Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Από το 2015, με απόφαση του ΟΗΕ καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα για τα Θύματα των Γενοκτονιών, κι εμείς έχουμε σκοπό να την θυμόμαστε κάθε 9η Δεκεμβρίου. Srebrenica, Don’t Forget 11 July 1995.
Τα άπαντα (όλα τα άρθρα) με αντίστροφη χρονολογική σειρά (πρώτα τα πιο πρόσφατα):
«[…] στο ξενοδοχείο ‘ΕΣΠΕΡΙΑ’, στο σημείο δηλαδή ακριβώς που χτυπήθηκε η πορεία και δολοφονήθηκε ο Πέτρουλας (Σταδίου και Χρήστου Λαδά), είχαν καταλύσει Γάλλοι δημοσιογράφοι του περιοδικού ‘PARIS MATCH’ οι οποίοι κινηματογράφησαν όλη τη σκηνή. Θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί και ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας –οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί ήταν έτσι κι αλλιώς γνωστοί […]»
Ενα στιγμιότυπο από αυτό το χαμένο άγνωστο υλικό παρουσιάζουμε σήμερα: Η συγκλονιστική άγνωστη χαμένη φωτογραφία από την δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα, 21 Ιουλίου 1965 […]
Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής αυτολογοκρίθηκε.
Και το έκανε εκεί, ακριβώς στο θέμα για το οποίο όλοι περιμέναμε όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσει:
Στο εξαιρετικά κομβικό ζήτημα της συμμετοχής της ΧΑ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, υπόθεση για την οποία πιστεύουμε οι τακτικοί αναγνώστες του XYZ Contagion γνωρίζουν πολλά, αφού αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για πάρα πολλά χρόνια.
Αυτή η ηθελημένη ‘αυτοφίμωση’ του Νίκου Μιχαλολιάκου, μαζί με την εκκωφαντική σιωπή που χαρακτηρίζει το σύνολο της οργάνωσης, στο συγκεκριμένο θέμα, σιωπή που την συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγεί: Πρόκειται για σιωπηλή ανάληψη της ευθύνης.
Ας το πάρουμε από την αρχή, και με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές της υπόθεσης αυτής:
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, τουλάχιστον όπως τον θυμόμαστε εμείς, μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν πολύ υπερήφανος που στελέχη της οργάνωσής του συμμετείχαν στις εθνοκαθάρσεις των Σέρβων στη δεκαετία του 1990 στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Και, οπωσδήποτε, υιοθετούσε τέτοιες δηλώσεις, όπως του λοχία της ΕΕΦ και στελέχους της ΧΑ, Σπύρου Τζανόπουλου:
«Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές […] Λόγοι υπήρχαν πολλοί. Κύριος λόγος, όμως, ήταν ιδεολογικός. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω. Ο πρώτος λόγος που θέλησα να συμμετάσχω σε αυτόν τον πόλεμο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τους εχθρούς -μουσουλμάνους- που έχουν καταδυναστεύσει το έθνος μας εδώ και αιώνες, και ο δεύτερος ότι ήθελα να γευτώ μια εμπειρία ενός πολέμου που πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα κατέβει στα σύνορά μας».
[…] ο Φίρερ διέταξε την προσωπική του επιχείρηση-κόμμα-οργάνωση-μαφία να επανεκδόσει ένα παλαιότερο πόνημά του (το αυτοβιογραφικό βιβλίο ‘Εχθροί του καθεστώτος: Χρυσή Αυγή 1993-1998′, Α’ έκδοση Ασκάλων, Αθήνα, 2000) και να το επανακυκλοφορήσουν με νέο τίτλο ‘Τα πρώτα χρόνια’.
Στη νέα έκδοση, λοιπόν, ο Φίρερ αποφάσισε να διαγράψει μερικά ‘ενοχλητικά’ σημεία της πρώτης έκδοσης. Αφαίρεσε κάποια αποσπάσματα που μιλούσαν για τους ‘καρατομηθέντες’ πρώην υπαρχηγούς Στέφανο Γκέκα και Αντώνη Ανδρουτσόπουλο (Περίανδρο), αλλά αφαίρεσε και ένα ολόκληρο τετρασέλιδο (σελ. 137-141), ίσως το πιο ηρωικό ολόκληρου του βιβλίου (αφού μιλούσε για πραγματικό πόλεμο και όχι για τους συνηθισμένους τραμπουκισμούς στο πεζοδρόμιο ή ξυλοδαρμούς στα σκοτεινά):
[…]
Γι’ αυτό κει εμείς, πιστοί όπως πάντα στον Λόγο του Αρχηγού, διασώσαμε τις κομμένες, λογοκριμένες σελίδες, και σας τις παρουσιάζαμε εδώ, ώστε να υπάρχουν πάντα στα αρχεία και στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Με αυτήν εδώ την είδηση (‘Στον εισαγγελέα οι ναζιστικές προκλήσεις στο ΟΑΚΑ‘, Εφημερίδα των Συντακτών, 20/11/2018), το ερασιτεχνικό ιστολόγιο το οποίο διαβάζετε αυτή την στιγμή βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει πως έχει κάνει πλέον ‘καρέ του χρυσαβγίτη‘:
Είναι η τέταρτη φορά που ξεκινάει εισαγγελική έρευνα ή ΕΔΕ εναντίον νεοναζί, αποκλειστικά και μόνο από τη δουλειά των ανθρώπων αυτής εδώ της ιστοσελίδας.
Οι προηγούμενες υποθέσεις, χρονολογικά, ήταν η συμμετοχή Ελλήνων παραστρατιωτικών στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, η τρομοκρατική δράση της Combat-18 και ο πυρονόμος χρυσαβγίτης υβριστής της Μάγδας Φύσσα.
Και τώρα, οι συγκεκριμένοι νεοναζί πρόκειται να ιδρώσουν λίγο, στενάχωρα:
[…]
Ολα ξεκίνησαν την επομένη του αγώνα Ελλάδας-Εσθονίας στο ΟΑΚΑ. Εχοντας στα χέρια μας οπτικό υλικό, που φαίνεται ότι κανείς (πλην του φωτορεπόρτερ) δεν αξιολόγησε όπως θα έπρεπε, προχωρήσαμε σε αυτήν εδώ την ανάρτηση στη σελίδα μας στο Facebook, γράφοντας τα εξής:
Αλλη μια μικρή προσφορά, με στοργή και προδέρμ, από το XYZ Contagion προς τη ναζιστική συμμορία, μετά τα ‘Οι ανακρίτριες στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής διαβάζουν XYZ Contagion’ και ‘Το XYZ Contagion στα mainstream ΜΜΕ’ και, βεβαίως, ‘Χρυσή Αυγή: Τιμούμε τη σβάστικα και βεβηλώνουμε τον Εθνικό Υμνο και την Γαλανόλευκη στην επέτειο του Χίτλερ – Η αληθινή πατρίδα του Νίκου Μιχαλολιάκου και της ομάδας του’. Συν αυτό: […]
Ο Μιχαλολιάκος αρνείται ότι υπήρξε στην οργάνωσή του σφραγίδα με το σήμα ‘Χρυσή Αυγή-Αγχιβασίην’. Ομως, κοιτάζοντας στο περιοδικό της ΧΑ από το οποίο άρχισε η κόντρα με τον Σχολιαστή, δηλαδή στο τεύχος #33, Φεβρουάριος 1988, προσέξαμε ότι αν πάει κανείς μερικές σελίδες πίσω, βρίσκει μια διαφήμιση για ‘Σεμινάρια επιμόρφωσης’, στα οποία υπάρχει ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ η ΣΦΡΑΓΙΔΑ που αρνείται ο Μιχαλολιάκος, η σφραγίδα ‘Αγχιβασίην’. Αυτήν […]
Τι όμορφη στιγμή. ‘Τι ζώδιο είσαι’ ήταν η τελευταία ερώτηση του Βλάση Μπονάτσου προς στον στρατηγό τότε Ράτκο Μλάντιτς. Ηταν μια ειδική εκπομπή του κακού show ‘Αλλα κόλπα’ στο Mega Channel (11/12/1995), που είχε σκοπό να μαζέψει χρήματα, να τα στείλουμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους, αφού πριν και μετά τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Συμπαρουσιαστής της εκπομπής ήταν ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος σημείωνε για τον Μλάντιτς ότι είναι «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Η εκπομπή ήταν μια τυπική εκπομπή σερβοφιλίας, ψεμάτων και κακής προπαγάνδας, όπως ήταν όλες οι παρόμοιες εκπομπές στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1990. Ολοι είχαν τη θέση τους:
– Ο Λυκουρέζος μας εξηγούσε πόσο αδικημένοι ήταν οι Σέρβοι. Υπόψη, την ίδια στιγμή, η πολιορκία του Σαράγεβο δεν είχε λήξει ακόμα. Η ανθρωπιστική βοήθεια, βέβαια, πήγαινε όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, και τελικά κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.
– Ο Παύλος Τσίμας μας έλεγε πόσο πολύ μισούσε τον πόλεμο, καλούσε για περισσότερα χρήματα και έδινε συγχαρητήρια στον Μπονάτσο, αφού «μόνο αυτός θα σκεφτόταν να τελειώσει τη συνέντευξη με την ερώτηση για το ζώδιο του Μλάντιτς».
– Διάφοροι καλεσμένοι έκαναν εκκλήσεις στους τηλεθεατές να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, διότι υπήρχαν Σέρβοι που υπέφεραν. Και αυτό δεν ήταν ψέμα, βέβαια, εκείνες τις στιγμές, διότι είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Κράινα. Για τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν …
Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944
Αυτό το σημείωμα δεν είχε ποτέ τις προϋποθέσεις να γίνει ξεχωριστό άρθρο στο XYZ Contagion, και ο λόγος γι’ αυτό ήταν πως από τότε που κάποιοι σκαρφίστηκαν στο εξωτερικό το… Read more: Το hoax με την ‘Αθώωση Μιλόσεβιτς’
Ο αρνητής του Ολοκαυτώματος όταν αρνείται το έγκλημα, θέλει να συγκαλύψει το έγκλημα, διότι θέλει να εγκωμιάσει το έγκλημα, διότι θέλει να επαναλάβει το έγκλημα.
Αυτή ήταν η τελευταία ανάρτηση. Από τη νέα χρονιά, κάποια άλλα projects τα οποία προετοιμάζονταν εδώ και πολύ καιρό, ελπίζουμε ότι θα δουν το φως της δημοσιότητας. Υπενθυμίζουμε: είμαστε ον-λάιν από τα τέλη Ιανουαρίου 2011, συνεπώς είναι καιρός να εστιάσουμε και σε κάποια άλλα άγνωστα ή παραμελημένα στην Ελλάδα θέματα.
Ανάμεσα στον πόλεμο της Αλβανίας και το Ολοκαύτωμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία, υπήρξε και ένας ακόμη σημαντικός φόρος αίματος που πλήρωσαν οι Ελληνες Εβραίοι συμπολίτες μας. Οι εκτελεσμένοι για αντίποινα ή για αντιστασιακές πράξεις, πριν (ή παράλληλα με) τις μαζικές αποστολές τρένων από την πόλη μας τη Θεσσαλονίκη. Με αυτήν την μάλλον παραγνωρισμένη πτυχή θα ασχοληθούμε σήμερα, αντλώντας στοιχεία από μια σειρά εκδόσεων …
Ποια εταιρεία εκμεταλλεύτηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης όπως το Αουσβιτς;
Ποιος εγκαίνασε το εργοστάσιο της ΑΕ SIEMENS-Τηλεβιομηχανική, στη Θεσσαλονίκη το 1969;
Ποιους βράβευσε το 2004 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης μαζί με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, τον Heinrich von Pierer και τον Δημήτριο Φουρλεμάδη για την προσφορά της Siemens;
Μια σειρά άγνωστων και ακυκλοφόρητων -τουλάχιστον διαδικτυακά- φωτογραφικών ντοκουμέντων από τη Θεσσαλονίκη στα τέλη του 1944, από τη συλλογή του Jean Lieberg, του Σουηδού εκπροσώπου της ‘Ελληνικής Επιτροπής’ του Ερυθρού Σταυρού και διευθυντή των γραφείων του στην κατοχική Θεσσαλονίκη, από τον Μάιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1944.
– Οι άγνωστες φωτογραφίες του Jean Lieberg από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, 30 Οκτωβρίου 1944: ΕΠΟΝίτες και Αετόπουλα στην Πλατεία Αριστοτέλους, άνδρες του ΕΛΑΝ και Εφεδροελασίτες στη Λεωφόρο Νίκης και Ινδοί Σιχ στο λιμάνι.
Ο Παττακός δε πήρε χάρη, ούτε απολύθηκε προσωρινώς λόγω π.χ. της έκτισης των 2/3 κάποιας ποινής. Βρισκόταν εκτός φυλακής μέσω μίας απάτης:
Είχε παρουσιάσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πιστοποιητικά γιατρών τα οποία έδειχναν ‘ανήκεστο βλάβη’ -όπου να ‘ναι, πεθαίνει, δηλαδή-, έκανε την αντίστοιχη αίτηση αποφυλάκισης, τυπικά τον εξέτασαν κάποιοι διορισμένοι από το κράτος γιατροί, και πράγματι εξήλθε μετά βαΐων και κλάδων και άφησε πίσω του για πάντα την VIP πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρών ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του. Ο νόμος λέει ότι κάθε πέντε μήνες έπρεπε να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων των δικαστηρίων του Πειραιά και να εξετάζεται η πορεία της υγείας του από δικαστικό συμβούλιο, και ανάλογα, να παρατείνεται ή όχι η (καθόλου προσωρινή) απόλυση. Ομως ο γενναίος ‘στρατιώτης των 90’ τότε ετών (αυτός ήταν ο τίτλος του βιβλίου του) αρνούνταν να παρουσιαστεί. Μάλιστα, σε παραπολιτικά της ναζιστικής εφημερίδας ΣτόΚος εμφανιζόταν κάθε τόσο και κάποιο χλευαστικό σημείωμα ‘από κύκλους του στρατηγού’ που έλεγε, ούτε λίγο, ούτε πολύ «εγώ δεν πηγαίνω μόνος μου, ας έλθουν να με πάρουν με το ζόρι». Κι έτσι, η κατάσταση αυτή διαιωνίστηκε, κανείς δεν ενδιαφερόταν να εφαρμοσθεί ο νόμος, κι ο αρχιπραξικοπηματίας κυκλοφορούσε ελεύθερος -και προκλητικός!
Και τι έκανε στον ελεύθερο αυτό χρόνο του; Εγραφε βιβλία, ασφαλώς, για να συμπληρώσει, όπως έλεγε το εισόδημά του (αν και καθαιρέθηκε στο βαθμό του στρατιώτη για τις πράξεις του την 21η Απριλίου 1967, συνέχιζε να λαμβάνει την κανονικότατη σύνταξη στρατηγού), και φυσικά, συνεργαζόταν με την ναζιστική συμμορία. Εγραφε τη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας ‘Ελεύθερος Κόσμος’ του Μιχαλολιάκου, τα έτη 2003 με 2006.
[…]
Για τα υπόλοιπα περίπου 26 χρόνια της ζωής του, ο Παττακός όχι μόνο κυκλοφορούσε ελεύθερος αλλά και εργαζόταν με όλη τη δύναμη της ψυχής για τη διάδοση των φασιστικών ιδεών. Ενα ακόμη δείγμα η συνέντευξη που είχε δώσει στους χρυσαβγίτες του περιοδικού ‘Αντεπίθεση’ του Μετώπου Νεολαίας της ΧΑ, όπως μπορούμε να δούμε εδώ:
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ¨Παττακός: «Να είστε γεμάτοι δύναμη και σφρίγος. Εσείς είστε το μέλλον αυτού του τόπου», λέει στους νεοναζί. Περιοδικό ‘Αντεπίθεση’ του Μετώπου Νεολαίας της ΧΑ, τχ #011, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2003.
Η νέα έκθεση του State Department για τις θρησκευτικές ελευθερίες, για το έτος 2015 (‘International Religious Freedom Report for 2015’), η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 10 Αυγούστου 2016, στο τμήμα για την Ελλάδα, περιέχει αρκετά περιστατικά αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας, ρητορικής μίσους και διακρίσεων λόγω θρησκείας, συν δύο γεγονότα που είχε αναδείξει το XYZ Contagion.
Καταθέτουμε την υπόθεση αυτή, με όσο στοιχεία μπορέσαμε να βρούμε, και με την προοπτική κάποιος άλλος να γνωρίζει ή να θελήσει να ψάξει για περισσότερα:
Στα μέσα του 1942, συνελήφθησαν για κάποιο σαμποτάζ είκοσι Πειραιώτες. Ανάμεσά τους και ο δικηγόρος Κώστας Αθανασιάδης, προπολεμικά ειδικευμένος στα εργατικά ζητήματα και στέλεχος της Αντίστασης. Η Ασφάλεια παρέδωσε τους αγωνιστές στους Γερμανούς, οι οποίοι τους έκλεισαν στις Φυλακές Αβέρωφ. Από εκεί, μαζί με άλλους 37 τους έστειλαν στις Φυλακές Αίγινας το 1943. Από εκεί είναι και η φωτογραφία, στην οποία όλα τα ονόματα όλων των εικονιζόμενων είναι γνωστά και έχουν δημοσιευθεί στο βιβλίο του Σίμου Μιχαηλίδη ‘Το ΕΑΜ Πειραιά’, αυτοέκδοση, Πειραιάς, 1987.
Ο Κώστας Τσινάρης, στέλεχος επίσης του ΕΑΜ Πειραιά, ανέφερε την περίπτωση των τριών αυτών Εβραίων που ήταν οργανωμένα μέλη της Αντίστασης στον συγγραφέα του βιβλίου: Κάρολος Μορντόχ, Νικ Μενασέ και Σαμ (Σάμης) Πεσάχ.
Κατόπιν τους μετέφεραν ξανά στις φυλακές Αβέρωφ. Ο συγγραφέας θυμάται πως μια μέρα ξαφνικά, τους κλείσανε στο κελί μελλοθανάτων για να τους εκτελέσουν (;) όπως συνήθως τα ξημερώματα,
«Ολη τη νύχτα μείναμε άγρυπνοι, περιμένοντας την εκτέλεσή τους. Κάποτε ξημέρωσε, για καλά, σημάδι πως δεν θα τους εκτελέσουν, τουλάχιστον για κείνην την μέρα. Οταν ειδωθήκανε με τους άλλους, όλοι διαπίστωσαν πως τα μαλλιά τους είχαν ασπρίσει απότομα».
Τελικά δεν τους εκτέλεσαν και τους έστειλαν στο στρατόπεδο Τατοΐου (Δεκελείας). Εμειναν εκεί γύρω στα δύο χρόνια και φαίνεται ότι απολύθηκαν όταν οι Γερμανοί διέλυσαν το στρατόπεδο στις 16 Σεπτέμβρη 1944.
Ο τρόπος με τον οποίο γλίτωσαν την αποστολή στην Πολωνία και το Ολοκαύτωμα δεν είναι πλήρως διευκρινισμένος […]
«Is it possible that the antonym of ‘forgetting’ is not ‘remembering’, but justice?»
Με το σημερινό report ολοκληρώθηκε η παράθεση νέων ντοκουμέντων:
Τον Ιούνιο του 2005, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία, παράρτημα Σαράγεβο έκανε το λάθος να στείλει στις ελληνικές αρχές ένα έγγραφο (προ-κατηγορητήριο για συμμετοχή Ελλήνων στην ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα) με ημερομηνία 12/06/2005 και υπογραφή ‘Ολε Χάικε‘. Το έγγραφο αυτό είχε στηριχτεί σε μια αναφορά εν είδει κατηγορητηρίου με ημερομηνία 16/05/2005 και υπογραφή ‘Κάρλα Ντελ Πόντε‘, και εντός του υπάρχουν επτά απ’ τα γνωστά μας ονόματα με πολλά λάθη, όμως (π.χ. ο χρυσαβγίτης Τζανόπουλος αναγράφεται Canapulas), συν τρία άγνωστα ονόματα, τα οποία όμως, μπορεί να είναι και απλά λάθη στη μεταγραφή, τα εξής:
Το έγγραφο αναφέρει:
«[…] ελληνικές παραστρατιωτικές ομάδες, μαζί με άλλες μονάδες του σερβοβοσνιακού στρατού και του Υπουργείου Εσωτερικών και μονάδες που αναφέρονται σε αυτό το κατηγορητήριο, συμμετείχαν σε Κοινή Εγκληματική Οργάνωση, κύριος στόχος της οποίας ήταν -μεταξύ άλλων: η δια της βίας μεταφορά γυναικών και παιδιών εκτός του θύλακα της Σρεμπρένιτσα, προς το Κλάντανι, στις 12 και 13 Ιουλίου 1995, η σύλληψη, κράτηση και μαζική εκτέλεση, από εκτελεστικό απόσπασμα, ο ενταφιασμός και ο επανενταφιασμός χιλιάδων μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών, ηλικίας 16 έως 60 ετών, από τον θύλακα της Σρεμπρένιτσα, από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου 1995 […]».
Μπορεί ο μαφιόζος πρώην πολέμαρχος να χαίρεται για την προηγούμενη σταδιοδρομία του στις σφαγές αμάχων, ίσως και για το γεγονός πως ήταν ο μοναδικός βαθμοφόρος που διοικούσε τμήμα Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων, όμως τελευταίες ανασκαφές σε άγνωστους μέχρι τώρα μαζικούς τάφους στην περιοχή Kozluk, στη γενέτειρα του Βλασένιτσα, κάνουν πολλούς σχολιαστές εντός της Republika Srpska να λένε ότι σφίγγει γύρω του ο κλοιός, αυτή τη φορά, μάλλον πολύ πιεστικά. Τα σχετικά ρεπορτάζ για τους νέους μαζικούς τάφους και για τα πτώματα που ανακαλύπτονται με δεμένα τα χέρια πισθάγκωνα και με καλυμμένα τα μάτια («We found that the victims whose entire bodies we found were killed with their hands tied behind their backs. We found the ropes with which they were tied»), είναι αποκαλυπτικά […]
Στις 12 Ιουλίου 1995, στο επινίκιο γεύμα -προς τιμήν και με την παρουσία των Ελλήνων εθελοντών-, αμέσως μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, -αφού ο Μπάγιαγκιτς προλογίζει τον στρατηγό Milenko Zivanovic, διοικητή του Drina Corps, ο οποίος βγάζει 15λεπτο λόγο-, η πρώτη κορυφαία στιγμή ήταν όταν ο Μητροπολίτης Kacavenda, ο διάκος του δεσπότη, πολλοί στρατιωτικοί, όλος ο καλός ορθόδοξος κόσμος της πόλης και οι επίτροποι της εκκλησίας. με κορυφαίο τον Μπάγιαγκιτς, και. φυσικά, οι Ελληνες εθελοντές γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές» (σκηνές από βίντεο, εδώ),
https://www.youtube.com/watch?v=VtkH4LiEZD4
Η δεύτερη ήταν οι προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη» (σκηνές από βίντεο, εδώ)
https://www.youtube.com/watch?v=ahumkxPcRKk
Δυστυχώς, οι συμπατριώτες μας ‘ειδικοί’ επί των γιουγκοσλαβικών θεμάτων θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το καθεστώς των Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς δεν είχε καμία απολύτως σχέση, ούτε με τον σοσιαλισμό, ούτε με την αριστερά, ούτε με τον ουμανισμό και τις ανθρωπιστικές ιδέες. […]
Λυπόμαστε που θα τους πληροφορήσουμε σήμερα, στο 2016, δηλαδή μόνο έπειτα από 20 ή 25 χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα καθεστώς που αναβίωσε τον σερβικό εθνικιστικό σωβινισμό των τσέτνικ και της ιδεολογία τους: μια σκληρή ρατσιστική βίαιη ‘ιδεολογία’, υπέρ της μοναρχίας, υπέρ του καπιταλισμού, άκρως καιροσκοπική και αγρίως αντικομμουνιστική. Οι τσέτνικ, θυμίζουμε, ήταν η δωσιλογική οργάνωση του Ντράζα Μιχαήλοβιτς, και εκείνοι που ενώ ξεκίνησαν σαν αντιστασιακό κίνημα κατά της γερμανικής κατοχής, πολύ γρήγορα έστρεψαν τα πυρά τους μόνο ενάντια στους παρτιζάνους του Τίτο, κάτι ανάμεσα στους ΠΑΟτζήδες και στα Τάγματα Ασφαλείας, στα καθ’ ημάς. Εσφαξαν ολόκληρα σερβικά χωριά αν τυχόν ήταν με τους αντάρτες, οδήγησαν στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους και Κροάτες λόγω της καταγωγής τους ή λόγω της ένταξής τους στην Αντίσταση και στην Επανάσταση, ενώ ταυτόχρονα συνεργάζονταν με τους φασίστες Ουστάσι και με τα σερβικά Τάγματα Ασφαλείας της οργάνωσης ‘Zbor’ του Dimitrije Ljotic και του κουίσλιγκ πρωθυπουργού Milan Nedic, αλλά και με τους Ναζί, με στόχο την ‘Μεγάλη Σερβία’. Οι τσέτνικ έδωσαν ένα αρκετά μεγάλο χέρι βοήθειας στους Ναζί, ώστε να εξοντώσουν όλους τους Εβραίους της χώρας. Οι τοπικοί αρχηγοί των τσέτνικ ονομάζονταν ‘βοεβόδες’. ‘Τσέτνικ Βοϊβόδας’ ήταν ο νεοναζί συγκυβερνήτης του Μιλόσεβιτς το 1999 και φίλος της ΧΑ, Βόγιτσλαβ Σέσελι, ο επιλεγόμενος και ‘Χασάπης’, αλλά και ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Ανώτατος αρχηγός όλων των τσέτνικ βοεβοδών ήταν ο Κάρατζιτς. Το όραμα των τσέτνικ, και τη δεκαετία του 1940, και τη δεκαετία του 1990, ήταν το ίδιο: Να «εκκαθαριστεί η χώρα κι από τον τελευταίο Εβραίο, Αλβανό, Τούρκο και Κροάτη», για να δημιουργηθεί ένα «καθαρό εθνικά» κράτος, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει «κάθε κομμάτι γης στο οποίο υπάρχει τάφος Σέρβου», από τα σύνορα με την Ελλάδα, την Αλβανία και την Βουλγαρία, μέχρι τα σύνορα με την Ιταλία και την Αυστρία. Το όραμα της Velika Srbija (Μεγάλη Σερβία). Αυτό θα γινόταν μόνο με την πολιτική των μαζικών δολοφονιών, των βασανιστηρίων, των βιασμών και της αναγκαστικής εκδίωξης των μη σερβικών πληθυσμών, για χάρη της δημιουργίας ενός θεοκρατικού σερβικού κράτους. Ονομάζεται εθνοκάθαρση, και στην Ελλάδα του μεσαιωνικού φανατισμού, του αντιευρωπαϊσμού (και της πρωτιάς σε εκδόσεις των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών) υποστηρίχτηκε διαταξικά και διακομματικά από το 99% του πληθυσμού.
[…] ο Σέσελι, έχοντας στο μεταξύ προσφέρει σαν δώρο στους αναγνώστες του δεκαπενθήμερου περιοδικού-οργάνου του κόμματος του ‘Velika Srbija’ (‘Μεγάλη Σερβία’) και τα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’, κάτι που είχε να συμβεί ουσιαστικά από τον Β’ΠΠ, έγινε τμήμα της μεγάλης σερβικής οικογένειας διανοουμένων που επανέφεραν το σχήμα ‘εβραιομασονική συνωμοσία ίσον μπολσεβικισμός’ στη δημόσια σφαίρα, μέσα σε μια κοινωνία που γλιστρούσε όλο και περισσότερο στο blame game του εθνικισμού, της μη ανοχής στο διαφορετικό και του εξοντωτικού αντισημιτισμού, με την ευρύτερη έννοια. Κι η εφημερίδα του κόμματος του Μιλόσεβιτς δημοσίευε άρθρα με θέμα την ‘εβραϊκή συνωμοσία κατά του Χριστιανισμού και του σερβικού έθνους’, και όλοι μαζί άρχισαν πλέον δημόσια να αναπολούν τις ωραίες μέρες του 1941-1944, όταν ο κουίσλιγκ Nedic, ο επικεφαλής του σερβικού φασιστικού κινήματος ‘Zbor’ Ljotic, ο αρχηγός των τσέτνικ Μιχαήλοβιτς και οι μητροπολίτες που αρνούνταν στους Εβραίους να βαφτιστούν Χριστιανοί για να σωθούν όπως ο αντισημίτης επίσκοπος (και από το 2003 Αγιος) Nikolaj Velimirovic, όλοι μαζί έδωσαν ένα αρκετά μεγάλο χέρι βοήθειας στους Ναζί ώστε να εξοντώσουν όλους τους Εβραίους της χώρας και να ανακηρύξουν το Βελιγράδι την πρώτη ‘JudenFrei’ πρωτεύουσα της Ευρώπης, ήδη από το 1941, όπως και ολόκληρη τη Σερβία τη δεύτερη ‘JudenFrei’ χώρα της Ευρώπης, μετά την Εσθονία.
Οι επαφές ΧΑ και Σέρβων νεοναζί συνεχίζονται, ή ορθότερα, δεν έχουν διακοπεί ποτέ. Το ενδιαφέρον της ναζιστικής οργάνωσης για τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα είναι πολύ παλιό […]
«Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο»
«Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές». «Λόγοι υπήρχαν πολλοί. Κύριος λόγος, όμως, ήταν ιδεολογικός. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω». «Ο πρώτος λόγος που θέλησα να συμμετάσχω σε αυτόν τον πόλεμο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τους εχθρούς -μουσουλμάνους- που έχουν καταδυναστεύσει το έθνος μας εδώ και αιώνες, και ο δεύτερος ότι ήθελα να γευτώ μια εμπειρία ενός πολέμου που πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα κατέβει στα σύνορά μας».
Η διαφυγή των καθαρμάτων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μέσω πλαστών ταυτοτήτων με την ευγενική χορηγία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών ήταν κοινός τόπος για όσους είχαν ασχοληθεί με την μετέπειτα πορεία ατιμωρησίας των ανθρώπων που σκότωναν για 5 μάρκα το κεφάλι, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, και με διάλειμμα για μπύρες και σάντουιτς. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, στις 13/11/2015, στη δίκη του Μλάντιτς, με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο, και από τον πιο αρμόδιο άνθρωπο: Καταθέτοντας για την υπεράσπιση του σφαγέα στρατηγού, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac δήλωσε πως το 1996, έπειτα από αίτημα του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura, που είδαμε προηγουμένως, είχε προμηθεύσει με πλαστές ταυτότητες τον Drazen Erdemovic και άλλα επτά μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, με σκοπό να διαφύγουν στη Σερβία.
Μένει να διευκρινιστεί αν στο κύκλωμα αυτό υπήρχε συμμετοχή και του Αγγελου Λάτσιου, μισθοφόρου και μέλους της ΕΕΦ, γνωστού στη Σερβία επί 14 χρόνια με το όνομα Andjelko Todorovic.
Κάποιος που είχε πλαστή ταυτότητα από το 1994 ή 1995, είναι απολύτως απίθανο να κυκλοφορεί μετά τη Σρεμπρένιτσα με το πραγματικό του όνομα, το οποίο φαινόταν ασφαλώς από χιλιόμετρα μακριά ότι δεν είναι γιουγκοσλαβικό. Ο υφυπουργός υπεύθυνος για τις μυστικές υπηρεσίες το επιβεβαίωσε μόλις πριν λίγες εβδομάδες. Μένει να δούμε πόσα θα θελήσει να μάθει για την υπόθεση αυτή η Ελληνική Δικαιοσύνη.
Αυτοί οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου (που διακρίνονται μαζί με τους Ελληνες της ΕΕΦ στο δεύτερο βίντεο) με τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο, με τα insignia στα σερβικά χρώματα μπλε-κόκκινο-άσπρο και το σήμα της μιλίτσιας, το κεφάλι του λύκου που ουρλιάζει, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που εμφανίζονται στις σκηνές από την αναφορά και την ξεκούραση πριν την διασπορά για το στήσιμο ενεδρών, στο βίντεο του XYZ Contagion (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 0.47′)
https://youtu.be/SOajNwAMKX0?t=47s
… αλλά είναι επίσης ακριβώς οι ίδιοι άνδρες που συνόδευαν τον Μλάντιτς, μαζί με τον διοικητή τους Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), κατά τη θριαμβευτική είσοδο στη Σρεμπρένιτσα την 11η Ιουλίου 1995, στις πολύ γνωστές σκηνές με τον Μλάντιτς να βάζει τις φωνές στους υφιστάμενους του στρατηγούς «Γρήγορα στο Ποτοτσάρι, γρήγορα, Ποτοτσάρι, Μπρατούνατς, άηντε», ακριβώς με τα ίδια γιλέκα και με τα ίδια insignia.
Από τα δύο τελευταία στοιχεία μαθαίνουμε ότι στα αρχεία με τα τεκμήρια από τις δίκες της Χάγης και στην σχετική Βάση Δεδομένων με τις καταγραφές των ερειπίων υπάρχει οπτικό υλικό από τις ημέρες της καταστροφής του μιναρέ του τζαμιού ‘Bijela dzamija’ (‘Λευκό Τζαμί’) της Σρεμπρένιτσα, ακριβώς όταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ επιδίδονταν στο θεάρεστο ορθόδοξο έργο του γκρεμίσματος του.
Σύμφωνα με κάποιον εθελοντή της ΕΕΦ, ο οποίος έγραψε με ψευδώνυμο ένα κείμενο σε ένα περιοδικό, υπάρχει βίντεο με τους εθελοντές να παίζουν μια σκηνή (υποθέτουμε) πολέμου γύρω από τον μιναρέ. Το βίντεο είχε ληφθεί αρκετές μέρες μετά την πτώση της πόλης και είχε προβληθεί αμέσως μετά από τοπικό τηλεοπτικό κανάλι της Θεσσαλονίκης -και ‘κατόπιν το εξαφάνισαν’, αναφέρεται χαρακτηριστικά, όπως χαρακτηριστική είναι στο κείμενο αυτό, και η επιβεβαίωση πως οι εθελοντές της ΕΕΦ ήταν απολύτως άκαπνοι πριν την Σρεμπρένιτσα.
Στην αρχή ακούμε έναν αξιωματικό των Κυανόκράνων να περιγράφει τι ακριβώς είδε περνώντας από τον δρόμο τις μέρες της σφαγής, τον Ιούλιο του 1995. Εκατοντάδες ανθρώπους γονατισμένους, με τα χέρια δεμένα στην πλάτη, να περιμένουν να εκτελεστούν, και εκατοντάδες πτώματα. Αμέσως μετά βλέπουμε το γήπεδο όπως ήταν τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς. Τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμη όλα, αλλά οι τρύπες από τις σφαίρες φαίνονται καθαρά στους τοίχους του μικρού κτίσματος. Βλέπουμε απομεινάρια από πτώματα, με τα ρούχα τους, κρανία, οστά, παπούτσια. Κατόπιν μεταφερόμαστε στο καλοκαίρι του 1996. τον Ιούλιο. Οι επιστήμονες με πλήρη εξοπλισμό σκάβουν στο έδαφος και ανακαλύπτουν συνεχώς μαζικούς τάφους, αλλού με 154 πτώματα, αλλού με 86, αλλού με λιγότερα. Απειρες σακούλες για πτώματα θα χρειαστούν, αφού πολλά πτώματα βρίσκονται σε κομμάτια. Τέλος, οι ανθρωπολόγοι παίρνουν φωτογραφίες τα σύρματα και τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένοι πισθάγκωνα οι άτυχοι αθώοι εκτελεσμένοι αιχμάλωτοι. Ενα αποκρουστικό θέαμα. Η ΕΕΦ τραβούσε φωτογραφίες εδώ στις 13/07/1995.
– «Ναι, ήταν στρατιώτες, εθελοντές, προσκολλημένοι στην Ταξιαρχία Vlasenica. Ηταν Έλληνες».
Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, 10/07/2013. Ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς καταθέτει υπέρ του Κάρατζιτς φορώντας το ίδιο καπέλο Sajkaca όπως στη Βλασένιτσα το 1992 και όπως στη Σρεμπρένιτσα το 1995, και κρατώντας ένα ορθόδοξο προσευχητάρι-κομποσκοίνι. Απαντάει σε ερωτήσεις του κατήγορου Christopher Mitchell σχετικά με τις κινήσεις του, αυτού και των συνοδών του, Ελλήνων εθελοντών της ΕΕΦ, στις 13/07/1995:
Σήμερα, μπορούμε να δούμε τη φωτογραφία που αποδεικνύει ότι, συνοδευόμενος από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο Μπάγιαγκιτς συναντήθηκε με τον Ράτκο Μλάντιτς ΜΕΣΑ στη Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, ενώ ήταν παρών και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας συνταγματάρχη Petar Salapura. Ο Salapura ήταν εκείνος ο οποίος διέταξε τους άνδρες από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να εκτελέσουν τους αιχμάλωτους στο γήπεδο της Nova Kasaba. Εκεί ακριβώς που πήγαν αμέσως μετά και εκεί που έλαβε χώρα το περιστατικό με την φωτογραφική μηχανή και τον αντισυνταγματάρχη του Α2 Vujadin Popovic, όταν ζητούσε απ’ τους Ελληνες εθελοντές να του παραδώσουν την κάμερα για να καταστρέψει τις φωτογραφίες που είχαν τραβήξει ενώ στο γήπεδο βρίσκονταν αιχμάλωτοι γονατισμένοι και δεμένοι πισθάγκωνα και με καλυμμένα τα μάτια τους, περιμένοντας την εκτέλεσή τους.
Το σημερινό report έχει τίτλο: Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τους Ελληνες συνοδούς του ΜΕΣΑ στη Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, ενώ ήταν παρών και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας συνταγματάρχης Petar Salapura ο οποίος διέταξε τους άνδρες από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να εκτελέσουν τους αιχμάλωτους στο γήπεδο της Nova Kasaba.
«Συγγνώμη αλλά δεν αντέχω. Όταν είχα συλλάβει 5-6 από δαύτους, (για άλλα εγκλήματα), θεωρώντας ότι οι Αστυνομικοί είμαστε σαν τα μούτρα τους, μου έφεραν άλμπουμ με φωτογραφίες-ντοκουμέντα, την ώρα που έσφαζαν ανθρώπους στη Σρεμπρένιτσα, για να τους θεωρήσω ήρωες, προκειμένου να τους φερθώ με επιείκεια … Ωχ, τι θυμάμαι τώρα … Οι συγκεκριμένοι ήταν όλοι Χρυσαυγίτες …».
Το σημερινό report έχει τίτλο: Εισαγωγή & Ντοκουμέντο #01: Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’)
«Is it possible that the antonym of ‘forgetting’ is not ‘remembering’, but justice?»
Νέα σειρά στοιχείων ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’:
Τα ντοκουμέντα αυτά αποτελούν συνέχεια ή νέα και συμπληρωματικά στοιχεία στο βασικό σώμα των στοιχείων της υπόθεσης για την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995. Εδώ η πρώτη έρευνα του Ιουνίου 2015 σε αρχείο e-book/pdf. Θα δημοσιεύεται κάθε μέρα ένα καινούργι report με νέα άγνωστα τεκμήρια, μέχρι την επέτειο της σφαγής, στις 11 Ιουλίου.
Η National Alliance δεν είναι μια οποιαδήποτε ακροδεξιά οργάνωση. Ιδρύθηκε από τον William Pierce το 1970, και ευθύνεται για μια σειρές δολοφονίες, εκρήξεις και τοποθετήσεις εκρηκτικών μηχανισμών, ανταλλαγές πυροβολισμών με την Αστυνομία και ληστείες τραπεζών, μεταξύ άλλων, συχνά με πολλά θύματα. Είχαν σκοπό μέχρι και να τοποθετήσουν βόμβες στην DisneyLand. Ο ιδρυτής William Pierce, παλαιότερα μέλος του American Nazi Party του George Lincoln Rockwell, εκτός από μια τρομοκρατική ναζιστική οργάνωση, κατόρθωσε να κάνει την National Alliance και μία μηχανή παραγωγής χρήματος, χρησιμοποιώντας τη μουσική βιομηχανία για την προώθηση της White Power μουσικής σκηνής και επενδύοντας στην εταιρεία Resistance Records.
Η Χρυσή Αυγή γνωρίζει πολύ καλά την National Alliance, και όχι μόνο λόγω των σχέσεων των εθνικοσοσιαλιστικών συγκροτημάτων των μελών της με την Resistance Records …
Απόσπασμα:
Η τρίτη ιστορία αφορά εμάς, εδώ, την Ελλάδα, και την στάση της απέναντι στον εγκληματία πολέμου Κάρατζιτς και όλα όσα αυτός αντιπροσώπευε. Οταν συνελήφθη το 2008, μεταμφιεσμένος σε new age εναλλακτικό πνευματιστή, κάποιοι πολιτικοί μας έσπευσαν να κατεβάσουν από ιστοσελίδες και από κάδρα γραφείων τις φωτογραφίες όπου εικονίζονταν μαζί του. Με την πρόσφατη ανακοίνωση της ετυμηγορίας, η σιωπή ήταν τέτοια ώστε κάποιος τρίτος παρατηρητής θα μπορούσε να υποθέσει ότι ο σφαγέας ψυχίατρος, που έδινε εντολές να βομβαρδιστούν μαιευτήρια και να εκτελεστούν μαζικά έφηβοι και αγόρια, ήταν κάποιος εντελώς άγνωστος για την Ελλάδα μας. Οσοι όμως θυμούνται, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή η εικόνα είναι ψεύτικη.
Οχι, δεν μιλάμε για τις ωραίες μέρες του ΛάΟΣ. Ούτε για την περίοδο έρωτος του Μάκη Βορίδη με το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο.
Την προηγούμενη χρονιά, η ‘Πρώτη Γραμμή’, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Κώστα Πλεύρη είχε συμμαχήσει με την Χρυσή Αυγή του Νίκου Μιχαλολιάκου, και στο ψηφοδέλτιό της, μαζί με τον Πλεύρη βρίσκονταν και τα ονόματα των Μιχαλολιάκου και Μιχαήλ-Αβράμη Αρβανίτη [Σ.Σ.: Μα πως αντέχει να ζει με ένα τέτοιο εβραιοαρβανίτικο ονοματεπώνυμο; :)], όπως είχαμε γράψει εδώ, στην ‘Σκηνή Πρώτη’ του βιβλίου μας
Μιλάμε γι’ αυτό εδώ το ψηφοδέλτιο, των εθνικών εκλογών του 2000.
Πιο ενδιαφέρουσες, όμως, είναι οι μυστικές συναυλίες με σημαίες των SS, γερμανικούς θούριους και εμβατήρια και, φυσικά, και βεβηλώσεις στον Εθνικό Υμνο. Με όλους τους γνωστούς μας, αδερφούς Κασιδιάρη, Ζαφειρόπουλο, Γιοχάλα και πολλούς άλλους, αν δείτε προσεκτικά, να χαιρετάνε χιτλερικά, να φωνάζουν με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους Sieg Heil, να τιμούν τους ‘αιώνιους πεσόντες’ για τη Λευκή Φυλή, και άλλα πολλά τέτοια πατριωτικά κι ελληνικά. Το βίντεο ‘Χρυσή Αυγή Sieg Heil’ με το συγκρότημα Ολική Κάθαρση είναι αποκαλυπτικό. Ημερομηνία 30/01/2005, επέτειος ανάληψης της εξουσίας από τον Χίτλερ: […]
Την εξαπάτηση ομολογεί και ο ίδιος ο Δρ Γκέμπελς της ναζιστικής γκρούπας, ο Γιώργος Μάστορας Μισιάκας, σε ένα από τα πρώτα τεύχη του περιοδικού του Μετώπου Νεολαίας, με τα εξής λόγια […]
Μιλάμε ασφαλώς για τις συναυλίες τύπου Blood & Honour. Οταν ναζιστικά συγκροτήματα παίζουν κάποιο είδος θορύβου, συνήθως, αφού ελάχιστοι εξ αυτών είναι κανονικοί μουσικοί, απλά και μόνο για να προσελκύσουν έφηβους και νεαρούς και να τους μυήσουν στον εθνικοσοσιαλισμό.
Αυτό κάνει και η Χρυσή Αβγή, εδώ και αρκετά χρόνια. Οι ‘Γιορτές Νεολαίας’ δεν έχουν καμία σχέση έστω με τις αντίστοιχες λ.χ. του Μεταξά. Απλά μαζεύονται το απόγευμα, περιφέρονται λίγο σε εκθέσεις φωτογραφίας, κάναδυο τραπεζάκια με τίποτε έντυπα κι εφημερίδες, μετά ομιλία του Φίρερ, κι όταν νυχτώνει, μουσική. Εχουν και κάτι βιντεοπροβολές, το ονομάζουν ‘Δελτίο Ειδήσεων 88’, όπου 88, όπως γνωρίζουμε ίσον HH, δηλαδή Heil Hitler. Δείχνουν συρραφές βίντεο με εθνικοσοσιαλιστικό κασιδιάρικο χιούμορ Μπόμπου, δήθεν για νεολαιίστικη προσέγγιση, αν έχετε αντέξει ποτέ εκπομπές της Ουρανίας (που δεν αντέχει και τον «έμφυτο ναρκισσισμό της», όπως μάθαμε προσφάτως).
Ελληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. […] Πόσες φορές έχουμε ακούσει την τελευταία δραματική εκφώνηση του Κώστα Σταυρόπουλου, λίγο πριν εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, όπως και την άλλη, με το ‘πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν’ της 28ης Οκτωβρίου, που, παραδόξως, ηχητικά μοιάζει πολύ με το προηγούμενο: Ιδιος εκφωνητής, ίδιος φτιαχτός ‘θόρυβος’ σαν από παλιό δίσκο από πίσω, ίδιο συναίσθημα. Διότι φτιάχτηκαν μαζί.
Λόγω της επετείου της Εθνοσωτηρίου, μπορούμε να δούμε μερικά από όσα γράφει ο Γιάννης Γκίνης, πως λ.χ. συγκλονιζόταν ο τότε Αγιος Ταλαντίου, όχι από το πόσο είχαν υποφέρει τα θύματα των βασανιστηρίων της προσφιλούς του Χωροφυλακής, αλλά από τα «ατυχή συμβάντα εν τη ενασκήσει του υπερησιακών του καθήκοντος» που τους αμαύρωναν τον υπηρεσιακό τους φάκελο […]
Ακόμη πιο εξοργιστικό είναι, όμως, το γεγονός πως ο Αμβρόσιος, που στο μεταξύ έχει εκλεγεί Καλαβρύτων καί Αιγιαλείας, καταθέτει το 1979 σαν ο κύριος μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του σεμνού αγωνιστή παπά-Γιώργη Πυρουνάκη, τον οποίο κατηγορεί, όχι μόνο ότι «βλασφημεί κατά της Εκκλησίας», όχι μόνο ότι «είναι υβριστής Εκκλησίας και Επισκόπων», αλλά και ότι … «αιρετίζει» και ότι «διδάσκει αιρετικάς διδασκαλίας». Εδώ ολόκληρη η κατάθεση του χουντικού φίλου της ναζιστικής συμμορίας …
Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ αρνητές δεν είναι ούτε προοδευτικοί, ούτε γνήσιοι αντιιμπεριαλιστές. Η ανιστόρητη και αντιδημοκρατική-φιλοφασιστική ρητορεία τους και -κυρίως- η σχεδόν μεταφυσική τους άρνηση να δεχτούν τις εθνοκαθάρσεις και τα εγκλήματα γενοκτονίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία, να καταδικάσουν τον φασισμό και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των θυμάτων και των επιζώντων, τους καθιστούν ηθικά συνένοχους, αντανακλώντας μια νεοσταλινική αντίληψη απέναντι στο υποτιθέμενο τελευταίο ‘σοσιαλιστικό’ προπύργιο, που στην πραγματικότητα ήταν μια δικτατορία που αποδείχτηκε -με συντριπτικά στοιχεία- πρωταθλήτρια Ευρώπης ανάμεσα στα καθεστώτα με δολοφονική και διεφθαρμένη φύση. Πρόκειται για στρεψοδικία, η οποία σκόπιμα αγνοεί τις ευθύνες των Σέρβων σωβινιστών φασιστών του εν λόγω καθεστώτος για την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και ανεπιτυχώς προσπαθεί να μεταβιβάσει τον σωβινισμό σε Κροάτες, Μουσουλμάνους και Αλβανούς, αγνοώντας όλα τα γεγονότα και όλες τις ιστορικές αποδείξεις […]
Ο αντιδυτικισμός, που ήταν το κίνητρο των προσεγγίσεων των «αριστερών» αντιιμπεριαλιστών αρνητών, οι οποίοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην διακίνηση του άριστα φιλοτεχνημένου ψέματος, το οποίο λόγω ελλειψης αντιλόγου θεωρείται πλέον αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι δήθεν «η κακιά δύση επιτέθηκε στους καλούς και αμυνόμενους Σέρβους και διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία», όπως και η γραμμή υποστήριξης και δικαιολόγησης των θηριωδιών του καθεστώτος του μοναρχικού τσέτνικ αντικομμουνιστή Κάρατζιτς, του αδίστακτου εξουσιοφρενούς καιροσκόπου Μιλόσεβιτς και του υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή Μλάντιτς, ήταν στην πραγματικότητα η εκπαίδευση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού στον αντιδυτικό εθνικοσοσιαλισμό. Η «σερβοφιλία» εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στον αντιευρωπαϊσμό, στην αποδοχή των θεωριών συνωμοσίας ως ερμηνευτικά εργαλεία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, στην αγιοποίηση ακόμα και του επιθετικού και δολοφονικού εθνικισμού σαν υπέρτατη αξία που μπορεί να φτάνει μέχρι και στις εθνοκαθάρσεις αφού ο ‘αλλος’ είναι υπάνθρωπος και δικαιολογείται η εξόντωσή του και τέλος, στην αποδοχή ενός υφέρποντος εθνικοσοσιαλισμού. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και αυτού του γεγονότος τη δεκαετία του 1990, μαζί με την αντιμακεδονική υστερία και την αντιαλβανική ρατσιστική ξενοφοβία· -χρειάστηκε μόνο ελληνική η κρίση για να επιτρέψει σε αυτές τις ιδεολογίες να αναδυθούν και να καταγραφούν σε διευρυμένα ποσοστά.
Ομως, όπως είπαμε, δεν λένε την αλήθεια. Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο ιμπεριαλισμός. Τη διέλυσε ο εθνικισμός.
[…]
Μπορούν, επίσης, οι απολογητές, να γίνουν ενεργό τμήμα της εκστρατείας των εγκληματιών για να συσκοτίσουν, να αρνηθούν, να διαστρεβλώσουν και να παραποιήσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, για να μειώσουν το μέγεθος της σφαγής και για να αθωώσουν τους πραγματικά υπεύθυνους, άσχετα αν όλοι οι σοβαροί άνθρωποι ξέρουν πλέον την αλήθεια:
Πως όλη η τραγωδία και όλες οι καταστροφές και ο πόλεμος συνέβησαν επειδή πρώτη η σερβική εθνικιστική ηγεσία έστρωσε τον δρόμο […]
Δεν μπορούν, όμως, να κάνουν ένα πράγμα: Να υποβαθμίζουν τις σφαγές αμάχων, αιχμαλώτων, προσφύγων και παιδιών και να λοιδωρούν τα αθώα θύματα και τους επιζήσαντες από την σφαγή. Ούτε, βέβαια, το χειρότερο όλων, να κατηγορούν τα θύματα. Οι τακτικές είναι ίδιες, αν θυμάστε και «οι Εβραίοι είχαν κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία», και στο τέλος -δείτε το pattern εδώ- «το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ» (όπως και η Σρεμπρένιτσα δεν συνέβη ποτέ) αλλά ήταν εξαίσιο, χώρια που οι Εβραίοι το άξιζαν, και θα το ξανακάναμε ευχαρίστως […]
«Η συγκάλυψη και η άρνηση της γενοκτονίας είναι το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας», σύμφωνα με την εργασία του Gregory H. Stanton ‘The Eight Stages of Genocide and Preventing Genocide’ του 1996 …
Από τις αρχές του Δεκεμβρίου του 1992, με το ψήφισμα A/RES/47/121, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είχε κατηγορηματικά χαρακτηρίσει την εθνοκάθαρση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη με τη λέξη ‘γενοκτονία’ («in pursuit of the abhorrent policy of ‘ethnic cleansing’, which is a form of genocide»). Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και δύο διεθνή δικαστήρια των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) και το International Court of Justice (ICJ), όπως και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (European Court of Human Rights, ΕΔΑΔ), τα οποία μελέτησαν όλα τα στοιχεία και βρήκαν όλες τις αποδείξεις -και υπογραμμίζουμε ξανά την πολύ σημαντική για τη Δικαιοσύνη φράση ‘Beyond reasonable doubt’-, για να χαρακτηρίσουν με τον όρο ‘γενοκτονία’ την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χαρακτήρισε με τον όρο αυτό και ολόκληρο τον πόλεμο 1992-1995 στην Βοσνία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αν και η Σρεμπρένιτσα έχει μονοπωλήσει την συζήτηση σχετικά με την σερβική γενοκτονική επιθετικότητα (στην Ελλάδα ούτε καν αυτό έγινε), στην πραγματικότητα δεν ήταν η πιο πολύνεκρη εκδήλωση της επιθετικότητας αυτής: Προηγούνται αριθμητικά οι αρχικές επιχειρήσεις της πρώτης άνοιξης του πολέμου το 1992, σε πολλές ταυτόχρονα περιοχές της Βοσνίας, και, φυσικά, η πολιορκία του Σαράγεβο, όταν το νεκροταφεία είχε γεμίσει και ο Δήμος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει για νέα νεκροταφεία τα δεκάδες γήπεδα και τις άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις που είχαν φτιαχτεί για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1984. Σ’ αυτά τα δύο κεφάλαια του πολέμου, τα μαζικά εγκλήματα και οι νεκροί άμαχοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα νεκρά παιδιά ήταν πολύ περισσότερα σε σύγκριση με την Σρεμπρένιτσα.
Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, παρά τα κραυγαλέα ψέματα και τους συνωμοσιολογικούς ψιθύρους των αρνητών, είναι η πιο καλά πολυτεκμηριωμένη υπόθεση μαζικού εγκλήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας […]
Ας εστιάσουμε στις αποδείξεις. Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς όλες τις κατηγορίες αποδείξεων. Εκτός από το αδιανόητο γεγονός της επαναταφής των πτωμάτων (οι Σέρβοι ξέθαψαν τα πτώματα από τους μαζικούς τάφους και τα έθαψαν αλλού, ώστε να μην βρεθούν και να καταστραφούν έτσι οι αποδείξεις, τακτική που ξαναχρησιμοποήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα και στο Κόσοβο), έχουμε:
– Μαρτυρίες από επιζώντες και αυτόπτες μάρτυρες
– Επίσημες αναφορές διεθνών οργανισμών που βρέθηκαν στην καρδιά των γεγονότων και κράτησαν χρονικό και ημερολόγια
– Η επίσημη αναφορά της ίδιας της σερβοβοσνιακής κρατικής οντότητας, της Republika Srpska το 2004, στην οποία περιγράφονται λεπτομερώς τα γεγονότα της σφαγής και παρουσιάζεται κατάλογος 7.800 Βοσνίων που εκτελέστηκαν
– Στοιχεία forensics και εγκληματολογικού τύπου, αφού κάθε νεκρός αντιμετωπίστηκε σαν θύμα δολοφονίας, και κάθε τάφος σαν ξεχωριστή crime scene, όπως θα έκανε η αστυνομία και τα CSI της σε μια συμβατική δολοφονία· γι’ αυτό τον λόγο εξετάστηκαν το έδαφος, η χλωρίδα, η περιεκτικότητα σε μέταλλα και άλλα χημικά του εδάφους και όλες οι άλλες παράμετροι που εξετάζονται σε κάθε έγκλημα, ακριβώς όπως συνηθίζεται στις δυτικές χώρες έπειτα από κάθε δολοφονία
– Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στις εκτελέσεις και βρέθηκαν αργότερα στο έδαφος ή στους τάφους, όπως π.χ. βλήματα, κάλυκες από σφαίρες, κομμάτια υφάσματος για να σκεπάζουν τα μάτια και σύρματα, καλώδια ή κομμάτια υφάσματος για χειροπέδες […]
Ακολουθουν οι ‘οκτώ συν μία αποδείξεις’, μέσω των οποίων αποδεικνύεται ότι οι εθνικές εκκαθαρίσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία και μέσα σε αυτές η κορυφαία πράξη της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, ήταν ένα προσχεδιασμένο και συστηματικά οργανωμένο έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την πλευρά των Σέρβων …
Η τηλεόραση σας είπε ψέματα και σας έκρυψε το 90% της ιστορίας. Μερικά από όσα δεν σας είπε:
– Δεν σας είπε ότι στρατιωτικός στόχος των Κροατών δεν ήταν οι πολίτες. Ηταν ο στρατός των Σέρβων της Κράινα.
– Δεν σας είπε για ποιο λόγο ο κροατικός στρατός μπήκε στην περιοχή. Διότι ήταν κροατικό έδαφος. Το οποίο είχε καταληφθεί το 1991 με τακτικές αιματηρής εθνοκάθαρσης από τις σερβικές υπεροπλισμένες μονάδες των Σέρβων, με διοικητή τον Μλάντιτς (ο οποίος έκανε εκεί την πρόβα τζενεράλε για ό,τι θα ακολουθούσε αργότερα στη Βοσνία) απέναντι στους πολίτες μιας Κροατίας που τότε ακόμα δεν είχε στη διάθεσή της ούτε τον βασικό στρατιωτικό εξοπλισμό.
– Οτι οι Σέρβοι ίδρυσαν με το έτσι θέλω μια ‘αυτόνομη σερβική δημοκρατία’ μέσα στο έδαφος των άλλων …
Πρώτα, ας μας επιτραπεί να δηλώσουμε ότι θεωρούμε τον Τούτζμαν μεγάλο κάθαρμα και την επιχείρηση ‘Καταιγίδα’ (‘Operacija Oluja’) ένα τρομακτικό γεγονός. Θεωρούμε έγκλημα πολέμου την εξολόθρευση των ελάχιστων Σέρβων που έμειναν πίσω και δεν μπόρεσαν να φύγουν, όπως και τον εμπρησμό των κατοικιών τους, τον βομβαρδισμό των κομβόι και την χρήση βαρέων όπλων. Πρέπει κάθε δημοκρατικός πολίτης να είναι απόλυτα κάθετος σε αυτό, όπως επίσης πρέπει να απαιτεί και την τιμωρία εκείνων των Κροατών εγκληματιών πολέμου που παραβίασαν νόμους και ήθη του πολέμου και οδήγησαν αθώους ανθρώπους στον θάνατο -ακριβώς ό,τι ισχύει και στην περίπτωση των Σέρβων. Η αθώωση των στρατηγών Ante Gotovina και Mladen Markac δεν ήταν καλό σημάδι. Για τους ίδιους λόγους, ευχόμαστε να βρεθούν όλοι οι τάφοι όλων των αγνοούμενων, ανεξαρτήτως εθνικότητας, και φυσικά ευχόμαστε να ταυτοποιηθούν και οι υπόλοιποι 400 από τα συνολικά 1.081 πρόσωπα που έχουν βρεθεί μέχρι τα τέλη 2015, όπως και να εξακριβωθεί η τύχη των 1.591 πολιτών της Κροατίας, Σέρβων και Κροατών, που φέρονται να αγνοούνται από ολόκληρο τον σερβοκροατικό πόλεμο 1991-1995.
Επειτα από όλα αυτά τα στοιχεία και τα γεγονότα, ένα συμπέρασμα είναι απολύτως βέβαιο: Το Διεθνές Δικαστήριο στην ετυμηγορία του για την Σρεμπρένιτσα είπε πως απ’ όλες τις θηριωδίες απ’ την πλευρά των Σέρβων, η Σρεμπρένιτσα ήταν μια ξεχωριστή πράξη γενοκτονίας. Αν δεν ήταν η -αμυντική και προληπτική νέων γενοκτονιών- επιχείρηση ‘Καταιγίδα’ στην Κράινα και η βοήθεια της Δύσης σε αυτήν, τώρα οι Σέρβοι θα θεωρούνταν υπεύθυνοι για δύο γενοκτονίες, όχι μία.
