Σε επανέκδοση παλαιότερου αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ο Φίρερ της Χρυσής Αυγής διέγραψε σελίδες ολόκληρες υμνητικών αναφορών στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και στο ρόλο της Χρυσής Αυγής στη μεγάλη σφαγή 8.372 αμάχων το 1995 στη Βοσνία
Αυτές τις μέρες, Χριστούγεννα 2018, κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό βιβλίο, μάλλον το καλύτερο που έχει γραφτεί ποτέ για την ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή και για τον αρχηγό και Φίρερ της, τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Από τις εκδόσεις Πόλις, το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά «Ο Αρχηγός: Το αίνιγμα του Ν. Μιχαλολιάκου», έρχεται να εμπλουτίσει, ή ορθότερα, να κατακτήσει δικαιωματικά την κορυφή κάθε λίστας με την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τη ΧΑ, έτσι όπως όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, βλ. ‘Η βιβλιογραφία για τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής’ (Από ‘Το βιβλίο/E-book του XYZ Contagion’)
Η πείρα δεκαετιών της ιδιαίτερης στοχοπροσηλωμένης ενασχόλησης του συγγραφέα με το ναζιστικό μόρφωμα, ο πλούτος της γνώσης, η σε βάθος ανάλυση κάθε κίνησης και κάθε δήλωσης του Φίρερ και των μελών της οργάνωσης, και τέλος το γεγονός πως ο Δημήτρης Ψαρράς, ‘περικυκλώνει‘ τα αντικείμενα της έρευνας του όπως κανείς άλλος, όλα αυτά καθιστούν το νέο βιβλίο απαραίτητο, όχι μόνο για τους άπειρους αναγνώστες, αλλά και για όσους ήδη έχουν ασχοληθεί και γνωρίζουν αρκετά για τη ναζιστική απειλή.
Εδώ υπάρχει και μια συνέντευξη του συγγραφέα, όπου προσέξτε το σημείο:
– Δημήτρης Ψαρράς: «Δεν νοείται Χρυσή Αυγή χωρίς τον Αρχηγό της»
https://archive.is/lIrPv
– «ΕΡΩΤ.: Τι μας λέει η επιλεκτική υιοθέτηση πρακτικών και τρόπων δράσης της κινηματικής Αριστεράς από τη σύγχρονη ακροδεξιά;
ΑΠΑΝΤ.: Επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο, αλλά η Χρυσή Αυγή διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το αντικομμουνιστικό παρελθόν του κρατικού μηχανισμού, γι’ αυτό τον λόγο εγκατέλειψε κάθε σχετική ιδέα. Περισσότερο αντιγράφει πρακτικές φανατικών ισλαμικών οργανώσεων. Εκεί την οδηγεί ο φανατικός αντισημιτισμός της».
Δελτίο Τύπου για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου: Δημήτρης Ψαρράς: Ο Αρχηγός Το αίνιγμα του Νίκου Μιχαλολιάκου, Πόλις, Αθήνα, 2018. Το να πει κανείς ότι είναι εξαιρετικό και ‘Must Read’, θα ήταν πολύ φτωχό.
Το βιβλίο, αφιερωμένο στη Μάγδα Φύσσα, κυκλοφόρησε και υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. Κοστίζει γύρω στα 14-15 ευρώ.
Ο συγγραφέας, μεταξύ πολλών άλλων, κάνει μια σημαντική αποκάλυψη, η οποία, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, μας αφορά λίγο:
Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής αυτολογοκρίθηκε.
Και το έκανε εκεί, ακριβώς στο θέμα για το οποίο όλοι περιμέναμε όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσει: Στο εξαιρετικά κομβικό ζήτημα της συμμετοχής της ΧΑ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, υπόθεση για την οποία πιστεύουμε οι τακτικοί αναγνώστες του XYZ Contagion γνωρίζουν πολλά, αφού αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για πάρα πολλά χρόνια. [Σ.Σ.: Μπορείτε να δείτε στο τέλος του άρθρου μια συλλογή από τα κύρια άρθρα του XYZ Contagion, ‘Φάκελος Σρεμπρένιτσα‘ ή το κείμενο ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα‘]
Αυτή η ηθελημένη ‘αυτοφίμωση’ του Νίκου Μιχαλολιάκου, μαζί με την εκκωφαντική σιωπή που χαρακτηρίζει το σύνολο της οργάνωσης, στο συγκεκριμένο θέμα, σιωπή που την συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγεί: Πρόκειται για σιωπηλή ανάληψη της ευθύνης.
