Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Πέμπτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.
Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.
@@@ Σκηνή Πέμπτη: Νοέμβριος 1977, προεκλογική περίοδος, Ιταλία, Γραφεία Εθνικής Παράταξης στον Πύργο Αθηνών, Φυλακές Κορυδαλλού, Ξενοδοχείο ‘Caravel’
Την ώρα που Πλεύρης, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Μιχαλολιάκος και Παξινόπουλος είχαν συνεχόμενα μπλεξίματα με την Δικαιοσύνη και έλυναν τις διαφορές τους, στον 17ο όροφο του ‘Πύργου Αθηνών’, σε έναν ολόκληρο όροφο 400 τετραγωνικών μέτρων, παρατηρούνταν ασυνήθιστα μεγάλη κίνηση, κυρίως τριών ομάδων ανθρώπων που εργάζονταν προεκλογικά: δικηγόρων, εκδιωχθέντων αξιωματικών και νεαρών νεοφασιστών. Εκεί βρίσκονταν τα κεντρικά γραφεία της χουντοβασιλικής ‘Εθνικής Παράταξης’ του Στέφανου Στεφανόπουλου. Οι πολλές διαδρομές των δικηγόρων γίνονταν μεταξύ των γραφείων αυτών και των Φυλακών Κορυδαλλών. Στις Φυλακές, στην ‘ιδιαίτερη πτέρυγα’ κρατούνταν δύο ειδών έγκλειστοι: οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος και οι συλληφθέντες για φασιστικές τρομοκρατικές πράξεις, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν κι αυτοί ‘κρατούμενοι ειδικής κατηγορίας’. Αγνωστο πως, η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης είχε επιτρέψει αυτή τη συνύπαρξη στο ‘Ξενοδοχείο‘, και δεν τοποθέτησε τους νεοφασίστες μαζί με τον γενικό ποινικό πληθυσμό των φυλακών, όπως έκανε με τους ‘αναρχοαριστερούς’. Ετσι, συνέβαιναν σπαρταριστά επεισόδια: Οι νεοναζί, παριστάνοντας τους ‘θεωρητικούς’ της ακροδεξιάς και φορώντας σβάστικες και χακί στρατιωτικές στολές και αφήνοντας χιτλερικά μουστάκια, έκαναν μαθήματα στους χουντικούς αξιωματικούς, τους ορμήνευαν ‘τι δεν έπραξαν καλά’ και τους πίεζαν ‘να παραδεχτούν τα λάθη τους’ [64]. Οι χουντικοί, όμως, παρότι εκνευρίζονταν με τα ‘τσογλάνια‘, είχαν άλλες σκοτούρες. Επρεπε ν’ ασχοληθούν και να συντονίσουν τον προεκλογικό αγώνα της ‘Εθνικής Παράταξης‘. Μάλιστα, είχε κηρυχτεί και ανακωχή μεταξύ παπαδοπουλικών και ιωαννιδικών. Το κύριο θέμα ήταν η αμνηστία, και οι ασυνήθιστα πολλές διαδρομές δικηγόρων που προαναφέραμε, γίνονταν διότι η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης είχε δώσει διαταγές στον Διευθυντή των φυλακών Παπαθανασίου να διευκολύνει τις επαφές μεταξύ δικηγόρων και εγκλείστων, σε τέτοιο σημείο ώστε η αίθουσα επισκεπτηρίου να μοιάζει με προεκλογικό κέντρο της ‘Εθνικής Παράταξης’ [65].
Η ‘Εθνική Παράταξη’ ήταν μια προσπάθεια να βρεθούν κάτω από την ίδια στέγη οι ευρισκόμενοι δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, όλων των αποχρώσεων. Το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν περιελάμβανε από αστούς ακροδεξιούς και δεξιούς-βασιλικούς απογοητευμένους, χουντικούς εντός κι εκτός του στρατεύματος και των Σωμάτων Ασφαλείας, ‘σταγονίδια’, ελληνοκεντριστές, εθνικιστές, εθνικοσοσιαλιστές και φασίστες μέχρι βομβιστές, κακοποιούς και ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου. Συμμετείχε, επίσης, μια ομάδα ακροδεξιών και φασιστών που εκφράζονταν μέσα από το ‘εθνικιστικό’ (εθνικοσοσιαλιστικό) περιοδικό ‘Κίνημα’ (αργότερα συνιδρυτές του φασιστικού ΕΝΕΚ), στην έκδοση του οποίου συμμετείχε και ο Τάκης Μπαλτάκος, ο ΓΓ της κυβέρνησης Σαμαρά και φίλος του Μιχαλολιάκου από το 1973 και τα χρόνια της ΕΟΚΑ Β και μετά [66], αυτός που συνομιλούσε με τους νεοναζί και κάρφωνε τον φίλο του πρωθυπουργό Σαμαρά στον Κασιδιάρη. Μια άλλη κατηγορία ακροδεξιών που συστρατεύτηκαν με την ‘Εθνική Παράταξη’ -με κάποια ειδικά χαρακτηριστικά- ήταν όσοι συμμετείχαν