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να λέγεται έντιμος άνθρωπος, δεν δικαιολογείται να μιλάει για ‘εθνοκάθαρση στην Κράινα’, χωρίς προηγουμένως να αναφέρει, αν όχι όλα τα παραπάνω, έστω κάποια απ’ αυτά -ή έστω το γεγονός πως τέσσερα χρόνια πριν οι εθνικιστές μεγαλοϊδεατιστές επεκτατιστές Σέρβοι είχαν διώξει και είχαν δολοφονήσει χιλιάδες αθώους και αμάχους και παιδιά, για να δημιουργήσουν την ‘καθαρή εθνικά’ Republika Srpska Krajina μέσα στο έδαφος της Κροατίας. Αν ήθελαν, θα μπορούσαν να έρθουν σε συνεννοήσεις με την κυβέρνησή τους και με τη διεθνή μεσολάβηση να λάβουν καθεστώς ισότιμης μειονότητας, όπως τους προσφέρθηκε ξανά και ξανά, μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακόμη και την προηγούμενη μέρα, το Z-4 Plan ήταν επάνω στο τραπέζι, στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη. Αλλά ο διάλογος ποτέ δεν ήταν η πρώτη επιλογή της σερβικής εγκληματικής επιχείρησης, χώρια που και ακόμα όταν τύχαινε καμιά φορά να συμφωνήσουν, αμέσως μετά και πριν στεγνώσει το μελάνι, προχωρούσαν σε παραβίαση των συμφωνιών, λ.χ. στις ανακωχές όλες, οι Σέρβοι ήταν οι μόνοι που προωθούσαν κρυφά τις θέσεις τους.
Το γεγονός, όμως, που πραγματικά εξαγρίωσε τους διακινητές των ρατσιστικών ισλαμοφοβικών συκοφαντιών εναντίον των Βόσνιων υπερασπιστών της πολυεθνικής Β-Ε ήταν η αποκάλυψη του ψέματος που αποτελούσε για χρόνια τον ακρογωνιαίο λίθο της σερβικής αντιβοσνιακής προπαγάνδας: Η αποκάλυψη της ταυτότητας του ανθρώπου που πόζαρε στην κάμερα κρατώντας κομμένα κεφάλια Σέρβων στρατιωτών (Blagoje Blagojevic κά). Για δεκαετίες ολόκληρες ήταν το Νο #1 (και το μοναδικό) ‘επιχείρημα’ τύπων όπως ο Καθάριος που πρέπει να το έχει ποστάρει στο ίντερνετ πάνω από χίλιες φορές. Τελικά αποδείχτηκε ότι ο συγκεκριμένος ήταν Γάλλος πολίτης, ονομαζόταν Christopher Kaze, Χριστιανός που είχε προσηλυτιστεί στο Ισλάμ και είχε πάει στη Βοσνία στην αρχή του πολέμου με αποκλειστικό σκοπό να σκοτώσει και να βασανίσει ανθρώπους. Η είδηση, μεταξύ άλλων, και εδώ:
‘Identity Revealed: The mujahideen who posed with severed Serbian heads was actually a Frenchman’
https://archive.is/d55YV#selection-5599.1-5599.66
Το σερβικό λόμπι στις ΗΠΑ όχι μόνο ενεργούσε σχεδόν πάντα και από πολύ νωρίς σε συνεργασία με Ελληνοαμερικανούς παράγοντες των ΗΠΑ, αλλά ουσιαστικά διδάχτηκε από τους Ελληνες τις τεχνικές του λόμπινγκ […] Τα χρήματα που έκλεβαν από τον λαό τους οι υπερεθνικιστές καιροσκόποι Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς διοχετεύονταν μέσα από ημιπαράνομα κανάλια στα οποία πρωτοστατούσαν Ελληνες πλούσιοι αλληλέγγυοι των ΗΠΑ (λ.χ. οι Andrew Athens, επικεφαλής της United Hellenic American Congregation και ο Philip Christopher, πρόεδρος της Pan-Cyprian Association of America), όπως και η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία των ΗΠΑ, προς αμφιλεγόμενα πρόσωπα και οργανισμούς με μοναδικό σκοπό να βελτιωθεί η εικόνα των Σέρβων στο εξωτερικό και να διαστρεβλωθεί η αλήθεια για τα εγκλήματα πολέμου και τις εθνικές εκκαθαρίσεις.
– Πηγή: Project Bosnia (a national student organization based at Stanford University), 1994
[…]
Οποιος, λοιπόν, χαίρεται να χρησιμοποιεί τέτοια ‘επιχειρήματα’ για να δικαιολογήσει τις εθνοκαθάρσεις, θα τον συμβουλεύαμε να περάσει απευθείας στο απόλυτο επιχείρημα: Οι Βόσνιοι είναι ‘γενετικά νόθοι’ (αν θυμάστε και την έκφραση ενός χαρακτηριστικού χρυσαυγίτη). Αυτό είχε υποστηρίξει η διάδοχος του Κάρατζιτς, η καθηγήτρια βιολογίας Μπιλιάνα Πλάβσιτς (καταδικασμένη σε 11 χρόνια):
«Οι Σέρβοι της Βοσνίας είναι πολύ καλύτεροι Σέρβοι από τους Σέρβους στη Σερβία, επειδή ανάπτυξαν μηχανισμούς άμυνας ζώντας επί δεκαετίες δίπλα σε άλλα είδη από τα οποία απειλούνται».
Αλλά δεν αποτελεί αυτή η δήλωση τη μοναδική απόδειξη για τον εξοντωτικό ρατσισμό εναντίον των Βόσνιων. Παρόμοιες ναζιστικού τύπου αντιλήψεις είχαν εκφράσει …
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αν ρωτήσει κάποιος 100 ανθρώπους στο δρόμο «πότε έγινε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και ποιοι πήραν μέρος», οι 90 θα απαντήσουν «το 1999 και ήταν απ’ τη μια η ηρωικοί Σέρβοι αδελφοί μας κι απ’ την άλλη το ΝΑΤΟ και οι κατσαπλιάδες του UCK». Λογικότατον, αφού αυτό έδειχνε η τηλεόραση, και αφοί οι συγκρούσεις 1991-1995 (για όσους τυχόν τις ξέρουν) δεν ήταν κανονικός πόλεμος, αφού οι Σέρβοι κέρδιζαν και «έπαιρναν πίσω τα εδάφη που δικαιούνταν».
Είναι φυσιολογικό, συνεπώς, να είναι αρκετά δημοφιλής ο ισχυρισμός πως η Σρεμπρένιτσα είναι «μουσουλμανική προβοκάτσια, απάτη, μύθος» (μερικοί θα πουν και «όπως το Ολοκαύτωμα») ή αντίποινα επειδή οι δυνάμεις του Νάσερ Οριτς σφαγίαζαν επί χρόνια Σέρβους αμάχους στα διπλανά χωριά -κάποιοι θα πουν «μαζί με εισαγόμενους μουτζαχεντίν».
[…]
Η ιστορία, όμως, είναι λειψή και πλαστογραφημένη, αν πρώτα δεν αναφέρουμε το πως έφτασαν τα χωριά αυτά να είναι ‘σερβικά’. Διότι την άνοιξη του 1992, τα χωριά αυτά δεν ήταν ‘σερβικά’· ήταν είτε αμιγώς μουσουλμανικά, είτε μικτά. Με τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης των Σέρβων, το 95% των κατοίκων δολοφονήθηκαν ή εκδιώχτηκαν. Και στην θέση τους οι Σέρβοι έφεραν σερβικούς πληθυσμούς για να τα εποικήσουν.
[…]
Υπόψη, σ’ αυτήν την περιοχή, το ποσοστό των νεκρών Βόσνιων προς τους νεκρούς Σέρβους πολίτες ήταν στην ιλιγγιώδη αναλογία 94,8% Μουσουλμάνοι έναντι 4,9% Σέρβοι.
[…]
Ο ρόλος των ΜΜΕ (Οι Ουστάσι Κροάτες, οι Τούρκοι φονταμενταλιστές μουτζαχεντίν Βόσνιοι, οι εγωιστές εκμεταλλευτές του γιουγκοσλαβικού νότου Σλοβένοι, οι ασήμαντοι Νότιοι Σέρβοι Μακεδόνες και οι καθυστερημένοι κοντοπίθαροι μουσουλμάνοι τρομοκράτες Αλβανοί) και τα πραγματικά ψέματα της Δύσης
Ο Μιλόσεβιτς προώθησε μια πολύ επιτυχημένη προπαγανδιστική καμπάνια δαιμονοποίησης των άλλων:
– Οι Κροάτες δεν ήταν πλέον Κροάτες αλλά Ustasha,
– οι Βόσνιοι δεν ήταν πια απλά οι μουσουλμάνοι συμπατριώτες τους με τους οποίους είχαν κερδίσει μαζί τον Β’ΠΠ πόλεμο αλλά Τούρκοι και φονταμενταλιστές γενίτσαροι (=εξισλαμισμένοι Σέρβοι κατωτέρων γονιδίων) μουτζαχεντίν,
– οι Σλοβένοι έγιναν «οι εγωιστές εκμεταλλευτές του γιουγκοσλαβικού νότου»,
– οι Μακεδόνες ήταν πλέον «μια ασήμαντη κοινότητα Νότιων Σέρβων»,
– και οι Αλβανοί οι καθυστερημένοι και κοντοπίθαροι μουσουλμάνοι τρομοκράτες.
Αυτού του είδους η προπαγάνδα, σε συνδυασμό με απολύτως κατασκευασμένες ‘ειδήσεις’ οδήγησαν πολλούς Σέρβους τηλεθεατές να καταταχθούν σε παραστρατιωτικές ομάδες και να επιδοθούν σε πραγματικά εγκλήματα πολέμου …
Οι δυτικοί ΔΕΝ βοήθησαν τους Βόσνιους. Τους άφησαν σαν πρόβατα επί σφαγή. Τους πήραν τα όπλα με τα οποία θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, τους απαγόρεψαν να οπλιστούν έστω σε κλάσμα του επιπέδου των Σέρβων, δεν τους βοήθησαν σε καμία πολιορκία, ούτε φυσικά στη Σρεμπρένιτσα, ενώ από την άλλη έκαναν πάντα τα στραβά μάτια στις συνεχείς παραβιάσεις διεθνών νόμων και ηθών του πολέμου από την σερβική πλευρά.
– όταν έπιαναν όμηρους, τη μια φορά 150 Κυανόκρανους, την άλλη 350, την τρίτη 200,
– όταν απήγαγαν τον ίδιο τον Ιζετμπέγκοβιτς, την κόρη του και τη συνοδεία τους, κατά την επιστροφή τους από διεθνείς συνομιλίες στην Πορτογαλία, ή ακόμα-ακόμα
– όταν καταπατούσαν τις ανακωχές για να οπλιστούν καλύτερο ή για να προωθήσουν τις θέσεις τους.
[…]
Από τους περίπου 100.000 καταμετρημένους (με ονοματεπώνυμο, ημερομηνία και αιτία θανάτου) νεκρούς του βοσνιακού πολέμου, σύμφωνα με το RDC (Ινστιτούτο που καταγράφει τους νεκρούς και στο οποίο μαζί Σέρβοι, Κροάτες και Βόσνιοι επιστήμονες παράγουν τα πορίσματά τους), το 80%-85% των αμάχων νεκρών πήγαν από σερβικό λεπίδι και στη συντριπτική πλειοψηφία ήταν Βόσνιοι. Ομοίως, το 65%-70% των ενστόλων πήγε επίσης από πυρά Σέρβων, ενώ οι συντριπτική πλειοψηφία των ελάχιστων σερβικών απωλειών ήταν στρατιώτες στην πρώτη γραμμή.
Και βέβαια, οι Κροάτες έφτιαξαν και αυτοί στρατόπεδα εξόντωσης στα οποία στοιβάζονταν σκελετωμένοι Βόσνιοι, κι έτσι οι εικόνες που είχαν σοκάρει όλο τον κόσμο τον προηγούμενο Αύγουστο του 1992 με τη σερβική εκδοχή των στρατοπέδων εξόντωσης ναζιστικού τύπου (ό.τι πλησιέστερο στο Αουσβιτς μετά τον πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος), τώρα επαναλαμβάνονταν και υπό την κροατική κατοχή […]
Τα θύματα των Σέρβων ανά δήμο πλέον μετριούνται σε χιλιάδες: Μέσα σε δέκα μόνο μέρες, πάνω από 1.000 στη Bijeljina, 3.000 στο Zvornik, 3.000 στο Visegrad, 600 στο Bratunac, 2.700 στη Foca, 2.000 στη Vlasenica, 3.200 στο Prijedor […] Ονομάζεται ‘εθνοκάθαρση’ και οι δυτικοί την είδαν να συμβαίνει στους δέκτες τηλεοράσεως, μαζί με τις επεξηγηματικές περιγραφές αξιωματούχων διεθνών οργανισμών: «Είδα πέντε φορτηγά γεμάτα πτώματα» είπε ο Ισπανός παρατηρητής του ΟΗΕ.
Στο Visegrad οι εκτελέσεις αμάχων Μουσουλμάνων λαμβάνουν χώρα στη διάσημη γέφυρα Mehmed Pasa Sokolovic και τα πτώματα ρίχνονται στο ποτάμι. Ο αριθμός των ανθρώπων που εκτελέστηκαν στη γέφυρα ήταν τόσο μεγάλος ώστε, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας ‘Guardian’ Ed Vulliamy, στο τέλος του Ιουνίου του 1992, ο επιθεωρητής της αστυνομίας της πόλης έλαβε καταγγελία από τη διεύθυνση του υδροηλεκτρικού φράγματος που βρίσκεται στα σερβικά σύνορα «Παρακαλούμε όποιον είναι υπεύθυνος, να επιβραδύνει τη ροή των πτωμάτων κάτω από τον αγωγό διότι παρατηρήθηκε απόφραξη των οχετών του φράγματος». […]
Οι ελεύθεροι σκοπευτές των Σέρβων (δεν λέμε ‘οι Σέρβοι ελεύθεροι σκοπευτές’ διότι αρκετοί από τους 280 σνάιπερ ήταν μισθοφόροι από άλλες εθνότητες ή άλλες χώρες) ήταν εξαιρετικά εκπαιδευμένοι. Μπορούσαν να πετύχουν από 1.200 μέτρα απόσταση παιδική καρδιά ή παιδικό μάτι. […] Να σημειωθεί ότι τα περισσότερα παιδιά που σκοτώθηκαν στο Σαράγεβο, -και ανήκαν σε όλες τις εθνικότητες, σερβάκια, κροατάκια, μουσουλμανάκια, τσιγγανάκια- είχαν την τραγική αυτήν κατάληξη εν μέσω -υποτίθεται- ανακωχών. Ενα έγκλημα μέσα στο έγκλημα (πολύ σκληρές σκηνές από βίντεο εδώ, ‘Siege of Sarajevo 1992-96: The human cost’).
Εντωμεταξύ, στα πάνω από 650 συνολικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στα σερβικά εδάφη της Β-Ε, με γνωστότερα εκείνα των περιοχών Omarska, Keraterm και Trnopolje, αναβιώνουν οι εικόνες από τον Β’ΠΠ, όπως αναβιώνει και μια παραλλαγή του ‘κίτρινου αστεριού’ στο Prijedor:
Οι μη Σέρβοι ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν λευκή κορδέλα στο μπράτσο και να τοποθετούν λευκή σημαία στα παράθυρα των σπιτιών (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 2.00′) …
Από την επίσημη έναρξη των επιθετικών εχθροπραξιών από την πλευρά των Σέρβων τον Ιούνιο του 1991, ο μοναδικός δυτικός ηγέτης με τον οποίο μιλούσαν ήταν ο Μητσοτάκης. Ενα χρόνο μετά, σε συνέντευξη του Μιλόσεβιτς στον Πάνο Παναγιωτόπουλο, η άνεση με την οποία πρότεινε συνομοσπονδία με την Ελλάδα, κοινό στρατό και κοινά σύνορα επάνω στο πτώμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έπειτα από εισβολή και ‘ενσωμάτωση’ άφησε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα άναυδη […]
Ισως ο αναγνώστης έχει ακούσει έναν νέο χρυσαυγίτικο μύθο σύμφωνα με τον οποίο «κανένας Σέρβος δεν λιποτάκτησε όπως λιποτακτούν σήμερα οι Σύριοι λαθρομετανάστες». Στην πραγματικότητα, πολλοί Σέρβοι είχαν αρνηθεί να καταταγούν και πολλές χιλιάδες φυγάδες είχαν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα […] Μόνο το 24% όσων κλήθηκαν στα όπλα παρουσιάστηκαν. Στο Βελιγράδι το ποσοστό ήταν μόνο 12%.
Μικρές ελληνικές αριστερές οργανώσεις προσπαθούσαν να τους βοηθήσουν, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Ευρωβουλής και του Συμβουλίου της Ευρώπη. Οι ελληνικές αρχές με τη βοήθεια της ΚΥΠ και με σερβικές ‘λίστες κατάταξης’ στα χέρια, τους έψαχναν, τους έβρισκαν ή τους απαγόρευαν την είσοδο, και τους έστελναν πακέτο πίσω …
Ενα άλλο παραμύθι που ακόμη πιστεύουν οι Ελληνες αριστεροί είναι πως δήθεν «η Δύση ήθελε να καταστρέψει τη Γιουγκοσλαβία επειδή ήταν η τελευταία σοσιαλιστική χώρα». Λάθος. Η Γιουγκοσλαβία υπό τον Μιλόσεβιτς ήταν μια χώρα της ‘ελεύθερης αγοράς’, και ο καιροσκόπος Νονός των ολιγαρχών την έθαψε ολοκληρωτικά […] Πολύ πριν τις αλλαγές στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, και πολύ πριν την πτώση του Τείχους ήταν υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στους φίλους του ολιγάρχες. Οταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση βγήκε στην τηλεόραση υποστηρίζοντας τις δήθεν ‘μεταρρυθμίσεις’ του και κάλεσε τους πολίτες «να εγκαταλείψουν τον πρωτόγονο φόβο τους για εκμετάλλευση από το ξένο και το ιδιωτικό κεφάλαιο». Δίπλα του βρίσκονταν οι ‘σύμβουλοι’ του ΔΝΤ και της World Bank. Το πρώτο χρηματιστήριο σε ανατολική χώρα φτιάχτηκε από τον Μιλόσεβιτς. Εν μέσω του πολέμου στην Κροατία ξεπούλησε σε ξένα κεφάλαια τον μισό κρατικό οικονομικό τομέα και λίγο μετά ανακήρυξε τη χώρα ‘free economic zone’ για ξένους κεφαλαιούχους, μεταξύ των οποίων και οι ελληνικότατες εταιρείες Δέλτα, Βιοχάλκο, Panafon, Εθνική Τράπεζα, Ιντρακόμ και ΟΤΕ, Mytilinaios AG κά. […] Εδωσε όλα τα duty free shops στον γιο του Μάρκο, μια σειρά από επιχειρήσεις στη σύζυγό του και φρόντισε ώστε όλοι οι φίλοι του να αποκτήσουν κι αυτοί περιουσιακά στοιχεία δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο οι καταθέσεις του σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες ήταν 3,8 δις δολάρια. Η υπόθεση στο κυπριακό της σκέλος έγινε ευρέως γνωστή από μια … τσιγκουνιά (;) της Λαϊκής Τράπεζας. Οι υπάλληλοι που μετρούσαν τα λεφτά κάθε βράδυ ζήτησαν …
Το χειρότερο, όμως, ‘επίτευγμα’ του εξουσιοφρενούς καιροσκόπου ήταν ότι κατάφερε να μεταλλάξει το σύστημα αξιών μιας ολόκληρης γενιάς Σέρβων. Κατάφερε να πείσει τους δυσαρεστημένους Σέρβους απεργούς και ανέργους πως για τα δεινά τους έφταιγαν οι ‘άλλοι’. […] Στρέφοντας τη δυσαρέσκεια των Σέρβων πολιτών για την χειροτέρευση της οικονομικής τους κατάστασης στο εθνικιστικό μονοπάτι, μέσω μιας επίμονης και μεθοδικής καμπάνιας δαιμονοποίησης του ‘άλλου’, κατάφερε να μετατρέψει τις διαμαρτυρίες τους από εργατικές-συνδικαλιστικές σε εθνοφυλετικό μίσος. Η όξυνση των σχέσεων μεταξύ των πολιτών δεν εξελίχθηκε ούτε αυθόρμητα, ούτε αναπόφευκτα. Ηταν μια διαδικασία ‘από τα πάνω’. Η παροιμιώδης ‘ταξική αλληλεγγύη’ μεταξύ των πολιτών της χώρας έγινε κομμάτια και θρύψαλλα λόγω αυτής της πολιτικής. Πλέον οι εργάτες δεν λειτουργούσαν σύμφωνα με το δόγμα ‘Ενότητα και Αδελφότητα’. Λειτουργούσαν σύμφωνα με το ‘blame game’ και το συνακόλουθο μίσος για τους άλλους εργάτες …
Είναι σχεδόν παρανοϊκό: Ο Μιλόσεβιτς επιτίθεται στην Κροατία πολύ πριν ανεξαρτητοποιηθεί και πολύ πριν αναγνωριστεί από τη Δύση, κι όμως οι Ελληνες φιλοτσέτνικ ‘αντιιμπεριαλιστές’ χρησιμοποιούν σαν ‘δικαιολογία’ για τα σερβικά αίσχη (τα οποία, μάλιστα, τα παρουσιάζουν και σαν ‘άμυνα’ των Σέρβων) την αναγνώριση της Κροατίας (και της Σλοβενίας) που συνέβη 1,5 χρόνο αργότερα!
Τον επόμενο χρόνο, η σερβική εθνικιστική κλίκα είναι αυτή που επιτίθεται, επίσης πολύ πριν αναγνωριστεί η Βοσνία από τη Δύση, κι όμως, και εδώ οι Ελληνες αρνητές υποστηρίζουν ότι η μεθύστερη αναγνώριση προκάλεσε την επίθεση στην πολυεθνική Βοσνία, και ότι ήταν κι αυτή ‘αμυντική ενέργεια’!
Και πολλά χρόνια αργότερα, στο Κόσοβο, πρώτα ο Μιλόσεβιτς το 1998 και τους πρώτους μήνες του 1999 έστειλε παραστρατιωτικούς αλλά και επίσημες σερβικές δυνάμεις για να επιδοθούν σε εθνικές εκκαθαρίσεις και να ανοίξουν ξανά μαζικούς τάφους στην καμπάνια κατατρομοκράτησης του πληθυσμού, κινήσεις που προκάλεσαν την παρέμβαση της Δύσης (αν και δεν ήταν η μοναδική αιτία των βομβαρδισμών), κι όμως και εδώ η δικαιολογία είναι πως οι Δυτικοί προκάλεσαν το μακελειό …
Υπάρχουν πλέον όλες οι αποδείξεις πως η Δύση δεν διέλυσε τη χώρα. Επωφελήθηκε, ναι. Παρενέβη για να μπει στο υπογάστριο της Ρωσίας, ναι. Βομβάρδισε για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να ανοίξουν κατόπιν οι αγορές μια ώρα αρχίτερα και να αποικιοποιήσει μια χώρα έτοιμη με έτοιμους ‘δυτικού τύπου’ καταναλωτές, ναι. Ομως δεν την επεδίωξε τη διάλυση. Αντίθετα, και οι ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο η ΕΕ και η Γερμανία, προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή να μείνει ενωμένη. Φυσικά αργότερα, και όπλα πούλησαν και υποδαύλισαν το αρχικό μίσος, έτσι κάνουν τα μεγάλα σοβαρά κράτη, κοιτάνε από κάθε κατάσταση να ωφεληθούν.
Αλλά δεν τη διέλυσαν. Τη Γιουγκοσλαβία τη διέλυσε ο εθνικισμός.
[…]
Τότε, στις 15 Μαρτίου του 1991, είναι ο Μιλόσεβιτς αυτός που βγαίνει στην κρατική τηλεόραση και δηλώνει κατηγορηματικά στο διάγγελμά του πως «η Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει πλέον» και πως «δεν πρόκειται από εκείνη τη στιγμή και μετά να αναγνωρίσει οποιαδήποτε απόφαση της συλλογικής προεδρίας της Γιουγκοσλαβίας», ενώ παράλληλα δίνει κρυφά εντολή ώστε όλες οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας της χώρας (της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας, ακόμα) να τεθούν σε κατάσταση ύψιστης ετοιμότητας «για την προστασία των συμφερόντων της Δημοκρατίας της Σερβίας και του σερβικού λαού», και βεβαιώνεται πως σε όλες τις σημαντικές θέσεις ένστολων και ένοπλων βρίσκονται μόνο Σέρβοι -να λοιπόν ποιος ετοίμαζε πόλεμο και ποιος οδήγησε τη χώρα στην χειρότερη ανωμαλία, επειδή είχε επεκτατικά όνειρα. Ό,τι δεν μπόρεσαν οι Σέρβοι να καταφέρουν διά της ‘νομίμου οδού’ των εκβιασμών στη συλλογική προεδρία της Γιουγκοσλαβίας, το κατάφεραν εντέλει πραξικοπηματικά. Τώρα, πλέον, οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας δεν χρειάζεται να υπακούν στην συλλογική πολιτική ηγεσία των οκτώ Δημοκρατιών. Ολόκληρος ο JNA είναι στα χέρια του παρανοϊκού δικτάτορα και των εθνικιστών φίλων του, οι οποίοι του δίνουν το πράσινο φως να ξεκινήσει επιχειρήσεις έξω από τα εσωτερικά σύνορα της Σερβίας. Η διεθνής κοινότητα, η ΕΟΚ και οι ΗΠΑ απευθύνουν και πάλι έκκληση στον Σέρβο ηγέτη να μην χρησιμοποιήσει τις Ενοπλες Δυνάμεις και να προχωρήσει σε συνομιλίες για τη λύση των διαφορών με τις άλλες Δημοκρατίες. Αλλά οι Σέρβοι έχουν ήδη πάρει τις αποφάσεις τους […]
Σύμφωνα με το περιοδικό ‘NIN’ του Βελιγραδίου, 12 Απριλίου 1991, τα λόγια του Μιλόσεβιτς στη σερβική Βουλή τον Μάρτιο του 1991 ήταν αυτά ακριβώς:
«Το ζήτημα των συνόρων είναι ζωτικής σημασίας για ένα κράτος. Οπως ξέρετε, είναι πάντα οι δυνατοί που καθορίζουν ποια είναι τα σύνορα, και ποτέ οι αδύναμοι. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε δυνατοί. […] Μίλησα με τους ανθρώπους μας στο Κνιν [Σ.Σ. Εννοεί στην Κράινα στην Κροατία] και στη Βοσνία. Η πίεση πάνω τους είναι μεγάλη […] Μήπως θα έπρεπε να προαναγγείλουμε στο ραδιόφωνο όσα σκοπεύουμε να κάνουμε;;; Δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αν πρέπει να πολεμήσουμε, θα πολεμήσουμε πραγματικά. Ελπίζω να μην είναι πολλοί εκείνοι που θα μας αντιταχθούν. Μπορεί στην οικονομία να μην τα πηγαίνουμε καλά, τουλάχιστον όμως ξέρουμε πολύ καλά να πολεμάμε [Χειροκρότημα]».
Οι θηριωδίες με τις εθνικές εκκαθαρίσεις που είχαν ξεκινήσει τόσο νωρίς όσο το καλοκαίρι του 1990, σε λίγο θα γενικευθούν. Τα εδάφη των άλλων είναι πολύτιμα, όπως είναι και οι πόροι τους, τα εργοστάσια, και κάθε περιουσιακό στοιχείο, και τα ήθελαν όλα μόνο για τον εαυτό τους και την ‘Μεγάλη Σερβία’. Και η φασιστική ‘ιδεολογία’ των τσέτνικ, όχι μόνο έχει αναστηθεί απ’ την εν υπνώσει κατάσταση στην οποία βρισκόταν επί 45 σχεδόν χρόνια, αλλά είναι ήδη έτοιμη στις αρχές του 1991 να επαναλάβει τα εγκλήματα του Β’ΠΠ. Μάιος 1991, δηλαδή πέντε μήνες πριν την θυελλώδη συνεδρίαση στη Βουλή της Βοσνίας, όταν ο Κάρατζιτς απείλησε «προσέξτε καλά εσείς οι μουσουλμάνοι γιατί θα εξαφανιστείτε» και ο Ιζετμπέγκοβιτς απάντησε «όχι, κανείς δεν θα εξαφανιστεί», το εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party (SDS) του Κάρατζιτς είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του κι έχει ετοιμάσει μιλίτσιες και στρατιωτικά αποσπάσματα θανάτου για τη μεγάλη επίθεση.
Ιδέα δεν είχαν οι διαμορφωτές της αριστερής κοινής γνώμης ότι ο Κάρατζιτς ήταν ένας σκληρός ακροδεξιός μοναρχικός αντικομμουνιστής και συνεχιστής των φασιστών δωσιλόγων τσέτνικ και ο Μιλόσεβιτς ένας καιροσκόπος και εξουσιοφρενής ρατσιστής, και πως και οι δυο τους, όπως και ο σωβινιστής Μλάντιτς, στέκονταν πολύ μακριά από ‘ιδεολογίες’, ‘δίκαιο’ και ‘ηθική’. Για ποιο λόγο, άραγε, η ναζιστική συμμορία συντασσόταν κι έδειχνε τόσο μεγάλη αλληλεγγύη στο καθεστώς Μιλόσεβιτς, σε σημείο να στέλνει στελέχη της εκεί να πολεμήσουν -έχει αναρωτηθεί κανείς από τους φιλοσέρβους ‘αριστερούς’; Η απάντηση είναι απλή: Διότι οι Μλάντιτς και Κάρατζιτς έκαναν όλα όσα η Χρυσή Αυγή θα ήθελε να κάνει και εδώ, αν μπορούσε: Απαρτχάιντ και ρατσιστικές διακρίσεις, αντικομμουνισμός και αποκατάσταση των συνεργατών των ναζί, βίαιη εκκαθάριση αλλόθρησκων και αλλόφυλων και μειονοτήτων, πογκρόμ και μαζικοί τάφοι για τους εχθρούς, εισβολή σε ξένα εδάφη δήθεν για προστασία των ‘δικών μας μειονοτήτων’ αλλά στην πραγματικότητα για κατάκτηση ‘ζωτικού χώρου’, παραβίαση όλων των Συνθηκών της Γενεύης, μαζικές εκτελέσεις αμάχων ‘υπανθρώπων’, δηλαδή τα αιώνια όνειρα κάθε ναζιστή. Αυτά ήταν τα (διακομματικά) χάλια μας και γι’ αυτά αγωνίζονταν ολόκληρος ο ελληνικός βούρκος σε πλήρη Ωμοψυχία, όπως ξέρουμε.
[…]
Δυστυχώς, οι συμπατριώτες μας ‘ειδικοί’ επί των γιουγκοσλαβικών θεμάτων θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το καθεστώς των Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς δεν είχε καμία απολύτως σχέση, ούτε με τον σοσιαλισμό, ούτε με την αριστερά, ούτε με τον ουμανισμό και τις ανθρωπιστικές ιδέες […]
Λυπόμαστε που θα τους πληροφορήσουμε σήμερα, στο 2015, δηλαδή μόνο έπειτα από 20 ή 25 χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα καθεστώς που αναβίωσε τον σερβικό εθνικιστικό σωβινισμό των τσέτνικ και της ιδεολογία τους: Μια σκληρή ρατσιστική βίαιη ‘ιδεολογία’, υπέρ της μοναρχίας, υπέρ του καπιταλισμού, άκρως καιροσκοπική και αγρίως αντικομμουνιστική. Οι τσέτνικ, θυμίζουμε, ήταν η δωσιλογική οργάνωση του Ντράζα Μιχαήλοβιτς (Dragoljub ‘Draza’ Mihailovic), και εκείνοι που ενώ ξεκίνησαν σαν αντιστασιακό κίνημα κατά της γερμανικής κατοχής, πολύ γρήγορα έστρεψαν τα πυρά τους μόνο ενάντια στους παρτιζάνους του Τίτο, κάτι ανάμεσα στους ΠΑΟτζήδες και στα Τάγματα Ασφαλείας, στα καθ’ ημάς. Εσφαξαν ολόκληρα σερβικά χωριά αν τυχόν ήταν με τους αντάρτες, οδήγησαν στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους και Κροάτες λόγω της καταγωγής τους ή λόγω της ένταξής τους στην Αντίσταση και στην Επανάσταση, ενώ ταυτόχρονα συνεργάζονταν με τους φασίστες Ουστάσι και με τα σερβικά Τάγματα Ασφαλείας της οργάνωσης ‘Zbor’ του Dimitrije Ljotic και του κουίσλιγκ πρωθυπουργού Milan Nedic, αλλά και με τους Ναζί, με στόχο την ‘Μεγάλη Σερβία’. Οι τοπικοί αρχηγοί των τσέτνικ ονομάζονταν ‘βοϊβόδες’ (ή ‘βοεβόδες’). ‘Τσέτνικ Βοϊβόδας’ ήταν ο Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj), aka ‘Ο χασάπης’ αλλά και ο Σερβοβόσνιος διοικητής των Ελλήνων εθελοντών της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλ. το σχετικό αφιέρωμα ‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic): Ποιος ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς’:
Μια μέρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Ελληνες ξύπνησαν και έμαθαν ότι υπήρχε, λέει, μια ‘ελληνοσερβική φιλία’, και μάλιστα «πατροπαράδοτη και από τα βάθη των αιώνων». Μπορεί κανείς πριν το 1990 να μην είχε ακούσει τίποτα σχετικό -άλλωστε μέχρι τότε ονομαζόταν Γιουγκοσλαβία και ουδέποτε γράφτηκε η φράση ‘ελληνογιουγκοσλαβική φιλία’, αφού σκοτωνόμασταν 50 χρόνια για τη Μακεδονία-, όμως η ανύπαρκτη και φανταστική ‘ελληνοσερβική φιλία’ έγινε μια εικονική πραγματικότητα που όμως ήταν βασισμένη σε μια μαζική παράκρουση. Το είχε πει η τηλεόραση. Η φιλία μας κρατούσε από τα αρχαία χρόνια, λέγαν όλοι. Μέσα σε λίγους μήνες, γέμισε η χώρα και σε κάθε δήμο δημιουργήθηκε κι από ένας […]
Στην πραγματικότητα, ήταν το πατροπαράδοτο μίσος των Ελλήνων για τους Τούρκους που μας ‘ένωσε’ με τους αδελφούς Σέρβους εκεί γύρω στο 1990. Κάποιο ρόλο σίγουρα έπαιξε και η κρυφή ελπίδα των Ελλήνων πως οι Σέρβοι, αφού θα καθαρίσουν με τους δικούς τους Τούρκους εκεί, θα βάλουν ένα χεράκι για να καθαρίσουμε κι εμείς με τους δικούς μας ‘Τούρκους’ εδώ -ή έστω θα φρονηματίσουν εκείνους τους άξεστους γυφτοσκοπιανούς, και τι καλύτερο από το να μοιράσουμε τη χώρα τους. Δεν είχε καθόλου άδικο ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης όταν το 1995 έγραφε πως η ελληνική κοινωνία, σχεδόν στο σύνολό της, συμπεριφέρθηκε απέναντι στην εισβολή της βαρβαρότητας όχι μόνο με πλήρη άγνοια των πραγματικών στοιχείων της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, αλλά και με πρωτοφανή μεσαιωνικό φανατισμό. Εφτανε η ταύτιση με την Ορθοδοξία -συν η δήθεν αντιιμπεριαλιστική εναντίωση στη Δύση- για να δικαιολογηθεί και να υποστηριχτεί το έγκλημα και η βαρβαρότητα. […]
Από τότε, λοιπόν, οι Ελληνες έκλεισαν πεισματικά τα μάτια, και απαγόρευαν στον εαυτό τους να δει το πραγματικό πρόσωπο του σερβικού μεγαλοϊδεατικού σωβινιστικού φασισμού. Ταυτόχρονα, γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες και χυδαίες σελίδες της ελληνικής δημοσιογραφίας. Το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, 20-25 χρόνια μετά, ο μέσος Ελληνας ακόμα πιστεύει ότι η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε από τους δυτικούς, ότι οι κακοί Κροάτες Ουστάσι και οι διαβολικοί Βόσνιοι τζιχαντιστές μαζί με τη Γερμανία, το Βατικανό, τις ΗΠΑ με την Αλ-Κάιντα και την Σαουδική Αραβία, και τον ‘Σιωνισμό’ (αργότερα προστέθηκαν και οι μουσουλμάνοι Αλβανοί τρομοκράτες) επιτέθηκαν στους καλούς ορθόδοξους και αμυνόμενους Σέρβους, ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν σοσιαλιστής και αντιιμπεριαλιστής που μαχόταν για να μην διαλυθεί η χώρα του και ότι στη Σρεμπρένιτσα δεν έγινε καμία ανθρωποσφαγή αμάχων, όλα αυτά -και πολλά ακόμη-, οφείλονται στην στάση που κράτησαν σχεδόν σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ …
Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα’ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Απόσπασμα:
«Οποιος μιλάει για τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και ‘ξεχνάει’ να αναφέρει τη λέξη ‘Μεγάλη Σερβία’, όποιος αποφεύγει να μιλήσει για το οργανωμένο σχέδιο εθνοκαθάρσεων, όποιος επιδεικτικά αγνοεί το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) του 1986 της Σερβικής Ακαδημίας, το RAM Plan, τη γραμμή ‘Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica’, τους ‘έξι στρατηγικούς στόχους του σερβικού έθνους’, το έγγραφο με τον τίτλο ‘Variants A and B’, -και ειδικά για το θέμα Βοσνία και Σρεμπρένιτσα-, το τελεσίγραφο της 17 Απριλίου 1992, τη ‘ντιρεκτίβα 7’ και τη ‘ντιρεκτίβα 7.1’, και φυσικά όποιος ‘ξεχνάει’ να μιλήσει για τη ‘Velika Srbija’, τότε είτε δεν ξέρει τα γεγονότα, είτε είναι συνειδητός παραχαράκτης που προσπαθεί να κρύψει το επεκτατικό σχέδιο της σερβικής ηγεσίας να διαλύσει τη χώρα και να καταλάβει τα καλύτερα κομμάτια για τον εαυτό της, αφού πρώτα προβεί στα χειρότερα -ναζιστικού τύπου- εγκλήματα: Επεκτατική επιθετικότητα, με μέσο τον εξοντωτικό ρατσισμό, στη χειρότερη μορφή τους.
Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο ιμπεριαλισμός. Τη διέλυσε ο εθνικισμός. Ο καπιταλισμός επωφελήθηκε αργότερα.
Φυσικά, η χώρα είχε χρεωκοπήσει (και όχι μόνο οικονομικά) και οι παλιές ελίτ έψαχναν τρόπο να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και να εξασφαλίσουν πόρους και υλικά οφέλη στη νέα εποχή ώστε να γίνουν και επίσημα οι νέες ‘αστικές τάξεις’ στις νέες εθνικές αγορές, κι έτσι η αναβίωση εθνοφυλετικού και θρησκευτικού μίσους και το blame game ήταν η καλύτερη (και η πιο προδοσοφόρα) εφεύρεση που θα μπορούσαν να σκεφτούν, πρώτα ο ηγέτης της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και στη συνέχεια και ο αντίστοιχος της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν. Ο Μιλόσεβιτς δεν ήταν ο συνεχιστής της τιτοϊκής σοσιαλιστικής αυτοδιαχείρισης. Ηταν ο νεκροθάφτης της -και θα το αποδείξουμε στη συνέχεια. Εκεί ακριβώς επενέβησαν οι Δυτικοί (αλλά και η Ρωσία) και φυσικά προώθησαν τα συμφέροντά τους -όπως ήταν φυσικό, αφού αυτό κάνουν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις-, αλλά πολύ μετά τη διάλυση, την οποία ανακοίνωσε ο Μιλόσεβιτς αυτοπροσώπως πολύ πριν αρχίσει τις εχθροπραξίες, τον Μάρτιο του 1991.
Eνα πολιτικό/ιστορικό χρονικό του βοσνιακού πολέμου με το βλέμμα στραμμένο στην αριστερά που υποστήριζε τον Μιλόσεβιτς και τους τσέτνικ μοναρχικούς αντικομμουνιστές τύπου Κάρατζιτς, που ήθελε να επαναφέρει το … Βασιλιά (και εδώ στην Ελλάδα τον νόμιζαν για … σύντροφο κι αυτός άφριζε απ’ το κακό του όταν τον προσφωνούσαν έτσι).
Ολα τα γεγονότα των πολέμων της δεκαετίας του 1990, αρχίζοντας από τις πραγματικές ρίζες του προβλήματος, πολλά χρόνια πριν, όλες τις εξελίξεις στη διάρκεια του πολέμου, με έμφαση στις πολιτικές πτυχές (όχι δηλαδή μάχες και στρατιωτικές επιχειρήσεις κά -έτσι κι αλλιώς δεν ήταν κανονικός πόλεμος αλλά πόλεμος κατευθυνόμενος από τα γραφεία, εναντίον αμάχων-, με όλες τις πολιτικές και οικονομικές αιτίες, και ακόμη, πολύ περισσότερα για τις συνέπειες και τις πολιτικές εξελίξεις μετά.
Διαλύουμε όλους τους μύθους που ακόμα πιστεύουν πολλοί. Λέμε σκληρά πράγματα για τους ‘δικούς μας’, αλλά δεν γίνεται αλλιώς, αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε επαφή με την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Τελείωσε η εποχή που μόνο μία πλευρά μιλούσε, που έλεγε μόνο ψέματα, και που μονοπωλούσε την πληροφόρηση και μας φόρτωνε διαστρεβλώσεις και προπαγάνδα.
Τώρα θα ακούγεται και η αλήθεια.
Το άριστα φιλοτεχνημένο παραμύθι ‘η κακιά δύση επιτέθηκε στους καλούς και αμυνόμενους Σέρβους’ είναι το μεγαλύτερο ψέμα και η μεγαλύτερη ιστορική πλαστογραφία του τέλους του 20ού αιώνα.
Στην Ελλάδα το έσπρωξαν όλοι, σε πανεθνική Ωμοψυχία, οι καναλάρχες που είχαν συμφέροντα εκεί πάνω, τα ΜΜΕ, ΟΛΑ τα κόμματα, όλες οι ελίτ και οι παράγοντες, και φυσικά η ακροδεξιά. Η Εκκλησία το έσπρωξε γιατί οι Σέρβοι ήταν Ορθόδοξοι. Αυτός που έκανε όμως την μεγαλύτερη ιστορική παραχάραξη ήταν η δήθεν αντιιμπεριαλιστική αριστερά με πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ και τον Ριζοσπάστη, που πρόσθεσαν στο ψέμα και την πλαστή εξήγηση «επειδή ήταν σοσιαλιστικό το καθεστώς» εκεί […]
Οποιος μιλάει για τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και ‘ξεχνάει’ να αναφέρει τη λέξη ‘Μεγάλη Σερβία’, όποιος αποφεύγει να μιλήσει για το οργανωμένο σχέδιο εθνοκαθάρσεων, όποιος επιδεικτικά αγνοεί το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) του 1986 της Σερβικής Ακαδημίας, το RAM Plan, τη γραμμή ‘Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica’, τους ‘έξι στρατηγικούς στόχους του σερβικού έθνους’, το έγγραφο με τον τίτλο ‘Variants A and B’, -και ειδικά για το θέμα Βοσνία και Σρεμπρένιτσα-, το τελεσίγραφο της 17 Απριλίου 1992, τη ‘ντιρεκτίβα 7’ και τη ‘ντιρεκτίβα 7.1’, και φυσικά όποιος ‘ξεχνάει’ να μιλήσει για τη ‘Velika Srbija’ (‘Μεγάλη Σερβία’), τότε είτε είναι αστοιχείωτος και δεν ξέρει τα γεγονότα, είτε είναι συνειδητός ψεύτης και παραχαράκτης και θέλει να κρύψει το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ προσχεδιασμένο ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟ σχέδιο της σερβικής φασιστικής ηγεσίας να διαλύσει τη χώρα και να καταλάβει τα καλύτερα κομμάτια για τον εαυτό της, αφού πρώτα προβεί στα χειρότερα ναζιστικού τύπου εγκλήματα: Επεκτατική επιθετικότητα, με μέσο τον εξοντωτικό ρατσισμό, στη χειρότερη μορφή τους […]
Υποστηρίζουμε ότι την περίοδο 1987 έως (τουλάχιστον) 1995 στη Σερβία συγκροτήθηκε το μεγαλύτερο και πιο αιματηρό εθνικιστικό κίνημα στη μεταπολεμική Ευρώπη και ότι ο λόγος για τον οποίο αυτό το φασιστικό κίνημα υποστηρίχτηκε από την Ελλάδα, και μάλιστα σε ποσοστά της τάξης του 99%, οφείλεται στο γεγονός πως οι Ελληνες, πλήρως παραπληροφορημένοι από την ιδιωτική τηλεόραση και όμηροι ενός μεσαιωνικού φανατισμού, είδαν στο πρόσωπο του ‘Σέρβου ορθόδοξου αδερφού’ τον τιμωρό που θα έπαιρνε εκδίκηση από Τούρκους, Αλβανούς και ‘Σκοπιανούς’ και αυτόν που θα έδινε ένα μάθημα στη Δύση -και θα τα αποδείξουμε όλα αυτά στη συνέχεια, στοχεύοντας στο να αναδείξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές του θέματος […]
Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο ιμπεριαλισμός. Τη διέλυσε ο εθνικισμός. Ο καπιταλισμός επωφελήθηκε αργότερα […]
Αλλά και το συγκρότημα Providjenje δεν είναι κάποιο τυχαίο συγκρότημα κάποιων ανεγκεφάλων Σέρβων νεοναζί. Εχει ιδιαίτερες σχέσεις με την ελληνική ναζιστική συμμορία. Την άνοιξη του 2014 κυκλοφόρησε στη Γερμανία, από μια εταιρεία ‘PC Records’, ένα CD (‘International Compilation’) με τη συμμετοχή 20 ναζιστικών Blood & Honour συγκροτημάτων από όλον τον κόσμο, με σκοπό να μαζευτούν χρήματα και να δοθούν στη Χρυσή Αυγή. Εϊχε τίτλο ‘I Stand With Golden Dawn’. Ολα τα γκρουπ έγραψαν τραγούδια ειδικά αφιερωμένα στη ναζιστική οργάνωση και στους φυλακισμένους χρυσαβγίτες. […]
Το CD ξεκινάει με τον ύμνο της ΧΑ, και το αμέσως επόμενο (ας το πούμε) τραγούδι είναι το ‘Zlatna Zora pobediti mora’ (‘Η Χρυσή Αυγή πρέπει να νικήσει’) των Providjenje. Το τραγούδι ‘Η Χρυσή Αυγή πρέπει να νικήσει’ είναι ένα κακό τραγούδι εθνικοσοσιαλιστικού NS hard-core, που όταν έρχεται η ώρα του σόλο της κιθάρας, ακούμε μια πολύ άσχημη εκδοχή από το … συρτάκι του Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη, του κομμουνιστή που τόσο μισούν. Είναι, πάντως, ‘ντυμένο’ οπτικά με σκηνές από συγκεντρώσεις της ΧΑ και από διάφορες τέτοιες ναζιστικές τελετές, Θερμοπύλες, Ιμια κ.λπ.
[…]
Οσο για το ‘σύρμα’ στο σύνθημα, είναι, ασφαλώς, αναφορά στο γεγονός πως οι 8.372 εκτελεσμένοι άντρες και αγόρια της Σρεμπρένιτσα σε πολλές περιπτώσεις έβρισκαν τον θάνατο δεμένοι και με καλυμμένα τα μάτια, και με τα χέρια πίσω από την πλάτη, με σκοινιά ή σύρμα, όπως φαίνεται και από τις παρακάτω φωτογραφίες, που αποτελούν πειστήρια στις δίκες της Χάγης.
[…] για τους Ελληνες -κατά τεκμήριο αστοιχείωτους- αρνητές και απολογητές των φασιστικών σωβινιστικών εγκλημάτων του σερβικού μεγαλοϊδεατισμού, που όλοι τους διακρίνονται για την από πρώτο χέρι … άγνοιά τους και για την σχεδόν απόλυτη ασχετοσύνη τους, μπορούν να συνεχίσουν να πιστεύουν και να διαδίδουν όλα τα μυθεύματα κι όλες τις διαστρεβλώσεις που διακινεί η σερβική προπαγάνδα. […]
Μπορούν, επίσης, να γίνουν ενεργό τμήμα της εκστρατείας των εγκληματιών για να συσκοτίσουν, να αρνηθούν, να διαστρεβλώσουν και να παραποιήσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, για να μειώσουν το μέγεθος της ανθρωποσφαγής και για να αθωώσουν τους πραγματικά υπεύθυνους, άσχετα αν όλοι οι σοβαροί άνθρωποι ξέρουν πλέον την αλήθεια:
Πως όλη η τραγωδία και όλες οι καταστροφές και ο πόλεμος συνέβησαν επειδή πρώτη η σερβική εθνικιστική ηγεσία έστρωσε τον δρόμο. Ο τσέτνικ μοναρχικός Κάρατζιτς που ήθελε να επαναφέρει το … Βασιλιά (και εδώ στην Ελλάδα τον νόμιζαν για … σύντροφο κι αυτός άφριζε απ’ το κακό του όταν τον προσφωνούσαν έτσι), ο αδίστακτος εξουσιοφρενής καιροσκόπος Μιλόσεβιτς και ο υπερεθνικιστής σωβινιστής και ρατσιστής Μλάντιτς. Αληθεύει ότι αργότερα δαιμονοποιήθηκαν μόνο οι Σέρβοι ενώ υπεύθυνοι ήταν σε μεγάλο βαθμό (όχι όμως εξίσου) και άλλοι, όπως υπεύθυνοι ήταν και οι δυτικοί, αλλά αν δεν ξεκινούσε την ‘αντιγραφειοκρατική επανάσταση’ ο Μιλόσεβιτς για να στρέψει την προσοχή του κόσμου αλλού, ίσως οι εξελίξεις να ήταν διαφορετικές. Η εν ψυχρώ ιδιοποίηση (κλοπή) της δημόσια περιουσίας και των κρατικών αποθεματικών σε χρυσό και σε σκληρό συνάλλαγμα από τους καταχραστές του κοινού ποινικού δικαίου Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς και τους ολιγάρχες φίλους τους, όπως και ο μαφιόζικος έλεγχος κάθε είδους εμπορίου και λαθρεμπορίου (όπλα, τρόφιμα, αλκοόλ, ναρκωτικά, καύσιμα, τσιγάρα κ.ο.κ.) ίσως να μην γινόταν δυνατό να αποφευχθεί, όμως για τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών και τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική.
Αυτά όλα είναι κοινός τόπος σήμερα στη Σερβία. Μπορεί να μην τα πιστεύουν όλοι, και ειδικά οι αμετανόητοι αυτουργοί των εγκλημάτων, οι ωφελημένοι απ’ το καθεστώς Μιλόσεβιτς και οι αντίστοιχοι χρυσαυγίτες υπερεθνικιστές φανατικοί, αλλά ένα μεγάλο τμήμα της σερβικής προοδευτικής κοινωνίας δεν έχει αμφιβολίες πλέον. Για όλα αυτά, Σέρβοι δημοσιογράφοι τα ψάχνουν, Σέρβοι εισαγγελείς διώκουν τους ενόχους, Σέρβοι δικαστές τους δικάζουν με Σέρβους αυτόπτες μάρτυρες και μεταμελημένους παραστρατιωτικούς που δεν άντεχαν τις τύψεις να έχουν συμμετάσχει σε δολοφονίες παιδιών και αμάχων: «Ο Σέρβος στρατιώτης έχει τιμή, δεν σκοτώνει μωρά, δεν δολοφονεί μωρομάνες» είπε στην κατάθεσή του ένας μετανοημένος πρώην παραστρατιωτικός, μέλος της ομάδας ‘Τσακάλια’.
Αν και οι Ελληνες αρνητές δεν έχουν να επιδείξουν ιδιαιτέρως πολλά ή συγκροτημένα δείγματα παραγωγής φιλοσερβικής (παρα)φιλολογίας, όπως οι συνάδελφοί τους ‘αριστεροί αναθεωρητές’ του εξωτερικού, και αν και είναι πολύ περισσότερο άγαρμποι, ασυνάρτητοι και αστοιχείωτοι σε σχέση με τους επιφανείς ξένους φίλους του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, ωστόσο μοιάζουν πάρα πολύ στους βασικούς στόχους:
– Να αρνηθούν ότι συνέβησαν εθνικές εκκαθαρίσεις στη βάση εθνοφυλετικών και θρησκευτικών ρατσιστικών διαχωρισμών.
– Να αθωώσουν την σερβική επιθετικότητα και επεκτατικότητα.
– Να μοιράσουν εξίσου τους ευθύνες σε όλες τις εθνότητες.
– Να κατηγορήσουν τη Δύση ότι αυτή ευθύνεται για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
[…]
Δεν μπορούν, όμως, οι απολογητές να κάνουν ένα πράγμα: Να υποβαθμίζουν τις σφαγές αμάχων, αιχμαλώτων, προσφύγων και παιδιών και να λοιδωρούν τα αθώα θύματα και τους επιζήσαντες από την σφαγή.
Το να λέει κανείς, για τουλάχιστον 7.000 βεβαιωμένα εκτελεσμένους με δεμένα τα χέρια πισθάγκωνα, για έγκυες γυναίκες με τα έμβρυα, για τρύπες από σφαίρες σε μωρουδίστικα ρούχα, για forensics στοιχεία με διαλυμένα κρανία από χαριστικές βολές, ότι όλα αυτά ήταν ‘σκηνοθεσία’, και μάλιστα για χάρη ενός στρεβλού ‘αντιιμπεριαλισμού’ είναι μεγάλη ντροπή και συγκάλυψη και συμμετοχή στο έγκλημα, ουσιαστικά.
Μεταδίδουμε, λογικά, πρώτοι την είδηση στην Ελλάδα, από το Δικαστήριο της Χάγης […]
https://twitter.com/basilikimetat/status/712999475346808832
Σήμερα, 24 Μαρτίου του 2016, είναι μια σημαντική ημέρα για τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισονομία. Στις 14.00 ανακοινώθηκε στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης η απόφαση για τον Ράντοβαν Κάρατζιτς.
Ο σκληρός εθνικιστής Κάρατζιτς ήταν ο πρώτος ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας και της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska) και πρόεδρος του σερβοβοσνιακού εθνικιστικού εξτρεμιστικού κόμματος SDS. Ο μοναρχικός και αντικομμουνιστής Πρόεδρος της RS ήταν, επίσης, και αρχηγός (commander-in-Chief) του σερβοβοσνιακού στρατού των Σέρβων της Βοσνίας Vojska Republike Srpske (VRS), δηλαδή του στρατού εκείνου που βαρύνεται με χιλιάδες θηριωδίες και εγκλήματα πολέμου, και ήταν ό,τι πλησιέστερο στη ναζιστική πολεμική μηχανή μετά το Β’ΠΠ σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Ο γιατρός και λογοτέχνης Ράντοβαν Κάρατζιτς, που πίστευε σε ‘ανώτερες και κατώτερες’ φυλές, ήταν ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της γενοκτονίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και ο κύριος υπεύθυνος για την εθνοκάθαρση που υπέστησαν οι μη σερβικοί πληθυσμοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον επεκτατικό πόλεμο 1991-1995. Και φυσικά, ήταν ο κύριος υπεύθυνος της μεγάλης σφαγής στη Σρεμπρένιτσα.
Σήμερα ήταν υποχρεωμένος να σηκωθεί όρθιος μπροστά στους δικαστές και στους εκπρόσωπους των θυμάτων και να ακούσει την ετυμηγορία, από τα χείλη του Νοτιοκορεάτη δικαστή O-Gon Kwon. Εντεκα κατηγορίες:
– Δύο για γενοκτονία, μία για τη Σρεμπρένιτσα το 1995, και μία για περιοχές όπως Vlasenica, Foca, Zvornik, Bratunac, Prijedor, Kljuc, Sanski Most το 1992 (σε αυτήν αθωώθηκε, αν και βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας και για παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου),
– Πέντε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας,
– Και τέσσερις για παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου.
[…]
Από το βιβλίο του Julian Borger μαθαίνουμε κάτι που δεν έχει γραφτεί ποτέ στην Ελλάδα, το πως ακριβώς συνελήφθη ο Κάρατζιτς το 2008. Αμέσως μετά τις συμφωνίες του Dayton στα τέλη του 1995, ο Κάρατζιτς είχε συμφωνήσει να παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα. Ομως υπήρχαν τα εναντίον του διεθνή εντάλματα, κι έτσι άρχισε να κρύβεται στις ορεινές περιοχές της RS, αν και συχνά εμφανιζόταν στο Πάλε, με πολυπληθή συνοδεία μπράβων. Οταν είδε ότι η εποχή Μιλόσεβιτς φτάνει στο τέλος της, πέρασε, όπως και ο Μλάντιτς στη Σερβία. Ηξερε ότι οι εθνικιστές στην ηγεσία της Αστυνομίας, του Στρατού και των Μυστικών Υπηρεσιών θα τον προστατεύσουν, και πράγματι, πάρα πολλές φορές γλύτωσε τη σύλληψη ειδοποιημένος τελευταία στιγμή από ανθρώπους εντός του σερβικού βαθέος κράτους. Η σερβική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών BIA βρισκόταν υπό την ευθύνη απευθείας του Πρωθυπουργού. Οσο πρωθυπουργός ήταν ο […]
Ενα μικρό σημείωμα της Μαρίας Λούκα με θέμα την ‘ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής’, από το περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03. Το σημείωμα αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου διπλού αφιερώματος στην απελευθέρωση Ρουπακιά, το οποίο αποτελείται από τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας’ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!’ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29. Μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω -με την σύμφωνη γνώμη του περιοδικού.
Οταν η Μαρία Λούκα μιλάει για το «πιο πρόσφατο εύρημα», εννοεί το κείμενο του XYZ Contagion για τον ταγματασφαλήτη πατέρα του Φίρερ, ‘Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος’.
https://xyzcontagion.com/2015/02/19/georgios-mix-drvda-father/
Μια αναδρομή, για ιστορικούς λόγους, στις κινητοποιήσεις της Μεταπολίτευσης, μεταξύ 1976 και 2000:
Με χρονολογική σειρά:
– Οι μεγάλες απεργίες ενάντια στον ‘Νόμο Λάσκαρη’ (Νόμος 330) τον Μάιο του 1976, συν ο θάνατος τον ίδιο μήνα του μαθητή Σιδέρη Ισιδωρόπουλου συν ο θάνατος της πλανόδιας μικροπωλήτριας (‘ζητιάνα’ τη χαρακτήρισε η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση) Αναστασίας Τσιβίκα
– Ολοι οι επεισοδιακοί εορτασμοί του Πολυτεχνείου, όπως του 1977, του 1980 με τον θάνατο της Σταματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή, το 1991 με τις προηγηθείσες μαθητικές πορείες, τις συμπλοκές και την πολιορκία του ΕΜΠ από αγανακτισμένους φασίστες που εμπόδιζαν την έξοδο και τον εμπρησμό της πρυτανείας του Πολυτεχνείου με τις συλλήψεις περισσότερων από 500 ατόμων, του 1995 με το διάσημο ‘κάψιμο σημαίας’, την άρση του ασύλου στο ΕΜΠ, την εμφάνιση ‘Αγανακτισμένων πολιτών’ και τη σύλληψη οκτώ μελών της ‘Χρυσής Αυγής’ έξω από το ΕΜΠ (αφέθηκαν ελεύθεροι, φυσικά).
– Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο Νόμο 815 (και στη Θεσσαλονίκη)
– Οι συγκρούσεις στο Μαρούσι, οι λεγόμενες ‘για τη χαβούζα’
– Οι ‘Επιχειρήσεις Αρετή’ και άλλες προσπάθειες επεμβάσεων στα Εξάρχεια των Μποσινάκη, Τζανάκη, Αρκουδέα
– Η πρώτη και η δεύτερη κατάληψη του Χημείου
– O θάνατος του Μιχάλη Καλτεζά και οι διαδηλώσεις για τη δίκη και την αθώωση του δολοφόνου του Αθανάσιου Μελίστα
– Οι επισκέψεις του Γάλλου φασίστα Ζαν Μαρί Λεπέν και τα επεισόδια στο Caravel
– Οι επισκέψεις Σουλτς, Ντεκλέρκ, Μπους, Κλίντον
– Διάφορα επεισόδια και οδομαχίες σε φοιτητικές εκλογές, στη Βουλή και σε συναυλίες
– Ο εμπρησμός του κτιρίου ‘Κάπα Μαρούση’ με τους τρεις νεκρούς και ο θάνατος του Τούρκου πρόσφυγα Σουλεϊμάν Ακιάρ
– Η δολοφονία Τεμπονέρα
– Οι ιδιωτικοποιήσεις της ΕΑΣ
– Απεργίες καθηγητών για το ΑΣΕΠ και μαθητών για διάφορους νόμους και εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις
– Και τέλος, φτάνοντας στο 1999, οι διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ για το Κόσοβο στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και στο 2000 με οδομαχίες (για τις οποίες δεν θυμόμαστε το λόγο, αλλά τις βάλαμε κι αυτές).