Ας το πάρουμε από την αρχή, και με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές της υπόθεσης αυτής:
(περισσότερα…)
Κλέων Ι. 23 Δεκεμβρίου 2018
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» που έχει θέμα της την εκτέλεση των διακοσίων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, και ειδικότερα την ηρωική μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, διαβάζουμε στην HuffPost:
«Ο Σουκατζίδης όμως δεν άφησε μόνο ένα σημείωμα πριν την εκτέλεσή του. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ακόμα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, προς τον πατέρα του, αλλά υπήρξε κι ένα τρίτο που δεν αναφέρεται στην ταινία: ο Ναπολέων το απηύθυνε στην αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, την πολύ αγαπητή του Μαρία Λιουδάκι, ένα είδος μέντορά του, σπουδαία μάρτυρα κι αυτή της εθνικής αντίστασης».
Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944:
Στην αρραβωνιαστικιά του:
«Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικής Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτιον, Αθήναι.
Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θάθελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό σου άξιό μου.
Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αρραβωνιαστικιά του Χαρά Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Στην κουνιάδα του:
«Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σάς κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο να ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα.
Ναπολέων 1-5-44».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, Μαρία Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Για το τρίτο σημείωμα, προς τον πατέρα του, βρίσκουμε το κείμενο σε ένα βιβλίο που γράφτηκε επί χούντας, αλλά μπόρεσε να κυκλοφορήσει μόνο μετά την πτώση της, φυσικά, στα τέλη του 1974:
(περισσότερα…)
Κλέων Ι. 2 Νοεμβρίου 2017
Το άρθρο ανήκει στις κατηγορίες:
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,
Εθνική Αντίσταση,
Εις μνήμην,
Επικαιρότητα,
Ιστορία,
Κατοχή,
Κινηματογράφος,
Ντοκουμέντα,
Σκελετοί στη ντουλάπα,
Τέχνες και πολιτισμός,
Απλά, κάποιες φωτογραφίες προσώπων για τα οποία ενδεχομένως όλοι μας έχουμε διαβάσει αρκετά πράγματα, αλλά η εικόνα τους συχνά μας είναι άγνωστη. Πρόσωπα ιστορικά, κυρίως από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στα κοινωνικά κινήματα. Διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Από διάφορες πηγές. Εννοείται, κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη.
Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση, ενώ, επίσης, υπάρχουν όλες μετά την gallery, με τις λεζάντες τους.
-
-
Α. Χαϊτάς
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια, 1957
-
-
Αβραάμ Μπεναρόγια, 1978
-
-
Αθηνά Γαϊτάνου-Γιαννιού, δεκαετία 1920
-
-
Από αριστερά: Γιώργος Ασημίδης (ή Παντελής Κωνσταντινίδης) + Τάκης Φίτσιος + Παντελής Πουλιόπουλος + Φλουτσάκος + Σεραφείμ Μάξιμος + Μοναστηριώτης + Νικολινάκος + Λευτέρης Αποστόλου, 1926
-
-
Αύρα Θεοδωροπούλου
-
-
Γεώργιος Ζιούτος (Ζωιτόπουλος)
-
-
Γεώργιος Κωνσταντινίδης (Σκληρός)
-
-
Γεώργιος Φιλάρετος (Εκδότης του Ριζοσπάστη, δημοτικιστής, αντιμοναρχικός), δεκαετία του 1910
-
-
Γιώργος Κωνσταντινίδης ή Γλαύκος ή Γλαυκός ή Γιώργος Ασημίδης ή Παντελής Κωνσταντινίδης ή Ευσταθίου, 1931
-
-
Δαβίδ Ρεκανάτι (Ιδρυτικό μέλος της Φεντερασιόν και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας και συντάκτης της Solidaridad Ovradera)
-
-
Ελευθέριος Σταυρίδης (με το παπιγιόν) + Γεώργιος Γεωργιάδης, 1920
-
-
Ευάγγελος Ευαγγέλου και Γιάννης Πετσόπουλος (δεξιά)
-
-
Ζακ Βεντούρα: Πρώτος γραμματέας της ΟΚΝΕ που βγήκε απ’ το συνέδριο, Νοέμβριος 1922
-
-
Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου + Ν. Ευαγγελόπουλος + Κ. Σκλάβος + Π. Γιατσόπουλος
-
-
Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (Λογοτέχνης, δημοτικιστής, σοσιαλιστής)
-
-
Κώστας Γκοβόστης 1904-1958: Προσωπογραφία [1958]
-
-
Κώστας Γκοβόστης, δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Ευτυχιάδης
-
-
Κώστας Ζάχος (Δικηγόρος, σοσιαλιστής και εκδότης του Εργάτη Βόλου), δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Θέος, δεκαετία του 1920
-
-
Κώστας Καστρίτης (Λουκάς Καρλιάφτης)
-
-
Κώστας Σπέρας Ο πρώην αναρχικός συνδικαλιστής, δεξιός τραμπούκος στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών το 1925, μάρτυρας κατηγορίας κατά του ΚΚΕ για το Μακεδονικό το 1926, απόβλητος του Γ Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, εθνικιστής αργότερα και πολλά άλλα.