στα δίκτυα που δημιουργήθηκαν στην Ιταλία από τις επαφές Ελλήνων φασιστών με τους Ιταλούς ομοϊδεάτες τους και με την χουντική ΚΥΠ στον ρόλο του καταλύτη, όπως ο κύκλος των φασιστών που βρίσκονταν στον ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) [67], στους οποίους ηγετικό στέλεχος ήταν ο Τάκης Μιχαλόλιας (Παναγιώτης Μιχαλολιάκος, γνωστός ήδη από την ΕΚΟΦ και από το 1963) [68], αδερφός και σημερινός συνήγορος του Φύρερ της χρυσαβγίτικης ναζιστικής συμμορίας. Ο ΕΣΕΣΙ, με ιδιαίτερο προσωπικό διάταγμα του Παπαδόπουλου από τον Ιούλιο του 1967, δηλαδή μόλις 2-3 μήνες μετά το πραξικόπημα, πέρασε στην άμεση δικαιοδοσία της ΚΥΠ. Αμεσοι στόχοι του ΕΣΕΣΙ ήταν η παρακολούθηση των αντιφασιστών φοιτητών στην Ιταλία και στο εξωτερικό, η σύνταξη αναφορών για τη δράση τους για λογαριασμό της ΚΥΠ, η συγκέντρωση πληροφοριών για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών και η συνεργασία και η συντονισμένη δράση με τις ιταλικές νεοφασιστικές οργανώσεις, στη βάση της ‘στρατηγικής της έντασης‘ -δράσεις που συμπεριλάμβαναν από επιθέσεις σε εβραϊκές συναγωγές, μαφιόζικα χτυπήματα, βία και επιθέσεις σε δημοκρατικούς αγωνιστές μέχρι και τρομοκρατικά χτυπήματα που έφταναν μέχρι και σε βομβιστικές επιθέσεις με νεκρούς. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, και αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρχαν μέλη του ΕΣΕΣΙ (εννοείται, Ελληνες) που κυκλοφορούσαν στα ιταλικά πανεπιστήμια την περίοδο 1968-1973 με στολές βαθμοφόρων των Waffen-SS (!!!) [69].
Η ιταλική Γερουσία ερευνούσε τις σχέσεις των Ελλήνων φασιστών του ΕΣΕΣΙ με τους Ιταλούς συναδέλφους και ομοϊδεάτες τους, όπως τον Pino Rauti και τον Stefano Delle Chiaie και τις οργανώσεις τους όπως την Ordine Nuovo και την Avanguardia Nazionale. Εδώ μια σελίδα από την έκθεση της ερευνητικής επιτροπής της ιταλικής Γερουσίας για τα αιματηρά γεγονότα της περιόδου της «στρατηγικής της έντασης» και τον ρόλο της Ordine Nuovo (Senato della Repubblica, Camera dei Deputati, «Commissione Parlamentare d’Inchiesta sul Terrorismo in Italia e sulle Cause della Mancata Individuazione dei Responsabili delle Stragi», 26/04/2001) [70], προσβάσιμη στον ιστότοπο της Γερουσίας.
Για τις σχέσεις του Πίνο Ράουτι και των άλλων Ιταλών φασιστών-τρομοκρατών με τον Κώστα Πλεύρη και για τα απανωτά ταξίδια τους από και προς τις δύο χώρες, θα διαβάσετε στα βιβλία του Νίκου Κλειτσίκα και αλλού (όπως και για εκείνο το περίφημο εκπαιδευτικό ταξίδι στην Κέρκυρα το Πάσχα του Απριλίου του 1968)· εδώ μας ενδιαφέρουν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα από εκείνη την εποχή, όπως ο -αργότερα γνωστός υπαρχηγός και μέντορας του Καρατζαφέρη- Σπύρος Σταθόπουλος που σπούδαζε στη Νάπολη [71], ο -αργότερα υποψήφιος με ΕΝΕΚ και Χρυσή Αυγή, όταν είχε μεταλλαχτεί σε ‘Πατριωτική Συμμαχία’- Θεόδωρος Καραμπέτσος που σπούδαζε στη Μοδένα [72], ο Γιώργος Βεντούρης, που είδαμε προηγουμένως (αρχηγός της εθνικοσοσιαλιστικής τάσης) στη Ferrara [73] και ο Γιάννης Μούρτος στο Belluno [74]. Ο Μιχαλόλιας με τον Σπύρο Σταθόπουλο και τον Θεόδωρο Καραμπέτσο προχώρησαν τον Οκτώβριο του 1976 στη δημιουργία μιας πολιτικής κίνησης με το όνομα ‘Πατριωτικός Σύνδεσμος Αθηνών Ιωάννης Καποδίστριας‘ και στην έκδοση του περιοδικού-δημοσιογραφικού οργάνου ‘Νέα Ενιαία Δεξιά‘, το οποίο τάχθηκε με την ‘Εθνική Παράταξη’ στις εκλογές του Νοεμβρίου 1977. Μεταξύ των στελεχών του ‘Ιωάννη Καποδίστρια’, σύμφωνα με το περιοδικό ‘Αντί‘, φέρεται να είναι και ο μικρός αδελφός Νίκος Μιχαλολιάκος [75]
Αρχές δεκαετίας του 1970, το 1ο συνέδριο της ΕΣΕΣΙ στην Ιταλία.