– Στο τέλος, δυο στιγμιότυπα από την Πλατεία Αριστοτέλους Θεσσαλονίκη, όταν οι ναζί επιχείρησαν να βγουν απ’ τις τρύπες τους, κάποια πρωτοσέλιδα με αίσθηση του σενς οφ χούμορ (νοτ), τα χαρακτηριστικά πανό όπως εκείνα που «Είναι ο Ανθός της Ελληνικής Νεολαίας», και οι δύο σημαντικότερες, ίσως, στιγμές της 40ετίας.
[…]
Παρεμπιπτόντως, μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή είναι και η εξέλιξη των ενδυματολογικών επιταγών της υπηρεσίας, σχετικά με την αμφίεση και των εξοπλισμό των ΜΑΤ και των άλλων δυνάμεων καταστολής. Από το σκαρπίνι με το παντελόνι καμπάνα στους σημερινούς σιδερόφρακτους Ρόμποκοπ, είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρηση των αλλαγών.
Ο Edmonds ήταν ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός, και διέταξε τους στρατιώτες του, Εβραίους και μη Εβραίους, μόλις τον δουν να κάνει ένα βήμα μπροστά στην αναφορά, να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο. Πράγματι, όταν ο διοικητής του Stalag Γερμανός αξιωματικός Ταγματάρχης Siegmann διέταξε να βγουν μπροστά μόνο οι Εβραίοι, είδε ότι όλοι οι αιχμάλωτοι τρόφιμοι του στρατοπέδου έκαναν ένα βήμα μπροστά του και στάθηκαν στην ίδια γραμμή. Τότε είπε: «Δεν μπορεί να είναι όλοι οι Εβραίοι». Σε αυτό ο Edmonds απάντησε: «Εδώ είμαστε όλοι Εβραίοι». Ο Siegmann οργίστηκε κι άρχισε να φωνάζει, ωστόσο ο Edmonds δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση του, επαναλαμβάνοντας το όνομα, το βαθμό και τον αριθμό μητρώου του. Οταν ο Γερμανός έβγαλε το πιστόλι του και απείλησε να τον πυροβολήσει, απάντησε: «Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε μόνο το όνομά μας, το βαθμό και τον αριθμό μητρώου μας. Αν με σκοτώσεις, θα πρέπει να σκοτώσεις και όλους τους στρατιώτες μου μαζί, και μετά τον πόλεμο, θα δικαστείς για εγκλήματα πολέμου. Γνωρίζουμε ποιος είσαι».
Ο Siegmann τελικά εγκατέλειψε την προσπάθεια εξοργισμένος, κι έτσι οι Εβραίοι αιχμάλωτοι πολέμου σώθηκαν από βέβαιο θάνατο.
Σύμφωνα με το ημερολόγιο του Edmonds, τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα στις 27 Ιανουαρίου του 1945.
Ηταν ακόμα πιο καλή χρονιά για το ιστολόγιό μας, αυτός ο 5ος χρόνος παρουσίας του (υπενθυμίζουμε: είμαστε ον-λάιν από τα τέλη Ιανουαρίου 2011). Εδώ μπορείτε να δείτε τα άπαντα με αντίστροφη χρονολογική σειρά (πρώτα τα πιο πρόσφατα)
http://xyzcontagion.wordpress.com/greatest-hits/
Και χωρίς ιδιαίτερη ιεράρχηση, μπορούμε να θυμηθούμε κάποιες σημαντικές στιγμές από το 2015:
# Το -κατά γενική ομολογία- σημαντικότερο επίτευγμα του XYZ Contagion, μεγαλύτερο ίσως και από την έκδοση του βιβλίου (XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή) είναι το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός:
Είπαμε ότι θα στείλουμε στον εισαγγελέα τους Ελληνες εθελοντές φασίστες που πήγαν το 1995 στη Βοσνία να βοηθήσουν τους Σέρβους στις σφαγές αθώων και αμάχων και στις εθνικές εκκαθαρίσεις όπως στην Σρεμπρένιτσα -και το κάναμε.
Τους στείλαμε στον εισαγγελέα.
# Την ημέρα της δεύτερης κατάθεσης της Μάγδας Φύσσα, Τρίτη 06 Οκτωβρίου 2015, το XYZ Contagion δημοσίευσε το κείμενο με τίτλο ‘Το μεγαλοστέλεχος της Χρυσής Αυγής με το εωσφορικό ποιητικό «έργο» υβρίζει τη μητέρα του Παύλου Φύσσα «κυράτσα του πένθους», την ημέρα της κατάθεσής της στο δικαστήριο’.
Το κείμενο αναδημοσιεύτηκε σε αρκετούς ιστότοπους, όμως το Bloko.gr σοφά ποιώντας ανέδειξε στον δικό του τίτλο την ιδιότητα του ένστολου (με εθνόσημο και όρκο στο Σύνταγμα), δηλαδή του πυροσβέστη.
Το θέμα μεταφέρθηκε στον αρχηγό της Πυροσβεστικής στρατηγό Βασίλη Παπαγεωργίου κι από κει στον υπουργό, κι έτσι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να διαταχτεί ΕΔΕ και πειθαρχικός έλεγχος, και μάλιστα κατά προτεραιότητα, την επόμενη ημέρα, Τετάρτη 07 Οκτωβρίου.
# Οι καθηγητές Cas Mudde και Marko Attila Hoare αναφέρθηκαν στη δουλειά του XYZ Contagion, όπως και οι διεθνούς φήμης δημοσιογράφοι και ακτιβιστές Roger Lippman του ‘Balkan Witness’ και Peter Lippman:
# Το πολιτικό κόμμα ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εξέδωσε δελτία τύπου στην Ευρωβουλή, στα αγγλικά και στα ελληνικά, ζητώντας από τις δικαστικές αρχές αλλά και την ελληνική πολιτεία να διερευνηθούν οι αποκαλύψεις του XYZ Contagion:
# Τα 20 πιο δημοφιλή άρθρα τελευταίων 365 ημερών, από 01/01/2015 μέχρι σήμερα, 31/12/2015 […]
# Bonus track, οι σκληροί, μοβόροι και ανελέητοι Αυτόνομοι Μπογιατζήδες Εθνικιστές νεοναζί, οι οποίοι συνηθίζουν να απειλούν εκ του ασφαλούς, αλλά μόλις βρίσκουν τα δύσκολα, κατεβάζουν ρολά κι εξαφανίζονται. Οπως έκαναν μετά τη δημοσίευση του άρθρου αυτού:
…
Στο φύλλο της 25/12/2015 της εφημερίδας ‘Ελεύθερη Ωρα’, διαβάζουμε πως η αποκρυφιστική, συνωμοσιολογική και αντισημιτική εφημερίδα συνδιοργανώνει χριστουγεννιάτικο μπαζάρ σε αίθουσα κοντά στην Ομόνοια, από τις 24 μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2015, σε συνεργασία με την ‘Αποστολική Διακονία’, η οποία αποτελεί «επίσημο Εκκλησιαστικό Οργανισμό πού τελεί υπό την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας τη Ελλάδος», σύμφωνα με το Καταστατικό της.
Πρόσφατα, η διευρωπαϊκή πρωτοβουλία ‘Get the trolls out!’ των Media Diversity Institute (Μεγάλη Βρετανία), Jewish Contribution to an Inclusive Europe (Βέλγιο), Center for Independent Journalism (Ουγγαρία), International League against Racism and Anti-Semitism (Γαλλία), και Συμβίωση (Ελλάδα) κοινοποίησε μια επιστολή προς το Εποπτικό όργανο Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ με σκοπό να καταγγείλει στην Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών «την επαναλαμβανόμενη μη δεοντολογική πρακτική της αθηναϊκής εφημερίδας ‘Ελεύθερη Ωρα’, η οποία παραβιάζει ξεκάθαρα τις Αρχές Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, εγκεκριμένες από τη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ».
Ενα απόσπασμα: […]
Κανείς δεν έχει αμφιβολία πως η εμπορική εκδήλωση θα γίνεται για καλό σκοπό, αν και φαίνεται λίγο περίεργο το να πουλάει και να διαφημίζει κανείς βιβλία για γέροντες, προφητείες, μασόνους, UFO, Πούτιν και φυσικό αέριο (διότι αυτό είναι το είδος των βιβλίων τα οποία συχνά μοιράζει σαν προσφορές μαζί με την εφημερίδα η Ελεύθερη Ωρα), και ακόμα πιο περίεργο η σκέψη πως ίσως η Εκκλησία βοηθάει στο να πωληθούν και τα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’. Βλέπετε, -και το λέμε μετά βεβαιότητας διότι έχουμε τις σχετικές εκδόσεις στην κατοχή μας- η Ελεύθερη Ωρα, τουλάχιστον τρεις φορές από το 2013 κι εδώ, έχει δώσει δώρο δύο μικρούς τόμους, σε σχήμα βιβλίου τσέπης, με έτος έκδοσης το 2013, εκδοτικό οίκο την εταιρεία M-Press, Νικηταρά 2-4, ΤΚ 10678, Αθήνα (δηλαδή τα γραφεία της εφημερίδας), ISBN 978-618-5043-17-9 και 978-618-5043-18-6, επιμέλεια του διευθυντή της Ελεύθερης Ωρας Ησαΐα Κωνσταντινίδη επικεφαλής ομάδας 5 ‘συνελεστών’ και μιας μεταφράστριας, και εισαγωγικό κείμενο στο πρώτο τόμο, στο οποίο σημειώνεται ότι «πρωτοδημοσιεύτηκε στην ΕΩ στις 18/04/2012».
Μιχάλης Ιγνατίου, Παντελής Σαββίδης, TVXS.gr, Ημεροδρόμος, enikos.gr, Sofokleousin.gr, NewsBomb, news247.gr, Zougla.gr κά.
[…]
Ας ρίξουμε μια ματιά και στον ‘συντάκτη’ Milos Cupurdija […] Αυτός είναι γεννημένος το 1993. Ενώ όλα κι όλα που έχει γράψει, είναι επιεικώς … αηδίες. Εχει ‘γράψει’ το 2012 (υποθέτουμε στην αρχή της ‘καριέρας’ του) ένα άρθρο στο οποίο μιλάει για «διαμάχη Μασόνων και Ιησουιτών για το ποιος θα κυριαρχήσει στη Σερβία».
Ξεκινάει λέγοντας ότι Μασόνοι και Ιησουίτες υπάρχουν και ότι οι Στοές ελέγχουν τα κράτη και τη Σερβία. Γιατί, λέει, επάνω στα χαρτονομίσματα βλέπουμε μόνο τους Ivo Andric, Vuk Karadzic, Dositej Obradovic, Nikola Tesla και άλλους τέτοιους;;;
Διότι ήταν Μασόνοι και Ιησουίτες.
Λέει μετά ότι ο Τζίντζιτς ήταν Μασόνος που αυτοί ελέγχουν τις ευρωπαϊκές χώρες, ο Κοστούνιτσα Ιησουίτης που αυτοί ελέγχουν τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Κι αυτός είναι ο λόγος που η Αγγλία δεν έχει ευρώ!!
Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε τη μετάφραση.
Είχε ‘πάρει’ και μια γραπτή συνέντευξη, ισχυρίζεται, μέσω ημεήλ ερωταπαντήσεων από τον Nigel Farage, το 2010, σε ηλίκία 17 ετών που κι αυτή δημοσιεύτηκε μόνο στα σερβικά σε ένα άλλο ανυπόληπτο σάιτ με πρώτη κατηγορία υλικού τα ‘Funny videos’, το οποίο μάλιστα, φιλοξενείται στην πλατφόρμα … ‘sites.google.com’ (!!!). Μόνο ένα παιδί θα έφτιαχνε σάιτ εκεί.
[…]
Ας ανακεφαλαιώσουμε. Ενας πολύ σοβαρός πρώην πράκτορας της CIA στα πλαίσια μια περιοδείας για ένα βιβλίο που δεν εκδόθηκε ποτέ, δίνει μια ‘αποκλειστική’ συνέντευξη σε έναν ψεκασμένο 19χρονο, παντελώς άγνωστο και ολίγον ψώνιο, που ποτέ δεν δούλεψε σε κάποιο ΜΜΕ, που παρουσιάζεται σαν … ανταποκριτής στον Λευκό Οίκο και που προηγουμένως έγραφε για πολέμους Μασόνων και Ιησουιτών και για δηλητηριάσεις από ψεκασμούς αεροπλάνων. Η ‘συνέντευξη’ δημοσιεύεται το 2012 σε ένα σερβοβοσνιακό πόρταλ, το οποίο δεν υπάρχει σήμερα, και στο οποίο μπορούσε ο καθένας να ανεβάσει ό,τι ήθελε. Από εκεί με τη μέθοδο του copy/paste και κυρίως με τη μέθοδο ‘ποτέ δεν ψάχνω την πηγή’, ανακυκλώνεται συνεχώς από τα ίδια φιλοσερβικά σκουπιδοσάιτ, καθώς και από μια σειρά ανυπόληπτων συνωμοσιολογικών, αντισημιτικών και ψευτο’αριστερών’ φιλοτσέτνικ ιστοσελίδων, χωρίς ποτέ να έχει φτάσει έστω και μια σειρά της υποτιθέμενης συνέντευξης σε κάποιο αξιοπρεπές ΜΜΕ ανά τον κόσμο.
Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να εμπιστεύεστε την ενημέρωσή σας στα γνωστά εμπορικά μεγάλα ΜΜΕ και στους γνωστούς έγκυρους και αξιόπιστους δημοσιογράφους. Εμείς, αυτό που έπρεπε να κάνουμε, το κάναμε -και μάλιστα τεκμηριωμένα.
Την ίδια ανάληψη ευθύνης βλέπουμε δημοσιοποιημένη στο μπλογκ των ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές), μαζί με μία ευθεία απειλή (έκαναν λάθος στο μικρό όνομα, προφανώς) με τίτλο ‘Θα το πληρώσετε αυτό … δεν θα σας δείξουμε κανενα έλεος’.
«Σας προειδοποιούμε ότι όποιος βγει απο εσας στον δρόμο εκείνη την μέρα και τον πετύχουμε δεν θα σας δείξουμε κανένα έλεος …. Κατάλαβες Γιάννη Κωνσταντίνου, το ότι θα γίνει θα το έχετε εσεις ευθύνη …»
Πρόκειται για παράρτημα της αγγλικής τρομοκρατικής οργάνωσης-δικτύου ‘Combat 18’, που συνιστά το βίαιο, τρομοκρατικό και ένοπλο τμήμα του ‘Blood & Honour’, που κι αυτό με τη σειρά του ήταν παρακλάδι της ναζιστικής συμμορίας της ‘Χρυσής Αυγής’. Χαρακτηριστικό των οργανώσεων αυτών, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι πως δρουν «οριζόντια», χωρίς δηλαδή κεντρική καθοδήγηση και ιδιαίτερη ιεραρχία. Από κει και το σλόγκαν τους «Ακέφαλη αντίσταση». Αποφασίζουν να «δρουν» αυτόνομα και εναπόκειται στην κρίση της καθεμιάς ομάδας ποιον τρόπο θα επιλέξουν. Εν προκειμένω, οι τρόποι που έχουν επιλέξει οι Έλληνες του ‘Combat 18’ είναι ιδιαιτέρως βίαιοι, παράνομοι και επικίνδυνοι.
Στις 29/10/2015, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης, έπειτα από το δημοσίευμα του XYZ Contagion για τις βεβηλώσεις εβραϊκών νεκροταφείων και τις απειλές των ναζιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων ‘Combat 18 Hellas’ και ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές), κατέθεσε στη Βουλή την υπ’ αριθμόν 666 ερώτηση προς τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης «σχετικά με την βεβήλωση εβραϊκού νεκροταφείου από το ελληνικό ‘Combat 18’ και τις απειλές της μέσω διαδικτύου» […]
Τα δύο υπουργεία απάντησαν, περίπου 20 μέρες αργότερα […]
Τρίτος (αλλά ‘τελευταίος και λειψός’ θα έπρεπε να λέει ο τίτλος) χρόνος του ‘Ιού’ στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’. Οπως κάναμε το 2014 για τον δεύτερο χρόνο (κλικ εδώ) και το 2013 για τον πρώτο (κλικ εδώ), συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε και φέτος όλα τα κείμενα του Ιού και των φορέων του, Αντας Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά και Τάσου Κωστόπουλου συν ορισμένα των πρώην μελών του Ιού, Δημήτρη Τρίμη και Αγγέλικας Ψαρρά στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’, σήμερα, 07 Νοεμβρίου 2015, που είναι και η τρίτη επέτειος από την κυκλοφορία της εφημερίδας.
Ο τρίτος χρόνος του ‘Ιού’ στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’ τελειώνει (σαν ‘Ιός) στις 29 Αυγούστου 2015, αφού τότε διαβάσαμε στην εφημερίδα τον ‘Αποχαιρετισμό’ (Μια διαδρομή 25 ετών έφτασε στο τέλος της, Η δημοσιογραφική ομάδα Ιός και η ομώνυμη στήλη του Σαββάτου παύει να υπάρχει)
Ακολουθούν τα κείμενα από 05/11/2014 έως 29/08/2015, με μια μικρή εισαγωγή για το καθένα (εκτός από όσα προέρχονται από τα ‘Πολιτικά Παρασκήνια’ στα οποία υπάρχει η πάγια εισαγωγή), και στη συνέχεια, μετά το υστερόγραφο, κάποια δημοσιεύματα της ‘Εφημερίδας των Συντακτών’ με αναφορές στην ομάδα μας και στο ιστολόγιό μας XYZ Contagion:
Τέλος, μην ξεχάσετε να κατεβάσετε το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά ‘Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη, Ενας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα’, εκδόσεις Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2014 για την ελληνική έκδοση εδώ, και 2015 για την αγγλική, εδώ.
Ιός 2014-2015
[…]
Ενα κατοχικό αντιστασιακό (και αντιφασιστικό) κειμήλιο: Επί 35 χρόνια ακούγαμε για την χαμένη μελωδία του Μάρκου Βαμβακάρη στο τραγούδι ‘Χαιδάρι‘. Για τους λάτρεις του ρεμπέτικου και του αντιστασιακού τραγουδιού, το ‘Χαϊδάρι’ μαζί με ορισμένα ακόμα τραγούδια, π.χ. του Μπαγαντέρα, του Τούντα, του Παγιουμτζή, του Μαρινάκη, ήταν κάτι σαν το ‘Αγιο Δισκοπότηρο’, πραγματικός θρύλος.
Το τραγούδι το γνωρίζουμε όπως το είχε δισκογραφήσει ο Γιώργος Νταλάρας το 1980, στον δίσκο με τα ‘Ρεμπέτικα της Κατοχής’ με διαφορετική μουσική, του γιου του Στέλιου, που κι αυτός δεν θυμόταν καθόλου τη μελωδία του Μάρκου.
Επιτέλους, η ηχογράφηση με τη δική του πρωτότυπη μουσική από την συναυλία του Μάρκου στο ‘Κεντρικόν’ το Δεκέμβριο του 1966 βρέθηκε. Κι έτσι μπορούμε σήμερα να ακούσουμε την αυθεντική μορφή του τραγουδιού, έτσι όπως το άκουγαν μόνο όσοι είχαν την τύχη να ακούν τον Μάρκο όταν το έπαιζε ζωντανά στην Κοκκινιά.
Στην αυθεντική μορφή του Μάρκου ακούμε και την τέταρτη άγνωστη στροφή:
Να δεις του Χάρου το σπαθί
μανούλα πως τα φέρνει
αχ και την ζωή του καθενός
μάνα πώς θα την παίρνει
Υπήρχαν, όμως και άλλες δύο στροφές:
Κι όταν με δεις μάνα νεκρό
να πεις στις άλλες μάνες
γιατί πονέσανε κι αυτές
με πίκρες πιο μεγάλες.
Πως είδα τα παιδάκια τους
στα σίδερα δεμένα
με την κατάδικη στολή
αδικοσκοτωμένα.
Η ελληνική ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση C18 δεν διστάζει να κάνει γνωστή την παρουσία της μέσω διαδικτύου και να διαφημίζει τα εγκλήματά της. Αλλοτε μόνη της κι άλλοτε σε συνεργασία με τους ΑΜΕ-Ανένταχτους Μπογιατζήδες Εθνικιστές. Αν δεν είναι η ίδια ομάδα με άλλο όνομα, τότε σίγουρα πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία. Οι Μπογιατζήδες, μάλιστα, έχουν και σελίδα στο Facebook, όπου κι εκεί ανενόχλητοι διαφημίζουν παράνομες πράξεις και εκτοξεύουν απειλές.
Σταχυολογούμε από την δράση της C18, κυρίως:
– Τον Φεβρουάριο του 2015 αναλαμβάνουν την ευθύνη για την βεβήλωση στο μνημείο του Παύλου Φύσσα και για την επίθεση στο Αντιφασιστικό Στέκι Pasamontana στον Κορυδαλλό.
– Τον Μάιο του 2015, έχουμε πάλι ανάληψη ευθύνης για τις επιθέσεις στο αυτοδιαχειριζόμενο ‘Αγρός’ στο Ιλιον και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Περιστερίου:
Γυρίζουν βίντεο με τους εαυτούς τους και τα εμπρηστικά υλικά και το δημοσιοποιούν στο διαδίκτυο, μαζί με την απαραίτητη σβάστικα, μία ‘κάρτα’ με την ανάληψη ευθύνης, ρητώς και κατηγορηματικώς. Εδώ στο 0.09′ […]
«Είναι καλά δουλεμένο το σχέδιο για να κάνουν κουμάντο οι Σιωνιστές».
Οι τρεις ευρωβουλευτές της ναζιστικής οργάνωσης κάνουν συχνά μια εκπομπή μέσα από το κτίριο της Ευρωβουλής στο Στρασβούργο. Στην πρόσφατη, 08/10/2015, σχολιάζουν την επίσκεψη Μέρκελ και Ολάντ στο Ευρωκοινοβούλιο. Συζητάνε για το θέμα της «λαθρομετανάστευσης» και της «ισλαμοποίησης της Ευρώπης», ο Συναδινός παίρνει το λόγο και μιλάει ανοιχτά για «σχέδιο που εξυφαίνεται αρκετά χρόνια τώρα» και προτρέπει να ανατρέξουμε στα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’ για να εξηγήσουμε τη στάση της Μέρκελ και του Ολάντ. Ασφαλώς πρόκειται για «συνωμότες» (ή για «μαριονέτες των συνωμοτών», ως συνήθως δεν ξεκαθαρίζουν). Σιγοντάρουν και οι άλλοι δύο, Φουντούλης και Επιτήδειος. Ο Συναδινός καταγγέλει άλλες δύο φορές «τους σιωνιστές», και ο Επιτήδειος επιβεβαιώνει και συμπληρώνει περί «σχεδίου και συνωμοσίας» που έχει εξυφανθεί κατά της Ελλάδας, για «να επιβληθεί η παγκοσμιοποίηση σε εμάς τους Ελληνες που εφεύραμε τη Δημοκρατία».
Το θέμα μεταφέρθηκε στον αρχηγό της Πυροσβεστικής στρατηγό Βασίλη Παπαγεωργίου κι από κει στον υπουργό, κι έτσι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να διαταχτεί ΕΔΕ και πειθαρχικός έλεγχος, και μάλιστα κατά προτεραιότητα, την επόμενη ημέρα, Τετάρτη 07 Οκτωβρίου.
[…] αλλά μόνο ο χρυσαβγίτης δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ξεφουρνίσει ακόμα και το μεγαλύτερο, το πιο τερατώδες παραμύθι, κοιτώντας στα μάτια τον συνομιλητή του, ακόμα και όταν γνωρίζει πολύ καλά πως ο ακροατής του γνωρίζει 1.000% ότι ψεύδεται.
Ετσι συνέβη αυτές τις μέρες και με τον βαθμοφόρο της Πυροσβεστικής, τον πυρονόμο κ. Οδυσσέα Πατεράκη, ο οποίος τελικά είναι μόνιμος εξ ιδιωτών στην Πυροσβεστική από το 1991 (και όχι εποχικός πυροσβέστης, όπως είχε γραφτεί). Τώρα ισχυρίζεται σε δηλώσεις του σε κρητικό ΜΜΕ ότι η φράση του όπως ‘κυράτσα του πένθους’ για τη μητέρα του Παύλου Φύσσα, όπως και ολόκληρο το χυδαίο του κείμενο, δεν ήταν υβριστικοί, υποτιμητικοί και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, αλλά αντιθέτως ήταν ‘κήρυγμα αντιμίσους’.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή: Την ημέρα της δεύτερης κατάθεσης της Μάγδας Φύσσα, Τρίτη 06 Οκτωβρίου 2015, το XYZ Contagion δημοσίευσε το κείμενο με τίτλο […]
Σήμερα, Πέμπτη 08 Οκτωβρίου, στην Αυγή η Ελλη Ζώτου -με αναφορά στο XYZ Contagion- και στην Εφημερίδα των Συντακτών οι Μάριος Διονέλλης και Μάνος Τσαλδάρης δίνουν το πλήρες ρεπορτάζ για την υπόθεση με την ΕΔΕ στον εωσφοριστή Πατεράκη.
Το θέμα μεταφέρθηκε στον αρχηγό της Πυροσβεστικής στρατηγό Βασίλη Παπαγεωργίου κι από κει στον υπουργό, κι έτσι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να διαταχτεί ΕΔΕ και πειθαρχικός έλεγχος, και μάλιστα κατά προτεραιότητα, την επόμενη ημέρα, Τετάρτη 07 Οκτωβρίου.
Το άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών έχει τίτλο ‘ΕΔΕ για πυροσβέστη, Δημοσίευσε προσβλητικά σχόλια για τη μητέρα του Παύλου Φύσσα’ […]
… με τίτλους ποιημάτων όπως Χρυσή Αυγή, Τι είπε το φίδι στους Πρωτόπλαστους, Εωσφορικός ύμνος, Η εξομολόγηση ενός παγανιστή, Φθονώ, Εμείς οι ποιητές, Οράματα, Σύμβολο σκυφτής πίστης, Το τραγούδι της μάγισσας, Θάνατος και Ο αρχηγός των δαιμόνων -κι άλλες τέτοιες παλαβομάρες.
Απαύγασμα τέχνης και αισθητικής, τι να λέμε τώρα.
Ενας αρχετυπικός χρυσαβγίτης και ιδρυτικό μεγαλοστέλεχος της οργάνωσης, ο Οδυσσέας Πατεράκης, από τους πολύ σκληρούς αντισημίτες και με περίεργες δοσοληψίες με τα μεταφυσικά ζητήματα, ένιωσε την ανάγκη να της απευθύνει τον λόγο μέσα από τις ιστοσελίδες, που σύμφωνα με την κ. Ζαρούλια, αποτελούν επίσημα ΜΜΕ της ΧΑ.
Ποιος είναι ο Οδυσσέας Πατεράκης;
Σταχυολογούμε:
– Πίσω απ’ τον υποτιθέμενο «ανθρωπισμό» μιας επίπλαστης ψευδοταυτότητας «ιδεολογικού» αυτοπροσδιορισμού […] δεν κρύβεται παρά μονάχα το πάθος σου για ανθρωποθυσία στο βωμό του αιμοβόρου ψευτοθεού που κατασκεύασες, δίνοντάς του τ’ όνομα του πεθαμένου παιδιού σου.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ολόκληρο το ποιητικόν του πόνημα με τίτλο ‘Το αστραφτερό σκοτάδι του Εωσφόρου’, έκδοση 1982 από τη ‘Νέα Σκέψις’, με πρόλογο Μιχαλολιάκου.
Στη χρυσαβγίτικη αργκό ‘φον’ είναι οι πεμπτοφαλαγγίτες αστοί από την παλιά φθαρμένη και ξεπεσμένη τάξη, που μπαίνουν στο κόμμα και στο στράτευμα (της εποχής του Χίτλερ) και παίρνουν Εθικοσοσιαλιστικά αξιώματα και βαθμούς χωρίς να το αξίζουν, σε αντίθεση με τους πρωτεργάτες ‘λαϊκούς’ ναζί που έφτιαξαν μόνοι τους το κόμμα κι έγιναν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, χωρίς να είναι μεγαλοπαράγοντες της δημόσιας ζωής προηγουμένως, και γι’ αυτό δεν τους γουστάρουν τους ‘von’ καθόλου.
Το σημαντικό στοιχείο εδώ είναι -πέρα από τα αλληλοκαρφώματα και τους καυγάδες για τις θέσεις- πως ακόμη και σε ένα τόσο απλό πράγμα, όσο το να αποκαλέσεις κάποιον λ.χ. ‘προδότη’, η σκιά του ναζισμού και του Χίτλερ είναι εμφανής. Θα μπορούσαν να πουν π.χ. ‘πεμπτοφαλαγγίτης’ ή ‘αυτός που ενεργεί υπέρ του εχθρού’ ή ‘προδότης’ ή ‘Εφιάλτης’ κ.ο.κ. Οχι. Ακριβώς επειδή είναι ναζιστές μέχρι το κόκκαλο κι επειδή όλα τα κάνουν σύμφωνα με την ναζιστική παραφιλολογία, ακόμη και ο χαρακτηρισμός αυτός πρέπει να παραπέμπει στο ναζιστικό παρελθόν που τόσο θαυμάζουν.
[…]
Η Χρυσή Αυγή τον θεσμό της οικογένειας τον τιμά, ξέρετε τώρα. Θυμόμαστε τη μητέρα και τη θεία του καταδικασμένου Πλωμαρίτη Αλέξανδρου. Και συγκινείται κανείς όταν βλέπει τις συζύγους του Παππά, του Γερμενή, του Τσάγκα, του Μίχου, του Μιχαλολιάκου, βεβαίως, να είναι υποψήφιες κι αυτές, ίσως και των Χρυσομάλλη και Αλεξανδράκη. Αυτός θα είναι ο τρόπος για να συμπαραστέκονται στους άνδρες τους, φαίνεται.
Ομως και τις μητέρες τους δεν τις αφήνουν παραπονεμένες: Ετσι, είναι επίσης υποψήφιες:
– στην Αρκαδία η Ηλιοπούλου Δάφνη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μητέρα του Ηλιόπουλου με το τατουάζ Sieg Heil (που το έκανε επειδή του άρεσε η γραμματοσειρά),
– στη Λακωνία η Κασιδιάρη Βασιλική, φιλόλογος, μητέρα του Κασιδιάρη με το τατουάζ σβάστικα-Αγχιβασίην (που άνάθεμα κι αν υπάρχει χρυσαβγίτης που να ξέρει τι σημαίνει),
– στη Φθιώτιδα η Μίχου Κωνσταντία, οικιακά.
Ομως μία ακόμη υποψήφια, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ξεχωρίζει. Αυτής της κυρίας ο γιος έχει τατουάζ στο στήθος τον γερμανικό αετό.
Δύσκολη η κατάσταση στην χρυσαβγίτικη χωματερή, ειδικά για τους δημόσιους υπερασπιστές της αλλά και για όσους συντάσσονται με το ναζιστικό αυτό μόρφωμα. Δεν φτάνει που ο Φίρερ με την γνωστή δήλωσή του περί ‘ανάληψης πολιτικής ευθύνης’ ομολόγησε ουσιαστικά ότι η οργάνωση που διευθύνει προσωπικά θάλπει εγκληματίες και μαχαιροβγάλτες. Είναι και τα εμφανή σημάδια αποσύνθεσης και ‘χαλάρωσης’ των ναζιστικών δεσμών μεταξύ των πρωτοκλασάτων στελεχών της.
[…]
Είπαμε ‘χρήματα’, και το μυαλό μας πήγε στην περίφημη φράση που επαναλαμβάνουν σαν μόνιμη επωδό οι χρυσαβγίτες εδώ και αρκετό καιρό τώρα: Πως δήθεν ο ΣΔΟΕ πήγε στα γραφεία τους, λένε, και έκανε έλέγχο και τα βρήκε όλα πεντακάθαρα. Φυσικά, σαν επιχείρημα αυτό είναι αστείο, διότι κανείς επίδοξος φοροφυγάς δεν καταχωρεί τις παρατυπίες του στα επίσημα σφραγισμένα από την Εφορία βιβλία, όπως και κανένας μαφιόζος δεν βγάζει ημερήσιες διαταγές με το πρόγραμμα της ημέρας. Γι’ αυτό υπάρχει ο όρος ‘διπλά βιβλία’, από καταβολής κόσμου (και φοροδιαφυγής).
[…]
Πρόκειται για πλαστογράφηση, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια, την οποία εντοπίσαμε για πρώτη φορά σε ένα τεύχος του περιοδικού της ναζιστικής συμμορίας, και συγκεκριμένα το τεύχος #108, Μάρτιος του 2003. Το έγγραφο, βέβαια, αυτό είναι υπαρκτό […]
Γνωρίζουμε ότι τότε, την περίοδο 1941-1944, υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν «Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου», όπως στην περίπτωση του, κατά πάσα πιθανότητα, 16χρονου σαλταδόρου Γιάννη Στραβού που χάραξε αυτές τις λέξεις στα μπουντρούμια της Κοραή 4, μαζί με την ελπίδα του να μην εκτελεστεί ο αδελφός του Μιχάλης, όπως και με την επιθυμία του να δοθεί το ρολόι και το σακάκι σε κάποια προσφιλή του πρόσωπα.
Υπάρχαν, επίσης, και εκείνοι που έλεγαν π.χ. «Αι γερμανικαί απώλειαι από την δράσιν των ληστανταρτών εγκληματιών αποκλείεται να είναι μεγαλυτέρα των 376, αφού η γερμανική πολεμική μηχανή είναι αήττητος».
Δεν γνωρίζουμε αν […]
Υπάρχει ένα διαδικτυακό μύθευμα, που συνήθως διακινείται από ακροδεξιούς και χρυσαβγίτες, σύμφωνα με το οποίο, όποτε κάποιος κάνει την ερώτηση ‘Πόσες ήταν οι απώλειες των Γερμανών λόγω της δράσης της Εθνικής Αντίστασης στην Ελλάδα την περίοδο 1941-1944’, όλο και κάποιος θα βρεθεί να απαντήσει ‘376, το λένε τα γερμανικά αρχεία’. Κατόπιν, ανά περίπτωση, ίσως να εμφανιστεί και μια γραμμή από ένα έγγραφο, που θα λέει ακριβώς αυτό:
«Σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες: 376».
Το έγγραφο αυτό […]
Αρθρο του (εβραϊκής καταγωγής) Σέρβου συγγραφέα Filip David, μέλους του ανεξάρτητου ‘Κύκλου 99’ του Βελιγραδίου, μιας συλλογικότητας διανοουμένων της Σερβίας που αντιπολιτευόταν το εθνικιστικό καθεστώς του Μιλόσεβιτς και των τσέτνικ. Η μετάφραση είναι του Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη. Στο εικαστικό μέρος, το περιοδικό ευχαριστεί το XYZ Contagion για […]
Στο ίδιο τεύχος, υπάρχει και η μαρτυρία του Μανώλη Βασιλάκη με την πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία του από την εμπλοκή του στην προηγούμενη προανάκριση, εκείνη του 2005, η οποία είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου. Είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας με την οποία αντιμετωπίζει το ζήτημα το επίσημο κράτος.
«Σύμφωνα με το υπ’ αριθμόν 168.696/02-07-2015 έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, σχηματίστηκε αυτεπαγγέλτως η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89 κατά παντός υπευθύνου, με αντικείμενο την συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα. Η δικογραφία χρεώθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια αυτοπρόσωπης προκαταρκτικής εξέτασης».
[…]
Οπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, την ανάκριση έχει αναλάβει η εισαγγελέας η αρμόδια για τα ρατσιστικά εγκλήματα Ελένη Τουλουπάκη, κάτι που όλοι λένε ότι μάλλον πρέπει να είναι καλό.
Με την ένδειξη ‘Ω’ χαρακτηρίζονται οι εμπιστευτικές δικογραφίες, τις οποίες …
Η μία, η οποία δεν ακούγεται και πουθενά αλλού σε ολόκληρη τη Βοσνία, είναι η ερώτηση «Τι έκανες, που ήσουν στον πόλεμο;;;».
Οι άλλες δυο είναι τόσο απλές, μα και τόσο συγκλονιστικές, ειδικά ανάμεσα στις γυναίκες επιζήσασες, εκείνες τις γυναίκες που ποτέ δεν θα γίνονταν γιαγιάδες και ποτέ δεν θα αποκτήσουν εγγόνια. Είναι οι ερωτήσεις:
«Τι κάνει ο σύζυγος;;;» και «Τι κάνει ο γιος σου;;;».
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία θυμάται τα 20 χρόνια από την Σρεμπρένιτσα, 1995-2015.
[…]
Μέχρι στιγμής, 37 άνθρωποι έχουν καταδικαστεί σε συνολικά 630 χρόνια κάθειρξης για το έγκλημα στη Σρεμπρένιτσα.
[…]
Τον Οκτώβριο του 2004, μια ειδική επιτροπή της Republika Srpska (Σέρβοι της Βοσνίας, οι υπεύθυνοι για την ανθρωποσφαγή), στα πλαίσια της καταδίκης της σφαγής και της συγγνώμης προς τα θύματα της Σρεμπρένιτσα, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις έρευνες της, 25.083 άτομα συμμετείχαν στην κατά τον ΟΗΕ γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και ανάμεσά τους ήταν 19.473 ένοπλοι και μέλη του σερβοβοσνιακού στρατού που είτε έδωσαν διαταγές, είτε πήραν μέρος στη σφαγή. Από αυτούς ταυτοποιήθηκαν οι 17.074.
Λείπουν άλλα 2.399 άτομα.
Μια κρυφή πτυχή εκείνου του πολέμου, η συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών (35-40 άτομα και τρεις αγνοούμενοι), ήρθε πρόσφατα στο φως με συγκλονιστικά ντοκουμέντα, με ονόματα και επώνυμα, με περισσότερες από εκατό φωτογραφίες και δέκα βίντεο, δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο, καθώς και στοιχεία από τις σχετικές δίκες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η πιο συμπαγής παρουσία ήταν η «Ελληνική Εθελοντική Φρουρά» (ΕΕΦ), συγκροτημένη με πλήρη ιεραρχία – διοικητή, υποδιοικητή, αρχιλοχία και λοχία. Ελληνική συμμετοχή σημειώνεται και στο στυγερό 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, την πιο ακραία μορφή παραστρατιωτικής δομής. Πολλοί από αυτούς ήταν αποδεδειγμένα στελέχη της Χρυσής Αυγής, ασχέτως αν αργότερα η οργάνωση επέλεξε να αφήσει στη σκιά αυτήν της τη δραστηριότητα. Δεν αποκλείεται να υπήρχαν και μισθοφόροι (όχι ότι το ένα αποκλείει απαραιτήτως το άλλο).
Η έρευνα φιλοξενείται στο site ΧYZ Contagion (xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/) και αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι «οι Έλληνες εθελοντές χρυσαυγίτες, φασίστες και άλλοι, ήταν παρόντες όλες τις ημέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στη Σρεμπρένιτσα. Όχι γενικά και αόριστα, απλά ‘στη Σρεμπρένιτσα’ ή κάπου παραδίπλα, σε κάποιο τυχαίο σημείο μέσα στην πόλη. Ήταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους…».
Αλλο ένα άρθρο στον ελληνικό τύπο, στην ‘Καθημερινή’ της Τετάρτης 08 Ιουλίου 2015, από τον Διονύση Γουσέτη αυτή τη φορά, με τίτλο ‘Ελληνες εγκληματίες στη Σρεμπρένιτσα’ και με αναφορά στην έρευνα του XYZ Contagion για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.
[…]
Ελληνες εγκληματίες στη Σρεμπρένιτσα
Στην Ελλάδα, η δημοσιογραφική έρευνα έχει φέρει στο φως πολλά στοιχεία, ακόμα και ονόματα Ελλήνων που μετείχαν στη σφαγή. Ολα τα στοιχεία είναι συγκεντρωμένα στo ιστολόγιο ΧYZ Contagion, με τίτλο «Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή τής Χρυσής Αυγής». Εκεί μπορεί να δει κανείς 35-40 ονόματα μελών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς (ΕΕΦ) που συνέργησαν στη γενοκτονία. Επίσης, να δει φωτογραφίες τους στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» με λεζάντα «Ελληνες πατριώτες πολεμούν στο μέτωπο της Βοσνίας στο πλευρό των Σέρβων. Ανάμεσά τους και μέλη της “Χρυσής Αυγής”».
Η αλήθεια είναι ότι τον Μλάντιτς και τον Αρκάν εμείς δεν τους θυμόμαστε «<συχνά καλεσμένους στα κανάλια», θυμόμαστε τον Μλάντιτς με τον Βλάσση Μπονάτσο να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Λυκουρέζου σε 'Αλλα κόλπα' στο Mega Channel (11/12/1995), αλλά και να παρουσιάζεται από τον Παύλο Τσίμα ως «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Αυτά είναι λεπτομέρειες, -θυμόμαστε, όμως, ότι πραγματικά ο Συνασπισμός ήταν το μοναδικό από τα μεγάλα κόμματα που καταδίκασε γύρω στα τέλη Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου 1995 την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Ομοίως, και η εφημερίδα Αυγή. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο, διεξαγόταν 'πάλη γραμμών' εντός του Συνασπισμού, καθώς κάποια μάλλον σχετικά λίγα στελέχη του έδιναν εσωτερικά σκληρές ιδεολογικές μάχες ώστε και το υπόλοιπο κόμμα να δει επιτέλους την πραγματικότητα. Αναλυτικότερα, τα έχουμε καταγράψει όλα αυτά στο κεφάλαιο 'Οι πολλές μορφές της ελληνικής βοήθειας στον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και στις πρακτικές της εθνοκάθαρσης' (βρίσκεται μόνο στην πλήρη version, στο Α' Μέρος), αποσπάσματα του οποίου παραθέτουμε στη συνέχεια, πάντως μας ευχαριστεί ιδιαίτερα το γεγονός πως η ανάδειξη του θέματος από το XYZ Contagion μάλλον οδήγησε αρκετούς να θυμηθούν την στάση που κρατούσαν 20 χρόνια πριν και να αναλογιστούν τις συνολικότερες 'ελληνικές ευθύνες', ή όπως πολύ εύγλωττα σημειώνει για την ανθρωποσφαγή ο συντάκτης του παραπολιτικού σχολίου «ήταν μια σφαγή και λίγο 'δική μας', με την κακή έννοια».
Το 2000 υπήρχαν 161 εντάλματα σύλληψης, 25 εκ των οποίων δεν είχαν εκτελεστεί· το 2011, στις 22 Ιουλίου, ακριβώς 16 χρόνια μετά, με την σύλληψη του τελευταίου καταζητούμενου Goran Hadzic, δεν υπήρχε ούτε ένας φυγόδικος, όλοι είχαν περάσει την πόρτα του δικαστηρίου (Ηλθεν η ώρα σας).
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης και Βασιλική Κατριβάνου κατέθεσαν ερώτηση στην Βουλή, προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με θέμα ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’. Βέβαια, έχει ήδη διαταχτεί προανάκριση, όπως γνωρίζουμε (‘Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα, 22 Ιουνίου 20015’)
https://xyzcontagion.com/2015/06/22/eisaggelia-prodikon-proanakrisi-srebrenica/
25/06/2015
Ερώτηση Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Η ερευνητική ομάδα «xyz contagion» δημοσίευσε πρόσφατα στον ιστότοπο που διατηρεί (https://xyzcontagion.wordpress.com) έρευνα σχετικά με την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων που είχαν σχέση με το μικρό τότε κόμμα της Χρυσής Αυγής στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσας. Με πλήθος ντοκουμέντων, βίντεο και άλλου εποπτικού υλικού τεκμαίρεται πέρα από κάθε αμφισβήτηση η παρουσία συγκεκριμένων ανθρώπων στο δεκαήμερο της δολοφονικής φρενίτιδας και η βαθιά συνάφεια εκείνου του δολοφονικού εθνικιστικού παροξυσμού με το οργανωμένο έγκλημα.
[…]
«Τον Οκτώβριο του 2004, μια ειδική επιτροπή της Republika Srpska, στα πλαίσια της καταδίκης της σφαγής και της συγγνώμης προς τα θύματα, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις έρευνες της, 25.083 άτομα συμμετείχαν στην κατά τον ΟΗΕ γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και ανάμεσά τους ήταν 19.473 ένοπλοι και μέλη του σερβοβοσνιακού στρατού που είτε έδωσαν διαταγές, είτε πήραν μέρος στη σφαγή. Από αυτούς ταυτοποιήθηκαν οι 17.074.
Λείπουν άλλα 2.399 άτομα».
Inchiesta. I fascisti greci erano presenti durante il grande massacro di civili e di prigionieri disarmati. Alcuni hanno partecipato rastrellamenti e imboscate attorno alla citta espugnata, uccidendo sul posto chiunque cercasse di salvarsi con la fuga.
Strage di Srebrenica, c’era Alba Dorata
Also in English:
# Stratis Bournazos – The Srebrenica massacre and the role of Greek volunteers: A revealing survey by XYZ Contagion (translation of an article first published in the Greek newspaper Avgi, 2015-06-14)
https://xyzcontagion.com/2015/06/18/x-pressed-bournazos-srebrenica-translation-of-avgi
# Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995
https://www.youtube.com/watch?v=WmWqWRjKuXQ
Two video scenes taken from unpublished, forgotten footage filmed by well-known international news agencies, like Associated Press, during the operations of the Bosnian Serb troops and paramilitaries in July of 1995 in Srebrenica. These reports were aired in July 1995 on TV stations all over the world and especially on Dutch national television.
From an XYZ Contagion study, based on 20 years of research, entitled:
‘The Srebrenica massacre, the Greek Volunteer Guard (EEF) and the involvement of Golden Dawn,’ which contains exclusive new evidence presented for the first time in Greece and internationally.
http://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
This study contains evidence that proves that Golden Dawn members and functionaries and other Greeks fascists of the so-called Greek Volunteer Guard (EEF) were actually there. Not simply ‘somewhere near Srebrenica’, but they were at the exact locations, at the football fields and meadows and abandoned warehouses, while the mass executions of 8,000+ POWs and unarmed civilians took place, at the exact time of the killings.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος της Κυριακής’ της 14/06/2015 που αφορούσε εγκλήματα πολέμου που διαπράχθησαν στη Σρεμπρένιτσα και στα οποία φέρονται να συμμετείχαν και Ελληνες υπήκοοι, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Επισημαίνεται ότι είχε διενεργηθεί και το έτος 2004 από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έρευνα για το ίδιο ζήτημα που είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου από την οποία όμως δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών.
[…]
Με λίγα λόγια, και αν καταλάβαμε σωστά, λέει ότι η έρευνα του 2005 είχε μεν διαγνώσει αδικήματα, αλλά δεν προσωποποιήθηκαν οι ευθύνες. Αυτή τη φορά, και με τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως, αυτός ο στόχος έρχεται πιο κοντά. Αυτή τη φορά, προφανώς λόγω της δημοσιότητας από την μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή, οι ευθύνες είναι πιο εύκολο -και υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για- να αποδοθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα (ελπίζουμε δηλαδή) -όπως λέει χαρακτηριστικά «δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών».
Είναι καλό, και συγχαρητήρια κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους υποσχέθηκαν να βοηθήσουν και το έκαναν, αλλά και σε όσους ανέδειξαν την μεγάλη έρευνα του XYZ Contagion για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή:
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα
https://xyzcontagion.com/srebrenica/
Ολες οι δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης θα καταγράφονται στην εξής σελίδα, η οποία βρίσκεται στην στήλη ‘Srebrenica’, στο menu της front-page:
Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα
http://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/
Ας ξαναγυρίσουμε στη γιορτή-στρατιωτική αθλητική τελετή στο στάδιο του Παναθηναϊκού προς τιμήν των πέντε στρατηγών. Ηταν μια μέρα μετά τις κοινοποιήσεις των διαταγμάτων αποστρατείας, και στο πρόγραμμα που θα παρακολουθούσαν οι στρατηγοί και οι άλλοι Ελληνες αξιωματικούς μαζί με ολόκληρη την αγγλική αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και αθλητικές επιδείξεις και αθλητικά αγωνίσματα. Σε μια στιγμή, ο Ρόλινγκς σηκώνεται και λέει στους στρατηγούς:
– Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Λαός και στράτευμα και στελέχη του στρατεύματος παρακολουθούν. Ολων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας, καθώς σε εσάς στηρίζεται το εθνος σας για να καταστείλει την ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών. Γι’ αυτό μην κάθεστε στιγμή, βγάλτε τα χιτώνια και τα υποκάμισά σας και κατεβείτς στον στίβο να τρέξετε αγώνας ταχύτητος με τους απλούς στρατιώτας.
Είναι γεγονός, και έχει καταγραφεί από εφημερίδες και απο συγγραφείς, ενδεικτικά, Καραγιάννης, Γεώργιος Κατσούλης, από το συλλογικό βιβλίο ‘Ξενοκρατία’ κά. Οι στρατηγοί ξεγυμνώθηκαν, έμειναν με τα εσώρουχα και κατέβηκαν στον στίβο για να τρέξουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων (!!!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει ο Ρόλινγκς μπροστά σε αξιωματικούς, πολιτικούς, δημσοιογράφους, στρατό και λαό, και να επιβάλει την εξουσία του.
Ο Ρόλινγκς είχε πετύχει την απόλυτη ξεφτίλα. Πιο κάτω δεν είχε. Εδειξε σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και πως πρέπει να χορεύουν οι αρκούδες.
[…]
Σημείωση #1 σχετικά με τη φράση ‘Στρατηγέ μου!!! Ιδού ο Στρατός σας!!!’.
Η ένσταση: Οι ημερομηνίες και τα πρόσωπα δεν ταιριάζουν. Ο Βαν Φλιτ ήρθε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου 1948 (δεύτερη κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη, του 1948), όταν υπουργός Στρατιωτικών ήταν ο Γεώργιος Στράτος, και όχι ο Κανελλόπουλος.
Ελάχιστες αναφορές έχουν γίνει – και μόλις τις τελευταίες ημέρες μαθαίνουμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, χάρη στη συστηματική έρευνα ομάδας ανεξάρτητων ερευνητών, που δημοσιεύουν τα πορίσματά τους (πληθώρα: μαρτυρίες, έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο…) στην ιστοσελίδα:
http://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Στις λεπτομέρειες αυτές συγκεκριμενοποιείται και η ταυτότητα ελλήνων μαχητών, που ως μέλη παραστρατιωτικών ομάδων συμμετείχαν στο έγκλημα.
Τα ‘Νέα’ στο παρελθόν έχουν καταγράψει 12 έλληνες εθελοντές. Η νεότερη και πιο ενδελεχής έρευνα κάνει λόγο για πολύ περισσότερους, πολλοί από τους οποίους χρεώνονται (ήταν μέλη ή είχαν σχέσεις) στη Χρυσή Αυγή.
[…]
Traduccion de un articulo publicado en el periodico griego Avgi: El blog ΧYZ Contagion publica estos dias una extensiva e importante investigacion, titulado ‘La masacre de Srebrenica, Armada Voluntaria Griega y la implicacion del Amanecer Dorada’.
http://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
El equipo de ΧYZ Contagion busco por todos los sitios: en pruebas y testimonios en la Corte Internacional, en publicaciones, fotografias y videos en internet, en testimonios de los propios miembros de la EEF y recogieron meticulosamente el material. El trabajo de revisar los recortes y de buscar en miles de paginas pequenos (pero quizas cruciales) detalles se completo con el trabajo de volver a revisar, identificar, establecer vinculos y sacar conclusiones (fotografias y nombres, la presencia de los griegos en lugares concretos etc.). Esta investigacion nos ofrece una seria de informaciones muy importantes, entre ellas:
La masacre de Srebrenica y el papel de los voluntarios griegos: Una investigacion reveladora del blog XYZ Contagion sobre la implicacion de miembros de Aurora Dorada
Do you want to know the answers on some very difficult questions:
– What was the role of the Greek volunteers in the events in Srebrenica, and what sort of business and ‘excesses’ did they participate in?
– To what extent was national-socialist/golden dawn the Greek Volunteer Guard and what exactly were the motives and the dominant ‘ideology’ among them?
– What was the profile of Greek volunteers, who are the persons involved and what were their features?
– Who exactly is the warlord mobster Bosnian Serb war criminal commander of the Greek Volunteer Guard?
– What happened to all of them after the war and why is so unjustifiable the attitude of Greece’s authorities on this issue and on these fascists?
The blog XYZ Contagion is publishing these days an important and extensive research, named ‘Srebrenica’s manslaughter, the Greek Volunteer Guard, and the involvement of Golden Dawn’ (available at https://xyzcontagion.com/srebrenica/). XYZ Contagion team has picked up data for their publication from all possible sources: evidence and statements of the International Court of Justice, online publications, pictures, and videos, testimonials of EEF members. The monumental task of searching thousand of pages in order to find a small (but maybe crucial) detail was completed by the task of intersecting, identifying, correlating, and concluding the main figures (pictures and names, the presence of Greeks in specific places, etc.). This research offers a series of important data, like:
– the complete list of names of Greeks who participated in EEF with as much information as they could gather for their lives and actions (35-40 people and three missing people). It also offers data on their activities after they returned to Greece (smuggling of arms and steroids, etc.)
– photo and video material that help to the identification of the actors and to the udnerstanding of EEF’s role. The research, based on-until now unknown-over 100 photos and on more than 10 films and videos from Bosnia traces the path of Greeks: ‘combats, battle positions, ceremonies within the army camps with other militias, church attendance, celebration meals after Srebrenica’s fall, and parties with war criminal General Mladic’.
– information on the ideology of EEF’s members. As they say, ‘the ideals of the majority were influenced by National Socialist, Golden Dawn, and nationalism. Therefore, and for more general ideological reasons, ‘the newspaper Golden Dawn had dedicated several articles to its members and ranks that went to the ‘front’ next to Serb Chetniks. After its entrance in parliament and the adoption of a ‘nationalist mask, Golden Dawn deleted all its enthusiastic articles on its volunteers from the internet’.
All the above, combined with data on Srebrenica’s massacre, the role of the Serb-Bosnian army and key-persons, like ‘phillhelene’ and one of EEF’s commander generals officer Zvonko Bajagic (defined as war criminal since 1992).
All in all, this research presents for the first time data, documents, testimonies, and visual evidence that shows that ‘Greek Golden Dawners, fascists, and others were there during the whole week of Srebrenica’s atrocities. They were present exactly at the spot, at the fields, storage houses, and football courts, at the time that mass executions of detained Bosnian Muslims were taking place, at the spots they were digging mass graves after having taken there Muslim men and boys […]. They had a very close relationship to elite paramilitary mercenaries of the Serb-Bosnian Army. According to evidence by the International Court of Justice, they were also taking pictures from the condemned prisoners and from the executions’.
Despite XYZ Contagion’s detailed study, there is still a lot that needs to be done, especially regarding the attribution of responsibility. It is obvious that EEF men that were at the spot of the executions and were taking pictures were not acting as tourists. Their exact involvement needs to be investigated. At this point, the contribution of more researchers and of justice is needed. Let us not forget that war crimes are not barred. As a first step, let us all study systematically the material that XYZ Contagion is generously offering us.
[…]
Οι περισσότεροι Ελληνες εθελοντές ήταν εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές. Ανάμεσά τους και πρωτοκλασάτα -τότε- μέλη της Χρυσής Αυγής.
Οπως αποδεικνύει με ντοκουμέντα η έρευνα της ομάδας του ιστότοπου XYZ Contagion με θέμα «Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα», κάποιοι από τους Ελληνες εθελοντές στρατιώτες ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής. Παρόλο που πρόκειται για «δύσκολο» θέμα, το οποίο δεν συζητιέται καθόλου εντός της οργάνωσης, ειδικά μετά την είσοδό της στη Βουλή και την υιοθέτηση του «εθνικιστικού» προσωπείου και τα ίχνη όλα έχουν εξαφανιστεί, οι ερευνητές εντόπισαν στοιχεία που βεβαιώνουν την αδιαμφισβήτητη σχέση.
«Σύμφωνα με τα πρακτικά του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης αλλά και από πολλές άλλες πηγές, αποδεικνύεται ότι οι Ελληνες εθελοντές ήταν εκεί και δεν ήταν μόνο η καταστροφή του μιναρέ του τζαμιού με βαρέα όπλα που έχει καταγραφεί σε μεγάλο αριθμό εκθέσεων διεθνών οργανισμών, μια πράξη που “διεκδικούν” τόσο οι άνδρες της ΕΕΦ όσο και το διαβόητο αιμοσταγές παραστρατιωτικό απόσπασμα θανάτου “10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ”. Ηταν εκεί, όχι γενικά κι αόριστα, αλλά στα χωράφια και τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, τις ημέρες που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους. Και αυτό το γεγονός δεν είναι η δική μας γνώμη. Είναι η κατάθεση στο Δικαστήριο της Χάγης του ίδιου του Σερβοβόσνιου διοικητής τους Ζβ. Μπάγιαγκιτς, όταν κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του Κάρατζιτς, κάτι που ποτέ δεν έγινε γνωστό στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ της χώρας μας!», σημειώνουν οι ερευνητές (όλα τα στοιχεία βρίσκονται στο μπλογκ τους:
http://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Οι περισσότεροι Ελληνες εθελοντές ήταν εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές. Ανάμεσά τους και πρωτοκλασάτα -τότε- μέλη της Χρυσής Αυγής.
[…]
Σε οπτικό υλικό που εντόπισαν οι ερευνητές του XYZ Contagion υπάρχουν πολλά πλάνα με τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις να ετοιμάζονται για επιχειρήσεις. Ανάμεσά τους διακρίνονται καθαρά οι Ελληνες εθελοντές. Στα αμέσως επόμενα πλάνα βλέπουμε τους Σέρβους να καίνε σπίτια και να οργανώνουν ενέδρες. Τα πλάνα φέρουν τη σφραγίδα του Associated Press και του WTN-UPITN.
Στις 13/7/1995, όταν ήδη είχαν αρχίσει οι μαζικές δολοφονίες και τα καταγεγραμμένα γεγονότα εθνικής εκκαθάρισης, εκεί ακριβώς, στο γήπεδο-σφαγείο της Nova Kasaba, βρέθηκαν μαζί οι Ελληνες εθελοντές, ο Σερβοβόσνιος διοικητής τους και ο σημαντικότερος ίσως αξιωματικός των Σερβοβόσνιων μετά τον Μλάντιτς, ο Βούγιαντιν Πόποβιτς (ισόβια κάθειρξη στη Χάγη), δηλαδή ο αξιωματικός Ασφαλείας του Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκε και η ΕΕΦ – αυτό που εκκαθάρισε εθνικά όλη την Ανατολική Βοσνία. Τις κρίσιμες στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ο ίδιος ασχολήθηκε ειδικά με τους Ελληνες για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο: για να καταστρέψει στοιχεία που αποδείκνυαν τη θηριωδία – στοιχεία που είχαν οι εθελοντές στα χέρια τους.
Η Ελλάδα μέσω της Πρεσβείας της στις ΗΠΑ συμμετέχει σε αντικομμουνιστικά events, διοργανωμένα από το ‘Victims of Communism Memorial Foundation’, με τα οποία τιμούνται τα ‘100 εκατομμύρια θύματα του κομμουνισμού’, εκεί που δίνεται και η υπόσχεση πως ο αγώνας εναντίον του δεν θα σταματήσει, όπως δεν σταμάτησε -λένε- και το 1989, με την πτώση του κομμουνισμού. Και μάλιστα με κυβέρνηση ‘πρώτη φορά αριστερά’;
Θα προσθέσουμε μερικές κρίσιμες ψηφίδες σ’ αυτό το παζλ, αξιοποιώντας υλικό από ένα εκτενές ρεπορτάζ που έθεσε στη διάθεσή μας η διαδικτυακή ερευνητική ομάδα XYZ Contagion. Ενα μέρος του υλικού προέρχεται από το Διεθνές Δικαστήριο (ICTY), ενώ ένα άλλο από την ενδελεχή αποδελτίωση τεκμηρίων που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο (τηλεοπτικά δελτία των ημερών, μεταγενέστερες αναρτήσεις, ακόμη και «αναμνηστικά» της ίδιας της ΕΕΦ).