-
-
Λευτέρης Αποστόλου
-
-
Μανόλης Μανωλέας, απόστάτης, τη δεκαετία του 1930
-
-
Μαρία Σβώλου
-
-
Μήτσος Γιωτόπουλος ή Βίττε( Witte), δεκαετία του 1930
-
-
Μιχάλης Οικονόμου
-
-
Νικόλαος Γιαννιός (Δημοσιογράφος, πολιτικός, εκδότης σοσιαλιστικών εφημερίδων)
-
-
Νικόλαος Σαργολόγος
-
-
Νίκος Βαβούδης
-
-
Νώντας Γιαννακός (Δάσκαλος)
-
-
Παναγής Δημητράτος (Ιδρυτής της Σοσιαλιστικής Ενωσης Αθηνών)
-
-
Παστίας Γιατσόπουλος
-
-
Ρόκκος Χοϊδάς (Σοσιαλιστής, στέλεχος του ελληνικού παραρτήματος της Ανατολικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας)
-
-
Σάββας Χαϊτόπουλος
-
-
Σεραφείμ Μάξιμος
-
-
Σεραφείμ Μάξιμος και Παστίας Γιατσόπουλος
-
-
Σταύρος Βερούχης
-
-
Στέλιος Σκλάβαινας, δεκαετία του 1930
-
-
Ωρίων Αλεξάκης
-
-
Δημοσθένης Λιγδόπουλος
-
-
Μιχάλης Μπεζεντάκος, σε φωτογραφία από την εφημερίδα Ακρόπολις, 06/03/1932
-
-
Μιχάλης Μπεζεντάκος (Επάνω πρώτος αριστερά) και 4 άλλοι αρχειομαρξιστές, δεκαετία του 1920.
-
-
Από φυλλάδιο του Παλλαϊκού Μετώπου, 1935: Αη-Στράτης, Βουλευτής Χαλκογιάννης (αριστερά) και ο κόκκινος δήμαρχος Καβάλας και στέλεχος του ΚΚΕ Παρτσαλίδης (δεξιά)
-
-
Στο καράβι για τον Αη-Στράτη – Κώστας Βάρναλης (πρώτη σειρά με τον μπερέ), Δημήτρης Γληνός, Λουκάς Καρλιάφτης ή Κώστας Καστρίτης (μεσαία σειρά, 1ος αριστερά), 1935.
-
-
Η ηθοποιός Νίτσα Βιτσώρη-Τσαγανέα ήταν στέλεχος των τροτσκιστών και σύζυγος Βιτσιώρη! Από το βιβλίο του Κώστα Καστρίτη ‘ Ιστορία του μπολσεβικισμού-τροτσκισμού στην Ελλάδα Μέρος Α+Β, εκδόσεις Εργατική Πρωτοπορεία, κάπου στη δεκαετία του 1970 ή 1980.ΣΕΛ-112-113 –
-
-
Ο Παντελής Πουλιόπουλος το 1919: Φωτογραφία με χειρόγραφη αφιέρωση στον αδελφό του
-
-
Γιάννης Ταμτάκος τη δεκαετία του 1950.