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
‘Πράκτορες του ΚΚΕ’
Η απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ για τις ‘σχολές κατασκόπων’ του ΚΚΕ στο παραπέτασμα, με την υπογραφή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, 1964
Ντοκουμέντο
Ενα -πιστεύουμε- πολύ σημαντικό ιστορικό/πολιτικό ντοκουμέντο φέρνει στο φως το ιστολόγιο XYZ Contagion. Πρόκειται για την απόρρητη έκθεση (σημαντικό τμήμα) της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ), Κλάδος Β’, με ημερομηνία 15/02/1964 (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου και Γεωργίου Παπανδρέου) με θέμα ‘Πράκτορες του ΚΚΕ‘ και με συνημμένο το απόρρητο έγγραφο με τίτλο ‘Δελτίον εκπαιδευθέντων Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) είς διαφόρους σχολάς του Παραπετάσματος προοριζομένων να εισέλθωσιν εις Ελλάδα‘.
Το εξώφυλλο του ‘συνημμένου βιβλίου’.
Για τις λεγόμενες ‘σχολές κατασκοπείας’ του ΚΚΕ στην ανατολική Ευρώπη, ο Νίκος Μαραντζίδης είχε γράψει το 2009 στο ‘Βήμα’ ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι κόκκινοι κατάσκοποι‘. Είχε βρει κάποια στοιχεία για μία εκ των σχολών αυτών, αυτήν που λειτουργούσε στην Τσεχοσλοβακία. Στο συγκεκριμένο έγγραφο, όπως θα δείτε παρακάτω, αναφέρονται δώδεκα τέτοιες σχολές, σε Αλβανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Ρουμανία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία.
Στην πρώτη σελίδα, το ‘απόρρητον και επείγον’ σήμα, η πρώτη έκπληξη (ή μήπως όχι και τόσο;;;): Το όνομα του Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού, ναι, του Γεωργίου Παπαδοπούλου: (περισσότερα…)
Επεσε και το τελευταίο φύλλο συκής από το προσωπείο του μποντιμπιλντερά κονφερασιέ εκπαιδευτή μοντέλων και επαγγελματία πατριδέμπορα τηλεπρόεδρου Γιώργου Καρατζαφέρη και από τη βιτρίνα του τηλεκόμματος-μπίζνας ΛάΟΣ.
Την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012, ανακοίνωσε ότι ο δηλωμένος (ήδη από το 1965) αντιδημοκράτης και αντικοινοβουλευτικός Κώστας Πλεύρης, ντόπιος φύρερ όλων των εγχώριων εθνικοσοσιαλιστικών, φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων και κινημάτων, θα είναι ο επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καταρρέοντος κομματιδίου ΛάΟΣ, του οποίου η επιρροή έχει περιοριστεί πλέον μόνο σε όσους διατηρούν ακόμα οικονομικά συμφέροντα από την ύπαρξή του, δηλαδή γύρω-γύρω από τον ιδιωτικό προσωπικό τηλεοπτικό σταθμό ΤΗΛΕΑΣΤΥ.
Ο γάμος του Κώστα Πλεύρη επί χούντας με κουμπάρο τον πραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά.
Για τον Κώστα Πλεύρη, είναι βέβαιον ότι θα διαβάσετε πολλά αυτές τις μέρες. Εμείς θα περιοριστούμε προς το παρόν σε μια φωτογραφία από τα ένδοξα χρόνια της χούντας, τότε που η οργάνωση του Πλεύρη ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου‘ είχε στελεχώσει το καθεστώς με αρκετούς ανθρώπους της σε αρκετές υπηρεσίες.
Ενας από αυτούς, φυσικά, ο ίδιος ο Πλεύρης, εξ απορρήτων του χουντικού Ιωάννη Λαδά, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, κάτω από το πορτρέτο του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
1968, Κωνσταντίνος Πλεύρης και Ιωάννης Λαδάς στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως
ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Το πογκρόμ κατά των μεταναστών σχεδιαζόταν ήδη από το 1997
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Το κανάλι «Προστασίας της ΕΛΑΣ», γνωστό και ως Mega, ανέλαβε πριν από δέκα μέρες να βάλει στη θέση του τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος τόλμησε να αντιδράσει μετά την άγρια επίθεση των αστυνομικών μονάδων σε ειρηνικούς διαδηλωτές και τον βαρύ τραυματισμό ενός νέου.
Χρυσαυγίτες «επιχειρούν» εναντίον μεταναστών με την ανοχή των ΜΑΤ.