[…]
Μέλος της ίδιας διμοιρίας ήταν τουλάχιστον ένας Ελληνας, ο Σαλονικιός Αγγελος Λάτσιος, με προϋπηρεσία σε διάφορες ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες («Νίντζα» του Ντράγκαν, «Τίγρεις» του Αρκάν, «Τσέτνικ» του Σαράγεβο, «Ασπροι Λύκοι» του Κνέζεβιτς), πορτιέρης αργότερα σε νυχτερινά κέντρα του Αρκάν και μισθοφόρος του δικτάτορα Μομπούτου στον εμφύλιο πόλεμο του Ζαΐρ (1997-98). Σε συνέντευξη που παραχώρησε το 2007 στον δημοσιογράφο Σταύρο Τζίμα παραδέχεται ότι στη Σρεμπρένιτσα είδε «τους στρατονόμους» να ξεδιαλέγουν «περισσότερα από χίλια άτομα» για «ανακρίσεις», ισχυριζόμενος πως αγνοεί τι απέγιναν (Τζίμας 2013, σελ. 86).
Εδρα της 10ης Μοίρας ήταν η Βλασένιτσα, η ίδια δηλαδή κωμόπολη που φιλοξενούσε και την ΕΕΦ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο των 4 στελεχών της, οι δύο μονάδες μπήκαν μαζί στη Σρεμπρένιτσα κι από κοινού κατέστρεψαν τον μιναρέ της πόλης. Η ομάδα XYZ Contagion έχει εντοπίσει τον Λάτσιο σε ομαδικές φωτογραφίες της ΕΕΦ –π.χ. στην αναμνηστική πόζα που βγήκε πριν από την παρθενική επιχείρηση της τελευταίας στη Μαγεβίτσα (Καθάριος 2001, σελ. 282). Αυτό δεν τον εμπόδισε πάντως να εκφράσει την περιφρόνησή του για τους άκαπνους συντρόφους του, αποκαλώντας τους «επιδειξίες» και «χαβαλέδες» (Τζίμας, όπ.π.)
[…]
Επισκεφθείτε:
► Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής http://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Το πλήρες κείμενο της δημοσιογραφικής έρευνας της ομάδας XYZ Contagion, στοιχεία της οποίας έχουν αξιοποιηθεί στον σημερινό «Ιό».
Η έρευνα αυτή μας προσφέρει μια σειρά κρίσιμες πληροφορίες.
α) Τον πληρέστερο ονομαστικό κατάλογο Ελλήνων που μετείχαν στην ΕΕΦ, με όσες πληροφορίες μπόρεσαν να συγκεντρωθούν για τον βίο και τη δράση τους (35-40 άτομα, συν τρεις αγνοούμενοι). Επίσης, στοιχεία για τις δραστηριότητες στις οποίες ενεπλάκησαν μετά την επιστροφή στην Ελλάδα (λαθρεμπόριο όπλων, αναβολικών κ.ο.κ.)
β) Ένα σημαντικό υλικό φωτογραφιών και βίντεο, μέσα από το οποίο ταυτίζονται πρόσωπα και αναδεικνύεται ο ρόλος της ΕΕΦ. Η έρευνα, με βάση τις πάνω από 100 φωτογραφίες, τα 10-12 φιλμ και βίντεο από τη Βοσνία (όλα αυτά στην αφάνεια έως σήμερα) ιχνηλατεί την πορεία των Ελλήνων: «πολεμικές επιχειρήσεις, διασπορά για θέση μάχης, τελετές εντός των στρατοπέδων με άλλες μιλίτσιες, εκκλησιασμούς, επινίκια γεύματα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, και γλέντια και ξεφαντώματα με τον εγκληματία πολέμου στρατηγό Μλάντιτς».
γ) Στοιχεία για την ιδεολογική ταυτότητα των μελών της ΕΕΦ. Όπως λένε, «στην πλειοψηφία εμφορούνταν από εθνικοσοσιαλιστικά, χρυσαυγίτικα και εθνικιστικά “ιδεώδη”. Γι’ αυτό, αλλά και για γενικότερους ιδεολογικούς λόγους, «η εφημερίδα Χρυσή Αυγή ήδη πριν τη σφαγή είχε αφιερώσει αρκετά κείμενα στα μέλη και στα στελέχη της που πήγαν «στο μέτωπο» στο πλευρό των Σέρβων φασιστών τσέτνικ. Μετά την είσοδό της στη Βουλή και την υιοθέτηση του “εθνικιστικού” προσωπείου», όπως μας λένε οι ερευνητές, «η Χρυσή Αυγή έσβησε όλα τα διθυραμβικά για τους εθελοντές της βίντεο από το διαδίκτυο».
Ο Στρατής Μπουρνάζος παρουσιάζει τη μεγάλη και αποκαλυπτική έρευνα του ιστολογίου XYZ Contagion «Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής»: «Η έρευνα δείχνει με στοιχεία, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και κινηματογραφικά και φωτογραφικά τεκμήρια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς «ότι οι Ελληνες εθελοντές χρυσαυγίτες, φασίστες και άλλοι ήταν παρόντες όλες τις μέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στην Σρεμπρένιτσα. Ήταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους»’.
[…]
Το ιστολόγιο ΧYZ Contagion δημοσιοποιεί, αυτές τις μέρες μια σημαντική και εκτεταμένη έρευνα, με τίτλο «Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής» (διαθέσιμη στο xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/). Οι ερευνητές του ΧYZ Contagion, έψαξαν όπου ήταν δυνατόν: σε τεκμήρια και καταθέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, σε δημοσιεύματα, φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο, μαρτυρίες των ίδιων των μελών της ΕΕΦ και μάζεψαν σπυρί σπυρί το υλικό τους. Αν το έργο της αποδελτίωσης, το να ψάχνεις σε χιλιάδες σελίδες για να βρεις μια μικρή (αλλά ίσως κρίσιμη, όπως θα φαινόταν στη συνέχεια) αναφορά ήταν τιτάνιο, ακόμα απαιτητικότερο ήταν το έργο των διασταυρώσεων, των ταυτίσεων, των συσχετισμών και των συμπερασμάτων (φωτογραφίες και ονόματα, παρουσία των Ελλήνων σε συγκεκριμένους τόπους κ.ά.). Η έρευνα αυτή μας προσφέρει μια σειρά κρίσιμες πληροφορίες. Ανάμεσά τους:
Όλα τα παραπάνω, συνδυασμένα με γενικότερα στοιχεία για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον ρόλο του σερβοβοσνιακού στρατού και για πρόσωπα-κλειδιά, όπως ο «φιλέλλην» αξιωματικός Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (χαρακτηρισμένος από το 1992 ως εγκληματίας πολέμου), συνδιοικητής της ΕΕΦ.
Το συμπέρασμα …
Η γενοκτονία αυτή ωστόσο αφορά άμεσα και την Ελλάδα. Είναι βεβαιωμένη η συμμετοχή στην πολιορκία της πόλης ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων που είχαν σχέση με το μικρό τότε κόμμα της Χρυσής Αυγής. Δεν έχει γίνει ποτέ όμως επίσημη διερεύνηση των συνθηκών και του βάθους της. Πόσο μάλλον να αποδοθούν ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα και να αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί που την επέτρεψαν, αν όχι την διευκόλυναν. Σαν να είναι υπαρκτός ο κίνδυνος η αποκάλυψη της ελληνικής εμπλοκής να σπάσει ένα δυσώδες απόστημα στην καρδιά του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα, είκοσι ακριβώς χρόνια μετά, η ερευνητική ομάδα xyz contagion φέρνει στο φως συγκλονιστικά στοιχεία, πολλά από τα οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά, σχετικά με την εμπλοκή των Ελλήνων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσας. Με πλήθος ντοκουμέντων, βίντεο και άλλου εποπτικού υλικού τεκμαίρεται πέρα από κάθε αμφισβήτηση η παρουσία συγκεκριμένων ανθρώπων στο δεκαήμερο της δολοφονικής φρενίτιδας και η βαθιά συνάφεια εκείνου του δολοφονικού εθνικιστικού παροξυσμού με το οργανωμένο έγκλημα. Καθώς διεξάγεται η δίκη της Χρυσής Αυγής η έρευνα των xyz contagion
https://xyzcontagion.com/srebrenica/
θα πρέπει να αποτελέσει τη βάση για μια συντονισμένη προσπάθεια από όσο γίνεται περισσότερους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, δημοσιογραφικές πλατφόρμες αλλά και μεμονωμένους πολίτες με δημόσιο λόγο ώστε να παραπεμφθούν όσοι συμμετείχαν στη σφαγή της Σρεμπρένιτσας σε δίκη με την κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Η αποκάλυψη των παραστρατιωτικών και εγκληματικών δομών της ναζιστικής συμμορίας με όλο το ιστορικό τους βάθος δεν θα είναι μόνον κάποιου είδους κάθαρση. Θα είναι και η επούλωση μιας συνολικής τραυματικής εμπειρίας.
Θέλετε να μάθετε τις απαντήσεις σε κάποια δύσκολα ερωτήματα:
Ποιος ήταν ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, αλλά και στον ευρύτερο πόλεμο στη Βοσνία, και σε τι είδους επιχειρήσεις και «έκτροπα» (όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι) συμμετείχαν;;;
Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική/χρυσαβγίτικη η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ και ποια ακριβώς ήταν τα κίνητρα και η κυρίαρχη ‘ιδεολογία’ ανάμεσά τους;;;
Ποιο ήταν το προφίλ των Ελλήνων εθελοντών, ποια πρόσωπα συμμετείχαν και τι είδους χαρακτηριστικά είχαν;;;
Ποιος ακριβώς ήταν ο βίος και η πολιτεία του warlord μαφιόζου και χαρακτηρισμένου εγκληματία πολέμου Σερβοβόσνιου διοικητή τους;;;
Τι απέγιναν όλοι αυτοί μετά τη λήξη του πολέμου και γιατί είναι αδικαιολόγητη η στάση της χώρας μας σε όλο αυτό ζήτημα;;;
Ο,τι υπάρχει μέσα στο κείμενο και το οπτικό υλικό της νέας μας έρευνας θα δει το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά -επιτρέψτε μας-, και διεθνώς, αφού και οι ξένοι δημοσιογράφοι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα ποτέ δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο το XYZ Contagion σήμερα. Είναι -θα λέγαμε αν είμασταν mainstream ΜΜΕ- αυτό που αποκαλείται ‘Αποκλειστικότητα’, ‘Νέα στοιχεία Σοκ’, ‘Μεγάλη αποκάλυψη’ (ορθότερα, ‘αποκαλύψεις’ στην περίπτωσή μας, στον πληθυντικό) και λοιπά, και λοιπά.
Εχουμε τις αποδείξεις (με στοιχεία, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και κινηματογραφικά και φωτογραφικά τεκμήρια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα -και επιτρέψτε μας, και διεθνώς-) ότι οι Ελληνες εθελοντές χρυσαυγίτες και άλλοι φασίστες ήταν παρόντες όλες τις μέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στην Σρεμπρένιτσα. Οχι γενικά κι αόριστα, απλά ‘στη Σρεμπρένιτσα’ ή κάπου παραδίπλα, σε κάποιο τυχαίο σημείο μέσα στην πόλη. Ηταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους.
Και μαζί τους βρίσκονταν ένα πολύ σκοτεινό πρόσωπο. ο Σερβοβόσνιος διοικητής της μονάδας τους, του οποίου τον βίο και την πολιτεία εξετάζουμε εξαντλητικά, αλλά και ο Α2 αξιωματικός Ασφαλείας του Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκαν, αυτό που εκκαθάρισε εθνικά όλη την Ανατολική Βοσνία. Και μάλιστα αυτός ο Α2 ασχολήθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα των επιχειρήσεων ειδικά με τους Ελληνες (θαρρείς δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει) για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο: Για να καταστρέψει στοιχεία που αποδείκνυαν την θηριωδία. Ναι, καλά καταλάβετε, στοιχεία που είχαν οι Ελληνες στα χέρια τους.
Και έκαναν και πολλά άλλα πράγματα, ενώ δίπλα τους υπήρχαν πάντα Σερβοβόσνιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί (τους κατονομάζουμε έναν προς έναν και με τις ιδιότητες τους), αλλά και παραστρατιωτικοί του Αρκάν και του Σέσελι, όπως και η συμμορία-διμοιρία Bijeljina του διαβόητου αιμοσταγούς μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία), στο οποίο υπηρετούσαν και δύο Ελληνες της ΕΕΦ.
Θα αναδείξουμε για πρώτη φορά τη φυσιογνωμία των πρωταγωνιστών αυτής της άγνωστης για το ελληνικό κοινό υπόθεσης -αλλά και τα πρόσωπα της Χρυσής Αυγής που συμμετείχαν καθοριστικά-, φέρνοντας στο φως μια σειρά από μυστικά και κρυφές πτυχές της ιστορίας, που όλοι αυτοί σήμερα θα προτιμούσαν μάλλον να είχαν ξεχαστεί.
Κατορθώσαμε να βρούμε και φέρνουμε στο φως, εκτός από το σύνολο ίσως των φωτογραφιών (πάνω από 100), και γύρω στα 10-12 φιλμ και βίντεο από τη Βοσνία, με πρωταγωνιστές τα Ελληνόπουλα που μας έκαναν διάσημους σε όλο τον κόσμο, θαμμένα σε συρτάρια και σε αποθήκες, που ίσως κανείς δεν τα είχε δει ποτέ μετά το 1995: Πολεμικές επιχειρήσεις, διασπορά για θέση μάχης, τελετές εντός των στρατοπέδων με άλλες μιλίτσιες, ακόμη και εκκλησιασμούς, επινίκια γεύματα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, ή και γλέντια και ξεφαντώματα με τον Μλάντιτς!
Εχουμε κι έναν ‘κρυφό’ σκοπό: Θέλουμε αυτό το κείμενο να σας εξαγριώσει. Αν πιστεύετε στη Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να εξοργιστείτε με ό,τι ακολουθεί, και ειδικά με την ολιγωρία των ελληνικών αρχών να ερευνήσουν το θέμα.
Από σήμερα, ίσως να υπάρχει κάτι πολύ ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να ξεπλυθεί η ντροπή.
[…]
Τον Οκτώβριο του 2004, μια ειδική επιτροπή της Republika Srpska (Σέρβοι της Βοσνίας, οι υπεύθυνοι για την ανθρωποσφαγή), στα πλαίσια της καταδίκης της σφαγής και της συγγνώμης προς τα θύματα της Σρεμπρένιτσα, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις έρευνες της, 25.083 άτομα συμμετείχαν στην κατά τον ΟΗΕ γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και ανάμεσά τους ήταν 19.473 ένοπλοι και μέλη του σερβοβοσνιακού στρατού που είτε έδωσαν διαταγές, είτε πήραν μέρος στη σφαγή. Από αυτούς ταυτοποιήθηκαν οι 17.074.
Λείπουν άλλα 2.399 άτομα.
Ηταν (και είναι) χαρακτηρισμένος εγκληματίας πολέμου ήδη από το 1992. Είχε καταγγελθεί σαν δημιουργός των πρώτων στρατοπέδων εξόντωσης των Μουσουλμάνων από μεγάλες οργανώσεις Human Rights. Ηταν ο τοπικός warlord και μαφιόζος-φεουδάρχης (και εξακολουθεί να είναι). Ηταν ιδρυτής της πρώτης σερβικής μιλίτσιας και του πρώτου στρατοπέδου συγκέντρωσης στην περιοχή και συνιδρυτής και Νο 4 ή 5 και δεξί χέρι στο κόμμα του Κάρατζιτς. Ηταν πρόσωπο-κλειδί στον στρατό του Μλάντιτς (υπεύθυνος για εφοδιασμό, μεταφορές, logistics) και Νο 2 ή 3 στο Σώμα Στρατού που έσφαξε τη Σρεμπρένιτσα. Ηταν ο κύριος χρηματοδότης και “δωρητής” για να φτιαχτεί και το κόμμα του Κάρατζιτς και ο στρατός της Republika Srpska. Ηταν το Νο 2 (αμέσως μετά τον Κάρατζιτς) στη σχετική λίστα των αμερικανικών αρχών και του FBI κ.λπ., με τους εγκληματίες πολέμου που πάγωσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία και τους απαγορεύτηκε η είσοδος σε ΗΠΑ και ΕΕ, στη γνωστή “Black List”.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ο τοπικός νονός της νύχτας στην γενέτειρά του (δίπλα ακριβώς απ’ τη Σρεμπρένιτσα, όπου και το αρχηγείο του στρατού αλλά και το στρατόπεδο της ΕΕΦ), δηλώνει άνεργος αλλά έχει μια περιουσία τόσο μεγάλη ώστε να συντηρεί ένα σπίτι-Μουσείο, μια οικογένεια 15 ατόμων, 200 βαφτιστήρια, 5 ή 6 πολυτελέστατες λιμουζίνες μονίμως παρκαρισμένες έξω απ’ το σπίτι του, και να γίνεται -πωςλέγεται- δωρητής και κτήτωρ σε εκκλησίες, μοναστήρια, μητροπόλεις κ.λπ. Είναι και θρήσκος, βλέπετε.
Ο λόγος που δεν κατηγορήθηκε από τη Χάγη είναι επειδή μέχρι το 2004, όταν το δικαστήριο σταμάτησε να εκδίδει κατηγορητήρια, αυτός είχε προλάβει να εξαφανίσει όλα τα εναντίον του στοιχεία, αφού έχει πρόσβαση στο υψηλότερο κυβερνητικό επίπεδο της Republika Srpska (αμέσως μετά τον καθαίρεσε ο Paddy Ashdown), ανεξάρτητα ποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Τώρα ανήκει στο αντίπαλο κόμμα, μεταπήδησε όταν στριμώχτηκε λίγο κι έχασε κάποια αξιώματα, αλλά η επιρροή του και το κύρος του στις μυστικές υπηρεσίες και σε όλον τον κρατικό μηχανισμό της Republika Srpska δεν μειώθηκε καθόλου.
Το κερασάκι στην τούρτα:
Εδώ και 20 χρόνια γνωρίζαμε ότι ο συγκεκριμένος ήταν μεγαλοστέλεχος και χρηματοδότης όλων των σερβικών εθνικιστικών φορέων και μηχανισμών και του στρατού (και των παραστρατιωτικών και των τοπικών militia) της Republika Srpska.
Τώρα που μιλάμε, το FBI τον έχει υπό διερεύνηση διότι ταυτόχρονα πουλούσε όπλα.
ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ.
Υποστηρίζουμε ότι την περίοδο 1987 έως (τουλάχιστον) 1995 στη Σερβία συγκροτήθηκε το μεγαλύτερο και πιο αιματηρό εθνικιστικό κίνημα στη μεταπολεμική Ευρώπη και ότι ο λόγος για τον οποίο αυτό το φασιστικό κίνημα υποστηρίχτηκε από την Ελλάδα, και μάλιστα σε ποσοστά της τάξης του 99%, οφείλεται στο γεγονός πως οι Ελληνες, πλήρως παραπληροφορημένοι από την ιδιωτική τηλεόραση και όμηροι ενός μεσαιωνικού φανατισμού, είδαν στο πρόσωπο του ‘Σέρβου ορθόδοξου αδερφού’ τον τιμωρό που θα έπαιρνε εκδίκηση από Τούρκους, Αλβανούς και ‘Σκοπιανούς’ και αυτόν που θα έδινε ένα μάθημα στη Δύση.
Στην ερώτηση του τίτλου, η απάντηση είναι προφανής: Σχεδόν κανείς. Αν εξαιρέσουμε κάποιες μικρές συλλογικότητες, κυρίως αυτόνομων, και κάποια μεμονωμένα άτομα από το χώρο της δημοσιογραφίας, της διανόησης και του ακτιβισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ελάχιστοι άλλοι συμπατριώτες μας θυμούνται -ή γνωρίζουν- τι ακριβώς συνέβη στην πόλη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, εκείνον τον Ιούλιο του 1995.
Στο XYZ Contagion, -εμείς-, θυμόμαστε. Για την ακρίβεια, δεν το ξεχάσαμε ποτέ όλα αυτά τα 20 χρόνια. Ο πιο βασικός λόγος είναι το γεγονός πως μας θλίβει η φήμη που έχει η χώρα μας διεθνώς, όταν η συζήτηση φτάνει στον βοασνιακό εμφύλιο και στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Η Ελλάδα, λένε, τους βοήθησε.
[…]
Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινή γνώμη και τα ελληνικά ΜΜΕ γνωρίζουν τις εικόνες αυτές;;;
Μάλλον, όχι -έτσι δεν είναι;;;
Αν τις έβλεπαν, μήπως θα μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς απεικονίζουν, πιστεύετε;;
Δείχνουν τμήμα της δουλειάς που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οι ιατροδικαστές και οι άλλοι ερευνητές των Ηνωμένων Εθνών στην Πανεπιστημιακή κλινική της Τούζλα, στη Βοσνία. Πρόκειται για τα θύματα που ανακαλύπτονται σε μαζικούς τάφους, εδώ και 20 χρόνια. Ανάμεσά τους και παιδιά. Λ.χ. όπου βλέπετε βέλη είναι τρύπες από σφαίρες, όπως στη φορμίτσα του μωρού ή στο κεφάλι της μητέρας· μια 20χρονη έγκυος οκτώ μηνών μαζί με το σχηματισμένο έμβρυο, από τον μαζικό τάφο στην περιοχή Suha στο Bratunac, κοντά στη Σρεμπρένιτσα. Οι φονιάδες παραστρατιωτικοί είχαν κάψει ανθρώπους ζωντανούς εκείνη τη μέρα, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, μια γυναίκα όμως, η Zehra Turjacanin έζησε και περιέγραψε στη Χάγη «πως είναι να καίγεται κανείς ζωντανός».
Στα πτώματα, που ακόμα ξεθάβονται, βλέπουμε καθαρά τις άνανδρες τακτικές των ‘ηρώων’. Τα χέρια δεμένα πίσω στην πλάτη, τα μάτια δεμένα με μαντήλια, γονατιστοί επάνω από την άκρη του λάκκου, για να πέσουν ακαριαία μέσα στους μαζικούς τάφους. Οι ερευνητές των μαζικών δολοφονιών βρίσκουν στις τσέπες των θυμάτων μινιατούρες-αντίτυπα του Κορανιού, και στους καρπούς, φτηνά ρολόγια μάρκας SEIKO, που ήταν πολύ διαδεδομένα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και που λόγω της ευτελούς αξίας, οι τσέτνικ δεν έκαναν καν τον κόπο να τα αφαιρέσουν απ’ τους μελλοθάνατους όπως έκαναν πολύ ευχαρίστως με τα ακριβά κοσμήματα ή πιο συγκεκριμένα με τα Rolex. Τα ρολόγια αυτά, αν δεν κουρδίζονταν, σταματούσαν να δουλεύουν σε 32 ώρες το πολύ. Από τις ενδείξεις ώρας και ημερομηνίας που δείχνουν όταν ανακαλύπτονται στους μαζικούς τάφους, οι εγκληματολόγοι μπορούν να καταλάβουν πότε κουρδίστηκαν για τελευταία φορά. Αφαιρώντας αυτές τις 32 ή λιγότερες ώρες, προκύπτει και η ημερομηνία θανάτου: Στις περισσότερες περιπτώσεις 12 με 19 Ιουλίου 1995.
[…]
Πριν απ’ όλα, θα ήταν μια καλή ιδέα αν βλέπατε το βίντεο: ‘Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995’ (‘Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995’)
https://www.youtube.com/watch?v=SOajNwAMKX0
Διαβάσαμε πρόσφατα πως πρόκειται να ανοίξουν τα αρχεία της Ελληνικής Αστυνομίας . Πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, και ελπίζουμε να κρατήσουν τον λόγο τους. Στο μεταξύ, δημοσιεύουμε μια απόρρητη έκθεση της Γενικής Ασφάλειας, φως φανάρι πως προέκυψε από παρακολουθήσεις, με αντικείμενο εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οργανώσεις της εποχής. Περιγράφονται, όπως θα δείτε, με την σειρά μαοϊκά και μ-λ κόμματα (δυστυχώς λείπουν οι πρώτες σελίδες), τροτσκιστικά κόμματα και οργανώσεις, η Β’ Πανελλαδική, κατόπιν στην ‘Νέα επαναστατική αριστερά’ ο συντάκτης εντάσσει την ΕΟ 17Ν, τον ΕΛΑ, την ομάδα ‘Ιούνης 78’ κ.ο.κ., κατόπιν περνάει σε ‘μηδενιστές’ και αναρχοαυτόνομους, οικολόγους, μέχρι και τις Επιτροπές για τον Στρατό. Δεν του ξέφυγαν του συντάκτη ούτε οι καφετέριες που σύχναζαν οι αναρχικοί (σ. 35), ούτε όσοι έκαναν παρέα με τον Λεωνίδα Χρηστάκη, ούτε όσοι περνούσαν απ’ το βιβλιοπωλείο ‘Ελεύθερος Τύπος’. Στη σελίδα 36 μαθαίνουμε και για μια νέα ‘τάση αναρχικών’, τα φρικιά.
Φάκελος Χρυσή Αυγή. Είπαμε ότι θα στείλουμε στον εισαγγελέα τους Ελληνες εθελοντές φασίστες που πήγαν το 1995 στη Βοσνία να βοηθήσουν τους Σέρβους στις σφαγές αθώων και αμάχων και στις εθνικές εκκαθαρίσεις όπως στην Σρεμπρένιτσα -και το κάναμε.
Τους στείλαμε στον εισαγγελέα.
Μια αναδρομή στις έρευνες του XYZ Contagion με αντικείμενο την εγκληματική οργάνωση που φέρει το μανδύα πολιτικού κόμματος, με σημαντικές αποκαλύψεις από τον παρελθόν και την πραγματική ιστορία της ναζιστικής οργάνωσης και του Φίρερ.
Το 2012 ορισμένοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι που είχαν καλύψει τους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν στις 6 Απριλίου 2012 στο Σαράγεβο, για να μην αφήσουν να ξεχαστεί η επέτειος από τα 20 χρόνια από την αρχή του πολέμου και την διάλυση της χώρας. Μαζί, έφτιαξαν κι ένα φωτογραφικό λεύκωμα με 248 φωτογραφίες από 50 φωτογράφους, από την αρχή του πολέμου, τον Απρίλιο του 1992 μέχρι τη συμφωνία του Dayton, στα τέλη του 1995.
[…] οι 50 Βόσνιοι και ξένοι φωτογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Μπεχράκης:
Δύο δευτερόλεπτα για κάθε φωτογραφία, εννέα λεπτά σύνολο, για να πάρουμε μια ιδέα μόνο για το πως πραγματικά είναι ο πόλεμος. Οχι όπως στα βιβλία και στις ταινίες, ούτε το 1940 ή το 1821, αλλά σε μια ευρωπαϊκή χώρα, στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, 248 συγκλονιστικές φωτογραφίες από ένα πόλεμο που θα μπορούσε να αποφευχθεί.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Φωτογραφίες από στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Βοσνία, Αύγουστος 1992. Βόσνιοι Μουσουλμάνοι κρατούμενοι των Σέρβων.
[…]
Σε λίγες μέρες, η 5η μεγάλη έρευνα από το XYZ Contagion, μια έρευνα 20 ετών επάνω στο πιο δύσκολο θέμα έβερ, μια δουλειά που θα περιέχει αποκαλύψεις που δεν θα διαβάσετε πουθενά αλλού.
Δίνουμε απαντήσεις στο πιο καλά κρυμμένο μυστικό του ελληνικού βαθέος κράτους και του ελληνικού βούρκου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχαλολιάκος έχει ήδη βάλει σε ενέργεια το μόνιμο σχέδιό του, το ίδιο που εφαρμόζει από τη δεκαετία του 1970 κάθε φορά που ο ίδιος ή η οργάνωσή του έχει προβλήματα με τη Δικαιοσύνη. Οπως θα δούμε, αυτό το σχέδιο είναι πολύ απλό. Συνίσταται στη δική του εξαφάνιση, έτσι ώστε οι ποινικές ευθύνες για τις εγκληματικές δραστηριότητες να πέφτουν σε κάποιους άλλους «συναγωνιστές» του, τους οποίους στη συνέχεια, αν χρειαστεί, είναι έτοιμος να απομακρύνει από κοντά του.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι του οι υπαρχηγοί, εκείνοι που είχαν την άμεση καθοδήγηση των «ομάδων κρούσης» και της «φάλαγγας», δηλαδή των Ταγμάτων Εφόδου, βρέθηκαν κατά καιρούς κατηγορούμενοι και στο τέλος εκδιώχτηκαν ή υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν εντελώς από την οργάνωση. Κατά σειρά: Ιωάννης Γιαννόπουλος, Αντώνιος Ανδρουτσόπουλος (Περίανδρος), Χάρης Κουσουμβρής, Δημήτρης Ζαφειρόπουλος. Μόνο ο Ηλίας Κασιδιάρης γλίτωσε (προς το παρόν), αλλά αφού δέχτηκε μέχρι την προφυλάκισή του όλες τις εντολές του Αρχηγού, έως και την αλλαγή του συνηγόρου του.
Η τακτική για τη δίκη
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, ο Μιχαλολιάκος προσανατολίζεται να απέχει από το μεγαλύτερο μέρος της ακροαματικής διαδικασίας («Real News», 29.3.2015). Δηλώνει ότι …
Το πρόβλημα είναι ότι η δικαιοσύνη χρησιμοποιεί συστηματικά δυο μέτρα και σταθμά: να θυμηθούμε ότι για τον αναρχικό Κωνσταντίνο Σακκά, οι εισαγγελείς έβρισκαν συνεχώς νέες κατηγορίες προκειμένου να παρατείνουν την προφυλάκιση του πολύ πέρα από το δεκαοκτάμηνο. Χρειάστηκε να κάνει απεργία πείνας ο Κωνσταντίνος Σακκάς για να από\φυλακιστεί τελικά.
– Δείτε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη με ένα άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά την υπόθεση Χρυσή Αυγή.
Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη Δικαιοσύνη. Η κάθαρση σε αναμονή
Ερωτήσεις-βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας
Με τον Δημήτρη Ψαρρά, τον γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο, συζητάμε τα πάντα σχεδόν για τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν οι τελευταίες δικαστικές ανησυχητικές εξελίξεις σε σχέση με τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής που κατηγορούνται για σωρεία εγκληματικών ενεργειών. Ο Ηλίας Κασιδιάρης απηλλάγη για τον on camera ξυλοδαρμό της Λιάνας Κανέλλη τον Ιούνιο 2012. Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται επικίνδυνη σωματική βλάβη. Ο Δημήτρης Ψαρράς, που ήταν παρών στη δίκη, περιγράφει με μελανά χρώματα τις διαδικασίες που ακολούθησε το δικαστήριο: παρέμεινε απόλυτα προσηλωμένο στο τυπικό μέρος της υπόθεσης απαγορεύοντας κάθε πολιτική νύξη.
Επιπλέον, δυο εισαγγελείς πρότειναν την αποφυλάκιση, υπό περιοριστικούς όρους των υπόδικων στελεχών της Χρυσής Αυγής γιατί τελειώνει το δεκαοκτάμηνο της προφυλάκισης τους.
Τις ίδιες αυτές σκηνές από εκείνη την ημέρα, 18/10/1944, μπορείτε να δείτε και έγχρωμες, στην παρακάτω σειρά φωτογραφιών από τις μέρες της απελευθέρωσης, που προέρχονται από διάφορες πηγές σε αρχεία και στο διαδίκτυο. Κάποιες είναι από την 12η Οκτωβρίου 1944, κάποιες από την 18η Οκτωβρίου, και οι υπόλοιπες όλες είναι, επίσης, από τον Οκτώβριο του 1944. Οι έγχρωμες φωτογραφίες, συγκεκριμένα, προέρχονται από το βρετανικό ‘Imperial War Museums’, τις λήψεις έκανε ο τότε Λοχαγός Tanner (‘War Office official photographer’), και είναι πραγματικά μοναδικές:
Τα αμερικανικά Εθνικά Αρχεία (“National Archives”), που βρίσκονται στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα ένα φιλμ του αμερικανικού στρατού, από το 1944, διάρκειας 9.54”, με ημερομηνία 29/11/1944 και περιγραφή “Athens Greece / Surrender of 50,000 German Soldiers, Beaugency, France (Nov. 29, 1944)” […]
Στο φιλμ, υπάρχουν στην αρχή σκηνές διάρκειας περίπου 4.30”, των οποίων η λήψη είχε γίνει στην Ελλάδα, κατά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς.
Και με μια πρόχειρη ταυτοποίηση (κάθε προσθήκη και κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτες) μπορούμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή του τι ακριβώς βλέπουμε.
Η χρονική σήμανση είναι κατά προσέγγιση, ασφαλώς (δεν είμαστε επαγγελματίες, ούτε έχουμε ειδικά μηχανήματα, για να δώσουμε τους ακριβείς χρόνους):
0.01 – Αρχή, τίτλοι, σήμανση του φιλμ.
0.17 – Συμμαχικό πλοίο (κατά πάσα πιθανότητα εγγλέζικο) πλέει προς κάποιο ελληνικό λιμάνι, αποβιβάζει άνδρες του βρετανικού στρατού, και ξεφορτώνει προμήθειες, νερό κά
1.20 – Παρέλαση συμμαχικών στρατευμάτων στο Σύνταγμα και σε άλλα κοντινά σημεία της Αθήνας.
1.40 – Χειροποίητη αφίσα που γράφει “WELCOME GREAT ALLIES” και υπογραφή “ΚΚΕ”.
1.45 – Χειροποίητη αφίσα που γράφει “THE GREEK PEOPLE WELCOME YOU” και υπογραφή “ΕΑΜ”.
[…]
Ενα πολύ αγαπημένο ρητό ανάμεσα στους χρυσαβγίτες είναι κι εκείνο που λέει «Αν δεν αγωνίζεσαι για τις ιδέες σου, τότε είτε οι ιδέες σου δεν αξίζουν, είτε εσύ». Βέβαια, αυτό το ρητό θα μπορούσε να γίνει μια πολύ ωραία ερώτηση, όταν έβγαιναν από τα γραφεία των ανακριτών, τότε που είχαν απαρνηθεί τα πάντα: τον εθνικοσοσιαλισμό, τον Χίτλερ, την ναζιστική βία, τους ύμνους στο χιτλερικό καθεστώς, τη χούντα, τα βιβλία τους, τα άρθρα τους, τις φωτογραφίες τους, μέχρι και την αγάπη τους για τα όπλα.
Ομως, η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική: Οπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω απόσπασμα από την εφημερίδα τους (2006) και από ένα παλαιότερο από το περιοδικό τους (1981), ο Μιχαλολιάκος και η ναζιστική συμμορία του ποτέ δεν έπαψαν να χρησιμοποιούν «διπλή γλώσσα». Αλλα λένε επίσημα και δημόσια, και άλλα εννοούν: Με λίγα λόγια, «είμαστε εθνικοσοσιαλιστές, δεν αλλάξαμε, ούτε θα αλλάξουμε ποτέ· απλά, για λόγους εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, δεν θα λέμε «είμαστε εθνικοσοσιαλιστές»· θα λέμε «είμαστε εθνικιστές»». Αυτό το κρυφτούλι και αυτήν την μεταμφίεση και αυτή τη διπλή γλώσσα, τα ομολογούν εδώ ακριβώς:
Ας θυμηθούμε τι έλεγαν και 33 χρόνια πίσω, το 1981, τότε που δεν είχαν κανένα λόγο να κρυφτούν:
«[…] παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος εθνικοσοσιαλισμός. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός [Σ.Σ.: όπου «κοινωνικός εθνικισμός» = «Nationalsozialismus«] δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες. Απλά, θεωρούμε περισσότερο πολιτικά δόκιμο το να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς, γιατί είναι γεγονός ότι ο όρος «εθνικοσοσιαλισμός» προκαλεί παρανοήσεις μετά από έναν ωκεανό προπαγάνδας εξήντα ολόκληρων ετών».
Πηγή: Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006, «Εθνικιστές ή ναζιστές;;; Αρνούμεθα το ιστορικό ψεύδος των «καλών» συμμάχων και των «κακών» φασιστών» [1].
Για πρώτη φορά η λύση σε ένα μεγάλο γρίφο, πολύ προσεκτικά καλυμμένο:
Σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το 1936 και μετά, πάρα πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους των οποίων το επώνυμο είναι ίδιο με το επώνυμο κάποιου στελέχους της ναζιστικής συμμορίας. Από την 4η Αυγούστου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη Χούντα, την ακροδεξιά τρομοκρατία της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχει σε κάθε περίοδο ανωμαλίας, κι από ένας συγγενής σύγχρονου χρυσαβγίτη.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα, έτσι, σαν προσφορά για όποιον ιστοριοδίφη θελήσει να το ψάξει περισσότερο:
# Την ιστορία του Νίκου Γόδα, του ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε με την φανέλα με τον έφηβο το 1948, λογικά την γνωρίζετε. Ποια ήταν τα ονόματα των δύο ψευδομαρτύρων, με τις καταθέσεις των οποίων καταδικάστηκε;;;
Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης.
# Πως λεγόταν ένας βασικός βασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας, κοντόχοντρος, φαλακρός, με μούσι και με πολλές τρίχες στο στήθος, στα χέρια του οποίου μαρτυρούσαν οι Ελληνες πατριώτες αντιστασιακοί;;;
Σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαήλ Βασιλείου με τίτλο “Αποστολή στο Μπίμπλις, Το οδοιπορικό της τελευταίας αποστολής Ελλήνων αντιστασιακών από την Ελλάδα στη χιτλερική Γερμανία”, το όνομά του (επώνυμο) ήταν … Παναγιώταρος.
# Ο πατέρας του Επιτήδειου ήταν φυσικά στα Τάγματα Ασφαλείας της Εύβοιας, όπως κατά πάσα πιθανότητα και ένας θείος του: …
# «Ο Ηλίας Παππάς, πραξικοπηματίας της 21ης Απριλίου 1967 και μέλος της χουντικής “Επαναστατικής Επιτροπής”, καταχρηστικά αναφέρεται ως “στρατηγός” από τη ναζιστική συμμορία -η αλήθεια είναι ότι είχε αποταχθεί ατιμωτικά όταν ήταν συνταγματάρχης, λόγω συμμετοχής στο “πραξικόπημα της πιτζάμας” το 1975 …
# Για τον πατέρα της Ζαρούλια, για τους μπαρμπάδες του Μιχαλολιάκου, όπως και για τις περιπτώσεις των συγγενών του Μπαρμπαρούση και του Αλεξόπουλου (“Ποιο είναι το χειρότερο είδος ταγματασφαλήτη;;;”), έχουμε γράψει σχετικά, εδώ στην “Από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στο Σήμερα, Connecting the dots.
# Ομως, ομολογουμένως, υπάρχει ένα μεγάλο, ένα τεράστιο κενό …
Από τον τον πρόλογο του βιβλίου:
«Η δίκη της Χρυσής Αυγής επίκειται. Η ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας προσπαθεί να υποδυθεί την ‘πολιτικά διωκόμενη’ και μιλάει για ‘σκευωρία’ και ‘φρονηματική δίωξη’. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να συγκεντρώσει σε μία έκδοση κάποια από τα στοιχεία που έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας και που αποδεικνύουν ακράδαντα τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης. Χρησιμοποιήσαμε για τον λόγο αυτό κείμενα που σε μεγάλο βαθμό υπαρχουν στον ιστότοπο της Πρωτοβουλίας των δικηγόρων για την ‘Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος’ (www.jailgoldendawn.com), η διακήρυξη της οποίας ανοίγει αυτό το βιβλίο».
Είναι όμιλος η ΧΑ, μεγάλη μπίζνα, αν τα βάλεις όλα κάτω. Δύο εφημερίδες, τρία περιοδικά, δύο καταστήματα με βιτρίνα και 70 χωρίς βιτρίνα, ον-λάιν κατάστημα που πουλάει σε τρελές τιμές ό,τι χαζομαρίτσα μπορείς να φανταστείς, κι από κει και πέρα άλλες συμφωνίες που ακούστηκαν, π.χ. για το στήσιμο του δουλεμπορικού συνδικάτου στη Ζώνη το 2013 και πόσα ακόμη που αγνοούμε, ο Φίρερ έχει βρει την κότα με τα χρυσά αβγά. Και αρχηγός ναζιστικού κόμματος που θέλει να φτιάξει Ράιχ, και χωρίς να υποχρεώνεται να δουλεύει αλλά να έχει να κάνει με εξαψήφια ποσά.
(Συν δύο πλήρεις επιβεβαιώσεις του XYZ Contagion):
Αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο, εδώ και 35-40 χρόνια, και ταυτόχρονα ένα θέμα ταμπού εντός της ναζιστικής οργάνωσης: Κανείς δεν το συζητάει ποτέ, κανείς δεν το αναφέρει, με σποραδικές μόνο εξαιρέσεις, όταν λ.χ. αποχωρήσαντες και απογοητευμένοι χρυσαβγίτες αφήνουν από καμιά υπόνοια, μετά την έξοδό τους απ’ τη ναζιστική γκρούπα:
– Ποιο είναι το επάγγελμα του Αρχηγού και Φίρερ της Χρυσής Αβγής;;; Εχει κολλήσει ποτέ του ένσημα;;;
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Νίκο Χασαπόπουλο, δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο Μιχαλολιάκος έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Σπούδαζε μαθηματικός εκεί γύρω στην αρχή της Μεταπολίτευσης, αλλά κανένας δεν ξέρει αν πήρε ποτέ πτυχίο και αν ποτέ εξάσκησε το επάγγελμα. Από το πρώτο “πόθεν έσχες” που υποχρεώθηκε να καταθέσει στη Βουλή για τα εισοδήματα του 2012, προκύπτει ότι το ζεύγος Μιχαλολιάκου-Ζαρούλια είναι κάτοχοι μιας διόλου ευκαταφρόνητης περιουσίας, και αυτό το συγκεκριμένο είναι κάτι που τονίζουν όλοι οι απογοητευμένοι πρώην χρυσαβγίτες:
– Οτι ο αρχηγός τους περνάει ζωή χαρισάμενη με όλες τις ανέσεις, χωρίς να έχει ασκήσει ποτέ κανένα επάγγελμα, την ίδια στιγμή που οι φτωχοί νεοναζί της ΧΑ ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν συνδρομές και να αγοράζουν τις πανάκριβες στολές παραλλαγής και τα αξεσουάρ με τα διάσημα της συμμορίας που διαθέτει αποκλειστικά η “Φάλαγγα” του Παναγιώταρου, εισαγόμενα και “Made in Pakistan”, ασφαλώς.
Πολλά πρώην στελέχη, που είχαν εκπαραθυρωθεί και εκδιωχτεί έπειτα από μιχαλολιάκειες μεθοδεύσεις, δεν διστάζουν να ισχυριστούν ότι η ΧΑ, είτε σαν οργάνωση, είτε σαν περιοδικό, είτε σαν εφημερίδα, είτε σαν κόμμα, αποτελεί ΙΧ ιδιωτικής χρήσεως επιχείρηση προσπορισμού ατομικού εισοδήματος για τον Φίρερ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι τις τωρινές βουλευτικές αποζημιώσεις και κρατικές ενισχύσεις, και πως το ΑΦΜ 040002097 που χρησιμοποιούσε το κόμμα ήταν το προσωπικό ΑΦΜ του ίδιου του Μιχαλολιάκου, τουλάχιστον μέχρι την είσοδο της οργάνωσης στη Βουλή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κόμμα του Μιχαλολιάκου δεν υπήρξε ποτέ κάποιο όργανο αρμόδιο για τα οικονομικά της οργάνωσης.
«Οι Εβραίοι, ως ένα είδος επιδημίας, είναι επικίνδυνοι διά την υγείαν μας. Αι αρχαί οφείλουν να απομακρύνουν τους εμπόρους από το νοσοκομείο Χιρς και να τους υποχρεώσουν να πλύνουν τους εαυτούς τους και τα σπίτια τους, και να σταματήσουν τα παζάρια τους».
«Επιτέλους!!! Είδατε τη Θεσσαλονίκη σήμερα;;; Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λαμπερά αστέρια που τα φορούσαν οι βρωμοεβραίοι»
Σε άλλο σημείο, αγγίζει επίπεδα παραληρηματικών ασυναρτησιών […]
Εδώ, θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε, με τη βοήθεια αποσπασμάτων από δημοσιεύματα εκείνων των ημερών, τη βοήθεια που έδωσε η στάση του τύπου στο ναζιστικό μηχανισμό παραπλάνησης, γκετοποίησης και τελικά εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, όπως και τη συμβολή των αρθρογράφων στη διαμόρφωση κλίματος όπου η εκδίωξη των Εβραίων δεν θα αποτελούσε ηθικά επιλήψιμο γεγονός.
Ηδη, την ίδια ημέρα των φρικτών γεγονότων, Σάββατο 11 Ιουλίου 1942, έγραφε η εφημερίδα Απογευματινή:
«Από σήμερον οι Εβραίοι θ’ απασχολούνται εις έργα παραγωγικά».
Και εξηγούσε:
«Η Θεσσαλονίκη επανηγύρισε σήμερον. Χάρις εις την ωραίαν έμπνευσιν των Αρχών Κατοχής, χιλιάδες Ισραηλιτών που ησχολούντο με παρασιτικά επαγγέλματα, θα εργασθούν τώρα. Θα γίνουν παραγωγικοί.
Χιλιάδες λαού πάσης ηλικίας και τάξεως συγκεντρώθησαν διά να απολαύσουν το θέαμα της περισυλλογής εξ χιλιάδων περίπου ανθρώπων της μαύρης αγοράς, οι οποίοι θα τοποθετηθούν όπως τους αρμόζει, όπου θα είναι ακίνδυνοι διά τον τόπον και ωφέλιμοι κατά το δυνατόν […]
Οι καλούμενοι έφθαναν περίλυποι και περίτρομοι. Δεν ήξευραν … τι τους περιμένει. Ή μάλλον δεν ήξευραν πως θα τους χρησιμοποιήσουν αι αρχαί. Το φτιάρι, τον κασμά, την χειράμαξα, δεν τα εγνώρισεν η φυλή αυτή. Ετρεμαν τα χέρια των με την ιδέαν μόνον πως μπορεί να περιορισθούν σε τέτοιες δουλειές […]
Ο ελληνικός πληθυσμός με μεγάλην ευχαρίστησιν και ανακούφισιν, είδε να λαμβάνεται το ευεργετικόν αυτό μέτρον της χρησιμοποιήσεως, δηλαδή, των παρασιτικών εις έργα κοινής ωφελείας»
Την επομένη, ο Μιχάλης Παπαστρατηγάκης στην εφημερίδα Νέα Ευρώπη, 12 Ιουλίου 1943, στην πρώτη σελίδα, γεμάτη από φωτογραφίες και γελοιογραφίες αλλά και αχόρταγη χαιρεκακία, κακεντρέχεια, μίσος αλλά και αγαλλίαση:
«Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο».
και:
«[…] ενώ τα πρόσωπα των Εβραίων αντανακλώσιν την απόγνωσιν και την αγωνίαν, οι μη Εβραίοι θεαταί, συγκεντρωμένοι στους γειτονικούς δρόμους, έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας και δεν επιθυμούσαν παρά ένα πράγμα: να παραταθούν όσο γίνεται περισσότερο οι σκηνές που παρακολουθούσαν».
Στην ίδια εφημερίδα, ο Νίκος Καμμ. (Καμμώνας, από παλιά “καλή” οικογένεια της πόλης, και ιδρυτικό μέλος του παραρτήματος Θεσσαλονίκης των “Φίλων του Αδόλφου Χίτλερ”):
«Οι Εβραίοι πάντοτε απέβλεψαν με καταχθόνια πονηρία και δολιότητα φιδίσια […] να στερεώσουν την δική τους οικονομικήν και φυλετικήν επικράτησιν επάνω στο πτώμα του Μακεδονικού Ελληνισμού».
[…]
Για τον Φίρερ, δεν αρχίζει σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες το αλφάβητο με το γράμμα ‘Α’. Στις προηγούμενες εκλογές, υπήρχαν αμφιβολίες για το γεγονός πως στο υπόλοιπο Αττικής, ο Μιχαλολιάκος διέγραψε όλους τους υποψήφιους που το επώνυμό τους άρχιζε με γράμμα πριν το “Κ”, ώστε να είναι πρώτος στη λίστα ο Κασιδιάρης.
Στις τωρινές εκλογές, το φαινόμενο αυτό, που πλέον αποκλείεται να θεωρηθεί σύμπτωση, το συναντάμε σε πολλούς νομούς. Ενδεικτικά:
– Στις Σέρρες, το αλφάβητο αρχίζει από ‘Μ’ […]
Ο Μιχαλολιάκος φρόντισε να εξαφανίσει σχεδόν το σύνολο των στελεχών του που έχουν ή είχαν δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη. Σφαγιάστηκαν όλοι οι “πιστοί στρατιώτες” της οργάνωσης και όσοι “έδωσαν το αίμα τους” ή και την ελευθερία τους ακόμα γι’ αυτήν, ενώ επιφυλάχθηκε προνομιακή μεταχείριση σε όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη και τους βουλευτές. Λογικόν, αφού οι τελευταίοι δεν είναι αναλώσιμοι, σε αντίθεση με τα μέλη των ταγμάτων εφόδου που είναι εκεί μόνο για τις βρωμοδουλειές. Σε κανέναν δεν έδωσε την ευκαιρία να είναι υποψήφιος, μήπως και πετύχει κάποια ευνοϊκότερη τύχη στη δίκη που θ’ ακολουθήσει. Κανένας από τα 5μελή συμβούλια των υποδειγματικών τοπικών οργανώσεων-Ταγμάτων Εφόδου της ευρύτερης περιοχής Πειραιά, Νίκαιας, Περάματος.
– Οι θέσεις καλύφθηκαν κατά κύριο λόγο από υποψήφιους των περασμένων εκλογών. Η μοναδική μεταγραφή ήταν αυτή του “δημοσιογράφου” και εκδότη της χρυσαβγίτικης εφημερίδας “Ακρόπολη”, με τις πολλές φήμες να τον ακολουθούν, του κ. Αρη Σπίνου, και μετά απ’ αυτόν η … μητέρα του Κασιδιάρη σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας
– Εμφανή, επίσης, ήταν τα μαγειρέματα και η ακροβατική ισορροπία, ώστε να μπορέσει να συμπληρώσει τον απαραίτητο αριθμό υποψηφίων με όσο το δυνατόν περίσσότερους απόφοιτους Λυκείου, μιας που έμαθε καλά το μάθημά του, όταν στις περασμένες εκλογές, η συντριπτική πλειοψηφία των τυχερών εκλεχθέντων ήταν απολύτως ανίκανοι να συντάξουν μια απλή πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, και ειδικά μέσα στη Βουλή.
Ασφαλώς, πρόκειται για άλλη μια σύμπτωση, όπως συμπτώσεις είναι και το γαμμάδιον ή ο ναζιστικός χαιρετισμός ή η 21η Δεκεμβρίου σαν ημέρα μύησης και ορκωμοσίας ή το σύνθημα “Ζήτω η νίκη” και “Ζήτω ο θάνατος”, ή η κονκάρδα στο πέτο, πανομοιότυπη μ’ εκείνη του NSDAP με τη μόνη διαφορά πως αντί για σβάστικα υπάρχει εκεί η «εξελιγμένη σβάστικα», ο μαίανδρος, ή η παραφιλολογία πως και ο Χίτλερ πριν να κατακτήσει την εξουσία φυλακίστηκε κι έγραψε το “Mein Kampf”, όπως ο Ελλην Φίρερ γράφει το δικό του μανιφέστο με τον Παππά στον ρόλο του γραμματέα-Ρούντολφ Ες κ.ο.κ.
Πολύ πιθανό. Εδώ, όμως. έχουμε κάτι καινούργιο.
Η Χρυσή Αυγή, το “νόμιμο πολιτικό κόμμα” των “Ελλήνων εθνικιστών”, ως γνωστόν, δεν έχει καμία σχέση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό και με το χιτλερικό NSDAP. Απλά, έχει μελετήσει κάθε του βήμα και έχει αντιγράψει κάθε του λεπτομέρεια, ακόμη και στα δευτερεύοντα και στα «σημειολογικά». Είναι σύμπτωση λ.χ. ότι ο χιτλερικός ύμνος του Γ’ Ράιχ που ακούγεται σε αυτό εδώ το βίντεο είναι ο χρυσαβγίτικος ύμνος “Ορθό το Λάβαρο”.
Δείτε το βίντεο:
Πώς οπλίζουμε τους νέους απέναντι στο ρατσιστικό και νεοναζιστικό φαινόμενο;;;
Απάντηση στο σημαντικό αυτό ερώτημα έρχεται να δώσει ένα μικρό βιβλιαράκι που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Friedrich – Ebert Stiftung. Το κείμενο, που φέρει τον τίτλο «Ας μιλήσουμε καθαρά για την Ακροδεξιά», υπογράφει ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Κωστής Παπαϊωάννου και περιλαμβάνει κόμικς των Σπύρου Δερβενιώτη, Τάσου Μαραγκού, Αλέξιας Οθωναίου, Θανάση Πέτρου.
Εκτός από τους δυο νεκρούς, η δράση του Τσιαπούρη άφησε στην περιοχή και 17 τραυματίες.
Την παρουσία του Τσιαπούρη με το «μακρύκαννο» όπλο του στην ταράτσα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης το μοιραίο βράδυ επιβεβαίωσε κατά τη δίκη του Πολυτεχνείου ο χωροφύλακας Ρηγάκης, ο οποίος δεν γνώριζε «αν είναι της Ασφάλειας ή αν ήταν απλώς πολίτης υγιών φρονημάτων που ήλθε να μας βοηθήσει». Πάντως τον ξαναείδε στο υπουργείο άλλες δύο φορές …
Μια μάλλον σπάνια -και σίγουρα αναπάντεχη- φωτογραφία από το μεσημέρι της πρώτης μέρας της κατάληψης του Πολυτεχνείου, άρεσε πολύ στους διαδικτυακούς μας φίλους στα κοινωνικά δίκτυα (ίσως γιατί οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη από ελπίδα κι αισιοδοξία -ή ίσως γιατί ακόμα, «επανάσταση που δεν θα μπορώ να χορεύω, δεν θέλω να είμαι μέρος της», όπως είχε πει εκείνη η μεγάλη φυσιογνωμία), κι έτσι σκεφτήκαμε, θα ήταν καλή ιδέα να την ανεβάσουμε στο μπλογκ, ώστε να μείνει -ελπίζουμε- στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του ίντερνετ:
Προαύλιο Πολυτεχνείου, μεσημέρι πρώτης μέρας της κατάληψης, Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 1973. Φοιτητές χορεύουν και τραγουδάνε και χτυπάνε παλαμάκια.
[…]
Δεύτερος χρόνος “Εφημερίδα των Συντακτών” – Ολα τα κείμενα της ομάδας του “Ιού” και των φορέων του, Αντα Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά και Τάσου Κωστόπουλου
Στις 5 Νοεμβρίου 2014, η “Εφημερίδα των Συντακτών” έκλεισε τον δεύτερο επιτυχημένο χρόνο της. Πριν έναν χρόνο ακριβώς, είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με όλα τα τα κείμενά της ομάδας του “Ιού” και των φορέων της, είτε σαν ομάδα, είτε ατομικά:
# Ενας χρόνος “Εφημερίδα των Συντακτών” – Ολα τα κείμενα της ομάδας του “Ιού” και των φορέων του, Αντα Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά και Τάσου Κωστόπουλου
http://xyzcontagion.wordpress.com/2013/11/08/enas-xronos-ef-syn-ola-ios-foreis/
Τώρα, στη δεύτερη επέτειο, είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένα και συγκεντρωτικά, την δουλειά του “Ιού”, και αυτήν τη δεύτερη χρονιά στην “Εφημερίδα των Συντακτών”!!!
[…]
Πιάνουμε το νήμα από το σημείο εκείνο, και παρουσιάζουμε όλα τα άρθρα μεταξύ 5ης Νοεμβρίου 2013 και 5ης Νοεμβρίου 2014.
[…]
Να σημειώσουμε τέλος, ότι από τώρα και στο εξής, όλα τα κείμενα του “Ιού” στο σάιτ της εφημερίδας θα βρίσκονται κάτω από αυτό εδώ το λινκ.
http://www.efsyn.gr/themata/o-ios
Ακολουθεί ο …
… Ιός στην ΕφΣυν – 2013-2014
2013-11-05-ΕΦΗΜ-ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ – Εφημερίδα των Συντακτών – Ενας χρόνος
2013-11-08-ΕΦΗΜ-ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ – Αντα Ψαρρά – Κυρίες και κύριοι, καληνύχτα σας Το κλείσιμο της ΕΡΤ γυρίζει τη δημόσια ενημέρωση στην εποχή της ΥΕΝΕΔ κι αφήνει χώρο στους καναλάρχες για κέρδη και προπαγάνδα
[…]
Διαβάστε, Κατεβάστε, Διαδώστε, Κάντε Share, Τυπώστε, Μοιράστε, Κάντε download, όλα ελεύθερα. Το βιβλίο/E-book του XYZ Contagion. «Στη μνήμη του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν».
Η έκδοση αυτή δεν είναι ένα απλό pdf, σαν να λέμε φωτοτυπία μιας σελίδας με το κείμενο και με τις εικόνες. Είναι e-book, που η διαφορά του από το απλό pdf είναι ότι το e-book είναι διαδραστικό, είναι ‘live’ διαδικτυακά, συνομιλεί με το υπόλοιπο διαδίκτυο και εκμεταλλεύεται πλήρως τις δυνατότητες του, ενώ είναι αναγνώσιμο από κάθε είδους pdf και e-book reader.
Ετσι, με την τεχνολογία του e-book, επωφελούμαστε στους εξής τομείς:
– όλα τα λινκ είναι ενεργά λινκ που σε μεταφέρουν στην αντίστοιχα ιστοσελίδα στο διαδίκτυο κι έτσι, μ’ ένα κλικ, ο αναγνώστης μεταφέρεται αυτόματα στην αντίστοιχη ιστοσελίδα για την παραπομπή
– το ίδιο και οι εικόνες· είναι ενεργά λινκ που μεταφέρουν τον αναγνώστη στο αντίστοιχο αρχείο εικόνας, στο ιστολόγιό μας, ώστε να την δει σε πλήρη ανάλυση, καθώς ορισμένες εικόνες όπως λ.χ. τα αποσπάσματα από εφημερίδες είναι πολύ μικρές για να είναι ευανάγνωστες στο περιορισμένο Α4 ή Β5 σχήμα ενός αρχείου e-book ή pdf
– το ίδιο συμβαίνει και με τα βίντεο, ένα κλικ και παίζουν, ήχος και εικόνα
– ίσως το πιο όμορφο κομμάτι αυτού του συγκεκριμένου e-book είναι η λειτουργία ενεργών (τύπου λινκ) παραπομπών, κι έτσι όλες οι παραπομπές, αυτά τα [1], [2], [3] κ.ο.κ. δεν αποτελούν πλέον απλές ενδείξεις που οδηγούν τον αναγνώστη λ.χ. 10 σελίδες μετά, στο τέλος του κεφαλαίου, για να διαβάσει το κείμενο της υποσημείωσης (και μετά να πρέπει να ψάχνει το σημείο από όπου ξεκίνησε μέσα στο κύριο σώμα του κειμένου), αλλά με ένα απλό κλικ, ο αναγνώστης μεταφέρεται αυτόματα στο τέλος κάθε κεφαλαίου, εκεί που βρίσκονται παραπομπές και υποσημειώσεις, για να διαβάσει το κείμενό τους, κι έπειτα, μ΄ένα δεύτερο επίσης απλό κλικ, μπορεί να μεταφερθεί ξανά εκεί που συνάντησε τα σημεία των παραπομπών [1], [2], [3] κ.ο.κ.
