικών λαϊκών κινητοποιήσεων -είτε πρόκειται για τις επιθέσεις των αγροτών του Κιλελέρ στα τρένα που διέσχιζαν τον θεσσαλικό κάμπο, είτε για τη χρήση πιστολιών στην απεργία των τσιγαράδων του 1906, είτε για τον πετροπόλεμο και τα «νεράντζια με ξυραφάκια» στις διαδηλώσεις του 1954-56 για το Κυπριακό.
Από μια άποψη, η Μεταπολίτευση υπήρξε μάλιστα περίοδος εξαιρετικά περιορισμένης βίας στις διαδηλώσεις. Εποχή σχετικής υλικής ευδαιμονίας, διευρυνόμενου εκδημοκρατισμού και μεγάλων ελπίδων, κάθε άλλο παρά προσφερόταν για επιδείξεις απελπισμένης αγριότητας ή αυτοκτονικής αυτοθυσίας: οι άνθρωποι κατέβαιναν στους δρόμους όχι για να πεθάνουν ή να εκδικηθούν, αλλά με τη βεβαιότητα ότι μπορούν να κερδίσουν ένα καλύτερο αύριο. Τα τυφλά ξεσπάσματα πυκνώνουν, αντίθετα, σε περιόδους που οι «από κάτω» αισθάνονται πως έχουν σταθεί στον τοίχο και το μέλλον τους προδιαγράφεται έτσι κι αλλιώς ζοφερό.
Ενα τέτοιο βίαιο, ξεχασμένο αλλά νικηφόρο περιστατικό θα θυμίσουμε σήμερα. Πρόκειται για την καπνεργατική απεργία του 1896 στην (οθωμανική ακόμη) Καβάλα, όπως την κατέγραψε σε στίχους ο απεργός Ανδρίκος Βέττας. Δημοσιεύθηκε στην ποιητική του συλλογή «Σένα τα λέγω, πεθερά, για να τ’ ακούει η νύφη» (Κωνσταντινούπολη 1899), που επανεκδόθηκε το 2001 από το Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας.
Η αφήγηση ξεκινάει με την ξαφνική απόφαση των εργοδοτών να μετακυλίσουν στους καπνεργάτες το κόστος της (τότε) οικονομικής κρίσης με περικοπές στα μεροκάματά τους:
«Σαράντα χρόνια στα καπνά ασπρίσαν τα μαλλιά μου,
στον νου μου δεν το έβαζα πως θά ‘βρω τον μπελιά μου.
Μα τώρα στα γεράματα στα τωρινά μας χρόνια
Αρχίσαν να γλυκολαλούν της πτώχειας τα αηδόνια.
Τον αλλαφράγκα Αύγουστον, στην πρώτη του ημέρα,
Είπον, τα μερομίσθια μας τάχουνε σπασμένα.
Δεν φτάνουν τόσα βάσανα οι μαύροι που τραβούμε,
μας δείχνουν το μονόπετρο, να πάμε να πνιγούμε»
Η αντίδραση δεν άργησε να ‘ρθει, με τα μόνα όπλα που έχουν στα χέρια τους οι μισθωτοί -την απεργία και τη διαδήλωση: (περισσότερα…)
Κλέων Ι. 15 Μαΐου 2011
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Βιβλία,
Επικαιρότητα,
Ιστορία,
Καταστολή,
Κοινωνικά κινήματα,
Νεότερη Ελλάδα 1833-1909,
Ντοκουμέντα,
Ποίηση,
Πρωτοπόροι Σοσιαλιστές,
Σπάνιες εκδόσεις,
Τέχνες και πολιτισμός,
Η Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα σχόλιό της, από τα “Πολιτικά παρασκήνια” της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” της Παρασκευής 13 Μαΐου 2011, με τίτλο “Τα λάφυρα και η ουσία“.
Σκίτσο του Θανάση Πέτρου
Τα λάφυρα και η ουσία
Αν δεν υπήρχαν τα δολοφονικά χτυπήματα των αστυνομικών στα κεφάλια ανθρώπων, που δεν αφήνουν περιθώρια άλλων σχολίων, θα είχε ενδιαφέρον ο σχολιασμός των ευρημάτων της ΕΛ.ΑΣ.
Η ψευδής, κατά το σκέλος των τραυματισμένων πολιτών, ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ., συνοδεύεται από πέντε φωτογραφίες από διαφορετικές μεριές των ίδιων αντικειμένων. Αυτά αποτελούν και τις αποδείξεις της δράσης των διαδηλωτών.
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι τα αντικείμενα πράγματι βρέθηκαν, έχει σημασία να δούμε τι είναι όλα αυτά τα «τεκμήρια» που δικαιολογούν στα μάτια της αστυνομίας αυτή την απίστευτη βία:
Τρία μπουκάλια μολότοφ, ένα πακέτο χαρτομάντιλα, ένα μαύρο σημαιάκι, μια χειρουργική μάσκα, γυαλιά, κάτι που μοιάζει με σφεντόνα, μια μάσκα και ένα σωληνάριο. Continue Reading →