Και μετά το Mega, ήρθε η ώρα του ΛΑΟΣ (Καρατζαφέρης την Κυριακή, Γεωργιάδης τη Δευτέρα) να ζητήσουν την παραίτηση του υπουργού που είχε την «απρονοησία» να μιλήσει για τη βία που ασκούν οι αστυνομικές δυνάμεις σε βάρος πολιτών και να φτάσει στην παραδοχή ότι ίσως χρειάζεται να διαλυθεί και κάποια υπηρεσία «όσο ισχυρή, αποτελεσματική ή δημοφιλής κι αν εμφανίζεται» και να συγκροτηθεί από την αρχή, «παρά να λειτουργεί σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς ανοχής που εξυπηρετεί από την μια πλευρά κάποιες ατομικές συμπεριφορές ανυπακοής, απειθαρχίας, αυθαιρεσίας, βίας και κατάχρησης εξουσίας».
Προφανώς ο υπουργός κάτι παραπάνω θα γνωρίζει για τους υφισταμένους του. Αλλά δεν έχουν περάσει παρά τρεις μήνες από τις αρχές Φεβρουαρίου, όταν ο ίδιος υπουργός είχε προκαλέσει σάλο με μια άλλη ομολογία, ότι δηλαδή για να αντιμετωπίσει τα κρούσματα βίας που πύκνωναν στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα είχε απευθυνθεί… στη «Χρυσή Αυγή».
«Προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με τη “Χρυσή Αυγή” και με άλλες ομάδες που υπάρχουν εκεί, ώστε να μην προβαίνουν σε βιαιότητες» είχε δηλώσει ο κ. Παπουτσής στην επιτροπή της Βουλής που ασχολείται με προβλήματα δημόσιας τάξης. Και μάλιστα είχε προσθέσει περίλυπος: «Περιττό να σας πω ότι δεν έχουμε βρει ευήκοα ώτα».
Ο κ. Παπουτσής δεν είναι αφελής. Και είναι από τους λίγους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης που έχει προσωπική εμπειρία από το φοιτητικό κίνημα και τη δράση των ναζιστικών ομάδων. Φαίνεται, όμως, ότι παρασύρθηκε κι αυτός από το ιστορικό κεκτημένο των υπηρεσιών του υπουργείου του, δηλαδή την άτυπη αλλά σταθερή συνεργασία των επιτελών των ΜΑΤ με τις ομάδες κρούσης της ναζιστικής οργάνωσης. Το ζήτημα είναι γνωστό (βλέπε Ιός, «Οι μελανοχίτωνες της ΕΛΑΣ», «Κ.Ε.», 10.2.2008), όπως γνωστή είναι και η αυθόρμητη τάση πολλών νέων αστυνομικών να καλοβλέπουν την ένταξή τους στο χώρο της μαχητικής ακροδεξιάς (βλ. Ιός, «Ο εσωτερικός εχθρός της ΕΛΑΣ», «Κ.Ε.» 23.3.2008 ή εδώ), αλλά και το ιστορικό παρελθόν αυτής της σχέσης (βλ. Ιός, «Τα κάτω άκρα της αστυνομίας», «Κ.Ε.» 27.9.1998). Εδώ και χρόνια η «Χρυσή Αυγή» έχει πάρει σαφή ρόλο στους σχεδιασμούς της αστυνομίας όταν αυτοί αφορούν αντιμετώπιση διαδηλωτών στο κέντρο της πόλης ή και την τρομοκράτηση ομάδων μεταναστών.
Θεώρησε, λοιπόν, ο κ. Παπουτσής ότι στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας θα «φιλοτιμηθούν» οι Χρυσαυγίτες και θα σταματήσουν τις «βιαιότητες», δηλαδή την εγκληματική τους δράση. Ισως, πάλι, ο αρμόδιος υπουργός και όλη η κυβέρνηση να θαμπώθηκε με το 5% του φίρερ Μιχαλολιάκου στο Δήμο της Αθήνας ή και να θεώρησε ότι δεν κάνει κακό να πάρει 1-2% στις εκλογές η «Χρυσή Αυγή», αφού από τη Νέα Δημοκρατία θα τα κόψει. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο να μετατραπεί το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας σε κακέκτυπη μικρογραφία του Ράιχσταγκ τις τελευταίες μέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αλλά να γνωρίσει το κέντρο της Αθήνας ένα πρωτοφανές πογκρόμ εναντίον μεταναστών, με αφορμή την άγρια δολοφονία του 44χρονου στην οδό Ηπείρου.
Οι ναζιστικές συμμορίες δεν αρκούνται πλέον στο ρόλο του κομπάρσου δίπλα στα ΜΑΤ ούτε στην ανάμειξή τους με τους μη ένστολους ασφαλίτες, όπως έκαναν πριν από λίγες δεκαετίες οι περιβόητοι «αγανακτισμένοι πολίτες» στο πλάι των ΜΕΑ. Εχουν ήδη θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο ένοπλης περιφρούρησης (διάβαζε κατάκτησης) του κέντρου της Αθήνας και άλλων περιοχών της χώρας, κάτω από τη σιωπηρή επιδοκιμασία όσων νομίζουν ότι θα επιπλεύσουν από τη σύγκρουση των «άκρων»
«Αγανακτιμένος πολίτης» επιτίθεται με μαχαίρι εναντίον αλλοδαπού.