Πριν από τον Κασιδιάρη, τις δάδες στις κιτς τελετές-φιέστες στις Θερμοπύλες με τις περικεφαλαίες, την “κρυπτεία” και τις «εξελιγμένες σβάστικες» (μαίανδρους), τις άναβε ο ναζί στρατάρχης Λιστ της Βέρμαχτ, στην κατεχόμενη Ελλάδα του 1941
Σήμερα, το ιστολόγιό μας θα σας δείξει καραγκιοζιλίκια. Θα σας δείξουμε εικόνες, πριν από 73 χρόνια, ντάλα καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, όταν χιτλερόψυχοι ναζήδες με περίεργα αστεία κοστούμια και στολές, σε παράταξη, και κάτω από «εξελιγμένες σβάστικες» (μαιάνδρους), δίπλα σε βωμούς που καίγανε, με κάτι δάδες και κάτι άλλες φωτιές και στεφάνια, επιδίδονταν σε γελοίες θεατρικές παραστάσεις, υπό το βλέμμα των επικεφαλής αρχιναζήδων τους, που στο τέλος, μάλιστα, έδιναν και συγχαρητήρια στους υπασπιστές τους και λοιπούς κασιδιαρέους για την «άψογη διοργάνωση» των κιτς τελετών-φιεστών τους. Αστεία πράγματα, αδηλαδή, και ασόβαρα, μόνο γέλωταν προκαλούν.
Πρώτα, θα δούμε ένα Σώμα αλπινιστών της Βέρμαχτ, που εκείνο τον καιρό υπηρετούσε στην κατεχόμενη Ελλάδα. Εφτιαξαν μόνοι τους τις στολές, όπως διαβάζουμε, ντύθηκαν οι μισοί αρχαίοι Ελληνες και οι άλλοι μισοί αρχαίοι Πέρσες και αρχαίοι Αφρικανοί ζουλού (!!!), και κάτω από τους «εξελιγμένους μαιάνδρους» (σβάστικες) εξορμούσαν οι μεν στους δε, δήθεν ότι αναπαριστούσαν την αρχαία μάχη των Θερμοπυλών.
[…]
Ωχ, συγγνώμη, μπερδέψαμε τις φωτογραφίες. Οι δύο τελευταίες δεν προέρχονται από τη σειρά των κατοχικών φωτογραφιών που ανακαλύψαμε, μετά από 73 χρόνια. Είναι πρόσφατες, από τα τελευταία χρόνια. Οταν η ναζιστική χιτλερόψυχη οργάνωση κάνει τις δικές της αναπαραστάσεις και τα δικά της καραγκιοζιλίκια στο μνημείο των Θερμοπυλών. Συγγνώμη, δεν είναι δύσκολο να μπερδευτεί κανείς. Πιστεύουμε, έχουν δει οι αναγνώστες αυτές τις κιτς τελετές-φιέστες της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες με τις περικεφαλαίες, τις δάδες, τις «εξελιγμένες σβάστικες» (μαίανδρους) και την “κρυπτεία” του Κασιδιάρη.
[…]
Ηξεραν οι χιτλερόψυχοι ναζήδες του σήμερα, οι κασιδιαρέοι και λοιποί υπασπιστές του Φίρερ για αυτό το προηγούμενο του 1941;;;
Το συζητήσαμε αρκετά, και καταλήξαμε πως όχι. Ηταν ανεξάρτητα μεταξύ τους γεγονότα -αλλά όχι σύμπτωση.
[…]
Πως θα μπορούσαν, λοιπόν, να μην μισούν την μόρφωση;;;
Διότι, όπως είπε και ένας φιλόσοφος -με άλλη αφορμή και σε άλλο πλαίσιο, ίσως- «Η ημιμάθεια (και η ημιμόρφωση) δεν είναι μισή μόρφωση ή απουσία μόρφωσης· είναι η έχθρα απέναντι στη μόρφωση».
Και με την περίπτωση της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, η ρήση επιβεβαιώνεται απόλυτα.
[…]
ΥΓ: Στο σημείο αυτό, θ’ αρπάξουμε την ευκαιρία αυτή, για ένα μικρό -αλλά πρακτικότατο- υστερόγραφο:
Κακά τα ψέματα, τα όπλα μας ενάντια στον ναζισμό δεν είναι και τόσα πολλά, ούτε τα έχουμε σε μεγάλη ποικιλία.
Ενα πολύ βασικό όπλο, όμως, είναι το εξής και το λέμε από την εμπειρία μας:
Οποιος φροντίζει να γελοιοποιεί την αμορφωσιά και τα καμώματα των ηλίθιων εθνικιστών και να διακωμωδεί και να δείχνει τη γελοιότητά τους (και των εθνικιστικών “ιδεών” τους), έχει στα χέρια του ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο.
Διότι κανείς δεν θέλει να ταυτίζεται άλφα, με τα πιο καθυστερημενα ζωντόβολα, λούμπεν βόιδΑ και ηλίθια χαϊβάνια της κοινωνίας και με τους αμόρφωτους στούρνους της χαμηλοτέρας υποστάθμης, -και πραγματικά, αυτό μπορεί να κόψει επιρροή και ψήφους,
(και βήτα -θε προσθέταμε- κανείς δεν θέλει να ταυτίζεται με επαγγελματίες μαχαιροβγάλτες και κακοποιούς, ειδικά δολοφόνους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
«Νέον πλήγμα υπέστην ο εσωτερικός κομμουνισμός με την εξάρθρωσιν και σύλληψιν βασικών στελεχών κλιμακίου εσωτερικού της παρανόμου κομμουνιστικής τροτσκιστικής οργανώσεως ‘Εργατική Διεθνιστική Ενωσις’ (ΕΔΕ)»
Οπως ετόνισεν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Δημήτριος Καρακώστας, μαζί με άλλας δύο κομμουνιστικάς μετωπικάς οργανώσεις, «τα σημαντικά πλήγματα κατά των ανατρεπτικών οργανώσεων κατηνέχθησαν υπό της Υποδιευθύνσεως Ασφαλείας Πειραιώς εις περιοχάς Αιγάλεω και Χαϊδαρίου, όπου ανεκαλύφθησαν ομού μετά του αρχείου της οργανώσεως, και μέσα εκτυπώσεως παρανόμων εντύπων».
Αυτή τη διαδρομή των 35 περίπου ετών, πάντα πιστοί και αμετανόητοι ναζιστές, θα ιχνογραφήσουμε στο παρόν σημείωμα αυτό: Θα ασχοληθούμε από πολλούς δρόμους με τις κρυφές πτυχές της ιστορίας της ναζιστικής συμμορίας: Θα εστιάσουμε πρώτον, στη δράση του φασιστικού κρατικοπαρακράτους, δίπλα και μέσα στην οργάνωση, και ταυτόχρονα, στις πιθανές πηγές χρηματοδότησης. Και θα δούμε πως αυτοί οι δύο δρόμοι τέμνονται σε πολλά σημεία, μέχρι τον τελικό σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την κατάργηση του πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση ενός σκληρού ολοκληρωτικού μονοκομματικού ναζιστικού τύπου κράτος, όπως έχουμε δείξει παλαιότερα (‘Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)»’, 07/01/2014)
Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι: Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή: Νέα στοιχεία: Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις
Από το Μανιαδάκη στον Πλεύρη, στους ΕΚΟΦίτες, στον Τάκη Μιχαλόλια, στον Αλφαντάκη, στον Επαμεινώνδα Στάθη και στον Παξινόπουλο, από τους γερμανοτσολιάδες και τα Τάγματα Ασφαλείας και την ΕΣΠΟ και τον Φον Γιοσμά στους ‘Ελπιδοφόρους’ και στην ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία’, από το Κ4Α και τον ΕΣΕΣΙ στη χούντα και στον Ηλία Παππά, απ’ τους δωσίλογους και τους μαυραγορίτες κολλαμπορατόρους [Σ.Σ.: λέξη με ΤΜ] των Γερμανών που πλούτισαν στην Κατοχή και τους εφοπλιστές επί κατοχής στους βασιλικούς και στους ακροδεξιούς ιεράρχες, κι από όλους αυτούς στον Μιχαλολιάκο, στον Γιαννόπουλο, στον Περδικάρη, στον Χρήστο Παππά και ξανά στον Παξινόπουλο και την αδελφή του, κι απ’ αυτούς στον Παναγιώταρο και στον Κασιδιάρη, σήμερα, αυτό είναι το κρατικοπαρακράτος κι αυτή είναι η ακροδεξιά, εν σάρκα μία.
«Εφοπλιστές και εκατομμυριούχοι και νονοί της νύχτας και μεγαλόσχημοι ρασοφόροι που διάκεινται φιλικά προς στην ακροδεξιά φροντίζουν να ενισχύουν με διάφορους τρόπους τη ΧΑ, ενώ την ίδια στιγμή χρυσαβγίτες κερδίζουν … λαχεία και τυχερά παίγνια».
Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα από όσα στοιχεία έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής για τις κρυφές χρηματοδοτήσεις της συμμορίας και τις σχέσεις της με το φασιστικό κρατικοπαρακράτος
Εχει κανείς τώρα αμφιβολία ότι είναι αμετανόητοι ναζιστές, που έχουν μεταμφιεστεί προσωρινά για να ξεγελάσουν τον κόσμο;;;
Ηλθαν, και η ατζέντα τους είναι πολύ συγκεκριμένη: Η εξόντωση οποιουδήποτε δεν είναι σαν κι αυτούς. Η ναζιστική συμμορία μισεί τον ‘άλλο’, όχι για πράξεις, όχι για κάτι που έκανε και δεν της αρέσει, αλλά γι’ αυτό που είναι, γι’ αυτό που έτυχε να γεννηθεί. Και δεν τίθεται καν θέμα, αν ο ‘άλλος’ είναι διαφορετικός. Σημασία έχει ότι και μόνο που υπάρχει ο ‘υπάνθρωπος’, «μολύνει τη φυλή». Και γι’ αυτό πρέπει να εξοντωθεί.
Ομως, οι επιθέσεις και η βία δεν είναι ο τελικός σκοπός των ναζιστών. Ολοι καταλαβαίνουν, πλέον, ότι, ούτε για ‘Ελληνες εθνικιστές’ πρόκειται, ούτε για (απλούς) οπαδούς του εθνικοσοσιαλισμού ή για θεωρητικούς θιασώτες των ναζιστικών θεωριών περί ‘ανώτερης ράτσας’ [Σ.Σ.: Δεν χρησιμοποιούμε τις λέξεις ‘ιδεολογία’ και ‘ιδέες’ διότι δεν έχουν καμία σχέση με ιδέες -πρόκειται, απλά για τις πρακτικές του μίσους και του θανάτου]. Πρόκειται για ναζί εν ενεργεία, για ναζί στην πράξη, που υλοποιούν την δική τους εκδοχή του ‘Aufartung’.
Ανακεφαλαιώνουμε, μιας που οι διαδρομές και οι σχέσεις στα οικονομικά του φασιστικού κρατικοπρακράτους αποδείχτηκαν αρκετά πολύπλοκες, καθώς προσπαθήσαμε να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά.
# Οι εταιρείες που προαναφέραμε, λειτουργούν τουλάχιστον από το 1972 ως τις μέρες μας, διαφημίζονται στο επίσημο περιοδικό της Αστυνομίας και, λογικά, έχουν δοσοληψίες είτε με μεμονωμένους αστυνομικούς, είτε με το Σώμα, είτε και με τα δυο.
# Στην ίδια διεύθυνση, Δημητσάνας 16, το 1963 είχε ανακαλυφτεί ένα οπλοστάσιο για το οποίο είχε φυλακιστεί ένας γνωστός ακροδεξιός ‘ακτιβιστής’ της εποχής, ο Παξινόπουλος, ο οποίος, μάλιστα, είχε καταδικαστεί τουλάχιστον άλλη μια φορά, στις αρχές του 1965.
# Ο ίδιος ακροδεξιός, που είχε ξεκινήσει την παρακρατική του καριέρα υπό το βλέμμα του Μανιαδάκη, στους κύκλους των χιτλερικών τρομοκρατών, του Πλεύρη και του Τάκη Μιχαλόλια, είχε συλληφθεί άλλες 3 φορές στην περίοδο 1977-1979 και ήταν συγκατηγορούμενος, άρα και ‘συναγωνιστής’ των Μιχαλολιάκου και Καλέντζη, στις γνωστές υποθέσεις με τα όπλα και τα εκρηκτικά. Την τελευταία φορά, εκείνη του 1979, είχε καταδικαστεί και φυλακιστεί, όπως είχε συμβεί και την πρώτη του φορά, το 1963.
# Η αδελφή του, που κινούνταν στους ίδιους κύκλους, ποτέ δεν έπαψε να έχει σχέσεις με τους ‘συναγωνιστές’ της αυτούς.
# Σε ανύποπτο, επίσης, χρόνο, υπάρχουν μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες η αδελφή του, που νοικιάζει τις εγκαταστάσεις των εταιρειών όπλων (Δημητσάνας 16), στον Βαβύλη και στους συνεργάτες του, συνεχίζει να έχει οικονομικές δοσοληψίες με τη ΧΑ, ενισχύοντας την οικονομικά με αυτόν τον τρόπο, αλλά (σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτές) και με άλλους τρόπους.
«Οταν γινόταν έφοδος της αστυνομίας, τα στιλέτα, τα κλομπ και τα πτυσσόμενα μαχαίρια τα μάζευε ο Πατέλης [Σ.Σ.: ο πυρηνάρχης Νίκαιας], τα έβαζε σε μία σακούλα, τα έδινε στη μάνα του και εκείνη τα μετέφερε σπίτι της. Κάθε φορά που γινόταν έφοδος της αστυνομίας, η οργάνωση είχε έγκαιρη ειδοποίηση από αστυνομικό του Τμήματος Νικαίας, τον Γιοβανίδη» ισχυρίστηκε ένας μάρτυρας
«Εφοπλιστές και εκατομμυριούχοι και νονοί της νύχτας και μεγαλόσχημοι ρασοφόροι που διάκεινται φιλικά προς στην ακροδεξιά φροντίζουν να ενισχύουν με διάφορους τρόπους τη ΧΑ, ενώ την ίδια στιγμή χρυσαβγίτες κερδίζουν … λαχεία και τυχερά παίγνια».
Η ΧΑ ανδρώθηκε ακολουθώντας (ή συμμετέχοντας παρασιτικά) την ανάπτυξη φέουδων εντός του ελληνικού κράτους και των ελληνικών ελίτ, ας πούμε της “ελληνικής αστικής τάξης” στη βαλκανική εκδοχή της: Λίγο μαφία, λίγο καπιταλισμός, λίγο διασυνδέσεις με όσους έχουν κρατική εξουσία, και πάντα το χρήμα μαύρο και κάτω απ’ το τραπέζι. Οπως γράφτηκε κάπου, ατομικά συμφέροντα που κατά περίπτωση συμμαχούν ή αντιμάχονται άλλα ατομικά συμφέροντα, ποιος θα πρωτομπεί στην υπηρεσία κάποιων άλλων ατομικών συμφερόντων, για να τα βάλουν με κάποια άλλα ατομικά συμφέροντα.
# ΣΗΜΕΙΟ 3ο: Πάντως, στους σχεδιασμούς της ΧΑ υπάρχει από παλιά η πλήρης παράδοση του χώρου και των εργαζομένων στο εφοπλιστικό κεφάλαιο.
# ΣΗΜΕΙΟ 4ο: Ενας άλλος κλάδος επιχειρηματιών με ιδιαίτερες οικονομικές και άλλες σχέσεις με τη ναζιστική οργάνωση είναι ο ευγενής κλάδος των υπηρεσιών security, συνοδείας και προστασίας.
# ΣΗΜΕΙΟ 9ο: Η σχέση κυκλωμάτων της νύχτας με τη ναζιστική συμμορία και τους τοπάρχες της σε περιοχές όπως της Νίκαιας:
# Οσοι ασχολούνται με την υπόθεση της ΧΑ, σίγουρα θα θυμούνται τις αποκαλύψεις για τον καρατομημένο πρώην Διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Νίκαιας (της περιοχής του Λαγού) […]
# Διότι, όπως είπε εν ολίγοις και εκείνος ο Νικαιώτης χρυσαβγίτης στο διάλογο στο τηλέφωνο που καταγράφηκε από τις συνακροάσεις:
«[…] άμα δεν μιλάγανε με τον πούστη τον Γιοβανίδη και τους άλλους δεν θα έβγαινε ότι είμαστε μαζί με την αστυνομία, ούτε οι νυχτερινές, ούτε αυτή η εκπαίδευση, ούτε όλα αυτά που κάναμε, με τους ασύρματους, με τον Γιοβανίδη και με τους μπάτσους»
Βασιλικοί και εθνικοσοσιαλιστές συνυπήρξαν, όμως, και στο κτίριο της οδού Σολωμού 74. Οποιος περνούσε από εκεί, μέχρι σχετικά πρόσφατα, μάλιστα, έβλεπε τον μαίανδρο της ΧΑ στο ένα μπαλκόνι και την κορώνα της ΒΕΟ στο άλλο μπαλκόνι. Είναι χαρακτηριστικό, πως η εφημερίδα της ΧΑ, επί χρόνια, έβαζε τις ανακοινώσεις για τις εκδηλώσεις της ΒΕΟ στη δεύτερη σελίδα, ακριβώς δίπλα απ’ τις δικές της ανακοινώσεις.
Και πως πληρώνονταν τα νοίκια;;; Ο σκληρός υπαρχηγός, επικεφαλής των Ταγμάτων Εφόδου και ταμίας της συμμορίας, Χάρης Κουσουμβρής είχε μιλήσει σχετικά σε μια συνέντευξη, 27/03/2004, στον Στέλιο Βραδέλη, στον “Ταχυδρόμο”, και ήταν κάτι παραπάνω από σαφής:
«Ταχυδρόμος: Πως συντηρείται οικονομικά η οργάνωση;
Χάρης Κουσουμβρής: Ως ταμίας της “Χρυσής Αυγής”, είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ότι στο ταμείο δεν είχαμε ποτέ περισσότερα από 300-400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά δεν συντηρείται μια οργάνωση.
Τ: Τότε ποιος την ενίσχυε;
ΧΚ: Το ποιος δεν το ξέρω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος. Στη ΧΑ μας εκμεταλλεύτηκαν. Υπάρχουμε για να εξυπηρετούμε σκοπιμότητες»
# Τέλος, για να δούμε τα μεγέθη και τη τη μεγαλύτερη εικόνα, θα πρέπει να σημειώσουμε τα εξής: Το 2010 η ΧΑ είχε μόνο 4 τοπικές οργανώσεις με γραφεία (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα).
Τον Ιανουάριο του 2012, η ΧΑ είχε 12 γραφεία σε όλη την Ελλάδα (3 στο λεκανοπέδιο Αττικής και 9 στην επαρχία), τον Μάιο 2012 είχε 16 (αντίστοιχα, 4 και 12) και τον Ιανουάριο 2013 είχε φτάσει στα 52 (αντίστοιχα 12 στην Αττική και 40 στην περιφέρεια). Αυτήν την στιγμή που μιλάμε, 2014, η ΧΑ έχει γραφεία σε πάνω από 70 πόλεις και κωμοπόλεις.
Η δικαιολογία του “κερδισμένου λαχείου” ήταν η πιο συνηθισμένη, από την εποχή των ταγματασφαλητών δωσίλογων και των μαυραγοριτών της Κατοχής. Χιλιάδες φορές είχε ακουστεί αυτή η φράση τα χρόνια εκείνα, όταν ένα οικόπεδο ή ένα σπίτι ανταλλάσσονταν για λίγα τρόφιμα, και αυτήν την παράδοση των ιδεολογικών (αν όχι και φυσικών, όπως θα δούμε παρακάτω) του προγόνων δεν θα μπορούσε παρά να την τηρήσει πιστά κι ο φυσικός απόγονος Μιχαλολιάκος. Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που η εύνοια της τύχης λειτουργούσε σύμφωνα με το συμφέρον του τυχερού Μιχαλολιάκου, όπως θα δούμε και αλλού.
[…]
Παροιμιώδης η τύχη του Μιχαλολιάκου, όπως πάντα, άλλωστε. Λαχεία και “από μηχανής θεοί”. Φαίνεται πως είχε μονίμως την εύνοια της Θεάς Τύχης, όπως ακριβώς συνέβαινε και στη δεκαετία του 1970, με τις δικαστικές του περιπέτειες. Στην μία περίπτωση (επιθέσεις κατά δημοσιογράφων στην κηδεία Μάλλιου), ενώ θα παραπεμφθεί κανονικά, τελικά η δίκη του γι’ αυτόν θα χωριστεί όταν θα απουσιάσει από το δικαστήριο. Επειδή δεν είχε κλητευθεί νόμιμα και τελικά δεν θα εισαχθεί ποτέ για δίκη, χωρίς να απαλλαγεί με βούλευμα (!!!). Χώρια που χάθηκε στην πορεία και ο φάκελος της δικογραφίας. Στην άλλη περίπτωση (βόμβες Ιουλίου 1978) θα συλληφθεί με τον βαρύ αντιτρομοκρατικό Νόμο 774/78 “περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος”, αλλά στην πορεία θα παραπεμφθεί με άλλον, ελαφρύτερο Νόμο, περί όπλων και εκρηκτικών, τον Νόμο 495/76, μόνον για κατοχή. Στην συνέχεια, θα μειωθεί η ποινή του, χωρίς ο ίδιος να κάνει αναίρεση στην απόφαση· την αναίρεση την έκανε ο συγκατηγορούμενός του Αλέξανδρος Μαριούκλας, που τελικά δεν θα έχει κανένα όφελος, ενώ ο Μιχαλολιάκος θα δει την ποινή του να μειώνεται ακριβώς όσο χρειαζόταν για να αποφυλακιστεί!!! [118]. Τι τυχερός άνθρωπος!!!
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, Μιχαλολιάκος, Παππάς, Περίανδρος και άλλοι, κάτω από τη σημαία με τον ρούνο Wolfsangel, το έμβλημα της 4ης Polizei Division των SS, που ήταν υπεύθυνη για τις σφαγές αμάχων σε Δίστομο και Κλεισούρα
Η αδελφή του Παξινόπουλου είναι ενεργή στη ΧΑ ακόμα και σήμερα, όπως προκύπτει από την κοπή τη πίτα, Ιανουάριος 2015:
– «Εχουμε και κάποια τιμώμενα πρόσωπα, απ’ τους πιο παλιούς συντρόφους της ΧΑ, η συναγωνίστρια Θεώνη, προσωπική φίλη του αρχηγού».
Ποια Θεώνη είναι αυτή; Μα φυσικά, η αδελφή του Παξινόπουλου, με τα ακίνητα της Δημητσάνας 16. Επιβεβαιώνεται ότι η Θεώνη Παξινοπούλου είναι ενεργή στη ΧΑ ακόμα και τώρα.
https://www.youtube.com/watch?v=zv9reb8WSdU
Τις ίδιες μέρες που ο Μιχαλολιάκος και οι παρέες τους δικάζονταν για τις βόμβες του Ιουλίου 1978, ο Παξινόπουλος είχε (και) άλλες σκοτούρες. Βλέπετε, κατά την τρίτη (μεταπολιτευτικά) σύλληψή του, ο Παξινόπουλος δεν ήταν τόσο τυχερός, όσο τις δυο προηγούμενες (υπόθεση όπλων και εκρηκτικών του Φεβρουαρίου 1977, είχε αθωωθεί, και υπόθεση με τις βόμβες του Ιουλίου 1978, είχε απαλλαγεί με βούλευμα), όπως είδαμε πιο πάνω. Τον Ιανουάριο του 1979, λοιπόν, την ίδια στιγμή που ο Μιχαλολιάκος δικαζόταν για τις βόμβες του Ιουλίου 1978 μαζί με τον Γεώργιο Ηλιόπουλο (Ζεύς) [Σ.Σ.: ένας από τους συνιδρυτές της Χρυσής Αυγής, σημερινός συντάκτης στρατιωτικών περιοδικών, λέγεται ότι είναι συγγενής του σημερινού βουλευτή της ΧΑ] [100], Αλέξανδρο Μαριούκλα κ.ά., ανακοινώνεται η εξάρθρωση τρομοκρατικής βομβιστικής ομάδας με το όνομα “Οργάνωσις Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ), η οποία κινείται «εις τον φασιστικόν-ναζιστικόν χώρον» με δραστηριότητα από τον Εβρο ως τη Λακωνία. Από τους 13 ενεχόμενους, οι 9 είχαν συλληφθεί, ενώ καταζητούνταν οι Λογγίνος Παξινόπουλος[…]
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.
Μετά την αποφυλάκισή του, δεν μαθεύτηκε τίποτα, ούτε για τον Παξινόπουλο (μέχρι που πέθανε, αρκετά χρόνια αργότερα), ούτε για την αδελφή του. Μάλλον θ’ αποτραβήχτηκαν από τις νεανικές εθνικοσοσιαλιστικές τους παρέες, ζώντας σαν “εισοδηματίες” από την ακίνητη περιουσία τους.
Ή μήπως όχι;;;
[…]
Δύο πρόσωπα που περνούσαν την πόρτα των γραφείων της οδού Σολωμού ξεχώριζαν. Ο πρώτος ήταν ο εκπρόσωπος των βασιλικών Αλέξανδρος Κουντουράς. αρχηγός της “Βασιλικής Εθνικής Οργανώσεως” (ΒΕΟ). Η ΒΕΟ είχε τα γραφεία της αργότερα στην οδό Σολωμού 74, -ω ναι, ακριβώς στο ίδιο κτίριο με τη ναζιστική συμμορία!.
Αλλωστε, ο Λεπέν πάντα στο “Caravel” προτιμούσε να μένει, όταν ερχόταν στην Ελλάδα, και εκεί έκανε και τις συναντήσεις του με τον Μιχαλολιάκο. Τον Δεκέμβριο του 1984, κατά τις εργασίες της πρώτης πανελλήνιας συνόδου της ΕΠΕΝ στο γήπεδο Σπόρτινγκ, παρουσία του Λεπέν, ο Μιχαλολιάκος πραγματοποίησε ομιλία με θέμα “Το μέλλον της Ευρώπης και η Νεολαία”.
# Η ιδρυτική συγκέντρωση της παπαδοπουλικής ΕΠΕΝ, στις 30 Ιανουαρίου του 1984, γίνεται (που αλλού;) στο “Caravel”.
# Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1984, όλη η προεκλογική και μετεκλογική δραστηριότητα και οι εκδηλώσεις της ΕΠΕΝ γίνονταν, ομοίως, στο “Caravel”. Να σημειώσουμε εδώ, ότι στις Ευρωεκλογές του 1984, οι Μιχαλόλιας και Σταθόπουλος θα είναι υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο της ΕΠΕΝ, ενώ ο Καραμπέτσος θα προτιμήσει το ψηφοδέλτιο του ΕΝΕΚ, στην τελευταία τιμητική θέση του οποίου θα βρεθεί ο Πλεύρης. Ο Μιχαλολιάκος, με εντολή του Παπαδόπουλου, θα αναλάβει την ηγεσία της Νεολαίας ΕΠΕΝ, όπως όλοι γνωρίζουμε. Γι’ αυτό το λόγο, είχε διαλύσει τη ΧΑ που είχε ιδρυθεί στα τέλη του 1980, ως γνωστόν, και είχε σταματήσει την έκδοση του ομώνυμου περιοδικού, αν και τελικά οι περισσότεροι σκληροί εθνικοσοσιαλιστές δεν τον ακολούθησαν στην ΕΠΕΝ.
# Τέλος, που μπορεί να έγινε το Β’ συνέδριο της ναζιστικής οργάνωσης το 1992, λέτε;
Σωστά, στο “Caravel”.
Η πρώτη-πρώτη καταγγελία Καλέντζη πως ο Πλεύρης είναι «σιχαμερός χαζοχαφιές» βρίσκεται και σε ένα από τα πολύ πρώτα τεύχη του περιοδικού της ΧΑ, και συγκεκριμένα το τεύχος #3, Φεβρουάριος 1981. Εδώ η σχετική παρουσίαση διά χειρός Μιχαλολιάκου:
[…]
Τον χτύπησαν και τον έριξαν στον ασβεστόλακκο που υπήρχε στην απέναντι ανεγειρόμενη οικοδομή. Ο Κακαουνάκης, τότε, έψαχνε με ιδιαίτερη επιμονή τα κρυφά μυστικά των χουντικών, τα έγραφε στις εφημερίδες, τα είχε εκδώσει σε βιβλίο, πήγαινε σε δίκες και γενικά ήταν μια ενοχλητική παρουσία για τους πάσης φύσεως ακροδεξιούς, ένστολους και μη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι είχαν δεχτεί δολοφονικές επιθέσεις. Το ίδιο είχε συμβεί στις 26/03/1975, μέσα στα δικαστήρια (!!!) όταν “άγνωστοι”, αστυνομικοί και “άγνωστοι” αστυνομικοί είχαν επιτεθεί σε δικαστικούς ρεπόρτερ, μεταξύ των οποίων ήταν ο Κακαουνάκης και ο Σπύρος Καρατζαφέρης, τα ίδια είχαν συμβεί και στις 20/01/1977 όταν δικαζόταν ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, εκδότης του χουντοβασιλικού “Ελεύθερου Κόσμου”, τα ίδια και χειρότερα και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συνέβησαν και στην κηδεία του αρχιβασανιστή Ευάγγελου Μάλλιου, στις 16/12/1976, όπου 6 δημοσιογράφοι στάλθηκαν στο νοσοκομείο, ορισμένοι σε πολύ σοβαρή κατάσταση.
Οπως κατέθεσε στη δίκη ένα από τα θύματα, ο Μιχάλης Δημητρίου,
«Μου επιτέθηκε μια ομάδα με επικεφαλής τους Καλέντζη, Γερονικολάου και Μιχαλιολάκο και άρχισαν να με χτυπούν σε όλα τα σημεία του σώματος. Σταμάτησαν μόνο όταν είδαν ότι έβγαζα αίμα από το στόμα. Τότε κάποιος από αυτούς φώναξε: “Αφήστε τον. Τον σκοτώσαμε τον πούστη”».
Σε ένα τέτοιο πάρτι, που είχε διοργανώσει ο Παξινόπουλος στο σπίτι του, Δημητσάνας, 16, είχε πει ο -κατηγορούμενος για τις βόμβες του Ιουλίου 1978- Θανάσης Καρακατσάνης ότι γνώρισε τον Παξινόπουλο, ενώ παρών ήταν και ο Μιχαλολιάκος, μεταξύ άλλων. Λίγο αργότερα, όπως έχουμε γράψει αναλυτικά, είχαν συλληφθεί όλοι οι παραπάνω αναφερόμενοι άρρενες της παρέας. Οι δύο πρώτοι που είχαν συλληφθεί ήταν οι Μιχαλολιάκος και Καρακατσάνης, και οι δυο ΔΕΑ (=Δόκιμοι Εφεδροι Αξιωματικοί) του Πεζικού, τότε.
«Β’ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ […]
Οσα διδάχτηκε, λοιπόν, ο Πλεύρης από τον Μανιαδάκη, αυτά -και ίσως πολύ περισσότερα- μεταλαμπάδευσε στα άγρια και ασυγκράτητα πουλέν του. Ο Μιχαλολιάκος σε συνέντευξή του το 1994, είχε πει ότι ήταν, όχι μόνο μέλος του Κ4Α, αλλά και “τομεάρχης της 4ης Αυγούστου”. Οταν ο εθνικοσοσιαλιστής δάσκαλος δίνει συμβουλές σε ανώτερους αξιωματικούς για δολοφονίες ή, έστω για “εκτελέσεις” πολιτικών (όπως ο Πλεύρης προς τους ιωαννιδικούς αξιωματικούς τη βραδιά της Μεταπολίτευσης), λογικό είναι και οι εθνικοσοσιαλιστές μαθητές να πηγαίνουν να κάψουν τις ξένες πρεσβείες.
[…]
Την ημέρα που η Ελλάδα φαινόταν ότι θα μπορούσε να απαλλαχτεί οριστικά από το δικτατορικό καθεστώς, και ενώ ο κόσμος περιμένει την άφιξη του Καραμανλή, πανηγυρίζοντας την πτώση της χούντας, μια ομάδα νεαρών εθνικοσοσιαλιστών από την οργάνωση “Κόμμα 4ης Αυγούστου” (Κ4Α) του Κώστα Πλεύρη -η μοναδική οργάνωση/κόμμα που επιτρεπόταν η λειτουργίας της επί χούντας, όπως είπαμε-, οπλισμένοι με τα απαραίτητα σύνεργα “της δουλειάς” και με ένα σχεδιάγραμμα του οικήματος, αναρριχώνται στα κάγκελα της Πρεσβείας της Μεγάλης Βρετανίας, με σκοπό να την κάψουν. Τους αντιλαμβάνεται, όμως, μια αστυνομική περίπολος και τους συλλαμβάνει. Στη διαδρομή για το τμήμα, ένας από αυτούς ξεφορτώνεται το χαρτί με το σκαρίφημα, κι έτσι τελικά, και με δεδομένη τη φασαρία και τη “διασάλευση της τάξεως” εκείνης της βραδιάς, αφήνονται ελεύθεροι [30].
Τις ώρες εκείνες, ο μέντοράς τους και αρχηγός του Κ4Α Πλεύρης μεταφερόταν από το ΚΕΣΑ στου Παπάγου όπου βρισκόταν κρατούμενος, προς το ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ο Πλεύρης, ιδιαίτερος και κουμπάρος του παλιού αξιωματικού του αποσπάσματος Βρεττάκου -ουσιαστικά ταγματασφαλήτη- Ιωάννη Λαδά [31], είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην επιτυχία της “Επαναστάσεως” από διάφορα πόστα, -όπως και άλλα μέλη του Κ4Α-, αλλά κάποια στιγμή τον Μάιο του 1974 είχε βρεθεί σε δυσμένεια από τους ιωαννιδικούς.
[…]
Από τα γραφεία του Κ4Α, πάντως, είχαν ξεκινήσει αυτοί οι τρεις επίδοξοι προβοκάτορες που ήθελαν να κάψουν την βρετανική Πρεσβεία, τη νύχτα της πτώσης της χούντας. Ηταν οι γνωστοί μας Νίκος Μιχαλολιάκος, Αριστοτέλης Καλέντζης και Γιάννης Περδικάρης. Ο τελευταίος ίσως δεν είναι τόσο γνωστός. Ισως τον έχετε συναντήσει με το ψευδώνυμο “Ιων Φιλίππου”, με το οποίο υπογράφει τα βιβλία του. Πρόκειται για έναν συνεπή “συναγωνιστή” του Μιχαλολιάκου και, ασφαλώς, … χρυσαβγίτη, επί 40 και πλέον έτη, από το 1972 και τις μέρες του Κ4Α μέχρι τις μέρες μας. Συνιδρυτής, ουσιαστικά, της Χρυσής Αβγής, βασικός “θεωρητικός ιδεολογικός καθοδηγητής”, κύριος αρθρογράφος στο περιοδικό σε ολόκληρη την περίοδο 1982-1990 και συγγραφέας πολλών από τα λεγόμενα “ιδεολογικά” κείμενά της την περίοδο 1980-1990 (ιδεολογικές διακηρύξεις, εσωτερικοί κανονισμοί, καταστατικά κ.λπ). Το 1991 χωρίζουν οι δρόμοι τους, παραμένει παρατηρητής -αλλά και δημόσιος υπερασπιστής- της ΧΑ μέχρι το 2010, οπότε και επανεντάσσεται στην οργάνωση με τον ρόλο του βασικού “πολιτικού αναλυτή και αρθρογράφου”, σύμφωνα με το απολογιστικού τύπου βιβλίου που εξέδωσε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Ηλεκτρον” του μέντορά του Κώστα Πλεύρη [34].
[…]
Αλλά και ο Μιχαλολιάκος υμνούσε συχνά-πυκνά τον δάσκαλο των δασκάλων του, τον Μανιαδάκη:
“Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;;;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις “Εθνικής Αντιστάσεως” τύπου “Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος” (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των “Εθνικοφρόνων Ελασιτών” (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των “Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως” [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο […]
[…]
Στις 4 Ιουλίου 1964, παρακρατικοί εισβάλλουν στη Βουλή μετά από προεκλογική συγκέντρωση του υποψήφιου δήμαρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Πρόκειται για εκείνο το επεισόδιο που έμεινε γνωστό διότι συμμετείχε σ’ αυτό και ο Ρένος Αποστολίδης, που ήταν τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Πλυτά. Ενας από τους ακραίους ΕΚΟΦίτες ήταν ένας νεαρός φοιτητής, υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΟΦ και υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών (πόστο άκρως εμπιστευτικό και υπεύθυνο) με το όνομα Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας [7]. Ενας άλλος ήταν ο Γιώργος Βεντούρης, ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής-παγανιστής και αργότερα ηγέτης της ναζιστικής τάσης των φασιστών Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) και ηγετικό στέλεχος των Ιταλών φασιστών του FUAN (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης, Movimento Soziale Italiano). Λίγες μέρες αργότερα, διεξάγεται η δίκη για αυτή την εισβολή παρακρατικών στη Βουλή. Επικρατεί ένταση. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός αξιωματικού της Γενικής Ασφάλειας, η εισβολή στη Βουλή οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Ομιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» σε συνεργασία με την ΕΚΟΦ. Στο ακροατήριο βρίσκονται πολλοί ΕΚΟΦίτες και παρακρατικοί για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων:
– ο Ρένος Αποστολίδης, βεβαίως, ως κύριος κατηγορούμενος,
– ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, επίσης ως κατηγορούμενος,
– ένας παρακρατικός γνωστός ως “Πεθαμένος”, τρόφιμος φυλακών και ιδιοκτήτης καμπαρέ,
– ένα στέλεχος μιας νεοφασιστικής οργάνωσης με το όνομα “Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις” των τεταρτοαυγουστιανών Ντασκάκη και Φαντόπουλου [8], που έβγαζε μια φασιστική εφημερίδα με τον τίτλο “Ο Αγών” (“Kampf”), με κονδύλια της ΚΥΠ και με την στήριξη του -παλιού πρωτοπαλίκαρου του Γεωργίου Γρίβα- Χίτη βουλευτή της ΕΡΕ και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη [8α],
– και ο εκδότης μιας εφημερίδας “Νέμεσις” Π. Τριαντόπουλος, στέλεχος επί Κατοχής της προδοτικής ΕΣΠΟ και ανοιχτά γκεσταπίτης με όπλο και με γερμανική άδεια να σκοτώνει, και πρόεδρος το 1964 της “Ενώσεως Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως και Οπλαρχηγών Ελλάδος”, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια δεσμά από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων για “εθνική αναξιότητα και συνεργασία με τον εχθρό”, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακισμένο [8β].
Ξεχωρίζουν, όμως, ως συμπαραστάτες στους φασίστες τραμπούκους κατηγορούμενους, τρεις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες:
– ο … Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, -ναι, ο μεταξικός υπουργός “του ρετσινόλαδου”-,
– ο πρόεδρος της ΕΚΟΦ την περίοδο 1963-1966 Στάθης Νώντας (ή “Αντώνης”),
– και ένας νεαρός χιτλερικός, με το όνομα Λογγίνος Παξινόπουλος [9].
[…]
Αλλά δεν ήταν οι μοναδικοί νεοναζί, αντισημίτες και χιτλερόφιλοι στους νυχτερινούς δρόμους της Αθήνας και της επαρχίας. Στις 5 Ιανουαρίου 1960, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων απασχολούσε ένα πρωτοφανές κύμα επιθέσεων και βανδαλισμών, με χιτλερικές υπογραφές, στα κτίρια των Εβραϊκών Κοινοτήτων και Συναγωγών σε πολλές ακόμα πόλεις της Ελλάδας, εκτός απ’ την Αθήνα (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ρόδος, Χαλκίδα κ.ά., ακόμη και στον Αερολιμένα Ελληνικού) [11].
[…]
Αλλά και ο Παξινόπουλος δεν είναι άγνωστο όνομα -ειδικά για τους αναγνώστες του ιστολογίου μας. Ηταν φίλος (κι αυτός και η αδελφή του) και συγκατηγορούμενος του Μιχαλολιάκου στις υποθέσεις με τις βόμβες της δεκαετίας του 1970. Για να είμαστε ακριβείς, το όνομά του εμφανίζεται πάμπολλες φορές στη δεκαετία του 1970, σχεδόν σε κάθε υπόθεση που εμπλέκει παρακράτος, εκρηκτικά και όπλα [16], -τρεις από αυτές τις υποθέσεις θα δούμε στη συνέχεια, κυρίως για να εστιάσουμε στα πολύ γνωστά ονόματα των “συναγωνιστών” του, στη μεγάλη παρέα που αργότερα ήταν οι συνιδρυτές της Χρυσής Αβγής […]
Στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ της 12ης Φεβρουαρίου 2005, ο αρχιναζί χρυσαβγίτης, αρχηγός και ιδρυτής της “Γαλάζιας Στρατιάς” και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του τότε κόμματος-μαϊμού του Μιχαλολιάκου “Πατριωτική Συμμαχία” έκανε μια αξιοπερίεργη δήλωση, μπροστά στην κάμερα και μέσα σε ένα κατάστημα με στρατιωτικά είδη: Δήλωσε ότι συνεργαζόταν με τον […]
[…]
«[…] παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος εθνικοσοσιαλισμός. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός [Σ.Σ.: όπου “κοινωνικός εθνικισμός” = “Nationalsozialismus”] δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες. Απλά, θεωρούμε περισσότερο πολιτικά δόκιμο το να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς, γιατί είναι γεγονός ότι ο όρος “εθνικοσοσιαλισμός” προκαλεί παρανοήσεις μετά από έναν ωκεανό προπαγάνδας εξήντα ολόκληρων ετών».
Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006, “Εθνικιστές ή ναζιστές;;; Αρνούμεθα το ιστορικό ψεύδος των «καλών» συμμάχων και των «κακών» φασιστών”.
Τα παραπάνω γράφονταν τον Μάιο του 1981. Ακριβώς 25 χρόνια αργότερα, ο Μιχαλολιάκος νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει στα μέλη της γκρούπας του για ποιους λόγους πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τους όρους “εθνικοσοσιαλισμός” και “εθνικοσοσιαλιστές” και γιατί πρέπει να μεταμφιεστούν για κάποιο χρονικό διάστημα σε “εθνικιστές”:
Δεν χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις, όταν οι ίδιοι τους, μέσα στο επίσημο όργανό τους ομολογούν αυτό το κρυφτούλι, αυτή τη μεταμφίεση και τη διπλή γλώσσα. Αυτή τη διαδρομή των 35 περίπου ετών, πάντα πιστοί και αμετανόητοι ναζιστές, θα ιχνογραφήσουμε […]
Ολοι έχουμε ακούσει για τις επαγγελματικές ασχολίες του μεγαλοστελέχους της ΧΑ Ηλία Παναγιώταρου …
Ας πούμε υποθετικά, αν είχατε στη διάθεσή σας, όχι μία, αλλά 3 ή 4 κλωστές που αν τις τραβήξετε θα ξεμπλεχτεί το κουβάρι και θα φανούν κάποια ανέλπιστα πράγματα στο κρυφό παλίμψηστο της ΧΑ (αυτό που προσπαθεί να σοβαντίσει για να ξεγελάει τον κόσμο και να μεταμφιέζεται πιο εύκολα), και συγκεκριμένα:
– με ποιες εταιρείες όπλων και σχετικού υλικού (που αποδεικνύεται ότι τελικά μάλλον πρόκειται για τα κοινά συμφέροντα μίας εταιρείας) έχουν κάνει συναλλαγές μεγαλοστελέχη της ΧΑ, ή/και η Χρυσή Αβγή, για ένα διάστημα αρκετών ετών, πριν περίπου 10-15 χρόνια σίγουρα, αλλά ίσως και πολύ πρόσφατα, και μάλιστα ότι στις εγκαταστάσεις τους εκεί στεγάζονται άλλες 4 τουλάχιστον εταιρείες όπλων, οι οποίες μάλιστα κάνουν δουλειές επίσημα σαν προμηθευτές της ΕΛΑΣ και όχι μόνο
– ότι στις εγκαταστάσεις αυτές των εταιρειών ανακαλύπτονται απ’ την Αστυνομία παράνομα όπλα, επί 40 χρόνια, αρχίζοντας από το 1963, και όλα έχουν σχέση με πρόσωπα απ’ όλες τις γενιές του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού, με συγκατηγορούμενους φίλους και “συναγωνιστές” του Μιχαλολιάκου στη Μεταπολίτευση
– ότι οι μέντορες και η παρέα του Μιχαλολιάκου και του Καλέντζη, δηλαδή οι βομβιστές της δεκαετίας του 1970, και οι φασίστες επιχειρηματίες της ΕΠΕΝ της δεκαετίας του 1980, -ή έστω κάποιοι απ’ αυτούς-, βοηθάνε ακόμα οικονομικά και με άλλους τρόπους τη ΧΑ -και ότι ορισμένοι σχετίζονται με τις εταιρείες όπλων που είπαμε πριν
– τι είδους παρτίδες είχε η συμμορία με διακριτά και ανεξάρτητα μεταξύ τους δίκτυα ανθρώπων που αποδεδειγμένα συνεργάζονταν με μυστικές υπηρεσίες και που ήταν (οι άνθρωποι αυτοί) χωμένοι σε χοντρά κυκλώματα (και παραδικαστικά)
– ότι πιθανές πηγές χρηματοδότησης της ΧΑ (ή άλλων οικονομικών συναλλαγών) δεν είναι μόνο οι εφοπλιστές που ανέφερε ο Guardian (αν και περιμένουμε περισσότερες αποδείξεις) αλλά βρίσκονται και σε άλλους χώρους -και σε ποιους
– και μερικά άλλα πράγματα ακόμα, επίσης πολύ αναπάντεχα και ενδιαφέροντα, αλλά και αρκετά περισσότερο ιστορικής φύσεως, απαραίτητα να τα γνωρίζει όποιος θέλει να εμβαθύνει στα ενδότερα της συμμορίας, -πράγματα, όμως, που κολλάνε απόλυτα, έτσι ώστε να δει κανείς τη μεγαλύτερη εικόνα,
ρωτάμε, θα τις τραβούσατε τις κλωστές αυτές για να δείτε τι συμβαίνει στα κρυφά πίσω από τις κλειστές πόρτες της ΧΑ;;
Φυσικά και θα τις τραβούσατε.
Ποιος δεν θα τις τραβούσε;;
Και, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε εδώ: Δεν αφήσαμε τίποτα στην τύχη. Αντλήσαμε κάθε πιθανή και απίθανη πληροφορία, και χρησιμοποιήσαμε κάθε πιθανή και απίθανη πηγή, ούτως ώστε να ελέγξουμε και να διασταυρώσουμε ακόμη και το παραμικρό κομματάκι πληροφορίας.
Και ΟΛΑ όσα έχουμε βρει, με την εμπειρία που έχουμε, θα λέγαμε με πλήρη επίγνωση ότι όλα ΚΑΝΟΥΝ PERFECT SENSE.
Θα ήθελα, τώρα να δώσω το λόγο στους συνεργάτες του ιστολογίου, και αν μπορούν, ας γράψει ο καθένας λίγα λόγια για το αυριανό κείμενο, σαν παρουσίαση τρόπο τινά:
[…]
Μια οργάνωση, πάντως, που μοιάζει σε πολλά σημεία με τη ΧΑ, ειδικά όταν η συζήτηση έρχεται στην οργάνωση-μιλίτσια, όπως πολύ σωστά λέει και η καθηγήτρια Βασιλική Γεωργιάδου,ήταν η “Εθνική Ενωσις Ελλάς” (ΕΕΕ), γνωστοί και ως Χαλυβδόκρανοι και Φαιοχίτωνες, ειδικά όταν εξετάζει κανείς την στρατιωτική οργάνωση και τις τακτικές των επιδρομών και της τρομοκρατίας.
Ενας αγαπημένος τόπος επιδρομής της ΧΑ ήταν πάντα η ακριτική Φλώρινα. Λ.χ. στο χωριό Ξινό Νερό υπάρχουν στους κατοίκους του, όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία η ΧΑ εχθρεύεται: Οι κάτοικοι είναι -πάντα ήταν- δημοκρατικοί, και πολλοί εξ αυτών, αριστεροί. Το ΚΚΕ μεσοπολεμικά είχε μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις του εκεί, και έπαιρνε ψηλά ποσοστά στις εκλογές. Επίσης, είναι Μακεδόνες σλαβόφωνοι, άλλο ένα κόκκινο πανί για τους ναζιστές. Ακόμα, βρίσκονται στα σύνορα, εκεί δηλαδή που η ΧΑ θέλει να βρεθεί για να πραγματοποιήσει τους πιο κρυφούς της πόθους: Ν’ ανοίξει μαζικούς τάφους, κι απ’ τις δυο πλευρές των συνόρων.
[…]
Ετσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η ΧΑ έχει “εκστρατεύσει” άπειρες φορές εκεί, για να τρομοκρατήσει τους φιλήσυχους κατοίκους, να φωνάξει υβριστικά συνθήματα και να τραμπουκίσει. Μερικά παραδείγματα από προηγούμενες επιδρομές της, μπορείτε να δείτε εδώ, τα επεισόδια του 2008 εδώ, και την αντίστοιχη προσπάθεια τρομοκράτησης στη Φλώρινα το 2011, εδώ.
[…]
Η αλήθεια είναι ότι οι ναζιστές δεν πρωτοτύπησαν ούτε σε αυτό. Πριν 67 χρόνια, ίδιες μέρες, τον Αύγουστο του 1931, ήταν οι Χαλυβδόκρανοι των ΕΕΕ, οι πρώτοι που έκαναν την δική τους “Πορεία προς τα σύνορα“, και προς την περιοχή της Φλώρινας.
Είναι μια ιστορία που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστή και μάλλον δεν βρίσκεται στα κείμενα για την ΕΕΕ που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο, ακόμη και στα καλά εξ αυτών όπως π.χ. εδώ
Ηταν η πρώτη “μουσολινικού” τύπου “Πορεία” της οργάνωσης, και πολύ πριν την γνωστή “Πορεία προς Αθήνας” του 1933, με τα επεισόδια με τους νεκρούς και τους τραυματίες. Μόλις πριν, είχε σύμβεί το πογκρόμ στην συνοικία Κάμπελ της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 1931), και φαίνεται πως οι Φαιοχίτωνες διάλεξαν σαν τον αμέσως επόμενο στόχο τους την περιοχή που ζούσαν δεκάδες χιλιάδες Μακεδόνες σλαβόφωνοι (και πολλοί κομμουνιστές), προφανώς με τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιεί και η ΧΑ στις μέρες μας.
Η ελληνική έκδοση:
https://xyzcontagion.com/?p=7689
Και η αγγλική:
https://xyzcontagion.com/?p=7723
Προτού προχωρήσουμε στην προδημοσίευση δύο αποσπασμάτων, ας μας επιτραπεί:
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και δημόσια τον αγαπητό φίλο Δημήτρη Ψαρρά για τη χαρά που μας έδωσε όταν είδαμε στη “Βιβλιογραφία” του νέου του βιβλίου να αναφέρεται το παρόν ιστολόγιο 🙂
[…]
Οφείλουμε όλοι πολλά στον Ιό (http://www.iospress.gr/) της “Εφημερίδας των Συντακτών” τώρα (http://www.efsyn.gr/?cat=410) και στον Δημήτρη Ψαρρά για τη δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια, στην κατεύθυνση του ξεσκεπάσματος της ναζιστικής συμμορίας. Ετσι, κάθε νέα έκδοση, κάθε νέο βιβλίο ή μπροσούρα είναι όλα πάντα καλοδεχούμενα και σε τέτοιο βαθμό, όσο ακριβώς ήταν (και έπρεπε να είναι) και η συμπαράσταση και το ενδιαφέρον του κοινού, που πήγε στην εκδήλωση του “Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ” στο αμφιθέατρο του Αθήνα 9,84 (Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Πειραιώς 100, Γκάζι), με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου με τίτλο “Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη” και τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
http://rosalux.gr/event/i-hrysi-aygi-mprosta-sti-dikaiosyni-mia-syzitisi
Οπως διαβάζουμε:
«Τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί σε έντυπη και ψηφιακή μορφή το καινούργιο βιβλιαράκι του Δημήτρη Ψαρρά, σε έκδοση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, με τίτλο “Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη”.
http://www.efsyn.gr/?p=233761
[…]
Δύο εξ αυτών ήταν από την χρυσαβγίτικη εφημερίδα ‘Ακρόπολη’ (μεγάλος δημοσιογραφικός οργανισμός η ‘Ακρόπολη’ -ούτε η Washington Post δεν στέλνει δύο απεσταλμένους για να καλύψει τα γεγονότα) και άλλος ένας από την επίσης χρυσαβγίτικη εφημερίδα ‘Εμπρός’, δηλαδή στελέχη της οργάνωσης ή άμεσα εξαρτώμενοι από αυτήν. Και όλοι οι άλλοι ήταν στελέχη και υποψήφιοι της συμμορίας στις τελευταίες εκλογές.
Το πρώτο απόσπασμα μιλάει για τον ρόλο της γυναίκας. Διαβάζουμε πως «είναι εγκληματικό όταν η γυναίκα συμμετέχει στην παραγωγή», διότι «δεν είναι αυτός ο βιολογικός της ρόλος», ενώ είναι ακλόνητο το επιχείρημα πως «αφού είναι φυσικό ο άντρας να προσέχει τα παιδιά ενώ η γυναίκα εργάζεται, τότς πρέπει να είναι φυσικό και να τα φέρνει στον κόσμο» [Σ.Σ.: ο άντρας, έτσι;;;]
Και το δεύτερο απόσπασμα, μιλάει για τον Χριστιανισμό και τους λόγους για τους οποίους τον απορρίπτουν.
Δεν ξέρει που να πρωτοσταθεί κανείς, από που ν’ αρχίσει και που να τελειώσει, -και αυτό άσχετα αν είναι Χριστιανός ή αν δεν πιστεύει.
Είχαμε παρουσιάσει, παλαιότερα, μια σειρά από τα λεγόμενα ‘εμφυλιοπολεμικά σκίτσα’ του νεαρού Μποστ. Σε εκείνο το άρθρο -και στα σχόλιά του- μπορείτε να μάθετε περισσότερα για εκείνη την περίοδο της δουλειάς του Μποστ.
Βρήκαμε μερικά τέτοια σκίτσα ακόμα:
Το διδακτικό προσωπικό και τα διδασκόμενα μαθήματα στις σχολές στην Πολωνία, Αλβανία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία. Ο Ζαχαριάδης διδάσκει «Τακτική-Στρατηγική του ΚΚΕ», ο Μπαρτζώτας διδάσκει «Ιστορία του ΚΚΕ», ο Λευτέρης Αποστόλου «Πολιτική Οικονομία» και ο δυναμιτιστής Βρατσάνος διδάσκει «Σαμποτάζ», «Τοπογραφία» και «Ρωσσική Γλώσσα»:
Αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ -με τους βαθμούς τους- σαν μαθητές: Μεταξύ τους, Γεώργιος Βουντίσιος (Γούσιας), Παντελής Βαηνάς (σημειώνεται σαν «Σλαυομακεδών»), Χαρίλαος Φλωράκης, Δημήτρης Παλαιολόγος (Ζυγούρας), Βασίλης Γκανάτσιος (Χείμαρρος), Αλέξανδρος Ρόσιος (Υψηλάντης), Κώστας Γκριτζώνας, Νίκος Ακριτίδης, Νίκος Μπελογιάννης, Τάσος Γουσόπουλος, Πολύδωρος Δανιηλίδης, Σάββας Αργυρόπουλος, Αλέκος Κουτσούκαλης, Βαγγέλης Γκονέζος, Ηλίας Παπαδημητρίου, Γιώργος Ερυθριάδης (Πετρής), Δημήτρης Τσίτας, Ευάγγελος Βασβανάς, Κατίνα Τέντα κ.ά.
Σημειώνεται επίσης ο αρκετά μεγάλος αριθμός γυναικών, αλλά και ορισμένες περιπτώσεις «Σλαυομακεδόνων», ενός Εβραίου που δεν είχαμε ακούσει ξανά το όνομά του (Οβαλίας Ισαάκ του Ααρών) και ενός μειονοτικού από την Ροδόπη (Σαντίκ Χασάν).
Φυσικά, για την αξιοπιστία των πληροφοριών, εννοείται υπεύθυνη είναι η ΚΥΠ. Φαίνεται, πάντως, πως η συλλογή πληροφοριών πήγαινε βαθιά πίσω στο χρόνο, ακόμα και μέσα στον Εμφύλιο, αφού υπάρχουν περιπτώσεις λ.χ. όπου «κατάσκοποι» γύρισαν πίσω το 1950 ή το 1951 και συνελήφθησαν ή σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν, σύμφωνα με την τελευταία στήλη.
Πρώτα τον βλέπουμε να πλησιάζει τον χώρο της συμπλοκής, ψύχραιμος και με αυτοκυριαρχία. Με απόλυτα μελετημένες κινήσεις, -σημάδι πως το έχει ξανακάνει πολλές φορές και είναι εκπαιδευμένος σε αυτό-, εντοπίζει το θύμα του, και με λιγότερο από δυο κινήσεις τον ξαπλώνει στο χώμα, για να βρει ευκαιρία ο “συναγωνιστής” του να τον κλωτσήσει στο κεφάλι.
# Χρυσαυγίτης (διπλωματούχος!!!) σε “αυτοάμυνα” ρίχνει κάτω με κεφαλοκλείδωμα άνδρα των ΜΑΤ, καλύπτει το πρόσωπό του με κουκούλα και φωνάζει ανενόχλητος συνθήματα.
Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση το βίντεο με τα επεισόδια έξω από το Εφετείο, την Παρασκευή 04/07/2014:
https://www.youtube.com/watch?v=IosIu8dOE28
Η ναζιστική οργάνωση επικαλέστηκε “αυτοάμυνα” λόγω απρόκλητης επίθεσης των ΜΑΤ στους συγκεντρωμένους οπαδούς της, και πράγματι, μια τέτοια περίπτωση είδαμε παρατηρώντας προσεκτικά τις εικόνες του βίντεο -προηγουμένως, όμως, ας δούμε τι έγραψε η Πρωτοβουλία για την Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος – JailGoldenDawn
Η δυσάρεστη στιγμή που το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε έναν ΜΑΤατζή και έναν χρυσαυγίτη
«Μιας και η ΕΛΑΣ φαίνεται να δυσκολεύεται, σας παρουσιάζουμε εμείς τον φέρελπι νέο που έπιασε κεφαλοκλείδωμα τον άντρα των ΜΑΤ έξω απο το εφετείο. Είναι ο Αλέξανδρος Λύρης, διπλωματούχος χρυσαυγίτης της τάξης του 2011. Άραγε τι θα επιλέξει το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ; Να τις τρώνε οι ΜΑΤατζήδες ή να θυσιάσει τον απείθαρχο πλην ιδεολόγο αυτόν νέο;;;»
Τα still frame από το βίντεο είναι αποκαλυπτικά, για το είδος της “αυτοάμυνας” του διπλωματούχου της τάξης του 2011 στελέχους της ΧΑ.
# Πρώτα τον βλέπουμε να πλησιάζει τον χώρο της συμπλοκής, ψύχραιμος και με αυτοκυριαρχία. Δείτε τέρμα δεξιά, πως μπαίνει στο πλάνο, τον βλέπουμε μέσα στο κίτρινο κουτάκι (εικόνες από τα πρώτα δευτερόλεπτα του βίντεο, μεταξύ 0.01-0.07):
# Με απόλυτα μελετημένες κινήσεις, -σημάδι πως το έχει ξανακάνει πολλές φορές και είναι εκπαιδευμένος σε αυτό-, εντοπίζει το θύμα του, και με λιγότερο από δυο κινήσεις τον ξαπλώνει στο χώμα, για να βρει ευκαιρία ο “συναγωνιστής” του να τον κλωτσήσει στο κεφάλι:
Ο υπολοχαγός Κασιδιάρης είχε γράψει ένα κείμενο, που το συνόδευε και η σχετική φωτογραφία, περιγράφοντας την χρυσαβγίτικη εξόρμηση, τα ξημερώματα της 21ης Δεκεμβρίου 2012 στην Πάρνηθα, και το είχε παρουσιάσει, ούτε λίγο, ούτε πολύ, σαν περίπου έναν … φυσιολατρικό περίπατο. Βέβαια, για όσους ξέρουν να διαβάζουν ανάμεσα απ’ τις γραμμές, ο “χαιρετισμός στον Ηλιο που ανατέλει” και το “ξεδίπλωμα του λάβαρου” αποτελούσαν ισχυρές αποδείξεις για την πραγματική φύση του γεγονότος:
Επρόκειτο για ορκωμοσία-μύηση νέων μελών, με τη χρήση του χρυσαβγίτικου “όρκου Γ’ τάξεως”, κάτω από -όχι κάποιο … γαμμάδιο, ασφαλώς, αλλά κάτω από- τη σημαία της Βέρμαχτ με τον περήφανο αγκυλωτό σταυρό, σύμφωνα με το τυπικό-τελετουργικό, τμήματα του οποίου έχουμε παρουσιάσει εδώ:
Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το “χρίσμα” για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους “εχθρούς της ράτσας”) [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03]
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/
[…]
Εκτός κι αν θέλουν να μας πείσουν πως αυτό που βλέπουμε δεν είναι 7 Ελληνες χιτλερόψυχοι νεοναζί με μια σημαία της Βέρμαχτ με τη σβάστικα επάνω να χαιρετούν σε χιτλερικό-ναζιστικό χαιρετισμό “Χάιλ Χίτλερ” προς τιμήν του “ισόθεου Αδόλφου Χίτλερ”, αλλά είναι, ας πούμε, “πατριώτες εθνικιστές”, με μια τυχαία σημαία με το … γαμμάδιο, οι οποίοι χαιρετούν σε αρχαιοελληνικό χαιρετισμό, ενώ αποδίδουν φόρο τιμής και γιορτάζουν την ημέρα των Αγίου Θεμιστοκλέους, Αγίας Ιουλιανής μάρτυρος, Δικαίων Πατριάρχου Iακώβ υιού Iσαάκ, Iακώβ υιού Mατθάν και Ιωσήφ υιού Iακώβ, μεγάλ’η χαρη τους, κάθε 21η του Δεκέμβρη.
Ο δεκάλογος της Χρυσής Αυγής για την “ευγονική αναγκαιότητα” και την “διοικητική ιατρική”
Ευθανασία και στείρωση για “άτομα με ειδικές ανάγκες, επιληπτικούς, αλκοολικούς και τοξικομανείς”:
Ισως ο αναγνώστης έχει διαβάσει σε καταργημένες χρυσαβγίτικες σελίδες τις απόψεις της ναζιστικής συμμορίας για κάποιες ομάδες αδύναμων συνανθρώπων μας, λ.χ. το άρθρο στο Βήμα
“Ανάπηροι και ομοφυλόφιλοι στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής: Ναζιστικών αντιλήψεων άρθρο περί «φυλετικής καθαρότητας» στην ιστοσελίδα της Πράσινης Πτέρυγας”
Εμείς βρήκαμε την πηγή από το ίδιο το περιοδικό της ΧΑ, τχ #7, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1982, σελ 10-11. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά:
«τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων [sic] γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση».
Ο υπερ”πατριώτης” βουλευτής που καλεί ξένο στρατό
+ Το χειρότερο είδος ταγματασφαλήτη
+ Το ζεύγος νεοδημοκρατών που ηράσθησαν εντός της ΕΠΕΝ
+ Ο βασιλικός φίλος των Γλύξμπουργκ περιφερειάρχης
+ Ο δημοσιογράφος που βοήθησε το δικαστήριο της 17Ν
Τέσσερα συν ένα αποκαλυπτικά κουίζ.
Ενας αιώνας φασιστικές οργανώσεις: Πως τοποθετείται η ναζιστική συμμορία στο timeline της γενεαλογίας της ελληνικής ακροδεξιάς;Πως συνέβη τελικά να εκτιναχτεί σε τέτοιο βαθμό και να φτάσει να έχει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια;
Φοβόμαστε πως αυτές οι δύο ερωτήσεις δεν είναι ανεξάρτητες η μία απ’ την άλλη, και συνεπώς, δεν είναι εφικτό να απαντηθούν αυτόνομα.
Ας προσπαθήσουμε ένα σχέδιο απάντησης:
[…]
«Κι έτσι, φτάσαμε στη Χρυσή Αυγή. Ολα τα παραπάνω και όσοι τα πιστεύουν βρήκαν τη φυσική τους κοίτη στον μισαλλόδοξο λόγο μιας χιτλερικής εγκληματικής οργάνωσης, με στελέχη ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου. Ενας λόγος που ικανοποιεί οποιαδήποτε έκφραση του ανορθολογισμού το ίδιο καλά, όσο λίγο ή πολύ φασίστας κι αν είναι ο οπαδός. Ενας λόγος που αναδεικνύει σαν “αλήθειες” αποκλειστικά και μόνο ψέματα, βλακείες και μισάνθρωπες “ιδέες” μεταξύ βίας, μίσους και θανάτου. Οι ψηφοφόροι της γνωρίζουν ότι τα μαχαίρια που σκότωσαν τον Π. Φύσσα, τον Σ. Λουκμάν και τους άλλους μετανάστες έχουν και τα δικά τους αποτυπώματα επάνω. Φαίνεται πως η ψευδής εντύπωση πως η ΧΑ θα “τιμωρήσει” τους κακούς “πολιτικούς” και πως έτσι θα επανακτήσουν την χαμένη “εθνική τους υπερηφάνεια” είναι πιο σημαντική από τις σώφρονες φωνές που λένε ότι με τον φασισμό υπάρχει πάντα άσχημη κατάληξη. Βέβαια, η Ιστορία δείχνει ότι στο τέλος ο φασισμός πάντα ηττάται. Συνεπώς, το θέμα είναι πόση ζημιά θα προλάβει να κάνει -όση του επιτρέψουμε εμείς».
Ενα μοναδικό μυστικό. Ενα μαγικό. Ηταν κάτι, και συγκεκριμένα ένα μικρό κομματάκι χαρτί, με μαγικές ιδιότητες. Οπως έλεγε, περνούσε από χέρι σε χέρι επί 70 χρόνια, για να φτάσει τώρα εδώ σε μας και στο μπλογκ μας. Ο μύθος λέει πως όλ’ αυτά τα χρόνια, όποιος τυχερός το είχε το χαρτάκι στην κατοχή του και το κοιτούσε, ανεξάρτητα πόσο στεναχωρημένος ήταν, ανεξάρτητα αν ήταν στα down του και σε κατάθλιψη, πάντα -μα πάντα- αυτό το χαρτάκι θα του έφτιαχνε τη διάθεση, θα τον έκανε να χαμογελάσει (ή να γελάσει) και θα τον γέμιζε αισιοδοξία. Με εγγυημένη απόδοση 100%.
Απίστευτο, σωστά;;; Πως να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι;
Εχουν κι άλλες τέτοιες “ιερές μέρες”, όπως διάβασα στα βιβλία τους και στα περιοδικά τους. Μία είναι στις αρχές Φεβρουαρίου, κι άλλη μία στα μέσα Απριλίου. Πηγαίνουν στο γερμανικό νεκροταφείο, στο Διόνυσο, έγραψαν οι εφημερίδες, μαζί με Γερμανούς ομοϊδεάτες τους νεοναζί, και κάνουν τελετές πάνω από τους τάφους των Γερμανών στρατιωτών που είναι θαμμένοι εκεί.
[…]
«Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι έχουν στόχο τα παιδιά μας, γιατί τα χρειάζονται σαν “εργαλεία” και σαν “πιστούς ακόλουθους” που ποτέ δεν φέρνουν αντιρρήσεις. Άλλωστε, μόνοι τους το είχαν πει, πριν πολλά χρόνια, όταν δεν τους ήξερε κανείς. Το αποκάλυψε αυτό μια εξαιρετική χριστιανική ιστοσελίδα, που δίνει τις δικές της χριστιανικές μάχες, για να περιορίσει τη διασπορά του κακού. Ο επονομαζόμενος και “Ντόκτωρ Γκέμπελς” της Χρυσής Αυγής, έγραφε το 2000:
– «Θα πάρουμε τα παιδιά σας».
Μην τους αφήσετε να γίνει το δικό τους.
Σώστε τα παιδιά σας, μην αφήνετε να σας τα πάρουν,
αυτή είναι η τελευταία μου κουβέντα,
και ο Θεός μαζί σας, να σας φωτίσει όπως φώτησε κι εμένα, δόξα το Θεό.
Υπογραφή:
Ενας ανήσυχος πατέρας τριών παιδιών.
# Στη Χρυσή Αυγή δεν υπάρχουν μόνο απλά μέλη. Κρυφή ιεραρχία -και πραγματική ηγεσία- είναι οι μυημένοι χρυσαυγίτες που παίρνουν το χρίσμα μετά από “δοκιμασίες” (επιθέσεις σε ανύποπτους “εχθρούς της ράτσας”) και τελετές μύησης
# Πως η ΧΑ προσπαθεί να παραπλανήσει -και τις Αρχές- σχετικά με την έννοια του ποιος είναι μέλος της και ποιος όχι.
# Οι “δοκιμασίες” που έπρεπε να περάσουν οι μυημένοι χρυσαυγίτες για να λάβουν το “χρίσμα” στις τελετές μύησης συμπεριελάμβαναν και επιθέσεις σε ανύποπτους “εχθρούς της ράτσας”
+
# ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α – Ορκωμοσίες νεοφώτιστων μυημένων και με το “χρίσμα” μελών – Βίντεο και διάλογοι
# ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β – Δύο μέλη της ΧΑ συζητάνε για έσοδα από εκβιασμούς και για το πως θ’ αυξήσουν τις παροχές και τις οικονομικές απολαβές που έχουν χάρη στην ιδιότητα του μέλους της συμμορίας
# ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ – Ο επίσημος όρκος της Χρυσής Αυγής.
# ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ – Δύο πολύ διαφωτιστικά κείμενα από την Εφημερίδα των Συντακτών σχετικά με τους “πυρήνες υποδοχής”
# ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε – Οι “κώδικες τιμής” (που ισχύουν μόνο για τους άλλους) – Πως ο Μιχαλολιάκος δεν διστάζει να θυσιάσει τους πάντες γύρω του, όλους τους αναλώσιμους για να ξεφύγει απ’ τη δύσκολη θέση
… η σχέση της κυρίας Ερωφίλης με τη Χρυσή Αβγή δεν σταματάει στην υποψηφιότητα του γιου της: Η κυρία Ερωφίλη [πλήρες όνομα: Πλωμαρίτη-Καράμπελα Ερεφίλη (ή Ερωφίλη) του Γρηγορίου], συνταξιούχος, δεν είναι μόνο μητέρα του υποψήφιου χρυσαβγίτη, αλλά ήταν και η ίδια υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Αχαΐας στις περιφερειακές του 2010, με το ψηφοδέλτιο του Χρήστου Ρήγα “Εθνική Συσπείρωση για τη Δυτική Ελλάδα” […]
# Ομως, υπάρχει και συνέχεια. Η δεύτερη γιαγιά στο σχετικό ρεπορτάζ του Σαββίδη, που όλως τυχαίως “βρέθηκε στο δρόμο” του δαιμόνιου ρεπόρτερ, η επίσης συνταξιούχος κ. Θεοδώρα Στεφανίδου. Ο Ψαρράς στο βιβλίο του (σελ. 380), πολύ σωστά παρατηρεί πως οι δυο κυρίες που μίλησαν στον Σαββίδη πρέπει να είναι φίλες. Και αυτό φαίνεται, όχι μόνο από το γεγονός πως φοράνε την ίδια ακριβώς μαύρη μπλούζα (ίσως λόγω πένθους; -τη φοράνε την ίδια μέρα, όταν κάτι σημαντικό συμβαίνει, όπως λ.χ. στα μνημόσυνα και στις συνεντεύξεις;), αλλά και από το ότι μαζί πηγαίνουν στο ΑΤΜ, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες.
Σύμφωνα με τις δικές μας πηγές, η κ. Θεοδώρα (πλήρες όνομα: Στεφανίδου Θεοδώρα-Μαρία του Γρηγορίου) δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι η αδελφή της κ. Ερωφίλης και θεία του Πλωμαρίτη. Και το πιο ωραίο απ’όλα;
Ηταν κι αυτή υποψήφια με τη Χρυσή Αβγή στις εθνικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012, και συγκεκριμένα, στο Νομό Χίου!
Συγχωροχάρτια κι Ευλογίες για τα θεάρεστα έργα, τα πογκρόμ και τα μπραβιλίκια. Στιγμές χριστιανικής ευλάβειας και πραότητας και εθνικής ανατάσεως, με την ευλογία της επίσημης Εκκλησίας.
Ο Μιχαλολιάκος θεωρεί τους «στρατιώτες» τους αναλώσιμους. Δεν τον ενδιαφέρει η τύχη τους, δεν ασχολείται ποτέ με το τι θ’ απογίνουν. Εύκολα βάζει στοίχημα κανείς, πως στη συγκεκριμένη υπόθεση, ούτε τα ονόματα των παλικαράδων του δεν ήξερε, εάν υποθέσουμε ότι θυμόταν καν έστω την υπόθεση. Είναι πάγια και δοκιμασμένη τακτική αυτή, για να ξεφεύγει από τις ευθύνες των εγκληματικών πράξεων, και απλά, βλέπουμε να επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά:
Ωστε το έστειλαν στον Λαγό. Δεν το έστειλε ο Λαγός. Αρα, κάποιος πυρηνάρχης του Λαγού, όλο χαρά, έσπευσε να τον ενημερώσει για την δολοφονική επίθεση, προφανώς για να εισπράξει τα εύσημα, στα οποία, πράγματι, ο Λαγός δεν φάνηκε καθόλου τσιγκούνης. Εκανε και (χρυσαβγίτικο-μαφιόζικο) χιούμορ, μάλιστα -«τους αλλάξετε λάδια και τους γρασάρατε;;;».
Δεν χρειάζονται ιδιαιτέρως πολλά σχόλια. Ο Μιχαλολιάκος, μες στη … φούρια του να απαλλάξει το πιστό του μαντρόσκυλο-σωματοφύλακα-μπράβο από τις κατηγορίες, έσπευσε να επιβεβαιώσει την επίθεση. Αν δεν είχαν καμία σχέση (ή γνώση) με το περιστατικό, λογικά η απάντησή του θα έπρεπε να είναι πολύ διαφορετική, π.χ. «δεν ήταν μέλη μας αυτοί που κατηγορήθηκαν για την επίθεση» -κάτι που άλλωστε συνηθίζεται να κάνουν στο 100% των περιπτώσεων στις οποίες εμπλέκονται κατηγορίες για κακουργήματα, καθώς υπάρχει μια πολύ ομιχλώδης κατάσταση σχετικά με το ποιος φέρει την ιδιότητα του (μυημένου) μέλους της ΧΑ και ποιος του δόκιμου μέλους και ποιος του «υποστηρικτή».
Αντί λοιπόν να αρνηθεί την επίθεση ή την γνώση για την επίθεση, ο Φίρερ της ΧΑ απλά επιβεβαίωσε το γεγονός.
Συ είπας!!!
Υστερόγραφο: Ετσι κι εδώ, το κύριο συμπέρασμα είναι ένα:
«Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον».
Γνωρίζετε το inside χρυσαβγίτικο ‘αστειάκι’ «Ψηφίστε για να μην ξαναψηφίσετε»;
Μιχαλολιάκος: «Να πάρουμε την εξουσία σημαίνει να καταργήσουμε τη δημοκρατία, δηλαδή κάπου λίγο-πολύ, δεν το κρύβω και προσωπικά, ακόμη και στην ορκωμοσία που έγινε στον Δήμο Αθηναίων, παλάμισα το Ευαγγέλιο».
Το ‘οραμά’ τους, πολύ απλά, είναι να μην υπάρξουν ποτέ ξανά λειτουργία της Δημοκρατίας, νόμοι και Σύνταγμα για να τηρηθούν, κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ψήφοι εμπιστοσύνης ή πολίτευμα, έστω και στο μαύρο του το χάλι.
«Θα διαλύσουμε τη Βουλή. Δεν πιστεύω το Σύνταγμα και τους νόμους», Εφημερίδα των Συντακτών, 07/10/2014
Ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος με ομάδα οπαδών του πριν από τις εκλογές του 2012 ακούγεται καθαρά να λέει ότι σκοπός του είναι να διαλύσει τη Βουλή, ενώ περηφανεύεται πως δεν ορκίστηκε στο Σύνταγμα:
«Θα μπούμε στη Βουλή για να τη διαλύσουμε, αν θέλει ο Θεός. Αυτός είναι ο σκοπός μας και το λέω ευθέως. Και στην ορκωμοσία στο Δημοτικό Συμβούλιο, [εκεί] που παλάμιζα το Ευαγγέλιο, ήταν ο Καμίνης που έλεγε τον όρκο και έλεγε ‘ορκίζομαι στο Σύνταγμα και τους νόμους’. Εγώ μούγκα! Δεν την είπα αυτή τη φράση, γιατί δεν το πιστεύω αυτό το Σύνταγμα».
Θα εξετάσουμε τη στάση της ναζιστικής οργάνωσης απέναντι στη Δημοκρατία, τους θεσμούς της και τις εκλογές, εν όψει και της επικείμενης απολογίας τριών βουλευτών της σε λίγες μέρες, οι οποίοι ενδεχομένως να βρεθούν αντιμέτωποι και με το άρθρο 135 του Ποινικού Κώδικα (“προπαρασκευαστικές πράξεις κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος”). Χρησιμοποιώντας, αποκλειστικά και μόνο, τα δικά τους λόγια από δημόσιες και λιγότερο δημόσιες (αν όχι κρυφές) τοποθετήσεις των υψηλόβαθμων στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης, από τα γραπτά τους σε βιβλία περιορισμένης κυκλοφορίας, εφημερίδες, περιοδικά και άλλα έντυπα, θα προσπαθήσουμε να συναρμολογήσουμε τη μεγαλύτερη εικόνα, έτσι ώστε όποιος θέλει κι ενδιαφέρεται, να μπορέσει να τη δει και να βγάλει τα συμπεράσματά του, ανεπηρέαστος από την παραπλανητική φιλολογία και τα ψεύδη περί “σεβασμού του Συντάγματος” στα οποία επιδίδονται το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς στριμώχτηκαν από τις αποκαλύψεις.
Ο Γιώργος Μάστορας (Μισιάκας) καλεί και δέχεται στην Αθήνα ξένους νεοναζί. Η ναζιστική συμμορία από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της προσπαθούσε να στραφεί στα ανάλογα μορφώματα του εξωτερικού [βλ λ.χ. «Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή ‘Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη’ και στη ‘Διακήρυξη της Βαρκελώνης’, 1981 (Συνεργασία του ιστολογίου μας με τα ‘Ενθέματα’ της κυριακάτικης ‘Αυγής’, 2013-03-31)»]
http://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/31/net/
Διαβάζουμε, λοιπόν, στο φόρουμ των Αμερικανών Αρίων, μια Carolyn Yeager να αποκαλύπτει το ταξίδι αυτής μαζί με κάποιο άλλο πρόσωπο, και δεν κρύβει τη χαρά της:
– «Η συναγωγή θα γίνει ένα ωραίο δημόσιο αποχωρητήριο», λένε («It will make a good public restroom after GD takes control of parliament»)
Ο Μάστορας κοντεύει τόσο πολύ να πιστέψει ότι είναι τόσο καλός ιδεολογικός προπαγανδιστής της εγκληματικής οργάνωσης, ώστε έχει φτάσει να αποδίδει στον εαυτό του τον (μάλλον γελοίο) τίτλο “Ο Δρ Γκέμπελς της Χρυσής Αβγής”. Ο αστείος “βετεράνος” νεοναζί (όπως είχαμε δείξει εδώ, «Σβάστικες και Ζιγκ-Χάιλ από τον “ιδεολογικό” καθοδηγητή και βασικό αρθρογράφο της ναζιστικής συμμορίας Γιώργο “Μάστορα”») προκαλεί άφθονο γέλιο όταν νομίζει όταν κατατροπώνει τον Δημήτρη Ψαρρά του “Ιού”, αποκαλώντας τον … “άσχημο” (!!!) κάθε φορά που ο Ψαρράς κάνει κι από μία καινούργια αποκάλυψη στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Αποκαλύψεις που πολύ συχνά αφορούν και τον ίδιο αυτόν … (ο)μορφωμένο πανέμορφο κούρο και άριο χρυσαβγίτη.
Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα «Κάτω η χούντα» και «Επανάσταση λαέ», είναι πασίγνωστη. Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια.
Ονομαζόταν Γιώργος Κηρύκου, καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών. Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Ερασιτέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.
Οι δράστες ήταν ‘αναρχικοί της Ανταρσίας’ ή ίσως ‘ακροαριστεροί της Αναρχίας’, διαλέξτε. Προσέξτε και πόσο προσεκτικοί ήταν με τις τελείες στη λέξη ‘ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.’ μην τυχόν και παραπέσει καμιά τελεία και δεν καταλάβουμε για ποια οργάνωση μιλάνε.
[…]
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κουμμουνιστής, δεν υπάρχει ΚΚΕς, στον αιώνα τον άπαντα, που να ζωγράφιζε σφυροδρέπανο να κοιτάει δεξιά. Μόνο οι τροτσκιστές το ζωγραφίζουν ανάποδα, για να μπορούν να βολέψουν ένα ‘4’ (από την ‘4η Διεθνή’), πάνω από το σφυρί, και η ΚΝΕ, φυσικά, δεν είναι τροτσκιστική οργάνωση.
Αυτή ήταν η πρόταση του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ του ΚΚΕ, προς τα κόμματα του Κέντρου, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, όπως διατυπώθηκε σε πρωτοσέλιδο άρθρο του στον ‘Ριζοσπάστη’ της 7ης Μαρτίου 1946, με τίτλο ‘Μπροστά στον κίνδυνο της Δημοκρατίας’. Και κατέληγε «πρωταρχικό μας μέλημα είναι να σώσουμε τη Δημοκρατία μας […] που κινδυνεύει άμεσα και σοβαρά».
«Να καταρτιστούν κοινοί εκλογικοί συνδυασμοί απ’ τη δημοκρατική Αριστερά και το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο με αναλογία 50 προς 50% πάνω στους βουλευτές ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΓΟΥΝ».
Αντικείμενο του άρθρου είναι οι διαφοροποιήσεις Πλουμπίδη σε σχέση με τη γραμμή Ζαχαριάδη την περίοδο από τη λήξη του εμφύλιου, Σεπτέμβριος 1949, μέχρι την εκτέλεσή του, 14 Αυγούστου 1954, καθώς οι προηγούμενες περιπτώσεις ‘έντασης’ μεταξύ των δύο στελεχών είναι λίγο πολύ γνωστές. Οι κυριότερες εστίες ‘έντασης’:
[…]
Μέχρι το 1997 ήταν μάλλον αδύνατον να βρει κανείς γραπτό με την υπογραφή του Πλουμπίδη που, όχι να ασκεί αρνητική κριτική, όχι να αμφισβητεί, όχι να λέει κακό λόγο, αλλά ούτε καν να διαφοροποιείται στο ελάχιστο.
Με το ένα χέρι της συμμορίας γράφονται οι διαψεύσεις και με το άλλο γράφεται η … διάψευση της διάψευσης, η αυτοδιάψευση. Είναι πανελληνίως γνωστό, βέβαια, ότι όλο αυτό το σκηνικό, το να αρνούνται μετά βδελυγμίας ό,τι μέχρι προ ενός λεπτού διακήρυτταν στεντορείως, είναι μια συνηθισμένη (ναζιστική και χιτλερική) τακτική της οργάνωσης, στ’ αχνάρια του μεγάλου ινδάλματός τους, του Γκέμπελς. Δεν προκαλεί έκπληξη, πλέον, από τα μικρότερα μέχρι τα πολύ σημαντικά, η συμμορία πάντα φροντίζει να αυτοδιαψεύδεται -και να γελοιοποιείται στα μάτια του κόσμου.
Η ‘άρνηση’ στη ΧΑ, αυτό που προκαλεί έκπληξη και κάνει όλο τον κόσμο να αναρωτιέται «καλά, τι ξεφτιλισμένοι που είναι, στην πρώτη δυσκολία, να τα αρνούνται όλα, και τον Χίτλερ, και τον εθνικοσοσιαλισμό, και τις ‘ιδέες’ τους, το Μουσολίνι, την ναζιστική βία, τους ύμνους στο χιτλερικό καθεστώς, τη χούντα, τα βιβλία τους, τα άρθρα τους, τις φωτογραφίες τους, μέχρι και την αγάπη τους για τα όπλα, και τον εαυτό τους, ακόμα, όλα», στη χρυσαβγίτικη μυθολογία δεν είναι κάτι απλό, όπως λ.χ. η ενστικτώδης άρνηση του ανθρώπου που κατηγορείται για κάτι. Η άρνηση μετά βδελυγμίας του ναζισμού τους έχει πίσω μια ολόκληρη παραφιλολογία, είναι ολόκληρη mantra, πως λέγεται.
Μια αναδρομή με ορισμένες χαρακτηριστικές αναρτήσεις και έρευνες του ιστολογίου XYZ Contagion, με αντικείμενο την εγκληματική οργάνωση που φέρει το μανδύα πολιτικού κόμματος, με σημαντικές αποκαλύψεις από τον παρελθόν και την πραγματική ιστορία της ναζιστικής συμμορίας, του Φίρερ και των πρωτοπαλίκαρων του:
Ο ενθουσιασμός της οργάνωσης είναι αναμενόμενος. Γιατί πράγματι, στη φούρια τους να αποδώσουν τα πάντα στην «υπερεθνική και τη σιωνιστική ελίτ» καθώς και στην «κοινοβουλευτική χούντα» (Φωτόπουλος) αλλά και στην «Ε.Ε., τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ» (Δελαστίκ) καταλήγουν στην αθώωση της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης από το αποτρόπαιο έγκλημα.
Δεν είναι δηλαδή μόνο για τη συγκεκριμένη δολοφονία αθώα η Χρυσή Αυγή, αλλά και για όλα όσα έχουν προηγηθεί, εφόσον «η φυσική βία δεν είναι χαρακτηριστικό» αυτών των κομμάτων. Η εντελώς ανιστόρητη αυτή θέση δικαιώνει δηλαδή ακόμα και τον ιστορικό φασισμό, με τρόπο που ούτε ο πιο ακραίος οπαδός του ιστορικού αναθεωρητισμού δεν έχει ακόμα διανοηθεί. Κάποιος πρέπει να μιλήσει στον κ. Φωτόπουλο για το Ολοκαύτωμα. Και βέβαια, για μία ακόμα φορά, θα επαναλάβουμε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι φασιστική, αλλά ναζιστική και η βία εναντίον των «υπανθρώπων» αντιπάλων της είναι συστατικό και μόνιμο στοιχείο της δράσης της.
Ενα χρόνο μετά, ο αδελφός και συνήγορος Τάκης Μιχαλόλιας αποκαλύπτει πρόταση από την πλευρά της Νέας Δημοπρασίας προς τη ναζιστική συμμορία για ‘σύμφωνο μη ρήξης’ ΝΔ-ΧΑ, την οποία -όπως λέει- απέρριψε ο Μιχαλολιάκος.
Θα τρίζουν τα (σπασμένα) κόκκαλα των φοιτητών και άλλων αγωνιστών της εποχής, ‘συνοδοιπόρων’ και αργότερα Λαμπράκηδων, που είχαν φάει ξύλο και είχαν βασανιστεί από τους προγόνους των χρυσαβγιτών ΕΚΟΦιτών, ‘Ελπιδοφόρων’, ‘Καρφίτσα’, χωροφυλάκων, Γκοτζαμάνηδων και λοιπών παρακρατικών της εποχής. Ο Μιχαλολιάκος στην αρχή της καριέρας του, εκεί γύρω στην πτώση της χούντας, διόλου απίθανο να είχε ‘συναγωνιστές’ τέτοιου είδους τραμπούκους που είχαν δράσει μια δεκαετία πριν, όπως κάποια στελέχη της οργάνωσης της ‘4ης Αυγούστου’ του Πλεύρη, κι αν τον βλέπουν τώρα, μπορεί και να λένε π.χ. «εμείς δέρναμε αθώους τότε για να μην περάσει το 114, και τώρα αυτός ξεκινάει ‘ανένδοτο’;»
– Σήμερα θα φάμε κάποιον δικό σας.
– Εσείς με τις μηνύσεις κι εμείς με τα μαχαίρια, κορόιδα.
Οι thugs της συμμορίας ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό το τελευταίο «- Εσείς με τις μηνύσεις κι εμείς με τα μαχαίρια, κορόιδα«. Το θέμα είναι ποια απάντηση θα πάρουν.
Λοιπόν, πόσο μακριά θα το πάνε;;;
Απάντηση: Οσο τους αφήσουμε.
Ο διάλογος σώζεται από τον ΕΠΟΝίτη και Εθνοσύμβουλο της ΠΕΕΑ Γιώργο Καφταντζή στο βιβλίο του ‘Θέατρο στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας τον καιρό της Κατοχής’, μια εξαιρετική (όσο και σπάνια) έκδοση του περιοδικού ‘Γιατί’, 1990, στο οποίο σώζονται και θεατρικά έργα, μονόπρακτα, νούμερα κ.λπ. εκείνης της εποχής, μαζί με παρόμοιους διαλόγους και σκετσάκια, που παίζονταν στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας και όπου υπήρχαν θίασοι της ΕΠΟΝ.
Στις ταινίες, συνήθως ο καλός το παίρνει το κορίτσι. Στην ταινία ‘Στρατιώτες δίχως στολή’, δυστυχώς η Ξένια Καλογεροπούλου πεθαίνει για να βοηθήσει τους πατριώτες στο αντιστασιακό τους έργο.
Στην πραγματική ζωή, πάλι, ο Μιχάλης Νικολινάκος, αν και δεν μίλησε σχεδόν ποτέ για την δική του περιπέτεια τη μέρα του μπλόκου, εκτός από μια συνέντευξή του στην τοπική εφημερίδα ‘Νίκη’ της Νίκαιας, το 1982, έζησε κάτι πολύ πιο συγκλονιστικό. Βλέπετε, ένα από τα πρόσωπα εκείνα που του έτριβαν τα χέρια όταν βγήκε ξυλιασμένος από το πηγάδι, ήταν η κατοπινή σύντροφος, σύζυγος και μητέρα του παιδιού του. Καταπληκτικό, σωστά; -«Σαν ταινία», θα έλεγε κανείς.
Το Μάρτιο 2009 ο δημοσιογράφος Γιώργος Φράγκος στέλεχος του γραφείου τύπου του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη και στενός του συνεργάτης φέρεται να μαχαίρωσε Νιγηριανό μετανάστη. Παρά τους ισχυρισμούς του ιδίου ότι δέχθηκε επίθεση από δέκα Νιγηριανούς με λοστούς και μαχαίρια, η κατηγορία σύμφωνα με την οποία προφυλακίστηκε αναφέρει απρόκλητη επίθεση με μαχαίρι εις βάρος του μετανάστη.
Στη συζήτηση για την επιπόλαια ‘θεωρία των δύο άκρων’, είναι αναμφισβήτητο ότι βοήθησε αρκετά, με την αποενοχοποίηση της άκρας δεξιάς, εκείνο το ρεύμα της σύγχρονης ιστοριογραφίας, οι Μετα-Αναθεωρητές του Φερόμενου και Λεγόμενου ‘Νέου Κύματος’ (ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη), οι οποίοι πρωτοστάτησαν στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας, με την νομιμοποίηση ετεροχρονισμένα των δωσίλογων και των ‘άμοιρων ταγματαλητών’ και με την δικαίωση του ένοπλου δωσιλογισμού. Κατέχοντας ηγεμονικό ρόλο στο δημόσιο λόγο, η συνεισφορά τους αποδείχτηκε καθοριστική στην διάχυση της ‘θεωρίας των δύο άκρων’, σύμφωνα με την οποία οι κοινωνικοί αγώνες και οι κοινωνικές διεκδικήσεις εξισώνονται με την τυφλή ρατσιστική και ναζιστική βία και τα μαχαιρώματα. Για τότε, κατ’ αυτούς, η (‘μαύρη’) βία και η τρομοκρατία των Γερμανών και των δωσίλογων συνεργατών τους ήταν βία δευτερογενής, δηλαδή απάντηση στην (‘κόκκινη’) ‘βία’ του ΕΑΜικού κινήματος. Ετσι και τώρα, στις μνημονιακές εφημερίδες διαβάζουμε μονότονα επαναλαμβανόμενα για το ‘καθεστώς της γενικευμένης ανομίας που εξέθρεψε τα φαινόμενα της κόκκινης και της μαύρης βίας’ και βλέπουμε επιχειρήματα όπως ‘αν δεν υπήρχε η βία της παλαβής αριστεράς, δεν θα ήταν τόσο εύκολα πραγματοποιήσιμη η βία των νεοναζί’. Ταύτιση, με λίγα λόγια, κάθε δομικής αντιπολίτευσης με την ‘τρομοκρατική βία’. Δεν είμαστε θιασώτες των ιστορικών παραλληλισμών μακρινών μεταξύ τους εποχών, αλλά, τότε και τώρα, απέναντι στους στόχους των ελίτ, η απάντηση δίνεται στους καθημερινούς αγώνες και δίνεται από όσους κατανοούν εκείνη τη ρήση που λέει: ‘Οποιος δεν κινείται, δεν αντιλαμβάνεται τις αλυσίδες του’. Το απέδειξε ο αθηναϊκός λαός πριν 70 χρόνια, όταν κινήθηκε μαζίκα και με όλα τα μέσα, για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Είναι η δική μας σειρά να το αποδείξουμε κι εμείς τώρα, 70 χρόνια μετά.
Οι οπλίτες των Ταγμάτων Ασφαλείας και των Ευζωνικών Ταγμάτων ονομάζονταν “ταγματασφαλίτες”. Στα μισητά τους πρόσωπα, η σοφή λαϊκή λεξιπλασία μεγαλούργησε. Δεν είναι μόνο το ευφυέστατο “Γερμανοτσολιάδες” για εκείνους που ντρόπιαζαν τη στολή του Εύζωνου, ούτε εκείνο το ενοχλητικό ήτα που αντικαθιστά το γιώτα, ώστε η λέξη να γράφεται “ταγματασφαλήτες” ή, για συντομία, “τ/αλήτες”, ώστε και οπτικά ακόμα να δείχνεται η απέχθεια και το μίσος του λαού για τους προδότες με την ελληνική στολή που σιτίζονταν από την γερμανική μισθοτροφοδοσία (και το πλιάτσικο). Η κοινή γνώμη τους ονόμασε, επίσης, και “Ράλληδες”, από το όνομα του τρίτου και τελευταίου κατοχικού πρωθυπουργού-κουΐσλιγκ, Ιωάννη Ράλλη. Ο Ράλλης, του οποίου η οικογένεια δεν σταμάτησε ποτέ να βγάζει πολιτικούς από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του 1821 μέχρι τις μέρες μας, παλιός πολιτικός και βουλευτής από το 1906 σε ηλικία 28 ετών, δημιουργός και ηθικός αυτουργός της συγκρότησης των Ταγμάτων Ασφαλείας, με κύριο μέλημα τη “διατήρηση της τάξεως” και την “αντιμετώπιση των αναρχικών”, είχε δηλώσει στην Παναθηναϊκή Παλλαϊκή Επιτροπή, αποτελούμενη από Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίων και προέδρους πνευματικών σωματείων και επαγγελματικών συλλόγων, που τον επισκέφτηκε για να του παραδώσει διάβημα διαμαρτυρίας για το διάταγμα επιστράτευσης, τον Αύγουστο του 1944:
«Εγώ έχω προσφέρει την μεγαλυτέραν υπηρεσίαν εις τον τόπον με την σύστασιν των Ταγμάτων Ασφαλείας, διά την οποίαν υπερηφανεύομαι και διά την οποίαν θα ζητήσω να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον. Μάλιστα, κύριοι, να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον, διότι εγώ έχω μεγαλύτερα δικαιώματα και από αυτόν τον Σωκράτην […] Εγώ δεν πρόκειται, βέβαια, να ανακαλέσω την διαταγή περί επιστρατεύσεως. Λυπάμαι μόνο διότι τα μέσα μου δεν μου επιτρέπουν να συγκροτήσω και “άλλον στρατόν” και να τους συντρίψω και εδώ και εις την ύπαιθρον και να επιβάλω το κράτος του Νόμου». [**]
Ηταν ημέρα Σάββατο και Εθνική Εορτή, 25η Μαρτίου. Μέσα σε λίγες ώρες, μια πανάρχαιη ιστορική κοινότητα εξοντώθηκε ολοκληρωτικά. Τα γεγονότα και το χρονικό μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλία και στο διαδίκτυο. Εμείς θα προσθέσουμε δυο στοιχεία μόνο:
– Η σύλληψη και ακολούθως η αποστολή με τρένα των περίπου 1.800 Εβραίων των Ιωαννίνων δεν θα ήταν τόσο επιτυχής και τόσο γρήγορη, αν δεν υπήρχε η βοήθεια κάποιων ελληνικών υπηρεσιών προς τους Γερμανούς, όπως λ.χ. η Αστυνομία/Χωροφυλακή. Το αναφέρουν αυτό και οι Ναζί στις εκθέσεις τους. Εγιναν συσκέψεις, ακόμη και λίγο πριν χαράξει εκείνη η ημέρα, για τον καταμερισμό ενστόλων στα σημεία του κυκλωτικού μπλόκου.
– Λίγη ώρα μόνο μετά που έφυγε και το τελευταίο φορτηγό, ήδη από το μεσημέρι της ίδιας μέρας, υπήρχαν αναφορές για πλιάτσικο στις περιουσίες των ΕΒραίων συμπατριωτών μας από τους Χριστιανούς της πόλης.
Καθαρά χιτλερικοί, απόλυτα αφοσιωμένοι στον εθνικοσοσιαλισμό και στη Χρυσή Αυγή, δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώνουν τον θαυμασμό τους για τον Χίτλερ, την προσήλωσή τους στη ναζιστική συμμορία, την απέχθεια στον Χριστιανισμό (σαν ‘εβραιοϊουδαϊκό μίασμα’) και την στράτευσή τους στο ‘κίνημα’ των Αρίων συνεχιστών των Waffen-SS.
All books written by British and then translated into Greek,
and all books written by Greeks and then translated into English.
Not all books are 100% SOE related, but all of the them contain critical material and lots of references on SOE, agents and BLO activities.
Τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου του 1971 ο Νικόλαος Μακαρέζος και ο Ιωάννης Λαδάς συνάντησαν έναν ενθουσιώδη ιταλό φίλο του ελληνικού δρόμου προς την αντιδημοκρατική εκτροπή. Δεν επρόκειτο για εθιμοτυπική ή διπλωματική επίσκεψη: ο ιταλός επισκέπτης έφτασε στην Αθήνα εκπροσωπώντας τη φασιστική οργάνωση Movimento Sociale Italiano (MSI), προκειμένου να ζητήσει τη συνδρομή του δικτατορικού καθεστώτος σε ένα σχέδιο γενικευμένης αποσταθεροποίησης στην Ιταλία. Η παρασκηνιακή συνάντηση εγγράφεται στις πυκνές επαφές μεταξύ τμημάτων της στρατιωτικής δικτατορίας και του δυναμικού ιταλικού νεοφασιστικού κινήματος, που βασιζόταν σε ιδεολογικές ταυτίσεις και, κυρίως, στη διάθεση συντονισμού του αντικομμουνιστικού αγώνα.
Αυτά τα ποιήματα δεν είχαν τυπωθεί στην εποχή τους. Οι πουριτανοί εκδότες είχαν αρνηθεί να τα εκδώσουν. Δεν είναι τυχόν ‘αποκηρυγμένα’ ποιήματα. Εμειναν άγνωστα, όμως, για πολλά χρόνια και πρωτοπαρουσιάστηκαν πολλά χρόνια μετά το θάνατο του ποιητή.
Η δικτατορία των συνταγματαρχών –όπως εξάλλου και η Ισπανία του Φράνκο- αποτέλεσε τον πολιτικό φάρο για το ιταλικό νεοφασιστικό κίνημα. Αλλά και η χούντα από την πλευρά της αναζητούσε στον χώρο των Ιταλών νεοφασιστών τους πιθανούς συμμάχους για να σπάσει την απομόνωση που της είχε επιβληθεί από πολλές χώρες και να αποτρέψει τη διαφαινόμενη αποπομπή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Τη μεσολάβηση ανέλαβε ο ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας), ο οποίος είχε ιδρυθεί από τη χούντα την επαύριο του πραξικοπήματος.
Αντιγράφουμε από τα επίσημα πορίσματα για τη σκοτεινή εκείνη περίοδο που έχει καταγράψει η ιταλική Γερουσία: «Την άνοιξη του 1968 οργανώθηκε από τον ΕΣΕΣΙ, μια “εκδρομή” στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Στην περιοδεία ήταν επικεφαλής ο Πίνο Ράουτι, ο Στέφανο ντελε Κιάε και ο Λόρις Φακινέτι και μερικές δεκάδες μέλη, καθώς και οι ηγέτες της Ordine Nuovo και της Avanguardia Nazionale. Οι συμμετέχοντες έγιναν δεκτοί από την ηγεσία του φιλικού καθεστώτος και στη συνέχεια παρακολούθησαν ένα είδος ταχύρρυθμου μαθήματος για τεχνικές διείσδυσης με σκοπούς ανατρεπτικούς, κάτι που είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στην Ελλάδα τον προηγούμενο χρόνο. Επιστρέφοντας στην Ιταλία, οι “σπουδαστές” αφιερώθηκαν με τη σειρά τους στην εφαρμογή αυτών των τεχνικών, επιδιώκοντας να διεισδύσουν σε ομάδες της άκρας Αριστεράς».
[…]
Εξαιτίας της διεθνούς κρίσης που απλώνεται στον κόσμο τα τελευταία έξι χρόνια, ζούμε μια νέα «άνθηση» φασιστικών κινημάτων και ομάδων. Στην Ελλάδα ειδικά, η Χρυσή Αυγή κατόρθωσε μια απίστευτη εκλογική επιτυχία στις εκλογές του 2012. Η Χρυσή Αυγή όμως είναι μια παλιά οργάνωση και μπορούμε εύκολα να ιχνηλατήσουμε τις ρίζες της στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Εκείνη την εποχή, το 1979, ένας μικρός αριθμός «ακτιβιστών», που στο μέλλον θα γίνονταν Χρυσαυγίτες, ήταν παρόντες σε συνάντηση που οργάνωσε η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη (Nouvelle Ordre Européenne, New European Order, NOE). Η ΝΟΕ ήταν μια διεθνής οργάνωση που ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1960 με στόχο να συνενώσει όλες τις φασιστικές ομάδες της Ευρώπης ώστε να αναπτύξουν κοινή στρατηγική [1].
[1] [Σ.τ.Ε.: Βλέπε. και το σχετικό άρθρο του Κλέωνα Ιωαννίδη, στα «Ενθέματα», 31/03/2013:
Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή “Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη” και στη “Διακήρυξη της Βαρκελώνης”, 1981
http://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/31/net/
Αν μεταξύ της Αριστεράς και της Κριτικής, πρέπει να επιλέξουμε κάτι, θα επιλέξουμε την Κριτική.
Διότι η Κριτική γέννησε την Αριστερά, και όχι το αντίθετο.
Και αν καταστράφηκε (ή θα ξανακαταστραφεί) η Αριστερά, η Κριτική (θα) είναι αυτή που θα την ξαναγεννήσει.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά πράγματα για την φωτογραφία αυτή. Μόνο ότι αυτός που την τράβηξε (δηλαδή αυτός στον οποίο απευθύνεται η μουτσούνα) ήταν ο σωματοφύλακας του Ιωσήφ Στάλιν.
Πρόκειται, ασφαλώς, για το περίφημο “Βιετνάμ”.
Για όσους/ες δεν ξέρουν (που μάλλον θα είναι πολύ λίγοι), να πούμε εδώ εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια, γράφοντας για τη φράση “Το ελληνικό Βιετνάμ”, η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του “Ιού” το 1992, με τίτλο “Το άλλο 1922”, όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο “Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)”, περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του “Ιού” είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό (αλλά όχι μόνο, όπως θα δείτε παρακάτω).
Είναι γνωστό πως το χρυσαβγίτικο ναζιστικό μόρφωμα Χρυσή Αυγή είναι ενεργό και ισότιμο μέλος στο ‘Ευρωπαϊκό Εθνικό Μέτωπο’ (ENF), μια σχετικά πρόσφατη άτυπη φασιστική Διεθνή, που συντονίζει και εκπροσωπεί φασιστικά κόμματα και οργανώσεις από 13 ευρωπαϊκές χώρες, και η οποία είχε ιδρυθεί το 2004 εν όψει των Ευρωεκλογών εκείνης της χρονιάς. Δεν είναι γνωστό, όμως, ούτε στους ψηφοφόρους, ούτε στα μέλη, ούτε -πιθανολογούμε- και στα στελέχη της, ακόμα, ότι η ΧΑ είχε προσχωρήσει ήδη από τις απαρχές της, από το 1981, στην ακραία ναζιστική-εθνικοσοσιαλιστική (μαύρη) Διεθνή με το όνομα ‘Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη’, ‘New European Order’ (NEO) ή ‘Nouvel Ordre Européen’.
Μια αποκάλυψη για το ναζιστικό παρελθόν της Χρυσής Αυγής
Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή “Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη” και στη “Διακήρυξη της Βαρκελώνης”, 1981
«Προβλέπουμε (sic) σ’ έναν διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών»,
Μία από τις πρώτες ιδεολογικές διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής (που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει)
Τα αναγνωστικά αυτά γράφτηκαν και εκδόθηκαν από τις 20 Αυγούστου 1944 ως τις 20 Σεπτεμβρίου 1944, στην ελεύθερη Ελλάδα, στα πλαίσια του ‘Σχεδίου για μια λαϊκή παιδεία’ που εκπονήθηκε από τις προοδευτικές αντιστασιακές δυνάμεις, που έδρασαν στους ορεινούς όγκους της Στερεάς Ελλάδος, και εντάσσονταν στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Πανελλήνιας Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) για την παιδεία. Μια «άλλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που τελικά δεν έγινε.
Η ναζιστική συμμορία, όχι μόνο δεν παίρνει αποστάσεις από την απίστευτης χυδαιότητας ρητορική μίσους του στελέχους της, αλλά τον θέλει εκεί δίπλα, στο πλάι του lieutenant υπαρχηγού της, την «μεγάλη στιγμή» του τελευταίου, να ποζάρει αμέριμνος και να προκαλεί ξανά με λεκτική βία, και όλα αυτά, παρά την έρευνα που έχει διατάξει ο εισαγγελέας για το ρατσιστικό κρεσέντο.
Αγαπητή μου Λουίζα
Σήμερον εφύγαμε με τα τρένα
… με Μποχώρ, Μπαμπά Σαμ, Εστερ, Ρένα, Ισαάκ.
Σας φιλώ και καλή Αντάμοσιν.
Φιλιά εις τα παιδιά
Ο γιός, Μάριος Σούσης, έξι ετών τότε, στη μαρτυρία του 70 χρόνια αργότερα, όπως αυτή καταγράφεται από μια ιστοσελίδα ενός project με θέμα τους βετεράνους και τους επιζώντες του Β’ΠΠ, θυμάται ότι το σημείωμα δόθηκε από τον πατέρα σε άνθρωπο του Ερυθρού Σταυρού με την παράκληση να δοθεί στη μητέρα, όπως κι έγινε:
Είναι γεγονός, μπορεί να συμπεράνει κανείς, πως από το 1992 (ή έστω από το 1995 ή και το 2003, οπότε και η ελληνική μετάφραση) κανείς δεν φάνηκε να ενοχλήθηκε. Κανείς δεν ξεκίνησε σταυροφορίες.
Η επίμαχη φράση [‘(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται’]: Πρόκειται για παράθεση (‘quoting’) της φράσης που χρησιμοποίησε ο Richard Clogg στο βιβλίο του ‘A Concise History of Greece’, σειρά ‘Concise Histories’, έκδοση Cambridge University Press, 1992, και συγκεκριμένα στην σελίδα 94, σε μια λεζάντα μιας φωτογραφίας. Το βιβλίο αυτό είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1992, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά το 1995 και το 2003, και έχει βραβευτεί κιόλας. Ο Richard Clogg είχε γράψει ‘refugees crowded’, επί λέξει.
Μπορείτε να δείτε την σελίδα αυτή εδώ, στην φωτοτυπία:
Η αλήθεια είναι, πως το κουίζ βγήκε κάπως δύσκολο και απαιτητικό, για αυτό ας μην απογοητευτούν οι φίλοι επισκέπτες του ιστολογίου αν τυχόν το τελικό σκορ δεν είναι 10/10 (δέκα στα δέκα). Εμείς θα δώσουμε, ασφαλώς, και κάποια hint, αν και, φυσικά, αυτό που μετράει στο τέλος είναι η διάδοση της γνώσης.
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε μία διαπίστωση. Ή μάλλον δύο. Πρώτα, είδαμε να μαζεύονται στο αρχείο του ιστολογίου, πολλές άγνωστες και σπάνιες φωτογραφίες, αρκετές από τις οποίες θα άξιζαν τη δική τους ξεχωριστή ανάλυση και ανάπτυξη των ιστοριών που τις συνοδεύουν -όλες από τη νεότερη Ιστορία του τόπου, μέσα στον 20ό αιώνα. Κατόπιν διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά, παρότι τα ονόματά τους είναι πολύ γνωστά, δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Τον Ιανουάριο του 1949 μια ελληνική αντιπροσωπεία καταφθάνει στο ανατολικό Βερολίνο και γίνεται δεκτή με τιμές από την γερμανική ηγεσία της τότε Σοβιετικής Ζώνης Κατοχής (η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ιδρύθηκε μερικούς μήνες αργότερα, στις 7 Οκτωβρίου 1949). Η αντιπροσωπεία αυτή αποτελείται από τον γιατρό Πέτρο Κόκκαλη, Υπουργό Παιδείας και Υγιεινής της λεγόμενης Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ελλάδας, τον αντιστράτηγο του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας (ΔΣΕ) Κικίτσα (Σαράντη Πρωτόπαπα), τον υποστράτηγο Λάμπρο (Νίκο Κανακαρίδη) και τον δάσκαλο Αντώνη (Αντον) Σικαβίτσα, με την ιδιότητα του μέλους του κεντρικού συμβουλίου της μακεδονικής οργάνωσης «Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο» (ΝΟΦ), που αγωνίζονταν στις γραμμές του ΔΣΕ.
Μερικά στατιστικά για τη φετινή χρονιά, το 2012, όπως τα παρουσιάζει η WordPress: The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog. Ενα απόσπασμα: About 55,000… Read more: Το 2012 στο ιστολόγιό μας (2012 in review)
Η έκδοση ‘Νοέμβρης 1973 – Εξι χρόνια αρκετά Δεν θα γίνουν εφτά [Το χρονικό του αγώνα Ντοκουμέντα] [23 Ιούλη 1975 Σχόλια και συμπεράσματα]’ ήταν από τα πρώτα γραπτά κείμενα που έθεσαν το θέμα της ‘Πανσπουδαστικής Νο #8’ (υπάρχει ολόκληρο το φύλλο εντός της μπροσούρας) και την στάση των οργανώσεων Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ/ΚΚΕ τις ημέρες της εξέγερσης, ενώ στις 78 σελίδες της μπροσούρας θίγονται και πολλά ακόμα ζητήματα, όπως μπορείτε να δείτε.
Πολλοί νομίζουν ότι η Β’ Πανελλαδική ήταν μόνο φοιτητική ή έστω νεολαιίστικη οργάνωση.
Δεν είναι αλήθεια, αυτό, ήταν μαζική (και ‘μετωπική’ κατά την ασφαλίτικη ορολογία) οργάνωση.
Μπορεί να ξεκίνησε σαν διάσπαση της νεολαίας ΕΚΟΝ-ΡΦ, όταν διαφώνησαν με την εκτίμηση του κόμματος για την αποτυχία στις εκλογές του 1977, όταν το ΚΚΕ Εσωτερικού κατέβηκε μαζί με άλλα 4 κόμματα σαν ‘Συμμαχία’ και εξέλεξε έναν μόνο βουλευτή (κι άλλον έναν η ΕΔΑ), αλλά σύντομα είχε οργανώσεις βάσεις και σε εργαζόμενους, και σε μαθητές, και ανά συνοικίες, και ανά επάγγελμα (στο μέτρο του δυνατού, π.χ. υπήρχε ΚΟΒΑ τραπεζικών),
ακόμα και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Είχε θεωρητικό τμήμα, έβγαζαν το περιοδικό ‘Αγώνας για την Κομμουνιστική Ανανέωση’ (υπάρχει μια πλήρης σειρά στα ΑΣΚΙ), έβγαιναν επίσης, άλλα 3-4 περιοδικά περιφερειακά, είχαν ακόμη και δικό τους (ή έστω φιλικό) εκδοτικό οίκο που είχε τυπώσει πολλά θεωρητικά κείμενα, και δικά τους, και κλασικών, και νεότερων ξένων θεωρητικών.
Χρήσεις, καταχρήσεις και ιστορίες καθημερινής ‘διπλωματικής και αρχειακής’ τρέλας. Aπό το ιστορικό αρχείο του YΠEΞ στο «Eλληνικό Eθνικό Kούγκι» του Άουσβιτς! Η θεσμική μνήμη του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα.
Επετειακή η ημέρα, 30 Οκτωβρίου του 1944, απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Ναζί κατακτητές. Μερικές σχετικά σπάνιες φωτογραφίες από την ημέρα εκείνη, κάποιες εκ των οποίων προέρχονται από το βρετανικό War Imperial Museum και κάποιες από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).
Ρίχνοντας φως σε άπειρες άγνωστες λεπτομέρειες από τη δράση της ΧΑ, με ιδιαίτερη έμφαση στις ποινικές περιπέτειες των μαχαιροβγαλτών τραμπούκων και αναλύοντας σε βάθος την εκλογική της εκτίναξη, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα πολύτιμο βοήθημα στον αντιφασιστικό αγώνα, που προσφέρει όλα τα επιχειρήματα που χρειάζεται κανείς για να διαψεύσει τη διάψευση ‘Δεν είμαστε ναζί’.
Στο εξώφυλλο έγραφε ‘Τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ’. Ξεφυλλίζοντάς το, μέσα υπήρχε ένα 12σέλιδο που μόνο για τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ δεν έγραφε. Ηταν οδηγίες προς παράνομους κομμουνιστές. Ενα αυθεντικό εγχειρίδιο παρανομίας προς τους ‘μέσα’ του ΚΚΕ. Περιγράφονται μέσα όλα τα μέτρα προφύλαξης, συνθήματα, σύνδεσμοι, η στάση κατά τη σύλληψη, στη φυλακή, στην εξορία, η μυστικότητα, η αποφυγή φλυαρίας, η επαγρύπνηση κ.λπ. Μαζί, 28 συγκεκριμένες τέτοιες οδηγίες και μέτρα για αποφυγή παρακολούθησης, αποτροπή σύλληψης και αντιμετώπισης χαφιέδων.
Φοβερό ντοκουμέντο.
Χρονολογείται, λογικά, στα χρόνια παρανομίας του ΚΚΕ, δηλαδή 1947-1974. Αποκλείεται να είναι από την μεταξική περίοδο, διότι έχει αναφορές στο ΕΑΜ, στην ΕΠΟΝ κ.ά. [Σ.Σ.: Δείτε και το πρώτο υστερόγραφο]
Ποιος δεν θα ήθελε να του ρίξει μια ματιά, έστω και από περιέργεια;
Φαίνεται ακολουθούν την τακτική του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού αδελφού κόμματος NPD, να ‘καταλάβουν’ τα σχολεία (δεν ξέρω αν τα εισαγωγικά είναι περιττά), να τοποθετήσουν δικούς τους εκπαιδευτικούς για να αναθρέψουν μικρά νεοναζιστάκια από τη νηπιακή ηλικία. Οπως διαβάζουμε σε παλαιότερο άρθρο του Spiegel, το σχέδιο αυτό του NPD βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Είναι γεγονός ότι ο Αρχηγός και οι κατά καιρούς άμεσοι συνεργάτες του διαβάζουν με πάθος τους θεωρητικούς του ναζισμού και αντιγράφουν όσο μπορούν μέχρι κεραίας την πρακτική του γερμανικού NSDAP. Η Χρυσή Αυγή, δηλαδή, είναι ένα ναζιστικό μόρφωμα, το οποίο δεν αρκείται στη μελέτη ή την προπαγάνδα του ναζισμού, αλλά εφαρμόζει στην πράξη αυτά της τα πιστεύω, μέσα από μια σειρά παράνομων πράξεων. Βέβαια δεν μπορεί να τεκμηριωθεί η ενοχή της για όλες αυτές οι πράξεις, αλλά αρκούν ακόμα κι εκείνες που η ίδια η οργάνωση διαφημίζει (όπως για παράδειγμα οι επιδρομές στη Ραφήνα και το Μεσολόγγι), για να αντιληφθεί και ο πιο αφελής περί τίνος πρόκειται. Διαθέτουμε επίσης μια σειρά τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων, ακόμα και του Ανώτατου Δικαστηρίου, στις οποίες καταγράφεται η διενέργεια ποινικά κολάσιμων πράξεων, ακόμα και κακουργημάτων από εντεταλμένες ομάδες (φάλαγγες) της οργάνωσης.
Αρχικά, θα πρέπει όλοι εσείς οι φιλοτ/αλήτες, επιτέλους, να συμφωνήσετε σε ένα νούμερο,
πόσοι ήταν τέλος πάντων, γιατί ο καθένας λέει όσα θέλει, από 1.500 ως 6.000.
Σε προκαλώ να μου δείξεις την πιο επίσημη έκδοση από την πλευρά των ‘σφαγιασθέντων‘.
Ξέρεις τι θα βρεις μέσα;
Τα ονόματα, την πλήρη καταγραφή των θυμάτων με τις ηλικίες, περίπου 1.100 άτομα.
Και ξέρεις κάτι ακόμα;
Υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, μόνο 18 ηλικιωμένοι και ένας ανήλικος, 17 ετών.
Αυτό σημαίνει ότι σε ποσοστό 97% τα θύματα ήταν όλοι άντρες ενήλικοι που μπορούσαν να κρατήσουν όπλα.
Φαντάζει βαριά η κατηγορία ότι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης συντελούν στην προβολή του ακροδεξιού μορφώματος, συμμετέχοντας αποφασιστικά στη δημιουργία του πολιτικού του μύθου. Όμως, αυτό επιβεβαιώνεται από την προηγούμενη στάση τους και σε άλλες σφαίρες της δημόσιας συζήτησης και απηχεί όχι τόσο κάποιον συνειδητό πολιτικό σχεδιασμό (αν και αυτός σε ένα βαθμό υπάρχει) όσο την ρηχότητα που αναδεικνύεται σε μόνιμο αντανακλαστικό τους. Διότι, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Αντώνης Έλληνας, «το πολιτικό ρεπερτόριο της Άκρας Δεξιάς ικανοποιεί τη δίψα των μέσων ενημέρωσης για αισθησιακές, απλοποιημένες, προσωποποιημένες ιστορίες».
[…] από τα απομνημονεύματα του ίδιου του Κολοκοτρώνη γνωρίζουμε πως αυτός είχε υποστηρίξει και πολύ διαφορετικά πράγματα από ό,τι έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, σχετικά με το επίδικο ζήτημα της μορφής του νέου κράτους και συνεπώς της κατεύθυνσης της επανάστασης. Το 1808 σχεδίαζε, λ.χ., με γαλλική καθοδήγηση και σε συνεννόηση με κάποιους πασάδες, ένα ελληνοτουρκικό κράτος ισόνομο κι ανεξίθρησκο, η σημαία του οποίου θα συνδύαζε τον σταυρό με την ημισέληνο («Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής», Αθήνησι 1846, σ. 38).
Οπως ο μπάρμπας του, έτσι και το αγγονάκι, έχει για σύνθημα ‘Να ξεβρωμίσει ο τόπος’. Τότε με τους ταγματαλήτες, τώρα με την Χρυσή Αυγή.
Διαβάζοντας, λοιπόν, στο γράμμα ‘Μ’, βλέπουμε:
Ονομα: Μπαρμπαρούσης Δημοσθένης
Βαθμός: Ανθυπασπιστής (ΠΖ), δηλαδή Πεζικού
Μονάδα: 3ο Σύνταγμα Ευζώνων [Σ.Σ.: Πρόκειται για τις περιοχές Αγρινίου και Ναυπάκτου, Αιτωλοακαρνανία].
Δοικητής: Υποστράτηγος Αλέξανδρος Ορφανάκος.