Είναι το σχέδιο που είχε από καιρό διατυπώσει από τις στήλες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» ένας από τους τακτικούς της αρθρογράφους (10.5.1997). Με τίτλο «Πολιτοφυλακή» το άρθρο περιγράφει σκηνές βίαιου κυνηγητού «Αλβανών ληστών» από ομάδες κουκουλοφόρων Ελλήνων. Μια πραγματική Κου Κλουξ Κλαν αλά ελληνικά:
«Εντός ολίγου ο επικεφαλής των κουκουλοφόρων που επέτυχον την σύλληψιν, εις μετρίου αναστήματος και σιωπηλός άνδρας, κρατών ρόπαλον του αμερικανικού παιγνίου μπέιζ μπολ πλησίασε την σειράν των Αλβανών υπανθρώπων που εκρατούντο από τους υπολοίπους κουκουλοφόρους. Χωρίς λέξιν ή ύβριν ή επιφώνημα ανεβοκατέβασε το ρόπαλον τέσσαρας φοράς εις έκαστον των παρανόμων και τους αφήκε με σπασμένους τους αγκώνας των χειρών και τα γόνατα των ποδών των»
Το γεγονός που περιγράφεται είναι βέβαια φανταστικό. Ομως ο αρθρογράφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της οργάνωσής του:
«Ούτως εν μια νυκτί ελύθη το μέγα πρόβλημα των λαθρομεταναστών απατεώνων και ληστών των μερικώς καλυπτομένων από το ίδιον το Ελληνικόν κράτος. Το ως άνω σενάριον θα ημπορούσε να γίνει και πραγματικότης. […] Οταν οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει, κάντο εσύ! […] Ας σκεφθούν σοβαρά οι φορολογούμενοι πολίτες ότι επιβάλλεται να δημιουργήσουν επιτροπές πολιτοφυλάκων καθ’ άπασαν την επικράτειαν». (περισσότερα…)
Στο ιστολόγιό μας ασχολούμαστε αρκετά συχνά με τη ‘Χούντα‘, αλλά και με την ‘Εκκλησία‘. Επεσε στα χέρια μας ένα δημοσίευμα από το καλοκαίρι-φθινόπωρο του 1973, και, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να το αναρτήσουμε.
Ο τότε Μητροπολίτης Λέρου Καλύμνου και Αστυπάλαιας Ισίδωρος Αηδονόπουλος (ο οποίος βρισκόταν στο θρόνο αυτόν από το 1950 έως το 1983) καλεί το χριστεπώνυμο πλήθος να υπερψηφίσει το νέο Σύνταγμα της χούντας και του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Στο δημοψήφισμα αυτό, το ερώτημα είχε τεθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε η ψήφος ‘ΝΑΙ’ δεν σήμαινε μόνο αποδοχή της αβασίλευτης δημοκρατίας (κατά Παπαδόπουλον, ‘προεδρική κοινοβουλευτική δημοκρατία’), αλλά και έγκριση του Γεώργιου Παπαδόπουλου ως πρώτου προέδρου, και μάλιστα για επτά ολόκληρα χρόνια, την ίδια στιγμή που το πρωθυπουργικό αξίωμα δινόταν στον (‘δοτό‘) Σπύρο Μαρκεζίνη.
Ο Μητροπολίτης Καλύμνου Ισίδωρος καλεί να ψηφιστεί το ‘ΝΑΙ’ της χούντας, «Ελέω Θεού», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός μας όλος θα ψηφίσει ‘ΝΑΙ’. Περιοδικό Αντί, 12/04/1985, τχ #285.
Φυσικά, το ‘Σύνταγμα’ εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, παρά το 15% του εκλογικού σώματος που διάλεξε να απέχει, αν και η ψηφοφορία ήταν υποχρεωτική.
Οι ρασοφόροι και οι κληρικοί είχαν κάνει κι αυτοί την επιλογή τους. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους, είχαν στοιχηθεί με τη χούντα. Η εγκύκλιος του Αγίου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας, Ισίδωρου Αηδονόπουλου, δεν αφήνει καμία αμφιβολία, και το όνομά του έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των αρχιερέων υποστηρικτών της ‘Επαναστατικής Κυβερνήσεως’, όπως π.χ. βλέπουμε κι εδώ: (περισσότερα…)
Η φωτογραφία μας είναι γνωστή από τον Ιούλιο του 2000, από τις σελίδες της εφημερίδας ‘Ελευθεροτυπία’ και του ‘Ιού’, σε ένα άρθρο τους με τίτλο ‘1969 μ.Χ. μετά χούντας και Χριστόδουλου, Οι αλησμόνητες εμπειρίες του κ. Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη‘. Για να τη δείτε κλικ εδώ.
Ηρθε η ώρα να δούμε και το βίντεο, από τις ταινίες με ‘επίκαιρα’ της εποχής.
Η περιγραφή των σκηνών:
Τίτλος
Παράδοση του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.
Είδος
Ταινία Επικαίρων
Περίληψη
Τελετή παράδοσης του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος
από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, με την παρουσία του Αντιβασιλέα Γεώργιου Ζωιτάκη, του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων Οδυσσέα Αγγελή και άλλων επισήμων, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.