Σορπράιζ!!! (ε, όχι και τόσο, για να είμαστε ειλικρινείς)
Ολα τα τεύχη, και τα 18 του περιοδικού ‘ΛΟΖΑ’ (ή ‘Μακεδονικό Ενημερωτικό Δελτίο’, όπως λεγόταν όταν πρωτοξεκίνησε), από το πρώτο του Ιανουαρίου του 2000 ως το τελευταίο 18ο τεύχος του Οκτωβρίου του 2011, συν το μοναδικό τεύχος της ‘ΒΙΕΝΑ ΛΟΖΑ’.
Η ερώτηση είναι πολύ απλή: Για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή σπεύδει να διαμαρτυρηθεί, από τη στιγμή που στην ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Χανιών δεν κατονομάζονται η οργάνωση και τα μέλη της ως οι αυτουργοί των “φασιστικών επθέσεων”;;;
Με απλά λόγια, το “νόμιμο πολιτικό κόμμα” αναγνώρισε τον εαυτό του και τα στελέχη του στο κείμενο καταγγελίας των εγκληματικών φασιστικών επιθέσεων, ως τους αυτουργούς των επιθέσεων αυτών.
[Σ.Σ.: Διερεύνηση για ιστορικούς λόγους της σχετικής φήμηες και της ιστορικής της διαδρομής].
Λέγεται ότι η πρώτη σχετική αναφορά έγινε στο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1946 του Βρετανού Denys Hamson, από τους συμμετέχοντες στον Γοργοπόταμο, με τίτλο ‘We Fell Among Greeks’, Jonathan Cape, London, 1946, στις σελίδες 99-100. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά με τίτλο ‘Με τους Έλληνες στο Γοργοπόταμο’, εκδόσεις Ελληνική Ευρωεκδοτική, χωρίς χρονολογία (δεκαετία του 1980), και στις σελίδες 77-78, το πλήρες επίμαχο απόσπασμα έχει ως εξής
Το πάγιο ερώτημα των επιστημόνων που ασχολούνται με το φαινόμενο των σύγχρονων ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη είναι με ποιο τρόπο μπορεί να αναχαιτίσει την προέλασή τους το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, οι εκφραστές δηλαδή του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Ο David Art έχει από χρόνια μελετήσει τις συνέπειες που μπορεί να έχουν στη βιωσιμότητα αυτών των πολιτικών σχηματισμών οι δυο στρατηγικές που αναπτύσσονται σε διάφορες χώρες και που σχηματικά διακρίνονται ανάλογα με το αν έχει ή όχι επιβληθεί μια υγειονομική ζώνη, ένας πολιτικός αποκλεισμός δηλαδή αυτών των κομμάτων [2]. Σύμφωνα με τη συγκριτική μελέτη των εκλογικών επιδόσεων, είναι σαφές ότι όσο πιο επιτρεπτικό είναι το πολιτικό περιβάλλον τόσο πιο εύκολα εγκαθίσταται στον πολιτικό χάρτη ένα παρόμοιο κόμμα. Σημειώνω εδώ ότι μιλάμε για ακροδεξιά κόμματα και όχι ανοιχτά νεοναζιστικά μορφώματα, για τα οποία δεν υπάρχει καμιά ανοχή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως η ίδια έρευνα δείχνει ότι αυτή η περίφημη «υγειονομική ζώνη» δεν πρέπει να οργανωθεί πολύ νωρίς, γιατί τότε κινδυνεύει να στρέψει την προσοχή ακτιβιστών της ακροδεξιάς στο μόρφωμα που απομονώνεται και να βοηθήσει έτσι σε μια έμμεση υπερπροβολή των θέσεών του. Αυτή λοιπόν η υγειονομική ζώνη πρέπει να εγκατασταθεί μόνο αν έχει ήδη αποκτήσει μια κάποια διακριτή παρουσία το ακροδεξιό μόρφωμα. Από την άλλη, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η υγειονομική ζώνη δεν πρέπει να αργήσει πολύ να εγκατασταθεί, ώστε να μην προλάβει το ακροδεξιό κόμμα να αποκτήσει σταθερή εκλογική δύναμη. Γιατί, αν έχει συμβεί αυτό, τότε το ακροδεξιό κόμμα θα έχει σταθεροποιήσει μεγάλο μέρος των οπαδών του, θα έχει αποκτήσει σοβαρά υλικά και οικονομικά μέσα, αρχίζοντας να επιβάλλει τη δική του πολιτική ατζέντα. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με τα ζητήματα «νόμου και τάξης» και μετανάστευσης
Ο Κώστας ο Πλεύρης πριν από 8-9 χρόνια -ο ίδιος το έχει ομολογήσει-, για να πάει σπίτι του κρυβότανε. Φοβόταν κάποιες από τις πολιτικές πράξεις του παρελθόντος και είχε κάποια αγωνία. Οταν ήλθε και με βρήκε, μου είπε «βάλε χέρι» Του λέω «ναι, έλα να μιλήσεις για ιστορία και θα σε βάλω εγώ σ’ αυτή τη μεγάλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ που λέγεται προσπάθεια Telecity, να φύγεις απ’ αυτή τη ρετσινιά του φασίστα». Πράγματι, ο Κώστας ο Πλεύρης διατηρούσε μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτή την πράξη. Και όπου κι αν ήταν το έλεγε. Κάποια στιγμή, όταν ο Κώστας Πλεύρης άρχισε να μας κάνει εδώ μέσα κάποιες στραβοτιμονιές, τον εκάλεσα στο γραφείο και του είπα: «Κώστα, κοίταξε, είπαμε να λες ιστορία. Μη βρίζεις τον κόσμο, γιατί δημιουργούνται προβλήματα που δεν θέλει το Telecity». Πράγματι, ο ένας και μόνος λόγος που 10 χρόνια πήγαμε στο ΕΣΡ είναι ότι ο Κώστας Πλεύρης έβρισε ένα στρατηγό, λέγοντάς τον ψεύτη και κάτι άλλα πράγματα. Μας επιδίκασε ο στρατηγός και 70 εκατομμύρια δρχ. Ο κ. Πλεύρης είπε ότι «δεν έχω να δώσω μία» κι ως εκ τούτου πρέπει το Telecity να καταβάλει 70 εκατ. δρχ. στον κ. Μπέλμπα, γιατί ο κ. Πλεύρης τον έβρισε, μέσα απ’ το κανάλι, στη ζωντανή εκπομπή, όπου δεν μπορείς να φρενάρεις..
Παρόλο που τις τελευταίες μέρες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να μειώνονται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και υπήρχε πάντα ένα σταθερό ποσοστό νοσταλγών της χούντας το οποίο δεν το γνωρίζαμε ακριβώς επειδή οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι διαχέονταν σε άλλα κόμματα με το σκεπτικό ή τον φόβο της χαμένης ψήφου. Όπως δείχνουν οι σχετικές έρευνες δημοσκοπικών εταιρειών και συγκεκριμένα του πολιτικού επιστήμονα Παναγιώτη Καφετζή, υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ένα σταθερό ποσοστό πάνω από 40% των ψηφοφόρων που δηλώνει ότι η χούντα έκανε και καλό ή μόνο καλό στην ελληνική κοινωνία.
Στο βιβλίο του πρώην διπλωμάτη και διοικητή της ΕΥΠ Παύλου Αποστολίδη ‘Μυστική δράση, Υπηρεσίες Πληροφοριών στην Ελλάδα’, εκδόσεις Παπαζήσης, Αθήνα, 2014, σελίδα 227, διαβάζουμε μερικά ενδιαφέροντα και άγνωστα στοιχεία για την δράση του Πλεύρη επί χούντας:
Το Δίκτυο ‘Ποδόσφαιρο ενάντια στον ρατσισμό στην Ευρώπη’ (Football Against Racism in Europe, FARENET.org) στην προσπάθειά του να περιοριστούν συμβάντα όπως αυτή εδώ η ‘ανθρώπινη σβάστικα’ από Κροάτες οπαδούς στην Ιταλία, έχει κυκλοφορήσει ένα εγχειρίδιο-οδηγό για τα ρατσιστικά και νεοναζιστικά σύμβολα στα γήπεδα.
Θάπρεπε να το περιμένει κανείς. Κάτι ο βομβαρδισμός ζουμερών δελτίων και τηλεοπτικών πάνελ, με τις γκριμάτσες των παρουσιαστών ν’ αποτελούν είδηση εξίσου ενδιαφέρουσα με τα λεγόμενα των μονομάχων, κάτι ο καταιγιστικός ρυθμός των εξελίξεων –ποιος θα κάτσει να διαβάσει εκ των υστέρων δεκάδες σελίδες απομαγνητοφωνήσεων, όταν τα χαϊλάιτ (νομίζει πως) τα έχει ήδη δει στο γυαλί την προηγουμένη; Απαρατήρητες πέρασαν έτσι μια σειρά ενδιαφέρουσες δηλώσεις και στιχομυθίες που διατυπώθηκαν κατά τις «διερευνητικές» συσκέψεις της πολιτικής ηγεσίας, άκρως αποκαλυπτικές για το ουσιαστικό διακύβευμα των ημερών: τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ «έπρεπε» ν’ αυτοπαγιδευτεί σε μια λεόντεια συγκυβέρνηση, παρόλο που οι έδρες του δεν ήταν καθόλου απαραίτητες για το σχηματισμό της δεδηλωμένης.
Βέβαια ο Πλεύρης υιός δεν επιβεβαιώνει με τη δράση του τις διαφορές αυτές με τον πατέρα του. Πολλές παρεμβάσεις του θυμίζουν την ιδεολογία του Κώστα Πλεύρη, όπως, π.χ., η πρότασή του να ευνουχίζονται οι παιδεραστές [4], ενώ, αγορεύοντας κατά την υπεράσπιση του πατέρα του στη δίκη για το βιβλίο περί Εβραίων, επαναλάμβανε συλλογισμούς όπως ο ακόλουθος: «Σας προβλημάτισε η αναφορά για το Άουσβιτς. Που λέει ότι ‘να τηρείται σε καλή κατάσταση το στρατόπεδο του Άουσβιτς’. Εγώ παίρνω την ακραία εκδοχή. Ότι ο κατηγορούμενος εκεί πέρα εννοεί: ‘Να διατηρείται σε καλή κατάσταση το στρατόπεδο του Άουσβιτς, γιατί θέλω κάποια στιγμή να επανέλθει εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, να επανέλθει ο Χίτλερ, να πάρει τους Εβραίους και να τους βάλει στο Άουσβιτς’. Ποια παρότρυνση είναι αυτή; Ποια διέγερση; Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να πιστεύει και ναν θέλει να πιστεύει ότι ‘θέλω να εξοντώσω κάποιον’;». Και λίγο αργότερα επανέλαβε: «Σας λέω στην πιο ακραία εκδοχή που ακούγεται ότι θέλει να μαζέψει τους Εβραίους, ότι θέλει να τους εξαφανίσει τους Εβραίους. Αυτές οι φράσεις από μόνες τους, πώς διεγείρουν;». [5] Και βέβαια, αν και ήδη εκλεγμένος βουλευτής, δεν δίστασε να δηλώνει προς το δικαστήριο ότι δεν γνώριζε αυτός και ο πατέρας του τον αντιρατσιστικό νόμο 927/79 προτού γραφεί το βιβλίο και ότι τον πληροφορήθηκαν μόνο μετά την άσκηση της δίωξης: «Δεν τον γνωρίζαμε. Ψάχναμε στο site του Δικηγορικού Συλλόγου για να δούμε ποιος είναι αυτός ο νόμος». Μόνο που στο βιβλίο του Κώστα Πλεύρη αναδημοσιεύεται αυτούσιος ο νόμος.
Δυστυχώς, μόνη η εκπληκτική αναφορά του Μάνου Χατζιδάκη στο φασισμό και η υπενθύμιση των εγκλημάτων του Μπρέιβικ και άλλων τέτοιων νεοναζιστών δεν φτάνουν για να καλύψουν τα δημοσιογραφικά κενά της άγνοιας ή και της επί χρόνια αδιαφορίας για την εξέλιξη του ναζιστικού λόγου και «έργου» στη σύγχρονη Ελλάδα. Από την άλλη μεριά, οι φιλορατσιστικές κορώνες των εκπομπών και των εφημερίδων θα πρέπει να δώσουν τουλάχιστον το μήνυμα στους δημοκράτες πολίτες και πολιτικούς να αρχίσουν την σταδιακή τους απομάκρυνση, όχι μόνο από το απεχθές μνημόνιο, αλλά από την ακόμα απεχθέστερη κλίκα των ΜΜΕ που χαϊδεύουν τις ρατσιστικές ακρότητες των χρυσαυγιτών. Οσο κι αν άρχισαν στα πρωινάδικα να βρίσκουν «γλυκούλη» τον Καιάδα της ΧΑ, αυτό δεν κάνει ελαφρύτερες τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που τέτοιοι γλυκούληδες προξενούν στα κεφάλια των μεταναστών.
Αλήθεια, την καταδίκη των μελών της ΧΑ σαν «εγκληματική συμμορία που έδρασε από κοινού με σκοπό την δολοφονία τριών φοιτητών», με τελεσίδικη απόφαση του Άρειου Πάγου, δεν τη θυμήθηκε κανένας παρουσιαστής στην εκπομπή του μπροστά στην αγωνία της τηλεθέασης;
Πως θα ερμηνεύσει αύριο η ηγεσία της ΕΛΑΣ την λυσσαλέα επίθεση σε μετανάστες, δημοσιογράφους, εργαζόμενους και ανέργους με τα ανάποδα κλομπ, με τις κοτρόνες ακόμα και με τα όπλα; Πόσο επίκαιρο θα παραμένει στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα το φοβερό εκείνο απόσπασμα του Μπέρτολτ Μπρέχτ για την ατάραχη στάση των γερμανών πολιτών όταν στην αρχή κυνηγούσαν τους Εβραίους, μετά τους κομμουνιστές, μετά τους τσιγγάνους, μετά τους ομοφυλόφιλους μέχρι που έφτασαν τα πογκρόμ στους ίδιους.
Πόσο πολύ έχει στραβώσει τις ευαίσθητες ηγεσίες των αριστερών και δημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών το θέμα του μνημονίου ώστε να μην έχουν ακόμα εξεγερθεί με τα αποτελέσματα στις τάξεις της αστυνομίας; Πως είναι δυνατόν να μιλάνε για το φαινόμενο δημοσιογράφοι και αναλυτές και να μην γνωρίζουν τι σημαίνει ναζιστικό κόμμα στη Βουλή ενός ευρωπαϊκού κατά τα άλλα κράτους;
Ούτε μια έρευνα για το πώς φτάσανε εκεί τα πράγματα στην αστυνομία.
Στις 7 Οκτωβρίου του 1944, ημέρα Σάββατο, οι Γερμανοί επιχείρησαν να απομακρύνουν επιπλέον 200 άνδρες (Έλληνες και Ούγγρους) που είχαν ήδη επιλεγεί για εξόντωση. Ήταν περίπου 14.30 το μεσημέρι, όταν μια ομάδα των Ες-Ες έφτασε με ονομαστικούς καταλόγους για τη δεύτερη διαλογή […] Όταν άρχισαν να εκφωνούν τα ονόματα των Ελλήνων, κανείς δεν απάντησε.
Για κάποιους ο Νίκος Μιχαλολιάκος είναι καλό επιχειρηματικό μυαλό. Κάποιοι μάλιστα του καταλογίζουν ότι έχει μετατρέψει τη Χρυσή Αυγή σε ένα κερδοφόρο μαγαζάκι (καταστήματα με όπλα, αξεσουάρ, μπλουζάκια, κονκάρδες, σπρέι πιπεριού, τα οποία μάλιστα γίνονται ανάρπαστα τον τελευταίο χρόνο). Ορισμένα από τα καταστήματα που είναι στην ιδιοκτησία μελών της οργάνωσης έχουν χαρακτηριστικά ονόματα, όπως «Φάλαγγα» κτλ. Επιπλέον, οι εταιρείες Security είναι ένας από τους πιο αγαπημένους επαγγελματικούς προορισμούς στελεχών ή περιφερειακών της Χρυσής Αυγής. Ιδιοκτήτες ή απλοί εργαζόμενοι πιστεύουν πολύ στο θέμα της παροχής έμμισθης ασφάλειας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος, σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη στον σταθμό Ηλέκτρα της Κορίνθου, δεσμεύτηκε, μεταξύ άλλων, πως η βουλευτική αποζημίωση όσων εκλεγούν από τον Λαϊκό Σύνδεσμο θα επιστρέφεται στα γραφεία του κόμματος και θα χρησιμοποιείται για την «παροχή κοινωνικού έργου που θα απευθύνεται αποκλειστικά σε Έλληνες» – βλέπε: παροχή ασφάλειας μέσω εταιρίας ή εταιριών Security. Το κεφάλαιο κίνησης μπορεί να προέρχεται από τις βουλευτικές αποζημιώσεις, αλλά οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους πολίτες, σύμφωνα με πληροφορίες, θα είναι επ’ αμοιβή. Θυμίζει λιγάκι το… Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.
Η δράση της οργάνωσης αυτής έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη δημοκρατία. Οχι μόνο προπαγανδίζει ανοιχτά τις ιδέες του ναζισμού, αλλά θέτει και σε εφαρμογή τα διδάγματα του Χίτλερ και τις μεθόδους των Ταγμάτων Εφόδου. Η δράση αυτή έχει φτάσει πολλές φορές στα δικαστήρια και διαθέτουμε σήμερα πολλές σχετικές δικαστικές αποφάσεις. Η σημαντικότερη απ’ αυτές, η οποία έχει τελεσιδικήσει σε επίπεδο Αρείου Πάγου δέχεται ότι μια ομάδα δέκα μελών της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον υπαρχηγό της επιτέθηκε με σκοπό να δολοφονήσει έναν φοιτητή, μόνο και μόνο επειδή ήταν συνδικαλιστής και αριστερός (απόφαση 1167/2010 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου).
Το 1976 συλλαμβάνεται και πάλι για επίθεση κατά δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του δολοφονημένου από τη 17 Νοέμβρη βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου. Κρατήθηκε για ένα διάστημα στον Κορυδαλλό, αλλά δεν δικάστηκε ποτέ λόγω τυπικών κωλυμάτων κατά τη διαδικασία της σύλληψης. Στον Κορυδαλλό φέρεται να συναντήθηκε και με τους πραξικοπηματίες.
Μετά το τέλος των σπουδών του κατατάσσεται στο στρατό ως κομάντο των ειδικών δυνάμεων.
Τον Ιούλιο του 1978 συνελήφθη για τρίτη φορά και καταδικάστηκε σε κάθειρξη ενός έτους ως μέλος ακροδεξιάς εξτρεμιστικής οργάνωσης για κατοχή όπλων και εκρηκτικών.
Τότε εμφανίστηκε το πρώτο Τάγμα Εφόδου. Ονομαζόταν ‘Χρυσοί Αετοί’, ήταν κάτω από την αρχηγία του Περίανδρου (Αντώνη Ανδρουτσόπουλου), όπως έχει καυχηθεί και ομολογήσει ο ίδιος, π.χ.στο 1.50′ αυτής της συνομιλίας που μιλάει για την ‘εκπαιδευτική ομάδα Πρωτεσίλαος’. [Σ.Σ.: Δείτε σχετικά άγνωστες φωτογραφίες στο τέλος της ανάρτησης].
Πολύ λίγοι ήταν εκείνοι που ανησυχούσαν για την εξάπλωση των ρατσιστικών και μισαλλόδοξων κηρυγμάτων της ναζιστικής γκρούπας, και μεταξύ τους […]
Από τα πρακτικά της Βουλής, προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης Ευάγγελο Γιαννόπουλο, 19 Φεβρουαρίου 1998 …
Ελάχιστες απ’ αυτές τις επιθέσεις έχουν καταλήξει στα δικαστήρια. Όμως κι αυτές οι λίγες αρκούν για να περιγράψουν τη δράση των χρυσαυγιτών.
Κορυφαία είναι η γνωστή περίπτωση της επίθεσης του 1998 που τελεσιδίκησε στον Άρειο Πάγο μόλις πριν από δύο χρόνια. Αυτή η απόφαση είναι σημαντική γιατί το ανώτατο δικαστήριο δέχεται ότι ομάδα δέκα μελών της Χρυσής Αυγής
«έχοντας αποφασίσει να τελέσουν το κακούργημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, επιχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτού, ήτοι έχοντας αποφασίσει να σκοτώσουν τον Δημήτριο Κουσουρή, φοιτητή (…) επιτέθηκαν κατ’ αυτού αιφνιδιαστικά με ξύλινα ρόπαλα που κρατούσαν τόσο ο ίδιος όσο και οι λοιποί συναυτουργοί και κατάφεραν κατ’ αυτού με τρομακτική βιαιότητα και αγριότητα πολλαπλά χτυπήματα κυρίως στο κεφάλι και σε όλο το σώμα του (…) Απέτυχαν όμως και δεν ολοκλήρωσαν τελικά τον ανθρωποκτόνο σκοπό τους από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα της θελήσεώς τους» (Απόφαση 1167/2010 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου).
Λαός Αλεξανδρουπόλεως, τελούσης από τριημέρου υπό κατοχήν ενδόξων Γερμανικών Στρατευμάτων, συνελθών όλως αυθορμήτως σήμερον εις πάνδημον Συνέλευσιν, ησθάνθη επιτακτικήν την υποχρεώσιν όπως διαδηλώση προς Υμάς τον Ύπατον Αρχηγόν του ευκλεούς Γερμανικού Στρατού, τας ολοψύχους αυτού ευχαριστίας και την εις το διηνεκές αναλλοίωτον ευγνωμοσύνην του, διά την άκραν ευγένειαν και τον αληθή ιπποτισμόν τον οποίον επεδείξαντο απέναντί του τα ηρωικά Στρατεύματα της κατοχής, όχι μόνο σεβασθέντα απολύτως την εθνικήν και ατομικήν ζωήν, τιμήν και περιουσίαν, τα ήθη και τα παραδόσεις αυτού, αλλά και εμπράκτως επιδειξάμενα ειλικρινές ενδιαφέρον υπέρ της ευρύθμου ατομικής και κοινωνικής ζωής.
Η συμπεριφορά του συνέδρου αυτού δεν θα πρέπει να παραξενέψει όσους εχει τύχει να γνωρίσουν φανατικά πιστούς Κνίτες και ανθρώπους που επιδίδονται σε … αγκίτ προπ, που λένε. Θέλησε να στρέψει τη λειτουργία του συνεδρίου προς μία άκρως πολιτική κατεύθυνση (και με αυτό δεν υπάρχει καμία αντίρρηση), αλλά με τη σφραγίδα του κόμματός του, του ΚΚΕ, ασφαλώς. Ισως ο τρόπος να ήταν λίγο άκομψος σε μια μάλλον ακαδημαϊκή σύναξη (όπως φαίνεται και από την αντίδραση των άλλων ομιλητών και του ίδιου του προέδρου), όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει το συγκεκριμένο κόμμα.
Το κουίζ μας:
Ποιός ήταν ο πολυπράγμων αφοσιωμένος Κνίτης;
«Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές στηρίχθηκε οικονομικά από ορισμένα πολιτικά κόμματα του λεγόμενου “συνταγματικού τόξου”. Τους τύπωναν ψηφοδέλτια, τους βοηθούσαν με προεκλογικό υλικό. Στις εκλογές του περασμένου Μαΐου πλήρωσαν 60.000 ευρώ για προεκλογικά φυλλάδια. Σήμερα έχουν οικονομική στήριξη εφοπλιστών, μεγαλοδικηγόρων, φαρμακοβιομηχάνων, κατασκευαστών, και χρηματοδότηση από μια συγκεκριμένη τράπεζα» και «[…] όχι μόνο ήταν γνωστό ότι κοινοβουλευτικό κόμμα χρηματοδοτούσε τη Χρυσή Αυγή, προκειμένου να χτυπηθεί ο ΛάΟΣ κατά την προηγούμενη περίοδο, αλλά και ότι το ίδιο συνέβη στις εκλογές του Μαΐου 2012 από εφοπλιστές και επιχειρηματίες».
Ποιοι άνοιξαν τον δρόμο στον ναζιστικό υπόκοσμο και ποιοι βοήθησαν τα αποβράσματα της ναζιστικής συμμορίας:
«Ταχυδρόμος: Πως συντηρείται οικονομικά η οργάνωση;
Χάρης Κουσουμβρής: Ως ταμίας της ‘Χρυσής Αυγής’, είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ότι στο ταμείο δεν είχαμε ποτέ περισσότερα από 300-400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά δεν συντηρείται μια οργάνωση.
Ταχυδρόμος: Τότε ποιος την ενίσχυε;
Χάρης Κουσουμβρής: Το ποιος δεν το ξέρω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος. Στη ‘Χρυσή Αυγή’ μας εκμεταλλεύτηκαν. Υπάρχουμε για να εξυπηρετούμε σκοπιμότητες».
Πηγή: Περιοδικό Ταχυδρόμος, 27/03/2004, Συνέντευξη Χάρη Κουσουμβρή.
Εχει και ωραιότατες έγχρωμες, όπως είπαμε, illustrations, με ωραιότατα έγχρωμα στιγμιότυπα με τους ανανήψαντες στην Μακρόνησο.
Δεν θυμόμαστε αν έχουμε δει Μακρόνησος in colour άλλη φορά.
Κάπου θα δείτε και το διάσημο ‘Μουλάρι Κούλα’ (ή ίσως κάποια ξαδέλφη της).
Κομματική ιδιότητα: ‘Μη κομματικός’ Αυτό ήταν σίγουρα η μόνιμη μαχαιριά στην καρδιά του Ν.Ζ.
Οικογενειακή κατάσταση λέει: ‘χήρος’. Βέβαια, δεν ήταν χήρος, αλλά δήλωνε χήρος από τότε που τον αποκήρυξε η Ρούλα Κουκούλου, μετά από την καθαίρεση και τη διαγραφή από το ΚΚΕ, που ακολούθησε την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ.
Με αφορμή την 27η Ιανουαρίου, ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων και των ηρώων του Ολοκαυτώματος, γραμμένο ειδικά για το ένθετο Ενθέματα’ της κυριακάτικης Αυγής, που υπογράφει ο συνεργάτης μας Κλέων Ιωαννίδης, έχει τίτλο ‘Πλαστές ταυτότητες που έσωσαν ζωές, στην κατεχόμενη Αθήνα’, και περιέχει κάποιες άγνωστες πτυχές (και μια ‘ενοχλητική’ λεπτομέρεια) από την ιστορία της διάσωσης ενός αριθμού Εβραίων συμπατριωτών μας στην κατεχόμενη Αθήνα.
Το βίντεο είναι απόσπασμα από ένα προπαγανδιστικό DVD, από τις δεκάδες που διένειμε ο δεσπότης Φλώρινας, με τον εύγλωττο τίτλο ‘ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ STOP’. Είχαμε σκοπό να το ανεβάσουμε ολόκληρο στο youtube, αλλά ο δαίμων 666 των μηχανημάτων του διαβόλου μας πρόδωσε. Ως εκ τούτου, μπορείτε, αν θέλετε, να παρακολουθήσετε και άλλα αποσπάσματα από το DVD στην επίσημη ιστοσελίδα του Καντιώτη.
Ποτέ, όμως δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα βλέπαμε φωτογραφία του Κώστα Καραγιώργη από σκηνή σοφτ-πορνό (‘αισθησιακή ταινία’, που λέγανε κάποτε, δηλαδή ελληνική τσόντα των σέβεντιζ).
Μερικά στατιστικά όπως τα παρουσιάζει η WordPress: The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog. Ενα απόσπασμα: The Louvre Museum has 8.5 million visitors per… Read more: Το 2011 στο ιστολόγιό μας (2011 in review)
… φωνάζοντας συνθήματα, όπως το «Ελληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ», ή το «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό» και το ανατριχιαστικό «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ’ αυτούς».
Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, πολλά εκ των οποίων εκδίδονται για πρώτη φορά, υπάρχει και ένα κείμενο εξαιρετικής σημασίας. Πρόκειται για το αυτοβιογραφικό σημείωμα που ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραψε τον Αύγουστο του 1946 και παρέδωσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Οπως πληροφορούμαστε, ένα δακτυλογραφημένο αντίτυπο του σημειώματος αυτού (που φυλάσσεται στα κλειστά αρχεία του Περισσού) έδωσε η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ στον γιο του ΝΖ, τον Σήφη Ζαχαριάδη.
«[…] ο ιστορικός οφείλει να φτιάξει μια αφήγηση που διερευνά τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις, τις συμπλεύσεις, που εξηγεί τη ροπή των γεγονότων. Όλα αυτά, κάτω από την επίδραση των ιδεών, και μέσα στον ορίζοντα που οι ιδέες καθορίζουν. Να βλέπει τους συσχετισμούς, τις αντίθετες ή τις παράλληλες διαδρομές, τις ανατροπές. Και να ερμηνεύει τον βηματισμό της κοινωνίας και των ανθρώπων. Αλλιώς, ‘δεν είναι Ιστορία, είναι καταγραφή γεγονότων, αποδελτίωση’, όπως σημείωσε ο Νίκος Σβορώνος. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, τη ρήση του Φίλιππου Ηλιού, ‘στα δικαιώματα του πολίτη θα έπρεπε να ανήκει και το δικαίωμα να γνωρίζει την ιστορία του’ ».
Στις 19-21 Απριλίου 2003, το ‘Εθνικό Μέτωπο’ του Ζαν Μαρί Λεπέν πραγματοποίησε το 12ο συνέδριο, γιορτάζοντας τα 30χρονα του κόμματος. Το ‘Εθνικό Μέτωπο’ του Μάκη Βορίδη ήταν εκεί, με ολόκληρη επίσημη αντιπροσωπεία, κατόπιν προσκλήσεως από τον ίδιο τον Λεπέν.
Πάντοτε τα μπλοκ του ΚΚΕ ήταν μακριά από τις ‘θερμές ζώνες’ για να αποφύγει τυχόν επεισόδια, και ακόμη και όταν κάποιοι μαυροφορεμένοι αποτολμούσαν να πλησιάσουν στα μπλοκ του ΚΚΕ, πάντοτε τους απωθούσαν.
Στην αρχή η αμφισβήτηση περιοριζόταν σε περιθωριακά ακροδεξιά και συνωμοσιολογικά ιστολόγια. Μόνο που τον τελευταίο καιρό η σκυτάλη της συκοφαντίας πέρασε σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Σε αγαστή σύμπνοια με τον αρχηγό του που έχει κηρύξει τον αγώνα για την «αποκομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος», ο βουλευτής Θεσσαλονίκης Κυριάκος Βελόπουλος έχει αποδυθεί τον τελευταίο καιρό σε μια προσπάθεια να αμφισβητήσει με κάθε τρόπο την ηρωική πράξη.
Ο κ. Βελόπουλος διατηρεί καθημερινή πολιτική-εμπορική εκπομπή σε πολλά κανάλια και ειδικεύεται στις «αποκαλύψεις». Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο τον Βελόπουλο:
Ο Δημήτρης Τρίμης, εκ των φορέων του “Ιού“, εξελέγη πρόεδρος στο ιστορικό σωματείο των δημοσιογράφων, στην ΕΣΗΕΑ. Αγωνιστής και με μακρά πείρα στα συνδικαλιστικά, (π.χ. για μια πρόσφατη περιπέτειά του… Read more: Ο Δημήτρης Τρίμης εξελέγη νέος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ
Αρχές της δεκαετίας του ’80. Το βάρος του «καυτού» εμφυλιακού παρελθόντος αισθητό και στα φοιτητικά αμφιθέατρα όπου αντιπαρατίθενται από τη μια η «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β΄ Πανελλαδική» ή/και η εξέλιξή τους, οι «Αριστερές Συσπειρώσεις» και λοιπές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, και από την άλλη η τότε ταχέως αναπτυσσόμενη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ/ΟΝΝΕΔ, με Ρέιντζερς, Κένταυρους και λοιπές «ομάδες κρούσης». Όταν οι πρώτοι έβριζαν τους δεύτερους «ΔΑΠίτες-Χίτες-Ταγματασφαλίτες», οι δεύτεροι, παραδόξως για την κοινή λογική υιοθετούσαν το σύνθημα αυτό, για να τονίσουν αυτάρεσκα την ταυτότητα της «μαχητικής εθνικοφροσύνης», που οι πρώτοι τους απέδιδαν ως βρισιά και ως μομφή. Δηλαδή τα ΟΝΝΕΔόπουλα φώναζαν «Ζήτωσαν οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠίτες», και τα τοιαύτα και έπαιρναν την απάντηση «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς», σε μια ενδιαφέρουσα «γηπεδική» συνομιλία πάνω στην πρόσφατη (1982) απόφαση του ΠΑΣΟΚ να αναγνωρίσει επίσημα την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση
Οταν οι πρώτοι έβριζαν τους δεύτερους ‘ΔΑΠίτες-Χίτες-Ταγματασφαίτες’, οι δεύτεροι παραδόξως (για την κοινή λογική) υιοθετούσαν το σύνθημα αυτό, ας πούμε για να τονίσουν την ταυτότητα της ‘μαχητικής εθνικοφροσύνης’, που οι πρώτοι τους απέδιδαν ως βρισιά και ως μομφή. Δηλαδή τα ΟΝΝΕΔόπουλα φώναζαν ‘Ζήτωσαν οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠίτες’, και κάτι τέτοια. Και η απάντηση ήταν ‘ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς’ (μόλις είχε αναγνωριστεί και η Εθνική Αντίσταση, επίσημα από την ΠΑΣΟΚ το 1982)
Με μεγάλη χαρά, και με κάποια υπερηφάνεια, το ιστολόγιο παρουσιάζει ένα μοναδικό ντοκουμέντο (ορθότερα: σειρά ντοκουμέντων) από την περίοδο των Δεκεμβριανών του 1944, που έρχεται να καλύψει (πιστεύουμε) ένα μεγάλο κενό, τόσο στη βιβλιογραβία περί Δεκεμβριανών, όσο και στις διαθέσιμες πηγές για την περίοδο εκείνη, κατά την οποία, μέσα σε λίγες εβδομάδες άλλαξε η πορεία της χώρας.
Πρόκειται για την επίσημη κυβερνητική εφημερίδα με τίτλο ‘Η Ελλάς’, και υπότιτλο ‘Ημερήσια πρωινή εφημερίδα’ και ‘Οργανο του ελληνικού λαού’, εκτός από το πρώτο φύλλο, της 5ης Δεκεμβρίου 1944, που ονομαζόταν ‘Επίσημον Δελτίον Πληροφοριών του Υφυπουργείου Τύπου και Διαφωτίσεως’.
Ενα σχετικά πρόσφατο internet meme, το rickrolling (βλέπε στην Wikipedia και στο Urban Dictionary), έχει γινει τόσο δημοφιλές, ώστε μέχρι και το twitter που ενημερώνει τους συντάκτες του Λευκού Οίκου… Read more: HarryKlynnRolling, το ελληνικό RickRolling
Όπως φαίνεται, οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. τόλμησαν και η ποθητή σύγκλιση πραγματοποιήθηκε. Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία έχει αποκαλύψει την ύπαρξη θύλακα της Χρυσής Αυγής στις τάξεις της αστυνομίας και η υπόθεση έφτασε στη Βουλή (Ιός, ‘Ο εσωτερικός «εχθρός» της ΕΛ.ΑΣ., Η ιδεολογία της «Χρυσής Αυγής» στην Αστυνομία’, 23/03/2008). Σε φάκελο που κυκλοφορούσε στα τμήματα υπήρχαν όλα τα αγαπημένα θέματα κάθε γνήσιου Χρυσαυγίτη. Η προσωπογραφία του ίδιου του Χίτλερ με φόντο τον αγκυλωτό σταυρό, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος (με τίτλο «Ηγέτης»), το σήμα της 21ης Απριλίου, ο κέλτικος σταυρός, μια αφίσα των Waffen-SS, ο ιταλός ποδοσφαιριστής Πάολο ντι Κάνιο να χαιρετά φασιστικά, η αφίσα της χρυσαυγίτικης «Γαλάζιας Στρατιάς», η ελληνική σημαία να αναμειγνύεται με τον κέλτικο σταυρό των νεοφασιστών, τα γνωστά συνθήματά τους («Πας μη Ελλην βάρβαρος», «Ελλάς ή τέφρα»), ακόμα και το αγαπημένο ρητό του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου («Αν προχωρήσω ακολουθήστε με, αν υποχωρήσω σκοτώστε με, αν σκοτωθώ εκδικηθείτε με»).
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα “πατριωτικό” τηλεκόμμα. Οταν ο μποντιμπιλντεράς κονφερασιέ διαφημιστής και εκπαιδευτής μοντέλων αρχηγός του ίδρυσε το κόμμα αυτό, έφτιαξε και το σήμα του κόμματος, το… Read more: Το νέο trendy σήμα του τηλεοπτικού κόμματος ΛάΟΣ
Αν προσέξει κανείς τα σύμβολα που επέλεξαν για να βεβηλώσουν το μνημείο του Ολοκαυτώματος οι ‘γνωστοί άγνωστοι’, θα διαπιστώσει ότι δίπλα στη λέξη ‘ψέματα’ -που αναφέρεται βέβαια στην αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος- και στην απαραίτητη σβάστικα, έχει χαραχτεί και το άστρο του Δαβίδ. Για την ακρίβεια, έχει αποτυπωθεί δύο φορές με μαρκαδόρο η εξίσωση ‘άστρο του Δαβίδ ίσον σβάστικα’.
Αλλά αυτό το ‘μήνυμα’ δεν μας είναι καθόλου άγνωστο. Για την ακρίβεια είναι σχεδόν κοινός τόπος στον ελληνικό δημόσιο λόγο και ανασύρεται κάθε φορά που θέλει κάποιος να επικρίνει έντονα την πολιτική του Ισραήλ.
Οι αρχηγοί των τριών ΕΕΕ, των Τριαινών, της Σιδηράς Ειρήνης, των Ελλήνων κυανοχιτώνων και άλλων φασιστικών οργανώσεων, ήταν απλοί πλιατσικολόγοι. Οι Γιάνναροι, οι Μερκούρηδες δεν ήτανε πλασμένοι από την πάστα των μεγάλων δημαγωγών. Του Κονδύλη βρωμούσανε και τα πόδια και τα χέρια και το ‘έντιμον’ μεγάλο κεφάλαιο δυσπιστούσε για πολύν καιρό. Απάνω που άρχισε να τους επιβάλλεται, πέθανε. Γι’ αυτό, ο κ. Παναγιώτης Κανελλόπουλος είναι σήμερα το κανακάρικο του φασισμού στην Ελλάδα. Και παρουσιάζει αληθινά μεγάλα προσόντα. Είναι Πατρινός, είναι ανεψιός του Γούναρη, είναι νέος, είναι ωραίος, είναι συμπαθητικός, μιλάει καθαρεύουσα και πλάθει χτυπητές, αστραφτερές και ακατανόητες φράσεις και έννοιες. Σωστός μάγος και κατακτητής, σπουδαίος λαοπλάνος.
Οι αόρατοι μέχρι χθες μετανάστες, που βολικά εξυπηρετούσαν την ελληνική εισφοροδιαφυγή και το χαμηλό κόστος εργασίας, έγιναν τελευταία τόσο ορατοί που αποτελούν ζωντανούς στόχους στα ρατσιστικά και βίαια ξεσπάσματα παρακρατικών και ναζιστικών συμμοριών με πρόσχημα την ασφάλεια. Μήπως τώρα θα γίνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ορατοί και οι αόρατοι εξαρτημένοι για να μπορούν τα μουσεία να παραμένουν ανοιχτά; Μετά, ποιοι αόρατοι θα έχουν σειρά;
Το μακάβριο αστείο του εκφωνητή, που σχολίασε ότι οι τουρίστες μετά την απογευματινή επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο θα μπορούν να ψωνίζουν ακριβώς δίπλα την ουσία της αρεσκείας τους, είναι ένα βήμα πριν από το νέο πογκρόμ, εναντίον των εξαρτημένων αυτή τη φορά.
Μέχρι στιγμής, έχοντας ξεκινήσει την ψηφιοποίηση όλων των τευχών του περιοδικού “ΛΟΖΑ” (ή “Μακεδονικό Ενημερωτικό Δελτίο“, όπως λεγόταν τότε που πρωτοξεκίνησε), έχουμε αναρτήσει: το πρώτο τεύχος (Ιανουάριος 2000) το δεύτερο… Read more: Μακεδονικό Ενημερωτικό Δελτίο ΛΟΖΑ Τεύχος #05, Δεκέμβριος 2001
47 τίτλοι, του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας, σε συνεργασία (συνήθως) με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, καλύπτουν όλη σχεδόν τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας, με ένα ευρύ πεδίο αντικειμένων και θεμάτων. Τα βιβλία είναι διαθέσιμα με άδεια «Creative Commons»
Τα βιβλία του ΙΑΕΝ (=Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας)
Είναι το σχέδιο που είχε από καιρό διατυπώσει από τις στήλες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» ένας από τους τακτικούς της αρθρογράφους (10.5.1997). Με τίτλο «Πολιτοφυλακή» το άρθρο περιγράφει σκηνές βίαιου κυνηγητού «Αλβανών ληστών» από ομάδες κουκουλοφόρων Ελλήνων. Μια πραγματική Κου Κλουξ Κλαν αλά ελληνικά:
«Εντός ολίγου ο επικεφαλής των κουκουλοφόρων που επέτυχον την σύλληψιν, εις μετρίου αναστήματος και σιωπηλός άνδρας, κρατών ρόπαλον του αμερικανικού παιγνίου μπέιζ μπολ πλησίασε την σειράν των Αλβανών υπανθρώπων που εκρατούντο από τους υπολοίπους κουκουλοφόρους. Χωρίς λέξιν ή ύβριν ή επιφώνημα ανεβοκατέβασε το ρόπαλον τέσσαρας φοράς εις έκαστον των παρανόμων και τους αφήκε με σπασμένους τους αγκώνας των χειρών και τα γόνατα των ποδών των»
Το γεγονός που περιγράφεται είναι βέβαια φανταστικό. Ομως ο αρθρογράφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της οργάνωσής του:
Στη δημοσιότητα έδωσε η κυβέρνηση το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της κατάστασης που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας. Τα μέτρα συζητήθηκαν κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του… Read more: Ολα τα μέτρα της κυβέρνησης για το κέντρο της Αθήνας
«Αυτοδικία» ήταν η λέξη που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε από τα ΜΜΕ τα «μαύρα» 24ωρα που ακολούθησαν τη ληστεία μετά φόνου στην Ηπείρου. Η αυτοδικία, όμως, αφορά την ατομική απόφαση κάποιου «να πάρει το νόμο στα χέρια του» και να εκδικηθεί αυτόν που τον έβλαψε και, ενώ είναι πράξη ποινικά κολάσιμη, εμφανίζεται σαν απόδοση Δικαιοσύνης.
Το να χαρακτηρίζονται όμως «πράξεις αυτοδικίας» και να περνάνε στα «ψιλά» οι οργανωμένες και κατευθυνόμενες δολοφονικές ενέργειες εναντίον δεκάδων αθώων μεταναστών είναι εγκληματικό.
Ενα τέτοιο βίαιο, ξεχασμένο αλλά νικηφόρο περιστατικό θα θυμίσουμε σήμερα. Πρόκειται για την καπνεργατική απεργία του 1896 στην (οθωμανική ακόμη) Καβάλα, όπως την κατέγραψε σε στίχους ο απεργός Ανδρίκος Βέττας. Δημοσιεύθηκε στην ποιητική του συλλογή «Σένα τα λέγω, πεθερά, για να τ’ ακούει η νύφη» (Κωνσταντινούπολη 1899), που επανεκδόθηκε το 2001 από το Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας.
Η αφήγηση ξεκινάει με την ξαφνική απόφαση των εργοδοτών να μετακυλίσουν στους καπνεργάτες το κόστος της (τότε) οικονομικής κρίσης με περικοπές στα μεροκάματά τους:
Πως ήταν (και κυρίως τι έκανε) το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 1991;;; Τι συνέβη στις χώρες όπου το ΔΝΤ επέδραμε και τι επιπτώσεις είχαν τα αντίστοιχα ‘μνημόνια’;;;
Η έρευνα του ‘Ιού’ στο περιοδικό ‘ΕΨΙΛΟΝ’ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 3ης Νοεμβρίου 1991, με τον εύγλωττο τίτλο ‘Το φιλί της ζωής που σκοτώνει’ μας επιτρέπει να δούμε:
Οι ρασοφόροι και οι κληρικοί είχαν κάνει κι αυτοί την επιλογή τους. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους, είχαν στοιχηθεί με τη χούντα. Η εγκύκλιος του Αγίου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας, Ισίδωρου Αηδονόπουλου, δεν αφήνει καμία αμφιβολία, και το όνομά του έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των αρχιερέων υποστηρικτών της ‘Επαναστατικής Κυβερνήσεως’, όπως π.χ. βλέπουμε κι εδώ:
Μέχρι στιγμής, έχοντας ξεκινήσει την ψηφιοποίηση όλων των τευχών του περιοδικού “ΛΟΖΑ” (ή “Μακεδονικό Ενημερωτικό Δελτίο“, όπως λεγόταν τότε που πρωτοξεκίνησε), έχουμε αναρτήσει: το πρώτο τεύχος (Ιανουάριος 2000) το δεύτερο… Read more: Μακεδονικό Ενημερωτικό Δελτίο ΛΟΖΑ Τεύχος #04, Ιούνιος 2001
Συγγραφείς από πολλές βαλκανικές χώρες ερευνούν το Ολοκαύτωμα στην Κροατία, την Σερβία, τη Βουλγαρία, την Υπερδνειστερία και την Ελλάδα. Παράλληλα εξετάζονται η μνήμη του Ολοκαυτώματος στη σημερινή εποχή και τα προβλήματα ένταξης της γενοκτονίας στη συλλογική εθνική μνήμη των βαλκανικών χωρών.
Στο εξώφυλλο της εφημερίδας ‘Συναγερμός’ του ΕΝΕΚ, βλέπουμε τον τίτλο ‘Η ΟΝΝΕΔ, σε συγκρουση με τη Νέα Δημοκρατία, δεν πάει στο Πολυτεχνείο’.
Αν τυχόν αναρωτιέστε «τι μου θυμίζει» αυτό, να υπενθυμίσουμε το άρθρο μας με τίτλο ‘Οταν ο Νίκος Χατζηνικολάου, μέλος της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ, ζητούσε την κατάργηση του εορτασμού του Πολυτεχνείου’, που μιλάει ακριβώς για αυτό το γεγονός και για την εμπλοκή του Νίκου Χατζηνικολάου, στελέχους τότε της ΟΝΝΕΔ.
Την επιστολή δεν την έστειλαν ποτέ. Οπως εξήγησε ο Μητσοτάκης το 2002, για να μην αποδυναμώσουν την διαπραγματευτική ισχύ του Γέρου στην επικείμενη συνάντηση του με τον Κοκό..
Πέθανε σήμερα, σε ηλικία 84 ετών, ο «καλός άνθρωπος» του ελληνικού κινηματογράφου Θανάσης Βέγγος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός». Έφυγε από τη ζωή διακριτικά έτσι… Read more: Θανάσης Βέγγος (1927-2011) – Ενας άνθρωπος παντός καιρού
Πνεύμα ανήσυχο, αμέσως άρχισε τον αγώνα εναντίων των φασιστικών δυνάμεων κατα τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου αυτού και την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου, εντάχθηκε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, όπου πολέμησε μέχρι το τέλος με το βαθμό του Ταγματάρχη.
Μετά τη ήττα του ΔΣΕ,αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στην Πολωνία, όπου με την σύζυγό του Ελένη, απέκτησαν τέσσερα παιδιά και μετέπειτα εγκαταστάθηκαν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πολλά χρόνια αργότερα, κατάφερε μετά από πολλές δυσκολίες να επαναπατριστεί και να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στα πατρικά του εδάφη, για τα οποία τόσο σκληρά αγωνίστηκε. Λίγους μήνες πριν το θάνατό του, εξέδωσε τα απομνημονεύματά του, με το βιβλίο ‘Ο Ατίθασος Ταγματάρχης’.
Ο Λάκης Σάντας, που σύμφωνα με τον στρατηγό Σαρλ Ντε Γκολ ήταν μαζί με τον Μανόλη Γλέζο ‘οι πρώτοι αντιστασιακοί της Ευρώπης’ υπέστη διάωξεις που παραλίγο να τον στείλουν στο απόσπασμα -το ίδιο και ο Γλέζος. Εδώ, η σταρτιωτική του ταυτότητα, Δεκέμβριος του 1948, έγκλειστος στη Μακρόνησο στο σκληρό Γ’ Τάγμα Σκαπανέων.
Η επιρροή του ιστολογίου αυξάνεται, και είδαμε τώρα, μετά το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου, δύο άρθρα για αυτόν, σε ‘συμβατικά’, που λένε, ΜΜΕ, με υλικό από το μπλογκ μας.
Το βλέπεις ‘κείνο το βουνό το πιο ψηλό απ’ τα άλλα;
Εκεί θα στήσει ο Μαγγανάς κομμουνιστών κρεμάλα
Ομως, η λαϊκή μούσα, η φιλική, η δική τους λαϊκή μούσα, μάλλον έχει άλλη γνώμη.
Στα τραγούδια, που έχουν μείνει γνωστά με το γενικό όρο ‘Χίτικα’, συναντάμε την πλήρη ταύτιση των τριών αυτών κατηγοριών.
Και βλέπουμε να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία οι Χίτες, οι Ταγματασφαλήτες και οι Χωροφύλακες άνευ θητείας, που λέγανε.
Είναι ακόμη αδύνατο, το μαυροκόκκινο να δηλώνει αναρχοσυνδικαλισμό, διότι στην Πάτρα δεν υπήρχαν αναρχοσυνδικαλιστές (υπήρχαν σοσιαλουτοπιστές στην αρχή και χριστιανοκοινωνιστές, κυρίως στη δεκαετία του 1890, και αναρχοσυνδικαλιστές συναντάμε στην Ελλάδα γύρω στο 1900), ενώ ακόμη, σύμφωνα με τον Murray Bookchin, η κοκκινόμαυρη σημαία χρησιμοποιήθηκε μόλις το 1910 για μικρό χρονικό διάστημα και από λίγους, και διαδόθηκε σαν σημαία των αναρχοσυνδικαλιστών στη δεκαετία του 1930.
(Πηγή: Murray Bookchin, The Spanish Anarchists, σελ.57).
Με λίγα λόγια είναι αδύνατο οι ιδρυτές της Παναχαϊκής, (όταν μάλιστα δεν υπήρχαν καν αναρχοσυνδικαλιστές στην Πάτρα), να διάλεξαν τα χρώματα που θα χρησιμοποιούσαν τουλάχιστον 20 χρόνια αργότερα οι αναρχοσυνδικαλιστές της Ισπανίας.
Η αλληλογραφία, κατά Μποστ πάντα, των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή (του Εθνάρχου, ασφαλώς), στις αρχές του Μαρτίου του 1985, όπως τη βρήκαμε στο περιοδικό ‘Αντί’, τεύχος #282, της 1ης Μαρτίου 1985.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι είναι η εποχή που το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας διαδίδουν ότι θα στηρίξουν τον Εθνάρχη και για την δεύτερη θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ολοι το προεξοφλούν αυτό, κανείς (εκτός ίσως από την εφημερίδα ‘Αυριανή’) δεν σκέφτεται ότι ίσως δεν γίνουν έτσι τα πράγματα τελικά.
Η συνεισφορά του ιστολογίου στη σημερινή επέτειο.
Φεβρουάριος του 1972. Η χούντα έχει καταφέρει να αποπεμφθεί η Ελλάδα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, οπότε δεν έχει με ποιον να κάνει “εξωτερική πολιτική”. Και τότε αποφασίζεται «εκ νέου» (διότι είχε προηγηθεί και επίσκεψη στη Λιβύη) ένα 12ήμερο ταξίδι του Στυλιανού Παττακού στις αφρικανικές χώρες. Νιγηρία, Καμερούν, Γκάμπια, Ακτή Ελεφαντοστού, Σενεγάλη, Κογκό, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, επαφές με τον δικτάτορα Μποκάσα και σύσφιγξη των σχέσεων με την φυλή Γιορούμπα.
Από αυτό το ταξίδι, και συγκεκριμένα από το Λάγκος της Νιγηρίας είναι και αυτή η εξωφρενική φωτογραφία.
Τον Σεπτέμβριο του 1982, λίγο μετά την αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με τις αμφιλεγόμενες (αν όχι περίεργες) σχέσεις με τα αραβικά καθεστώτα, το περιοδικό ‘Αντί’ είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο για τις σχέσεις αυτές. Στο άρθρο υπήρχαν και κάποιες αναφορές για
«γενναίες χρηματοδοτήσεις του φασίστα και αντισημίτη Κωνσταντίνου Πλεύρη και διαφόρων λαθροβίων εντύπων, που προπαγάνδιζαν χυδαία και ανεξέλεγκτα τα ‘επιτεύγματα’ των διαφόρων αραβικών εξουσιών».
Κατά την προσφιλή του τακτική, ο ιδρυτής του κόμματος της ‘4ης Αυγούστου’ προχώρησε σε μήνυση εναντίον του περιοδικού (μία ακόμη από τις, προφανώς, εκατοντάδες μηνύσεις του), όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα αυτό, από το τεύχος #222, της 7ης Ιανουαρίου 1983:
Η μοναδική φορά που οι ολυμπιακοί οπαδοί πανηγύρισαν έξαλλα ΤΗΝ ΗΤΤΑ τους. Επαιζε Ολυμπιακός-Μικτή Μακρονήσου και το νικητήριο γκολ της άτυπης dream-team εθνικής των αριστερών ποδοσφαιριστών το έβαλε ο κανονικά παίκτης του Ολυμπιακού ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕ δήλωση μετανοίας. Οι ολυμπιακοί οπαδοί πήγαν στο γήπεδο της Λεωφόρου με την κρυφή ελπίδα να δουν ή να μιλήσουν από μακριά με κάποιον δικό τους εξόριστο, και το αποτέλεσμα του αγώνα βρισκόταν σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, όταν το 1-1 έγινε 2-1 υπέρ της Μακρονήσου με γκολ του δικού τους παίκτη, όλοι οι Πειραιώτες πανηγύρισαν τρελά.
Την ήττα τους.
Απόσπασμα:
Ετσι κι αλλιώς η Ελλάδα έβγαινε από την Κατοχή για να περάσει στα «Δεκεμβριανά» και λίγο αργότερα στον Εμφύλιο. Όπως είναι λογικό τα γεγονότα δεν άφησαν απ’ έξω το ποδόσφαιρο. Πολλοί ποδοσφαιριστές θα χαθούν τότε. Άλλοι όπως Αναματερός του Ολυμπιακού, μαχητής του ΕΛΑΣ της Αθήνας θα σκοτωθούν στα Δεκεμβριανά ή αργότερα στο βουνό, άλλοι θα δολοφονηθούν στις φυλακές του εμφυλιακού καθεστώτος. Ο Νίκος Γόδας, λοχαγός του ΕΛΑΣ Πειραιώς, κοκκινιώτης από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και δεξί χαφ του Ολυμπιακού, θα εκτελεστεί στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας στις 19 Νοεμβρίου του 1948. Στην εκτέλεσή του φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα της ομάδας του.
Πολλοί ποδοσφαιριστές θα διωχθούν για τις ιδέες τους. Πολλοί άλλωστε είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜικό κίνημα και στην ΕΠΟΝ. Δεν είναι σίγουρα τυχαίο πως η ΕΠΟΝ Πειραιά και η ΕΠΟΝ Αθήνας είχαν δημιουργήσει πολύ αξιόλογες ποδοσφαιρικές ομάδες με ποδοσφαιριστές που έκαναν μεγάλη καριέρα αργότερα, όπως ο θρυλικός Ανδρέας Μουράτης του Ολυμπιακού.
Στα χρόνια του Εμφυλίου μάλιστα συνέβη να διοργανωθούν αγώνες ανάμεσα στους κρατούμενους της Μακρονήσου και σε μεγάλους ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε φιλικό αγώνα στην Μακρόνησο με ομάδα κρατουμένων, ενώ στο γήπεδο της Λεωφόρου διοργανώθηκε άλλος αγώνας ανάμεσα στο Ολυμπιακό και ομάδα από το Α’ και το Γ’(ή κατ’ άλλους Β’) Τάγμα Σκαπανέων της Μακρονήσου. Ήταν στις 26 Ιανουαρίου του 1949 και με τη Μικτή Μακρονήσου αγωνίστηκαν και οι Διονύσης Γεωργάτος, Παπαδόπουλος, Ιωαννίδης, Γιώργος Δαρίβας και Ηλίας Μαλαμόπουλος του Ολυμπιακού, ο Γιώργος Πατηνιώτης του Εθνικού, ο Αντώνης Παπαντωνίου του Παναθηναϊκού και ο Νίκος Λιάρος του Ηρακλή. Για την ιστορία (αλλά και ενδεικτικό του πόσοι καλοί ποδοσφαιριστές υπήρχαν ανάμεσα στους «μακρονησιώτες») η ομάδα της Μακρονήσου κέρδισε με 2-1.
Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης:
Ο Ελλην Χιου Χέφνερ: RADIO – TV – PHOTO PRESS Ε.Π.Ε.
Αν ανήκετε στον κόσμο των σωστών (και προοδευτικών) παραγωγών (πωλητών).
Τότε σας ανήκουμε ή και μας … ανήκετε.
Ελάτε να γνωριστούμε.
Κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1973, αμέσως μετά τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, ήταν έγχρωμη (χρυσό και μπλε) και τυπώθηκε σε λιγότερο από 500 αντίτυπα. Εχει σε περίοπτη θέση τα ονόματα των νεκρών του Πολυτεχνείου (‘ονόματα ηρώων’, όπως λέει), όσα τουλάχιστον είχαν γίνει γνωστά μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Μαζί, υπάρχουν κάποιοι στίχοι του Θανάση Απάρτη, όπως διαβάζουμε.
‘Βίος Παναγιώτου’, σε στίχους Μποστ από τη ‘Φαύστα’, από το νέο δίσκο των Mode Plagal, με τίτλο ‘Στην Κοιλιά του Κήτους’, περισσότερες πληροφορίες εδώ, και μια συνέντευξη εδώ.
Τι επώλησεν ο Παναγιώτου, λοιπόν;
Κι όμως. Εχουν περάσει 56 (ή 58;) χρόνια και δεν ξέρουμε -ούτε η σύζυγός του ξέρει ακριβώς- πότε πέθανε ο Κώστας Καραγιώργης, πού πέθανε, πώς πέθανε, υπό ποίες συνθήκες.
Την επιστολή έστειλε ο αρχιεπίσκοπος στις 31 Μαΐου 2001, για να δηλώσει τη χαρά του για το βιβλίο που έγραψε και του έστειλε ο Στέλιος Παττακός “Οδοιπορικό, ενός στρατιώτου 90 ετών”.
Μπορεί ο αρχιεπίσκοπος στα δέκα χρόνια που έμεινε στο θρόνο να μην είχε το χρόνο ή τη διάθεση να στείλει ή να καταθέσει ο ίδιος ένα στεφάνι στη μνήμη των νεκρών των Πολυτεχνείου, είχε όμως το κουράγιο να συντάξει το κείμενο που ακολουθεί:
«Στρατηγέ,
Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο “Οδοιπορικόν ενός στρατιώτου 90 ετών”, το οποίον είχατε την ευγενή καλωσύνην να μου αποστείλετε και σας ευχαριστώ πολύ.
Κάτι λιγότερο από 11 λεπτά. Δόθηκαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, αδερφό του Θανάση Παπαδούκα, του οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Πριν από τον Θανάση Παπαδούκα, την δουλειά αυτή έκανε ο οπερατέρ Ιωάννης Νισυρίου, με μία μηχανή που είχαν βρει «σε κάτι κιβώτια γερμανικά μαζί με φιλμ, τραβηγμένα και ατράβηχτα», όπως διηγείται ο Θανάσης Παπαδούκας.
Το συνεργείο, υπό την εποπτεία του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη, και με τη συμμετοχή του Κώστα Μακρή, γύρισε αρκετά μέτρα φιλμ, από τα οποία έχουν διασωθεί αυτά τα αποσπάσματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στο βίντεο.
Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα τραγούδια από τη δεκαετία του 1940, ο ‘Υμνος του ΔΣΕ’ δισκογραφήθηκε, που λένε, μία και μόνη φορά, από όσο ξέρουμε. Ηταν το 1977, σε μία έκδοση της ΠΠΣΠ (=Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), με τίτλο ‘Τραγούδια του μεγάλου σηκωμού’, σε επιμέλεια του Γιάννη Χοντζέα, που μεταξύ όλων των άλλων, και παρά τον σοβαρό τραυματισμό του στο χέρι από βασανιστήρια τον καιρό της εξορίας, ήταν και εξαίρετος μουσικός.