Περιγραφή
Άποψη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών, όπου πραγματοποιείται η τελετή παράδοσης του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο.
Αυτοκίνητο όπου επιβαίνει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος φτάνει στο ναό.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αποβιβάζεται από το αυτοκίνητο ενώ κόσμος συγκεντρωμένος στους γύρω δρόμους χειροκροτεί.
Άγημα στον προαύλιο χώρο του ναού.
Ο Αντιβασιλέας Γεώργιος Ζωιτάκης φτάνει στο ναό, όπου τον υποδέχεται δια χειραψίας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Ο Γεώργιος Ζωιτάκης και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εισέρχονται στο ναό όπου παραβρίσκονται ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Οδυσσέας Αγγελής, ο Υπουργός Συντονισμού Νικόλαος Μακαρέζος και άλλοι επίσημοι.
Στο εσωτερικό του ναού, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εκφωνεί λόγο ενώ ο Γεώργιος Ζωιτάκης, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Νικόλαος Μακαρέζος, ο Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως Ιωάννης Αγαθαγγέλου, ο Υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου, άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες, ο Οδυσσέας Αγγελής, ο Αρχηγός του Στρατού Β. Τσούμπας και άλλα μέλη της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου παρακολουθούν.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος παραδίδει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκφωνεί λόγο ενώ οι παριστάμενοι παρακολουθούν.
Και λίγη ιστορία, για να καταλαβαίνουμε καλύτερα τι βλέπουμε.
Ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή το 1962 και από τη Σχολή Θεολογίας το 1967. Από τις αρχές του 1967 υπηρετούσε ήδη την υπακοή και τη μετάνοια, υπό τον Ιερώνυμο. Το Μάιο του 1967, λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα, η χούντα διορίζει τη λεγόμενη ‘αριστίνδην Σύνοδο’ στην οποία επικεφαλής και Αρχιεπίσκοπος είναι ο Ιερώνυμος.
Ο Ιερώνυμος εκφράζει δημόσια την ευγνωμοσύνη του προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και προσωπικώς προς τον υπουργόν εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων Κωνσταντίνον Καλαμποκιάν, πρώην Αρεοπαγίτην:
«Η Εθνική Κυβέρνησις ηθέλησεν ίνα η αναγεννητική πνοή την οποίαν αντιλαμβανόμεθα πνέουσα εις πάντας τους τομείς της δημοσίας ζωής πνεύση και εντός της Εκκλησίας. Επιθυμούμεν να επαναλάβωμεν τας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν προσωπικάς ευχαριστίας». [23 Μαΐου 1967]
Τον Ιανουάριο του 1968, ο Χριστόδουλος διορίζεται επίσημα από τον Ιερώνυμο γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Στη θέση αυτή παρέμεινε και μετά την αλλαγή φρουράς (Σεραφείμ αντί Ιερώνυμου) έως ότου εκλέχθηκε Μητροπολίτης στις 13 Ιουλίου 1974, λίγες μόνο μέρες πριν πέσει η χούντα του Ιωαννίδη.
Τελικά, ο Χριστόδουλος ήξερε ότι γίνονταν βασανιστήρια επί χούντας ή το αγνοούσε πλήρως;;;
Δύσκολο να δοθεί απάντηση όταν έχουμε να κάνουμε με έναν τέτοιο ειλικρινήν ανυπόκριτον σεπτόν ιεράρχην.
Κατά 33,3% μάλλον κάτι είχε πάρει το αυτί του. (περισσότερα…)
ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ
Τζαμαχιρία αλά… ελληνικά
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Ο πρώτος που συνδέθηκε στενά προσωπικά και πολιτικά με τον λίβυο δικτάτορα, εκπροσωπώντας τους έλληνες συνταγματάρχες συναδέλφους του, ήταν ο ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου» και εθνικοσοσιαλιστής θεωρητικός Κωνσταντίνος Πλεύρης
Παττακός και Παπαδόπουλος ξεπροβοδίζουν τον απεσταλμένο τους Κωνσταντίνο Πλεύρη (πάνω) που πήγαινε στον φίλο του Μουαμάρ Καντάφι (κάτω).
Λίγο πολύ είναι γνωστές οι σχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού με τον Μουαμάρ Καντάφι. Οι παλιότεροι θυμούνται και τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τον λίβυο ηγέτη και το καθεστώς της «Τζαμαχιρίας» ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι εκείνος που πρώτος ανέπτυξε πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τον Καντάφι είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο γνωστός θεωρητικός του «ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού» και ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου».
Τις σχέσεις αυτές περιγράφει ο ίδιος ο Πλεύρης σε πρόσφατο αυτοβιογραφικό του πόνημα, όπου θυμίζει ότι τη μέρα που ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα του Καντάφι (1/9/1969) ο μέχρι τότε βασιλιάς της Λιβύης Ιντρίς παραθέριζε στα Καμένα Βούρλα με τη θαλαμηγό του. Για την ακρίβεια, όπως γράφει ο ιταλός βιογράφος του Καντάφι, ο Ιντρίς βρισκόταν στην Μπούρσα, στην Τουρκία, για θερμά λουτρά με τη γυναίκα και την κόρη του όταν πληροφορήθηκε το πραξικόπημα. Αμέσως αποφάσισε να μεταβεί στην Ελλάδα (Mino Vignolo, «Καντάφι», εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1982, σ. 12). Ο Πλεύρης τότε ήταν στενός συνεργάτης του πραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά και σύμβουλος του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
«Την ημέρα εκείνη», γράφει ο Πλεύρης, «εμάθαμε στο υπουργείον αμέσως τα νέα και εισηγήθην να διακόψωμεν τας τηλεπικοινωνίας του Ιντρίς, διότι μας συνέφερε να επικρατήση ο Καντάφι. Μία άλλη Στρατιωτική Επανάστασις ήτο ευπρόσδεκτος. Πράγματι η εισήγησίς μου εγένετο δεκτή. Αργότερον, όταν ο Καντάφι επληροφορήθη τα συμβάντα με εκάλεσε στην Λιβύην και συνηντήθην μαζί του στην Τρίπολιν» («Γεγονότα 1965-1977», εκδόσεις Ηλεκτρον, Αθήναι 2009, σ. 469).
Ο Πλεύρης βρήκε στο καθεστώς Καντάφι αυτά που ήθελε να γίνουν στην Ελλάδα επί χούντας: «Η επανάστασις του Καντάφι είναι αναμφισβήτητος. Αν οι Αξιωματικοί της 21ης Απριλίου διέθεταν κανταφική νοοτροπία θα ήσαν ακόμη στην εξουσία κι όλοι οι παλαιοκομματικοί βρυκόλακες θα τριγυρνούσαν στο εξωτερικό».
Ο Κώστας Πλεύρης, απεσταλμένος της ηγεσίας της χούντας, και ο Μουαμάρ Καντάφι.
Και αυτά δεν τα λέει σήμερα. Λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα του Καντάφι έγραφε στην εφημερίδα «4η Αυγούστου» (περισσότερα…)
Στη χουντοτελετή διακρίνονται από αριστερά: Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο χουντικός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης, Στυλιανός Παττακός, Ανθιμος Ρούσσας (σε πρώτο πλάνο με το δίσκο στο χέρι), Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης.
[Η φωτογραφία από το εξώφυλλο του βιβλίου Μανώλης Βασιλάκης, Η Μάστιγα του Θεού, εκδόσεις Γνώσεις, 2006].. Continue Reading →
Ο Τάσος Κωστόπουλος, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, σε ένα άρθρο του από την Ελευθεροτυπία της Κυριακής 13 Φεβρουαρίου 2011.με τίτλο ‘Πανεπιστημιακό άσυλο στο «γύψο»‘.
Ο πρώτος ιπτάμενος αναρχικός, 18/12/1990, σε οδομαχίες με τα ΜΑΤ.
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ «ΑΣΥΛΟΚΤΟΝΟΥΣ»
Πανεπιστημιακό άσυλο στο «γύψο»
Οι διαχρονικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα στη χώρα μας για τις καταλήψεις στα πανεπιστημιακά κτίρια
Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Με αφορμή την ειρηνική «κατάληψη» του αχρησιμοποίητου παλιού κτιρίου της Νομικής από τους μετανάστες απεργούς πείνας και τους συμπαραστάτες τους, οι υπέρμαχοι της πλήρους κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου ξεσάλωσαν ακόμη μια φορά από τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Κεντρικό επιχείρημά τους, η αναντιστοιχία του θεσμού με τις επιταγές των καιρών μας: η ύπαρξη ενός «ασύλου» στο χώρο των ΑΕΙ, απροσπέλαστου από τα σώματα ασφαλείας χωρίς ειδική άδεια, ισχυρίζονται, έχει νόημα μόνο σε καιρούς ανελεύθερους κι όχι σε μια σύγχρονη δημοκρατία.
Πρόκειται, φυσικά, για καθαρή κι ανιστόρητη στρεψοδικία. Το πανεπιστημιακό άσυλο, όπως και κάθε θεσμικός περιορισμός της κρατικής αυθαιρεσίας, νοείται μόνο σε καθεστώς στοιχειώδους δημοκρατίας, όπου οι διατάξεις προστασίας των ατομικών ελευθεριών ενδέχεται να γίνουν σεβαστές. Στα δικτατορικά καθεστώτα τέτοιοι περιορισμοί δεν υπάρχουν, ούτε πανεπιστημιακό άσυλο. Επί χούντας το «σπουδαστικό» της Ασφάλειας έκανε ό,τι ήθελε στο εσωτερικό των ΑΕΙ, οι φοιτητές με αντιδικτατορική δράση έχαναν βάσει νόμου (Ν. 93/1969) τη σπουδαστική ιδιότητα, ενώ απολυόταν με συνοπτικές διαδικασίες κάθε πανεπιστημιακός που θεωρούνταν έστω και στο ελάχιστο «αντιφρονών».
Ενα άρθρο από το πρώτο μεταδικτατορικό τεύχος του περιοδικού “ΑΝΤΙ” της 7ης Σεπτεμβρίου 1974 (Περίοδος Β’, τεύχος #1, σελ. 46).