Το ιστολόγιο μας εντόπισε τα εφηβικά, σε ηλικία 15 ετών, ποιήματα του ΕΟΝίτη Σκαπανέα Μίκη Θεοδωράκη, τους ύμνους προς τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, μια φήμη που διακινείται εδώ και χρόνια. Τα παρουσιάζουμε, για ιστορικούς λόγους ασφαλώς.
Δημοσεύτηκαν στη στήλη ‘Η αλληλογραφία μας’, δηλαδή στη στήλη με τις συνεργασίες των αναγνωστών, στο περιοδικό ‘Νεολαία’ της ΕΟΝ (=Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), που είχε ιδρύσει ο δικτάτορας.
‘Αλληλογραφία συνεργασίας’, στο περιοδικό “Νεολαία” της ΕΟΝ, 17/02/1940, σελίδα 640.
Με τη συγκλονιστική του αυτοβιογραφία “Ελληνας, Εβραίος, αριστερός”, έδειξε ότι «το να γεννιέται κάποιος Έλληνας ή Εβραίος δεν είναι επιλογή. Επιλογή είναι η στάση ζωής». Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Θα τον θυμόμαστε με τη στεντόρεια φωνή του, με το πλατύ χαμόγελό του, με την επιβλητική, λεβέντικη κορμοστασιά και την απέραντη καλοσύνη του.
Με πυροκροτητή τον εθνικιστικό λαϊκισμό ενισχύεται η εύφλεκτη ύλη –ξενοφοβία, αντιμεταναστευτικό μίσος, παρωχημένος αντιιμπεριαλισμός, αντιευρωπαϊσμός και ρητορεία κατά της παγκοσμιοποίησης ως μεταμφιέσεις του εθνικισμού. Ο λαϊκισμός, άλλωστε, αναζητεί διχοτομικές αναλύσεις, που παραπέμπουν σε παρηγορητικά σχήματα που περιγράφουν από τη μια τον λαό (ταξικά αδιαφοροποίητο) και από την άλλη μια δράκα ολιγαρχών. Αναλύσεις που, ενταγμένες σε άλλα συμφραζόμενα, παραπέμπουν στο σχήμα «προνομιούχοι και μη προνομιούχοι», το οποίο εγκαταλείπεται σταδιακά μετά το 1993 από το ΠΑΣΟΚ, ενόσω αυτό μετατοπίζεται προς τη σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση.
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον αριστερό και τον δεξιό λαϊκισμό. Ωστόσο, «η δομή του λαϊκιστικού λόγου και οι συνθήκες που γεννούν τον λαϊκισμό είναι κοινές». Σε συνθήκες κρίσης, όπως σήμερα, παραμένει αναγκαίο να διερευνηθεί το είδος των συναφειών ανάμεσα σε ποικίλες μορφές ακραίου ριζοσπαστισμού, εξηγήσιμου εξαιτίας της έντασης της οικονομικής κρίσης και των συνακόλουθων κοινωνικών αποκλεισμών, όχι όμως πάντοτε ενταγμένων σε μια θετική προοπτική για τα λαϊκά συμφέροντα.
Στα χαρακτικά και στα συνοδευτικά κείμενα βλέπουμε τις θυσίες του ελληνικού λαού, ξεκινώντας από τη θυσία του Αθανάσιου Διάκου μέχρι τους 200 εκτελεσμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944, τις μαζικές εκτελέσεις στο Δοξάτο, στα Καλάβρυτα, στο Δϊστομο, το μπλόκο στην Κοκκινιά, τους κρεμασμένους σε κοινή θέα στις πλατείες της Αθήνας, τους ανάπηρους πολέμου, που ήταν ο πρώτος (και εύκολος) στόχος των Ράλληδων, δηλαδή των μισητών προδοτών των Ταγμάτων Ασφαλείας, και πολλά άλλα.
Τα χαρακτικά, έργα ΕΑΜιτών καλλιτεχνών ασφαλώς, θα γίνουν αργότερα, ας πούμε τη λέξη, ‘διάσημα’ και θα αποτελούν την μόνιμη επιλόγή εικονογράφησης σε σχετικά θέματα.
Ενα πραγματικό ντοκουμέντο.
Κατηγορίες των μοναρχο-φασιστο-χιτων-ταγματασφαλητών και λοιπών ράλληδων-μπουραντάδων-πούλων-σούρληδων-παπαδόγκωνων-βουγιουκλάκηδων και λοιπών γερμανοντυμένων, που για να αποδείξουν τα περί «εξαχρείωσης των αγοριών και διαφθοράς των κοριτσιών» από τις οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-Αετόπουλα« (κυρίως για τις δυο… Read more: Η έκλυσις των ηθών και η ανηθικότητα των μπολσεβίκων – Συκοφαντίες κατά των ΕΠΟΝιτισσών
Στις παρυφές της επικαιρότητας βρίσκεται συνήθως το κοινωνικό αδιέξοδο των εξαρτημένων ανθρώπων. Κάπου κάπου μερικές απεγνωσμένες κραυγές φυλακισμένων ή μη χρηστών, τιμωρημένων διπλά γι’ αυτήν τους την αυτοκαταστροφική επιλογή, διαμαρτυρίες εργαζομένων για την ανυπαρξία δομών και κυρίως της βούλησης να αντιμετωπιστούν πολιτισμένα οι εξαρτημένοι και τηλεοπτικά πασαλείμματα είτε με δημοσιογραφία κλειδαρότρυπας είτε με κοινωνικά ρεπορτάζ ευαισθητοποίησης. Φυσικά, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και στις προκαταλήψεις, κάθε προσπάθεια ενημέρωσης είναι τελικά θετική, μια και αναδεικνύει την πορεία θανάτου που επιφυλάσσει συχνά η χώρα μας και στους εξαρτημένους.
Και τώρα τι θα κάνει ο ελληνικός εθνικοσοσιαλισμός χωρίς Καντάφι; Ο κ. Πλεύρης έχει ανακαλύψει στο καθεστώς του Ιράν τις ίδιες αρετές που τον έθελξαν και στη Λιβύη. Και απ’ ό,τι φαίνεται, τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Πριν λίγους μήνες στις 3/9/2010 το Μορφωτικό Κέντρο της πρεσβείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν διοργάνωσε ημερίδα για την «καταδίκη των σιωνιστικών εγκλημάτων» με βασικό ομιλητή τον Πλεύρη και επίσημους καλεσμένους τους συνεργάτες του και στελέχη της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος».
Αν και ο Μποστ είχε συνδεθεί με το ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής (είχε γράψει μάλιστα και ΕΑΜίτικα κάλαντα την Πρωτοχρονιά του 1945, που ο μετέπειτα σκηνοθέτης στην Σοβιετική Ενωση, Γιώργος Σεβαστίκογλου τα τραγουδούσε μέσα στα Δεκεμβριανά του 1944 στα νοσκοκομεία του ΕΛΑΣ), την ώρα των εμφύλιων συγκρούσεων, ο Μποστ σατίριζε πάλι τα τεκταινόμενα με τα σκίτσα του, μάλλον κατά παραγγελία, αλλά έχοντας στο στόχαστρό του την μία μόνο πλευρά. Οπωσδήποτε, τα σκίτσα αυτά λίγο θυμίζουν τις μετέπειτα δημιουργίες του, όπως τις ξέρουμε από την μετά το 1950 εποχή. Λείπει η αποδομητική των γεγονότων προσέγγιση των θεμάτων (ή, μάλλον, του θέματος, θα έπρεπε να πούμε, αφού η θεματολογία είναι αποκλειστικά οι εμφύλιες συγκρούσεις), αν και ο νεαρός Μποστ αποδεικνύεται και πάλι πολύ ενημερωμένος (όπως αργότερα), αλλά και ευρηματικός (όπως αργότερα), όχι όμως στα σουρεάλ επίπεδα που είχε φτάσει αργότερα.
Υπήρξαν δύο σετ, ας τα πούμε έτσι, βιβλίων για την πομακική γλώσσα (λεξικά, γραμματική, συντακτικό, αλφαβητάριο, ελληνο-πομακικοί διάλογοι). Το πρώτο σετ ήταν εκδόσεις του Δ’ Σώματος Στρατού , γύρω στο… Read more: Πομάχτσκου-Ουρούμτσκου Λεκσικό, Πομακοελληνικό Λεξικό
Το ΚΚΕ θα παρέμεινε νόμιμο για τα δύο επόμενα χρόνια, και, ακολούθως, για 27 ολόκληρα χρόνια θα κινούνταν στην παρανομία, μέχρι τη νομιμοποίησή του το 1974. Το αμέσως επόμενο τυπικά νόμιμο συνέδριο του ΚΚΕ, το δέκατο συνέδριο, θα γινόταν το 1978. Με το καταστατικό αυτό του 1945 καθιερώθηκε ο θεσμός των δόκιμων μελών και η εκλογή Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση εδώ:
Ο φασισμός δεν ήταν ένα περιθωριακό φαινόμενο του Μεσοπολέμου, αλλά είχε πανευρωπαϊκές διαστάσεις και λίγο έλειψε να επιβληθεί. Βρήκε όμως απήχηση στην Ελλάδα την ίδια εποχή; Ποια κινητήρια πάθη και ποια πολιτικά συναισθήματα διευκόλυναν την ανάπτυξή του; Πώς συνδεόταν η άκρα δεξιά αυτής της περιόδου με την παλαιότερη αντικοινοβουλευτική παράδοση και με τις ιδέες του Περικλή Γιαννόπουλου και του Ίωνα Δραγούμη; Σε ποιό βαθμό παρέπεμπε στον φασισμό το αντιβενιζελικό καθεστώς του 1921-1922, και πώς τον απηχούσαν τα στρατιωτικά κινήματα των επόμενων χρόνων; Για ποιούς λόγους απέτυχε να ριζώσει η άκρα δεξιά τη δεκαετία του 1920, και ποιοι παράγοντες διευκόλυναν την ανάπτυξή της την επόμενη δεκαετία; Πώς αναπτύχθηκαν, τόσο μεταξύ των Φιλελευθέρων όσο και στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο, οι φασιστικές τάσεις που εξέφραζαν ο Κονδύλης, ο Πλαστήρας και ο Μεταξάς, και πώς απέσπασαν την πρωτοβουλία κινήσεων από τις δημοκρατικές ομάδες; Η απάντηση σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί παρά να δοθεί σε αντιπαραβολή με τις μορφές που πήρε την ίδια εποχή ο φασισμός στην Ιταλία του Μουσσολίνι και στις μικρές χώρες της Ευρώπης».
Στις 25 και 26 Μαρτίου 1949, στην εκκλησία του χωριού Ψαράδες στις Πρέσπες συνήλθε το 2ο Συνέδριο του ΝΟΦ, στο οποίο πήραν μέρος 700 περίπου αντιπρόσωποι, με τη συμμετοχή του Γενικόού Γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Από τα ηγετικά του στελέχη, ο Πάβελ Ράκοφσκι, από το χωριό Ράκοβο (Κρατερόν) στη Φλώρινα, ανέλαβε να συντάξει την εισήγηση για τις ιδεολογικές βάσεις του NOF.
Ο φακός καταγράφει ομάδες αιχμαλώτων ανταρτών. Σε στρατόπεδο με σκηνές έχουν συγκεντρωθεί συλληφθέντες, μεταξύ των οποίων διακρίνονται πολλές γυναίκες. Παραταγμένοι σε ανοιχτό χώρο οι κρατούμενοι προσέρχονται ένας-ένας στο συσσίτιο που τους διανέμεται.
Συλληφθέντες συμμορίτες και συμμορίτισσες ποζάρουν προ του φακού.
Μεταξύ τους, αιχμάλωτος Αλβανός συνεργάτης του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) δίνει πληροφορίες σε αξιωματικούς του Εθνικού Στρατού.
Επίσης για ιστορικούς, περισσότερο, λόγους, και για να υπάρχει στο διαδίκτυο, το δεύτερο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, με τίτλο ‘Εξ υπογυίου’, Μαζική χορήγηση ουσιών στις ελληνικές φυλακές, Η βιοχημική καταστολή στα Ειδικά δικαστήρια και στα λευκά κελιά, Οι άδηλες συνθήκες κράτησης, εκδόσεις Alicia Romero 2009.
Το βιβλίο είναι ιδιωτική έκδοση (αυτοέκδοση) από τις εκδόσεις ‘Alicia Romero’, της Ισπανίδας συντρόφου, δηλαδή, του Σάββα Ξηρού. Εχει τίτλο ‘Η Μέρα Εκείνη …’, και υπότιτλο ‘1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο’, εκδόσεις Alicia Romero, 2006, κεντρική διάθεση:Εκδόσεις Αρμός, ISBN 960-89336-0-9, μαλακό εξώφυλλο, σελίδες 228
Οι μικρές βιογραφίες του βιβλίου τούτου είναι απλές αναδημοσιεύσεις από δημοσιεύσεις που είχε κάνει ο ίδιος ο Γιάννης Κορδάτος. Μόνο οι τίτλοι των βιογραφιών έχουν προστεθεί στην έκδοση τούτη. Είναι περιττό νά σημειώσουμε, πώς ή έκδοση δέν έχει άλλο σκοπό παρά τη συγκέντρωση σε βιβλία της σκόρπιας σε περιοδικά η εφημερίδες εργασίας του Γιάνη Κορδάτου.
Προκαλεί εντύπωση, λοιπόν, το ότι για την δεκαετία 1940-1950, δηλαδή για την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου, ο καναλάρχης αρχηγός κόμματος, δεν έχει κάνει την παραμικρή αναφορά. Αν, υποθέτουμε, κάποιος πρόγονός του ήταν μέλος των φιλοβασιλικών εθνικιστικών ομάδων της Πελοποννήσου, λογικό θα ήταν ο κονφερασιέ πολιτικός να καυχιόταν γι’ αυτό -γιατί όχι;;; Εδώ ο τηλεπρόεδρος έχει κάνει σειρά εκπομπών-αφιερωμάτων στην ‘Οργάνωση Χ’ του Γεώργιου-Γρίβα Διγενή, και θα ξεχνούσε την συνεισφορά της δικής του οικογένειας (αν υπήρχε συνεισφορά) κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών;;; Το ΤΗΛΕΑΣΤΥ δεν ξεχνάει κανένα μνημόσυνο στου Μακρυγιάννη, στον Φενεό, στην Στιμάγκα, στο Μελιγαλά, στο Γράμμο-Βίτσι. Δεν θα ήταν λογικό, αν κάποιος μπάρμπας του Λαάρχη ανήκε στις παραστρατιωτικές παρακρατικές ομάδες-συμμορίες της Κατοχής και του Εμφυλίου, να είχαμε πλήθος αναφορών σε αυτόν τον μπάρμπα;;; Ακόμη και στα Τάγματα Ασφαλείας να υπηρετούσε κάποιος συγγενής του Γιώργου, πάλι θα ήταν άξιος θαυμασμού από το φιλοταγματασφαλήτικο ακροδεξιό κοινό του. Μήπως, πάλι, αναρωτιόμαστε, η οικογένεια Καρατζαφέρη ήταν «ουδέτερη» και απλά «κοιτούσε τη δουλειά της» και μόνο;;; Ισως.
Παρουσίαση-προδημοσίευση του Αλέξανδρου Παναγιωτάκη, στο άρθρο με τίτλο ‘Απ’ έξω εμφάνιση κι από μέσα άνεση’, στο περιοδικό ‘ΕΨΙΛΟΝ’ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, τεύχος 992, στις 18 Απριλίου 2010.
Η ΟΝΝΕΔ δυστρόπησε στον εορτασμό. Μια ισχυρή μερίδα της αντέδρασε και τελικά η Εκτελεστική Επιτροπή της οργάνωσης αποφάσισε να μη συμμετέχει στους εορτασμούς για το Πολυτεχνείο. Αντιγράφουμε από το ακροδεξιό έντυπο ‘Συναγερμός’ του εθνικιστικού και φιλοχουντικού ΕΝΕΚ:
«Η απόφασις αυτή της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ ελήφθη με διαφωνία δύο εκ των μελών της ΕΕ και οφείλεται κυρίως στην πίεση που ασκήθηκε από την μαθητική της κίνηση. Λέγεται χαρακτηριστικά ότι ο Νίκος Χατζηνικολάου, γραμματεύς της ΜΑΚΙ, πίεσε αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση με το επιχείρημα ότι ‘οι μαθητές που ψήφισαν δεξιά κατά τις πρόσφατες εκλογές για τις μαθητικές κοινότητες και τα δεκαπενταμελή συμβούλια, δεν θέλουν ούτε ν’ ακούσουν για Πολυτεχνείο’». (4/11/1983).
Με τη βράβευση της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου «για την εθνοπρεπή της στάση» η Ακαδημία Αθηνών εκπέμπει το μήνυμα ότι η υπόθεση της μειονότητας είναι χαμένη.
Ο,τι κι αν είχε στο μυαλό της η κυρία Νικοπούλου, που έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από τις εκπομπές του κ. Χαρδαβέλλα, το μοναδικό αποτέλεσμα της δράσης της ήταν να απομακρυνθούν τα παιδιά από το σχολείο του χωριού και να ζητήσει η ίδια τη μετάθεσή της από τη Θράκη.
Το δράμα για την περιοχή είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια το επίσημο ελληνικό κράτος εφαρμόζει ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο για την εκπαίδευση της μειονότητας με εξαιρετική επιτυχία. Αλλά η Ακαδημία Αθηνών δεν σκέφτηκε ποτέ να βραβεύσει την Αννα Φραγκουδάκη και τη Θάλεια Δραγώνα που το ξεκίνησαν.
Και ιδιαίτερα σοβαρό είναι το πρόβλημα με τα κορίτσια. Το ξέρετε πολύ καλά. Είναι μια παράδοση της ελληνικής οικογένειας. Τέλος πάντων, δεν μπορεί η κοπέλα να πηγαίνει συνέχεια κάθε βράδυ στις 1 και στις 2 τη νύχτα σπίτι της. Και λέει τότε ο γονιός, φταίει η ΚΝΕ, ενώ είναι γνωστό ότι δεν οφείλονται τα ξενύχτια σε δουλειά της ΚΝΕ»
Αυτά έλεγε ο Γρηγόρης Φαράκος, τον Ιούνιο του 1977. στην ομιλία του, στην εισήγηση του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.
Πρόκειται για το πρώτο-πρώτο βιβλίο, με μαρτυρίες από την Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση, που εκδόθηκε ποτέ. Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1944 ή στις αρχές του 1945, από τον εκδοτικό οίκο του ΚΚΕ ‘Τα Νέα Βιβλία ΑΕ’ (και επανεκδόθηκε στη Μεταπολίτευση από τις εκδόσεις ‘Γνώσεις’), και συγγραφέας του ήταν ο αρχιμπουρλοτιέρης του ΕΛΑΣ Αντώνης Αγγελούλης (Βρατσάνος), του Τάγματος Μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ, και αργότερα Διοικητής Ταξιαρχίας Σαμποτέρ του ΔΣΕ, ο οποίος πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2008, σε ηλικία 89 ετών.
Μία μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του περιοδικού, στο τεύχος #79, του Σεπτεμβρίου του 1989, ήταν η δημοσίευση μιας ‘απόρρητης έκθεσης’ της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με τίτλο ‘Επιβουλή κατά της Μακεδονίας’, και ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1982.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πέθανε στη φυλακή. Αμέσως μετά την καταδίκη του, ο Ιωάννης Ράλλης αρρώστησε, και αμέσως μεταφέρθηκε στο σπίτι του, από όπου και έφυγε από τη ζωή, έχοντας δίπλα του συγγενείς και φίλους, σύμφωνα με την αφήγηση του υιού του Γεώργιου, στο βιβλίο του ‘Κοιτάζοντας πίσω’. Αλλά και όταν ήταν κρατούμενος, δεν ζούσε μέσα στις φυλακές, π.χ. στις φυλακές Αβέρωφ όπως οι κοινοί θνητοί κρατούμενοι, αλλά σε ένα ειδικά διαμορφωμένο μέγαρο στην οδό Πατησίων, το οποίο φιλοξενούσε όλα τα υψηλά πρόσωπα που είχαν λογαριασμούς με την Δικαιοσύνη.
Ο Γεώργιος Τσολάκογλου με τη λευκή επίσημη θερινή στολή του, το 1941. Το σημαντικό στη φωτογραφία αυτή είναι στο πηλίκιο. Διακρίνεται το ιδιότυπο εθνόσημο που είχε η Ελληνική Πολιτεία όπως λεγόταν το κατοχικό κράτος.
Ομως οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Η γιουγκοσλαβική ταινία αποσύρθηκε, μάλλον σιωπηλά, και προφανώς λόγω των συμφωνιών των κυβερνήσεων Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας να μην ανακινούν το ‘ανύπαρκτο μακεδονικό ζήτημα’. Θα χρειαζόταν να περάσουν επίσης 50 και περισσότερα χρόνια, για να δει το φως των προβολέων και αυτή η δεύτερη ταινία, όπως και η πρώτη.
Ακριβώς όπως και η πρώτη ταινία του ΔΣΕ, αυτή η δεύτερη πραγματεύεται το ζήτημα των παιδιών που φυγαδεύτηκαν από τις εμπόλεμες ζώνες του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, το ‘παιδοφύλαγμα’. Οι ειδυλλιακές συνθήκες των παιδιών στα ιδρύματα που φιλοξενούνται καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του φιλμ. Στο τέλος της ταινίας υπάρχουν κάποιες σκηνές, στις οποίες τα παιδιά Ελληνόπουλα και Μακεδονόπουλα, σε μια γιορτή τους, φωνάζουν εν χορώ:
Συγγραφέας του ήταν ο Δημήτρης Γληνός.
«Ο σημερινός αγώνας του λαού μας στο περιεχόμενό του δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο παρά απελευθερωτικός. Πρόκειται να κατακτήσουμε τη λευτεριά μας, να διώξουμε τους ξένους επιδρομείς από τη χώρα μας, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας στη ζωή και τον πολιτισμό. Πρόκειται ν’ ανοίξουμε το δρόμο για μιαν ελεύτερη, πολιτισμένη κι ευτυχισμένη Ελλάδα. Αυτός είναι ο πρώτος, ο υπέρτατος, ο μόνος σκοπός που μας προβάλλεται σήμερα επιτακτικά όσο ποτέ.
Στη μορφή του, ο σημερινός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, ν’ αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη και τον αστό και τον αγρότη και τον διανοούμενο. Και μ’ αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας, ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν, αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα»..
Πρόκειται για τους Ελληνες που τιμήθηκαν από το “Yad Vashem” ως “Δίκαιοι των Εθνών”. Οι μη-Εβραίοι που βοήθησαν και έσωσαν Εβραίους κατά το Ολοκαύτωμα. Στη σχετική λίστα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2016, υπάρχουν 26.119 ονόματα από 51 χώρες, και μεταξύ αυτών, 328 ονόματα Ελλήνων που με τις πράξεις τους βοήθησαν να σωθούν εκείνοι οι ελάχιστοι Ελληνες Εβραίοι που σώθηκαν από τη ναζιστική βαρβαρότητα, κάποιοι από αυτούς χάρη στις ενέργειες των οργανώσεων της Εθνικής Αντίστασης.
Στο εξώφυλλο η ΕΑΜίτσσα δασκάλα (ορθότερα: νηπιαγωγός και μέλος της ΕΠΟΝ και του σλαβομακεδονικού ΕΑΜ, του SNOF, ‘Narodni Osvobotien Front’), η Μίρκα Γκίνοβα (Ειρήνη Γκίνη)
Καταγόταν από τα Ξανθόγεια (Ρουσίλοβο) της Εδεσσας (νομός Πέλλας). Η Μίρκα Γκίνοβα εκτελέστηκε, μαζί με άλλους 6 συντρόφους της, στα Γιαννιτσά, στις 26 Ιουλίου 1946, βάσει του περιβόητου νόμου που έμεινε με το όνομα ‘Γ’ Ψήφισμα’. Ηταν η πρώτη εκτέλεση γυναίκας στην νεότερη ελληνική ιστορία.
Ευτυχώς διαψευστήκαμε, και μάλιστα πολύ γρήγορα. Τελικά υπάρχει μία πανεπιστημιακή εργασία, της οποίας το αντικείμενο είναι ακριβώς αυτό: Οι Ελληνες Τσιγγάνοι στα χρόνια της Κατοχής.
Πρόκειται για την εργασία με τα στοιχεία:
Δημήτριος Ν. Τσακίρης, Η συμπεριφορά των κατοχικών δυνάμεων απέναντι στους Ελληνες τσιγγάνους και πως επέζησε αυτή η μειονότητα, Ιωάννινα, 2004.
και μπορείτε να την διαβάσετε παρακάτω ή/και να την κατεβάσετε στον σκληρό σας δίσκο.
Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, από το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, και από τον τομέα Παιδαγωγικής, Πρόγραμμα ‘ΕΠΕΑΕΚ, Εκπαίδευση τσιγγανόπαιδων’.
Πρόκειται, φυσικά, για καθαρή κι ανιστόρητη στρεψοδικία. Το πανεπιστημιακό άσυλο, όπως και κάθε θεσμικός περιορισμός της κρατικής αυθαιρεσίας, νοείται μόνο σε καθεστώς στοιχειώδους δημοκρατίας, όπου οι διατάξεις προστασίας των ατομικών ελευθεριών ενδέχεται να γίνουν σεβαστές. Στα δικτατορικά καθεστώτα τέτοιοι περιορισμοί δεν υπάρχουν, ούτε πανεπιστημιακό άσυλο. Επί χούντας το «σπουδαστικό» της Ασφάλειας έκανε ό,τι ήθελε στο εσωτερικό των ΑΕΙ, οι φοιτητές με αντιδικτατορική δράση έχαναν βάσει νόμου (Ν. 93/1969) τη σπουδαστική ιδιότητα, ενώ απολυόταν με συνοπτικές διαδικασίες κάθε πανεπιστημιακός που θεωρούνταν έστω και στο ελάχιστο «αντιφρονών».
ΜΑΥ (=Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου), στην περιοχή Γρεβενών-Τρικάλων, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, to 1948.
Βρίσκονται σε σύσκεψη για να καθορίσουν την τακτική τους έναντι των κομμουνιστοσυμμοριτοΕΑΜοβούλγαρων, αυτών με τα κονσερβοκούτια. Στη μέση καθιστός υπάρχει και ένας βαθμοφόρος της Χωροφυλακής ή του Στρατού, ο οποίος φοράει μια μακριά στρατιωτική χλαίνη.
Ομως, και αυτό είναι σημαντικό, χωρίς καμία εξήγηση απάλειψαν από το βιβλίο τα σημεία εκείνα που είχαν να κάνουν με το πιο ενδιαφέρον ίσως τμήμα του βιβλίου, τα Τάγματα Ασφαλείας. Εξαφάνισαν το σχετικό κεφάλαιο, μαζί με τα κείμενα, ασφαλώς, ενώ κάποιες πολύ λίγες φωτογραφίες τις έβαλαν σε άσχετα κεφάλαια, και μάλιστα σε μέγεθος γραμματόσημου. Ο ίδιος ο συγγραφέας δήλωσε άγνοια για όλα αυτά, ότι όλα δηλαδή έγιναν χωρίς να τον ενημερώσουν, και μάλιστα την στιγμή που ετοίμαζε κάποια κείμενα, μια πολυσέλιδη αναδρομή του συγγραφέα στις ιστοριογραφικές επεξεργασίες της τελευταίας εικοσιπενταετίας, τα οποία προορίζονταν για την 4η έκδοση του βιβλίου, που μέχρι αυτήν την στιγμή δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Από την ιστοσελίδα του “Ιού”: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία”, μετά και από την κατάργηση της στήλης του… Read more: Δημήτρης Τρίμης – Περί “τσαμπατζήδων”
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΟΥΣ, ΑΣΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥΣ
Ο απαξιωτικός όρος «λαθρομετανάστης», που εξομοιώνει τον ανθρώπινο πόνο με τα εμπορεύματα, επινοήθηκε για να χαρακτηρίσει τους Ελληνες που έφευγαν χωρίς χαρτιά, συχνά και χωρίς εισιτήριο, στην Αμερική, στις αρχές του 20ού αιώνα […]
Ας έχουν λοιπόν υπόψη τους αυτό το ιστορικό βάρος του όρου «λαθρομετανάστης» όσοι συνεχίζουν να τον χρησιμοποιούν. Κι ας συλλογιστούν κάθε φορά που τον εκστομίζουν ότι δημιουργήθηκε για να δώσει εγκληματικό περιεχόμενο στη μαζική φυγή από την Ελλάδα απελπισμένων συμπατριωτών μας.
Παραθέτουμε ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα, σχετικά με τα μέτρα και τις διαταγές του ελληνικού κράτους που είχαν σκοπό να εκλείψει η Απαγορευμένη Γλώσσα στην ελληνική Μακεδονία:
«[…] υπήρχε μια προσπάθεια αφομοίωσης των σλαβόφωνων, είτε ήπια (προσεταιρισμού τους «με το μαλακό») διαμέσου μεταρρυθμίσεων, μιας διπλής εκπαίδευσης κ.λπ., είτε με τη βία όπως επί Μεταξά:
Τοπικές αστυνομικές εγκύκλιοι λέγανε ότι όποιος μιλάει αυτήν την γλώσσα θα του μπαίνει πρόστιμο. Γυρνάγανε λοιπόν οι ασφαλίτες στα χωράφια, ακούγανε κάποιον να μιλάει στη γλώσσα του, “έλα εδώ, τι μιλάς; πρόστιμο”. (Αλλού αναφέρεται 25 δρχ. αλλού 100 δρχ. προπολεμικές).
Κυκλοφορούσε, λοιπόν, μια φοβερή ιστορία: Όταν αυτός που οργώνει θέλει να στρίψει το αλέτρι και το βόδι δεν καταλαβαίνει, του ρίχνει συνήθως διάφορες βρισιές. Αυτοί λοιπόν βρίζανε στα σλάβικα. Οι ασφαλίτες που γυρνάγανε, άμα ακούγανε σλάβικες βρισιές προς το μοσχάρι, ρίχνανε πρόστιμο. Τι κάνανε λοιπόν οι ζευγάδες; Λιγοστά ελληνικά ξέρανε, από τότε που είχαν πάει φαντάροι. Οπότε λέγανε στο βόδι: “Μετααααα … βολή!”»).
Η παρουσία τους στη χώρα μας ξεκινάει την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά, ως δούλοι των μπέηδων που τους έφερναν από την Αφρική. Μετά τη λήξη της τουρκοκρατίας, αρκετοί απ’ αυτούς παρέμειναν στα χωριά της Ξάνθης. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετώπιζε ρατσιστικά, ως απόβλητους του κόσμου. Οι γάμοι με λευκούς και λευκές ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια ενδεχόμενο σχεδόν αδιανόητο.
Σήμερα, οι λίγες οικογένειες νέγρων που έχουν απομείνει στην Ελλάδα ζουν στα χωριά Εύλαλο, Αβατο, Δέκαρχο και Παλιό Εράσμιο. Οι ίδιοι γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την καταγωγή τους και ασφαλώς δεν τους είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο να θυμούνται ότι είναι απόγονοι σκλάβων.
Ανύπαρκτες λέξεις μιας ανύπαρκτης γλώσσας ενός ανύπαρκτου έθνους ενός ακατονόμαστου κράτους. Ενα μακεδονικό λεξικό, με λέξεις και εκφράσεις στα μακεδονικά του 16ου αιώνα, έκδοση του Ινστιτούτου Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Παρισιού, από το 1958.
Ο καπετάν Μαχαίρας διαλέγει από τις 10 γυμνές συναγωνίστριες την πιο όμορφη, για να την στείλει στον αρχικαπετάνιο του, τον καπετάν-Κόρακα.
Διαλέγει και μια για τον εαυτό του:
Λέει
«Την τράβηξε απότομα κοντά του, κι αφού κόλλησε τα βρωμερά του χείλη στο ξεγυμνωμένο στήθος της, εγρύλλισε:
– Εσένα σε θέλω για τον εαυτό μου».
Και μετά εμφανίστηκε ο μασκοφόρος που τον βλέπουμε με σταυρωτά φυσεκλίκια, αυτόματο όπλο στα χέρια, μαχαίρια στη ζώνη,
και σκούφο με την βασιλική κορώνα, και φυσικά μάσκα στο πρόσωπο!!!
Η πρώτη μαζική χρήση «δακρυγόνων» σημειώθηκε από το γαλλικό στρατό τον Αύγουστο του 1914, στις αρχές του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Με τη γενίκευση της σύρραξης όλοι οι εμπόλεμοι χρησιμοποίησαν τότε, εκτός από τα πασίγνωστα θανατηφόρα αέρια, και σημαντικές ποσότητες «δακρυγόνων». Τα τελευταία θεωρούνταν πρόσφορα για την προσωρινή εξουδετέρωση των αντίπαλων στρατιωτών, καθώς επιδρούσαν στον ανθρώπινο οργανισμό σε πολύ μικρότερες δόσεις απ’ ό,τι τα ασφυξιογόνα.
Στη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου παρασκευάστηκε για πολεμική χρήση και η χλωρακετοφενόνη (CN), το ευρύτερα χρησιμοποιημένο «δακρυγόνο» στη διάρκεια του 20ού αιώνα και προπομπός του CS που -σε διάφορες παραλλαγές- δοκιμάζουν σήμερα στο πετσί τους διαδηλωτές, απεργοί και λοιποί «ταραξίες».
Ο Κουσουμβρής είχε απειλήσει τότε ότι θα τα έβγαζε στη φόρα όλα αυτά με τα σκυλάδικα, και όταν πήγε να κάνει νύξη στον Μιχαλολιάκο σχετικά με ‘ανάρμοστες συμπεριφορές’ του Ζαφ και των άλλων ομαδαρχών, ο Μιχαλολιάκος τον αποπήρε.
Ο καιρός πέρασε, ο Ζαφειρόπουλος έφυγε από την ΧΑ, αλλα οι φωτογραφίες έμειναν. Και χρησιμοποιήθηκαν την στιγμή που έκρινε ο Μιχαλολιάκος εναντίον του Ζαφειρόπουλου …
Και το χειρότερο: το τελευταίο βίντεο που προτείνει ο Μίκης είναι ένα αντισημιτικό και ανοιχτά φασιστικό παραλήρημα, το οποίο έχει συντάξει ένας Χρυσαυγίτης με το ψευδώνυμο Tsiboukas, στο οποίο εμφανίζονται ακόμα και οι Βορειοηπειρώτες ως όργανα των Εβραίων. Κάποιος να ενημερώσει τον κ. Θεοδωράκη ότι έμπλεξε με κακές παρέες.
Violent August: The 1918 Anti-Greek Riots in Toronto
Οταν, στις αρχές του Αυγούστου του 1918, έλαβε χώρα ένα πανκαναδικό συνέδριο βετεράνων και τρυματιών πολέμου, η οργή των Καναδών έφτασε σε οριακό σημείο, με αποτέλεσμα την έκρηξη και το πογκρόμ κατά των Ελλήνων, των ‘Slackers’.
Δεν είναι δύσκολο να μεταφέρει κανείς στην ελληνική πραγματικότητα τα διδάγματα αυτής της ιστορίας:
– Δεν έχουν ανάγκη από “υποκινητές” οι μετανάστες για να οδηγηθούν σ’ αυτές τις οριακές μορφές αγώνα. Απλά το μόνο τους όπλο είναι η ίδια η ζωή τους.
– Η εκδίωξη των απεργών πείνας από ένα σημείο της πόλης σε ένα άλλο δεν μειώνει την αγωνιστική τους διάθεση.
– Κανείς στη Γαλλία δεν υπέδειξε ως “λύση” την κατάργηση του ασύλου στις εκκλησίες. Ούτε καν ο Λεπέν.
– Μέχρι και σήμερα, η βάρβαρη εισβολή των CRS στην εκκλησία αποτελεί στίγμα για τη γαλλική πολιτική τάξη.
Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι άριστοι δεν γνωρίζουμε ακόμα. Το μόνο δεδομένο είναι ότι μεταξύ των «αρίστων» δεν θα βρίσκονται τα σημερινά πολιτικά στελέχη. Αλλά τότε πώς θα προκύψουν οι «άριστοι»; Από ποιες διαδικασίες και με ποιανού την επιλογή; Πρόκειται για μια άποψη που προβάλλει εδώ και πολύ καιρό ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος λειτουργεί πολύ συχνά ως «λαγός» του πολιτικού συστήματος και ως έμπειρος διαφημιστής ρίχνει στην πολιτική αγορά ιδέες και ό,τι πιάσει. Με επιμονή τους τελευταίους μήνες υποστηρίζει τη συγκρότηση κυβέρνηση «αρίστων», ενώ στα πρόσωπα που συγκαταλέγει μεταξύ των αρίστων προβάλλει συστηματικά μόνον ένα, αυτό του σερ Μαρκεζίνη. «Πιστεύω ότι η συνδρομή ικανών, ολοκληρωμένων, φωτεινών και δημιουργικών προσωπικοτήτων όπως του κ. Β. Μαρκεζίνη, θα ήταν καταλυτική για την Ελλάδα», θα δηλώσει στις 27.10.2010. Και λίγες μέρες αργότερα θα συμπληρώσει: «Απαιτείται η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, για να βρούμε ικανούς ανθρώπους. Υπάρχουν προσωπικότητες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι ο Βασίλης Μαρκεζίνης» (8.11.2010).
«ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ μας έβγαζαν έξω και μας έξυναν τα πρόσωπα. Οι Γερμανοί Ες Ες μας έτριβαν τα πρόσωπα με τούβλα για να μας ασπρίσουν. Είχαν κλομπ και χτυπούσαν όποιον δεν καθόταν. Αυτή η αθλιότητα κράτησε δέκα μέρες»
Λειβαδιά, 1942
Στον Ταύρο, στα Πετράλωνα, στην οδό Χαμοστέρνας, υπάρχει μνημείο για τους 11 τσιγγάνους που εκτέλεσαν οι Γερμανοί τον Αύγουστο του 1944 για την αντιστασιακή τους δράση.
Ο τσιγγάνος καπετάνιος του ΕΛΑΣ Βασίλης Μήτρου (“Καπετάν-Γύφτος“) από την Κύμη Εύβοιας, ήταν ηγετική μορφή στον ΕΛΑΣ της Εύβοιας, και μάλιστα ανατίναξε ένα γερμανικό αντιτορπιλικό πριν σκοτωθεί στη μάχη της Λαμπούσας.
Η οικογένεια Βρυσάκη από τη Λειβαδιά, με την υπόνοια της κατασκοπίας στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Στον ΕΔΕΣ αναφέρονται Ρομά οπλίτες.
Οπως και, προηγουμένως, στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, στην Αλβανία, μαρτυρούνται πολλές περιπτώσεις τσιγγάνων στρατιωτών.
Κατά την υποχώρηση των στρατευμάτων, μετά την κατάρρευση του μετώπου, τον Απρίλη του 1941, οι εξαθλιωμένοι στρατιώτες που προσπαθούσαν να φτάσουν στα σπίτια τους, συχνά με τα πόδια, περιθάλπτονταν από τσιγγάνους σκηνίτες, που τους παρείχαν τροφή και κατάλυμα, και έβραζαν τα ρούχα τους για να φύγουν οι ψείρες, σύμφωνα με τον Αυγουστίνο Καντιώτη, τότε αρχιμανδρίτη και αργότερα Μητροπολίτη Φλώρινας.
Στη Σίνδο το 1943-1944 υπήρχε στρατόπεδο συγκέντρωσης με μετακινούμενες οικογένειες τσιγγάνων.
Τσιγγάνοι υπήρχαν άνάμεσα και στους άμαχους, θύματα αντιποίνων στον Παρακάλαμο Ιωαννίνων, στη Βοιωτία, στη Σκύδρα Πέλλας, στα χωριά της Θεσσαλονίκης.
Από την ιστοσελίδα του “Ιού”: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία”, μετά και από την κατάργηση της στήλης του… Read more: Αντα Ψαρρά – Βενζίνη απ’ τον τόπο σου
Ομως, όταν μια κυβέρνηση μιλά για «παράνομους» και «λαθραίους» ανθρώπους, τους οποίους καλείται να αντιμετωπίσει στρατιωτικά με φράχτες (και νάρκες και τανκς και στρατόπεδα συγκέντρωσης ίσως αύριο), έχει ήδη κρύψει ορισμένα απλά πράγματα από τους πολίτες: Πρώτο, ότι η προσφυγιά και η μετανάστευση δεν είναι «εισβολή» και «πόλεμος» κατά του έθνους των Ελλήνων, αλλά υπαρκτές δραματικές εξελίξεις που προκύπτουν από πολέμους, δικτατορίες, καταστροφές και φτώχεια. Δεύτερο, ότι δεν προβλέπεται καμιά διαδικασία από το ελληνικό κράτος για τη νόμιμη είσοδο στη χώρα ενός ανθρώπου από οποιαδήποτε φτωχή χώρα ο οποίος επιθυμεί να μεταναστεύσει νόμιμα στην Ελλάδα ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Κι όμως, το Μακεδονικό είναι πρακτικά αδύνατο να κατανοηθεί χωρίς τη γνώση του κοινωνικού πεδίου και των αντιθέσεων, πολιτική αντανάκλαση των οποίων υπήρξε η διαμάχη μεταξύ «ελληνοφρόνων» και «σλαβοφρόνων» Μακεδόνων στη διάρκεια μισού και πλέον αιώνα. Το σοβαρό αυτό κενό έρχεται να καλύψει το βιβλίο του Σπύρου Καράβα, επίκουρου καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, «Μακάριοι οι κατέχοντες την γην. Γεωκτητικοί σχεδιασμοί προς απαλλοτρίωση συνειδήσεων στη Μακεδονία 1880-1909» (Αθήνα 2010, εκδ. Βιβλιόραμα).
Αντικείμενό του είναι μια ξεχασμένη αν και σημαντικότατη πτυχή αυτής της διαπλοκής του κοινωνικού με το εθνικό: τα σχέδια εξελληνισμού της (οθωμανικής ακόμη) Μακεδονίας διά του «εξελληνισμού» τής εκεί γεωκτησίας. Ως πηγές, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί υλικό από τα αρχεία του ΥΠΕΞ και προσωπικοτήτων της εποχής (Στέφανος Δραγούμης, Πηνελόπη Δέλτα κ.ά.), τον Τύπο των ημερών, κυρίως όμως ένα ντοκουμέντο προκλητικά αγνοημένο από την εγχώρια μακεδονολογία: το φυλλάδιο «Το έργον του ελληνισμού εν Μακεδονία», που τύπωσε το 1880 «ως χειρόγραφον» (σε περιορισμένο δηλαδή αριθμό αντιτύπων, για διανομή σε στενό κύκλο οικονομικών παραγόντων και στελεχών του ελληνικού κράτους) ο Αθανάσιος Ευταξίας.
Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαρρά, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’.
Ομως η σχέση του βούλγαρου προέδρου με τις μυστικές υπηρεσίες δεν φαίνεται να έμεινε μόνο σ’ αυτή την (όχι και τόσο) «επιστημονική» συνεισφορά. Στις 6.9.1989 έχει την ευκαιρία για μια ευρύτερη κουβέντα με τον υπολοχαγό της DS, που του παρουσιάζεται πια με την πραγματική ιδιότητά του. Ο μελλοντικός πρόεδρος δεν χάνει την ευκαιρία να του «καρφώσει» τους συναδέλφους του ιστορικούς για ανεπαρκή ζήλο στην προάσπιση των «εθνικών θεμάτων»:
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν είναι Στιβ Μακ Κουίν και το απαστράπτον κρανίο του Ηλία Παναγιώταρου δύσκολα τον μετατρέπει σε Γιουλ Μπρίνερ, οπότε ο κλασικός μύθος των «Επτά Σαμουράι» καταντάει καρικατούρα.
Το σχήμα που εφάρμοσε με επιτυχία η ναζιστική οργάνωση σ’ αυτές τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας είναι καρικατούρα του κλασικού μύθου των «Επτά Σαμουράι» (ή του «Και οι επτά ήταν υπέροχοι» ή «Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα»). Ο αρχικός μύθος περιγράφει μια ομάδα πιστολάδων και εκτελεστών που αναλαμβάνει να σώσει μια κοινότητα από τους πολλαπλάσιους ξένους που την επιβουλεύονται. Τελικά οι λίγοι νικούν τους πολλούς και αναδεικνύονται σε ινδάλματα των φιλήσυχων πολιτών. Αλλά επειδή ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν είναι Στιβ Μακ Κουίν και ούτε αρκεί το απαστράπτον κρανίο του Ηλία Παναγιώταρου να τον μετατρέψει σε Γιουλ Μπρίνερ, οι εικόνες που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στα στενά του Αγίου Παντελεήμονα δεν είναι καθόλου ηρωικές. Το καθημερινό κυνήγι των μεταναστών, ο αποκλεισμός των δημόσιων χώρων (όπως η παιδική χαρά), η πολιορκία και ο εμπρησμός του αυτοσχέδιου τόπου προσευχής μοιάζουν περισσότερο με δοκιμές «τελικής λύσης».
Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα περιστατικά βίας και αυτοδικίας, ακόμα και οι ανθρωποκτονίες εις βάρος μεταναστών που διαπράττονται στην περιοχή, αποδίδονται με ευκολία από τις αρχές σε συγκρούσεις μεταξύ μεταναστών ή στην καλύτερη περίπτωση σε άγνωστους δράστες.
Η οργάνωση Παγκρατίου της Χρυσής Αυγής», όταν δεν δέρνει, αγωνίζεται για το … εθνικό μας ποδόσφαιρο.
«Εξήντα μέλη της οργάνωσης ‘Γαλάζια Στρατιά – Φίλοι Εθνικών Ομάδων’ έκαναν συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΠΟ στη Λεωφόρο Συγγρού, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην υποβολή κοινής υποψηφιότητας της ελληνικής ομοσπονδίας με την αντίστοιχη της Τουρκίας για συνδιοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου του 2008», μετέδιδε το επίσημο Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Θυμίζουμε ότι όταν το FPO σχημάτισε το 2000 κυβέρνηση συνασπισμού με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, αποτέλεσμα ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει κυρώσεις στην Αυστρία, επειδή η ΕΕ θεωρούσε ότι η κυβέρνηση συνεργασίας «νομιμοποιούσε την ακροδεξιά στην Ευρώπη».
Με αφορμή την παρ’ ολίγον νίκη του ακροδεξιού Νόρμπερτ Χόφερ στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, ας θυμηθούμε τότε που «περιμέναμε τον Ελληνα Χαϊντερόπουλο».
«Εμείς όλοι είμαστε ανακατωμένοι και το ξέρουμε. Εγώ έχω πρώτη εξαδέλφη Ελληνίδα και η αδελφή μου έχει Βούλγαρο ξάδελφο. Η άλλη αδελφή μου έχει Σέρβο. Κι εγώ τι να κάνω; Αυτά που έλεγε ο Καψάλης του ‘Στόχου’; Οτι πρέπει να είμαι εθνικιστής και να σφάξω δηλαδή τον Ελληνα, τον Βούλγαρο, τον Σέρβο;»
Ο Αλεξάνταρ Πόποφσκι γεννήθηκε στο χωριό Ντόλνο Κότορι, τη σημερινή Κάτω Υδρούσα, οκτώ χιλιόμετρα από τη Φλώρινα. Από έφηβος εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και το Δημοκρατικό Στρατό. Με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού ακολούθησε τη μοίρα των άλλων μαχητών. Στη συνέχεια βρέθηκε με τον μεγάλο όγκο των προσφύγων στη Τασκένδη και τέλος κατέληξε στην τότε γιουγκοσλαβική Μακεδονία.
«Ο νόμος του ’82 πρέπει να αλλάξει. Εμείς δεν φύγαμε με τη θέλησή μας τότε από την Ελλάδα. Και τώρα το μόνο που ζητώ είναι να γυρίσω εκεί που γεννήθηκα. Θέλω να πεθάνω στον τόπο μου.» Το παράπονο του κ. Πόποφσκι είναι ότι θυμάται ακόμα τη δράση του δίπλα στους ιστορικούς ηγέτες του ΚΚΕ. Θυμάται τον Ζαχαριάδη, τον Μπελογιάννη, τον ίδιο τον Φλωράκη. Κρατά με ευλάβεια το κομματικό βιβλιάριο που είχε ως μέλος του ΚΚΕ, με το όνομα Αλέξανδρος Παπαδημητρίου. Δεν μπορεί, όμως, να συγχωρήσει τους ιστορικούς ηγέτες του ΚΚΕ που κατέβηκαν στην Ελλάδα και εγκατέλειψαν τους Σλαβομακεδόνες μαχητές τους: «Για μένα, όλοι οι αρχηγοί και στρατηγοί είναι λιποτάκτες. Ολοι κατέβηκαν κάτω στην Ελλάδα, και ο Μπαρτζώτας και ο Ιωαννίδης και ο Μάρκος».
Εδώ ίσως αδικεί το ΚΚΕ ο συνομιλητής μας. Ορισμένα στελέχη του κόμματος έχουν κατ’ επανάληψη επιχειρήσει να θέσουν το ζήτημα, αλλά υποχωρούν με το φόβο ότι θα ξυπνήσουν τα αντικομμουνιστικά ανακλαστικά της κοινής γνώμης. Το είχε θέσει πρώτα πρώτα ο ίδιος ο Χαρίλαος Φλωράκης, παίρνοντας ίσως θάρρος από την ευφορία που επικρατούσε την περίοδο της Οικουμενικής. Αλλά και πιο πρόσφατα, η Αλέκα Παπαρήγα είχε υποσχεθεί ότι θα ξαναφέρει το θέμα στη βουλή.
Εφημερίδα ‘Αυγή’, 13/11/2018: Ελλη Ζώτου, ‘Ο Τάκης Τσουκαλάς, η μήνυση και ο επαναλαμβανόμενος ρατσιστικός λόγος: Θύμα του αθλητικού τηλεσχολιαστή ξανά τα αδέλφια Αντετοκούνμπο’ (Αναφορά σε XYZ Contagion).
Golden Dawn Watch, 12 Μαρτίου 2018, στις 12:28 μμ: Διαβάζονται έγγραφα από το XYZ Contagion για Γιώργος Μισιάκας ΜάστοραςΕκπομπή ‘Η Δίκη της ΧΑ: 102η εβδομάδα’: Δ’ εκπομπή με Αναγνωστέα και εξέταση των εγγράφων 213-274: Στο 10.30: Αναφορά στο XYZ Contagion σχετικά με τον όμορφο Γιώργο Μισιάκα ή Μάστορα.Πρωτοσέλιδο, Εθνος 23/11/2017: Μαρία Ψαρά & Λευτέρης Μπιντέλας, Οι Ελληνες ακροδεξιοί που πήραν μέρος στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.Μαρία Ψαρά & Λευτέρης Μπιντέλας, Τα ελληνικά τάγματα στη Σρεμπρένιτσα, Εθνος 23/11/2017Ολες οι φωτογραφίες από το XYZ Contagion: Εθνος 23/11/2017, Μαρία Ψαρά & Λευτέρης Μπιντέλας, Τα ελληνικά τάγματα στη Σρεμπρένιτσα.Μιχάλης Μητσός, Θλίψη, Νέα, 24/11/2017Από το βιβλίο ‘Θανάσης Κάππος & Κωνσταντίνος Κάππος, Αριστερά και ποδόσφαιρο, Εντός και εκτός γηπέδων’, έκδοση Εφημερίδα των Συντακτών, 2016, σσ. 31-32, υποκεφάλαιο ‘Κύπελλο Βίτσι’, και σελ. 102, φωτογραφικό υλικό. Στοιχειώδης ευγένεια θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μικρή αναφορά, όπως είναι η συνηθισμένη τακτική όταν χρησιμοποιείς υλικό άλλων, όμως όπως φαίνεται και από την εικόνα, μάλλον πολλά ζητάμε. Αλλωστε δεν είμαστε ποδοσφαιρικός ή οπαδικός ιστότοπος, (όπως στην δεύτερη εικόνα κάτω, όπου εκεί δίνεται σαν πηγή ένα φιλοολυμπιακό μπλογκ), ΟΚ, κατανοητόν, όμως η απορία αυτή πάντα έχεται και επανέρχεται: Να το κάνουν εμπορικά και ανυπόληπτα ΜΜΕ και σάιτ, λες ΟΚ, αλλά τόσο δύσκολο είναι πια να πει κανείς ‘το διάβασα εκεί’;
Ενθέματα Αυγής, Κυριακή 04/12/2011. Εφημερίδα Η ΕΛΛΑΣ η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών.Ενθέματα Αυγής, Κυριακή 29/01/2012. Πλαστές ταυτότητες που έσωσαν ζωές στην κατεχόμενη Αθήνα.Ο Οδυσσέας κατέσφαξε, δεν μοίρασε δηλώσεις μετανοίας[BiblioNet.gr] – XYZ Contagion – Βιογραφικό Συγγραφέων [18 Ιανουαρίου 2015][BiblioNet.gr] – XYZ Contagion – 9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή Στοιχεία έκδοσης + Περίληψη [18 Ιανουαρίου 2015]Διαδικτυακή εκπομπή “The Barber Shop”, 11/10/2014, στο OmniaTV με τίτλο “Η Χρυσή Αυγή στο εδώλιο”, Καλεσμένος ο δικηγόρος και μέλος της ΚΕΕΡΦΑ κ. Θανάση Καμπαγιάννη, από την “Πρωτοβουλία Δικηγόρων για την Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος – JailGoldenDawn”. Ο παρουσιαστής της εκπομπής και μπλόγκερ Ypopto Mousi στην εκπομπή έκανε πολλές αναφορές στη δουλειά του XYZ Contagion και στο βιβλίο/e-book, το οποίο τον βοήθησε πολύ στην προετοιμασία του.Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014, απογευματινό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΡΙΤ, με το επίμαχο απόσπασμα να πέφτει σε κάρτα στην οθόνη, στο ρεπορτάζ για τη δίκη Αποστόλου-Σαλούφα, η ρεπόρτερ σημειώνει «Ο Μπαρέκας ήταν ένας από τους Δούρειους Ιππους της οργάνωσης για την άλωση του Κοινοβουλίου […]».
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014, βραδινό δελτίο ειδήσεων ΣΚΑΪ, απόσπασμα με τον “Δούρειο Ιππο” του Μιχαλολιάκου.Εφημερίδα των Συντακτών, 22/10/2016: Σπύρος Πετρίτης, ‘Οι δάσκαλοι της ΧΑ παρόντες στις εκλογές των εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα;’: Αναφορά σε έρευνες XYZ Contagion.Ελέυθερος Τύπος, Τετάρτη 30/07/2014, κάτω δεξιά, “Στις Βρυξέλλες ο Χρυσαυγίτης που χτύπησε αστυνομικό”.
Εφετείο Αθηνών, Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα, Ανακρίτρια Ιωάννα Κλάπα-Χριστοδουλέα, Ενταλμα προσωρινής κράτησης κατά του Ηλία Κασιδιάρη για κατοχή λειτουργικών πυροβόλων, 10 Ιουλίου 2014, σ. 6Εθνος, 20/03/2014, σελ. 16 – Θοδωρής Ρουμπάνης – Μυστήριο με φωτογραφία του Αρη ΒελουχιώτηΕθνος, 20/03/2014. Η δεύτερη σελίδα με τα highlights της ημέρας. Σάλος στο διαδίκτυο. Για τον Αρη. Πρόλογος στο κύριο δισέλιδο άρθρο του Θοδωρή Ρουμπάνη, ‘Τα άγνωστα ντοκουμέντα από το τέλος του Αρη’.Απάντηση από το XYZ Contagion στις πιθανές ενστάσεις για την γνησιότητα της φωτογραφίας. Εθνος, 23/03/2014, στο άρθρο του Θοδωρή Ρουμπάνη με τίτλο ‘Τα άγνωστα ντοκουμέντα από το τέλος του Αρη’Εθνος, 23/03/2014. Θοδωρής Ρουμπάνης, Τα άγνωστα ντοκουμέντα από το τέλος του Αρη. Σε πλαίσιο η απάντηση από το XYZ Contagion για τη γνησιότητα της φωτογραφίας.Το Βήμα, Κυριακή 30/03/2014, σελ. Α20, Λάμπρος Σταυρόπουλος, Αρης Βελουχιώτης «Αι κεφαλαί εξετέθησαν εις κοινήν θέαν», Πώς περιγράφουν τα Aρχεία του ΓΕΣ τη μάχη στη Μεσούντα, τον θάνατο και τη διαπόμπευση του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣΕφημερίδα των Συντακτών, 02/11/2013. Πολιτικό παρασκήνιο, Δημήτρης Αγγελίδης, Πού κοιτάει το σφυροδρέπανο;Το κομμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη. Φαίνεται και το οριζόντιο δοκάρι του φανοστάτηΤο κομμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη, οριζόντια ευθυγράμμιση.Τα Νέα, 29-03-2014, σελ. 043 – Δημήτρης Μανιάτης – Το μυστήριο με το κομμένο κεφάλι του Αρη Οι τελευταίες ώρες του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ ήρθαν ξανά στο προσκήνιο με αφορμή δύο φωτογραφίες και μία άγνωστη μαρτυρίαΤα Νέα, 29-03-2014, σελ. 042 – Δημήτρης Μανιάτης – Το μυστήριο με το κομμένο κεφάλι του Αρη Οι τελευταίες ώρες του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ ήρθαν ξανά στο προσκήνιο με αφορμή δύο φωτογραφίες και μία άγνωστη μαρτυρίαΕλευθεροτυπία Web, 29/04/2014, Damian Mac Con Uladh – Greek father warns parents over Golden DawnΕλευθεροτυπία, Πρωτοσέλιδο Τρίτη 29/04/2014, Ο άγνωστος θεός των χρυσαυγιτών, Φάκελος Ναζί – Η επιστολή του πατέρα ενός χρυσαυγίτη στο XYZ ContagionΕλευθεροτυπία, Κυριακή 16/03/2014Εφημερίδα των Συντακτών, Κυριακή 27/04/2014, Ανοιχτή επιστολή του πατέρα ενός χρυσαυγίτηΤο ψευδεπίγραφο “Νέο Καταστατικό” φέρει την υπογραφή του Ευστάθιου Μπούκουρα, που -κατά τ’ άλλα- «δεν είναι μέλος»Η μόνη δουλειά που έκανε η ανυπόληπτη εφημερίδα ήταν να μετρήσει, λέει, τις βόμβες και να τις βρει 86. Μόνο που έκανε το άθροισμα από το τμήμα του σχετικού καταλόγου που υπάρχει στις “Επωμίδες και εκρηκτικά”, και όχι από τον πλήρη κατάλογο, όπως τον είχε δημοσιεύσει ο “Ιός”.Αριστερά, οι λεζάντες των ακριβώς από πάνω φωτογραφιών, και δεξιά ένα δείγμα της σωτήριας (για τους τεμπέληδες υπαλλήλους των εμπορικών ΜΜΕ) ανακάλυψης που λέγεται copy/paste.
![[BiblioNet.gr] - XYZ Contagion - Βιογραφικό Συγγραφέων [18 Ιανουαρίου 2015]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2015/01/biblionet-gr-xyz-contagion-ceb2ceb9cebfceb3cf81ceb1cf86ceb9cebacf8c-cf83cf85ceb3ceb3cf81ceb1cf86ceadcf89cebd-18-ceb9ceb1cebdcebfcf85ceb1.jpg)
![[BiblioNet.gr] - XYZ Contagion - 9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή Στοιχεία έκδοσης + Περίληψη [18 Ιανουαρίου 2015]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2015/01/biblionet-gr-xyz-contagion-91.jpg)
![Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014, απογευματινό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΡΙΤ, με το επίμαχο απόσπασμα να πέφτει σε κάρτα στην οθόνη, στο ρεπορτάζ για τη δίκη Αποστόλου-Σαλούφα, η ρεπόρτερ σημειώνει «Ο Μπαρέκας ήταν ένας από τους Δούρειους Ιππους της οργάνωσης για την άλωση του Κοινοβουλίου [...]».](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2014/10/2014-10-20-cebdceb5cf81ceb9cf84-ceb1cf80cebfceb3ceb5cf85cebcceb1cf84ceb9cebdcf8c-ceb4ceb5cebbcf84ceafcebf-ceb5ceb9ceb4ceaecf83ceb5cf89.jpg)