Πριν προχωρήσουμε στο άρθρο, ένα μικρό κουίζ:
Το κείμενο της επιστολής επιφανούς διανοούμενου προς το περιοδικό “Αστυνομικά Χρονικά”, τεύχος #442, Μάρτιος 1973.
Ποιος είναι ο συγγραφέας αυτής της ευχαριστήριας επιστολής, που τη βρήκαμε στο περιοδικό της Αστυνομίας, τα “Αστυνομικά Χρονικά”, τεύχος #442, Μάρτιος 1973, περιοδικό που μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε δημόσια βιβλιοθήκη;;; Με λίγα λόγια, όταν οι φοιτητές έκαναν κατάληψη στη Νομική, τον Φεβρουάριο του 1973, ποιος ήταν αυτός που την ίδια ακριβώς στιγμή, έγραφε την επιστολή αυτή προς τον αρχηγό του Σώματος, κ. Γιαννούλη;;;
Ακολουθεί το άρθρο (με δικές μας επισημάνσεις)
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΣΚΟΝΙΣΑΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ
Στον πρώτο χρόνο της Δικτατορίας (Γενάρης του 1968), τη στιγμή πού οι περισσότερες εφημερίδες είχαν κλείσει, πολλοί δημοσιογράφοι ήταν στην εξορία η στις φυλακές, το επάγγελμα μαστιζόταν από την ανεργία και ή λογοκρισία είχε τελείως φιμώσει τον τύπο, βρέθηκαν δημοσιογράφοι πού αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι
«να εκφράσουν τας ευγνωμόνους ευχαριστίας τους προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν για λογαριασμό του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου»,
σαν να ήταν εξουσιοδοτημένοι, για αυτό από το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου..
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πού υπέγραψαν το ευχαριστήριο τηλεγράφημα, ήταν ήδη η βρέθηκαν αμέσως μετά, στις διάφορες επιτροπές της λογοκρισίας και σε βασικά πόστα στα διάφορα μαζικά μέσα ενημέρωσης.
«Πιστεύομεν ότι απηχούμεν τα αισθήματα του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας, εκφράζοντες τας ευγνωμόνους ευχαριστίας μας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και ιδιαιτέρως προς τον Πρωθυπουργόν κ. Γεώργιον Παπαδόπουλον, τον υφυπουργόν Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Μ. Σιδεράτον και τον Γενικόν Διευθυντήν Τύπου Συνταγματάρχην κ. Κωνστ. Καρύδαν, δια την εμπράκτως εκδηλωθεϊσαν αμέριστον συμπαράστασίν των και ουσιαστικήν μέριμνα δια την ικανοποίησιν ζωτικών ζητημάτων του κλάδου».
Περιοδικό Αντί, τεύχος #1 (Β’ περίοδος), σελίδα 46. Οι δημοσιογράφοι που ξεσκόνισαν τη χούντα.
![Η ιταλική Γερουσία ερευνούσε τις σχέσεις των Ελλήνων φασιστών του ΕΣΕΣΙ με τους Ιταλούς συναδέλφους και ομοϊδεάτες τους, όπως τον Pino Rauti και τον Stefano Delle Chiaie και τις οργανώσεις τους όπως την Ordine Nuovo και την Avanguardia Nazionale. Εδώ μια σελίδα από την έκθεση της ερευνητικής επιτροπής της ιταλικής Γερουσίας για τα αιματηρά γεγονότα της περιόδου της «στρατηγικής της έντασης» και τον ρόλο της Ordine Nuovo (Senato della Repubblica, Camera dei Deputati, «Commissione Parlamentare d’Inchiesta sul Terrorismo in Italia e sulle Cause della Mancata Individuazione dei Responsabili delle Stragi», 26/04/2001) [70], προσβάσιμη στον ιστότοπο της Γερουσίας.](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2014/09/senatto-della-repubblica-commissione-parlamentare-d-inchiesta-sul-terrorismo-in-italia-xxiii-n-64-v-i-ii-2001-cf83ceb5cebb-213-ceb5cf83ceb5cf83ceb9-pino-rauti-stefano-dell.jpg "Η ιταλική Γερουσία ερευνούσε τις σχέσεις των Ελλήνων φασιστών του ΕΣΕΣΙ με τους Ιταλούς συναδέλφους και ομοϊδεάτες τους, όπως τον Pino Rauti και τον Stefano Delle Chiaie και τις οργανώσεις τους όπως την Ordine Nuovo και την Avanguardia Nazionale. Εδώ μια σελίδα από την έκθεση της ερευνητικής επιτροπής της ιταλικής Γερουσίας για τα αιματηρά γεγονότα της περιόδου της «στρατηγικής της έντασης» και τον ρόλο της Ordine Nuovo (Senato della Repubblica, Camera dei Deputati, «Commissione Parlamentare d’Inchiesta sul Terrorismo in Italia e sulle Cause della Mancata Individuazione dei Responsabili delle Stragi», 26/04/2001) [70], προσβάσιμη στον ιστότοπο της Γερουσίας")