-
-
Γιώργης Σιάντος: Την εποχή που επέστρεψε από το μέτωπο της Μικράς Ασίας Περίπου 1922-1925
-
-
Κώστας Βάρναλης και Δημήτρης Γληνός, 1934
-
-
Αναμνηστική φωτό με Σοσιαλιστές Συνδικαλιστές από πολλές χώρες του κόσμου: Αρχές του αιώνα (;)
-
-
Ακροναυπλία Κρατούμενοι, 1937
-
![Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-ceb1cebacf81cebfcebdceb1cf85cf80cebbceafceb1-003.jpg)
-
Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
-
![Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.com/wp-content/uploads/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-cf80ceb1cf81cf84cf83ceb1cebbceafceb4ceb7cf82-002.jpg)
-
Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
-
-
Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΤΣΕΔ Ελληνικό Τμήμα (ποιας;) Διεθνούς
-
-
Γενική Συνέλευση στο Μεταλλωρυχείον Λαυρίου, Ιούλιος 1926
-
-
Πρωτομαγιά 1930. Συνάντηση Σοσιαλιστικών Ομίλων Αρτεργατών Πατρών
-
-
Μάιος 1936, Θεσσαλονίκη: Εδώ εδολοφονήθη μια εργάτρια, Η Αναστασία Καρανικόλα
-
-
Σύνθημα στον τοίχο από εργάτες: Κάτω ο Μεταξάς Κάτω ο Σκυλακάκης, Ιούλιος 1936.
-
-
Φάκελος στην Ασφάλεια (για τα ηγετικά στελέχη).
-
-
Κώστας Κολιγιάννης
-
-
Δημήτρης Βλαντάς
-
-
Λεωνίδας Στρίγκος
-
-
Γιάννης Ιωαννίδης νεαρός
-
-
Απόστολος Γκρόζος, 1937
-
-
Δημήτρης Παρτσαλίδης ή Μόας
-
-
Γεώργιος Βοντίσιος ή Γούσιας
-
-
Μάνια Ζαχαριάδη
-
-
Κοινοβουλευτική ομάδα από το ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’, 1936: Στέλιος Σκλάβαινας, Μήτσος Παρτσαλίδης, Γιώργος Σιάντος κά.
-
-
Σύμφωνα με το Χρονικό του εκδοτικού οίκου, Εκδόσεις Γκοβόστης, το πρώτο βιβλίο σε μονοτονικό ήταν το 1951: Μανόλης Τριανταφυλλίδης και Κώστας Γκοβόστης.
Α. Χαϊτάς
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
Αβραάμ Μπεναρόγια, [1957
Continue Reading →
«Ο μη γερμανικός πληθυσμός των ανατολικών εδαφών δε θα πρέπει να λάβει οποιαδήποτε εκπαίδευση ανώτερη της στοιχειώδους. Αντικείμενο αυτής της στοιχειώδους εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι μονάχα η διδασκαλία απλής αριθμητικής έως το 500 το πολύ, πώς να γράφουν το όνομά τους, ότι είναι εντολή του Θεού να υπακούν στους Γερμανούς, να είναι ειλικρινείς, να δουλεύουν σκληρά και να φέρονται καλά. Θεωρώ περιττή τη διδασκαλία ανάγνωσης».
Henryk Ross, Η αστυνομία στο γκέτο του Λοτζ συνοδεύει Εβραίους προς εκτοπισμό Police in the Lodz Ghetto, run by Nazi Germany in occupied Poland, escort residents for deportation during World War II, 1942-1944).
Με την έναρξη του Β’ΠΠ, στα τέλη του 1939-αρχές 1940, ο Χάινριχ Χίμλερ (Heinrich Himmler), με την ιδιότητα του Κομισάριου του Ράιχ για την Ενδυνάμωση του Γερμανικού Εθνους, είχε στα χέρια του ένα τρομακτικά δύσκολο πρόβλημα: Επρεπε να οργανώσει και να επιβλέψει τρεις μαζικές μετεγκαταστάσεις εκατομμυρίων ανθρώπων ταυτόχρονα:
– Επρεπε να φροντίσει να «επιστρέψουν στο Ράιχ», όπως έλεγε το σύνθημα της εποχής, οι εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανών που κατοικούσαν στα κράτη της Βαλτικής, στη Βεσσαραβία (βόρεια Ρουμανία) και τις υπόλοιπες περιοχές που βρίσκονταν υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ, σύμφωνα με τη συμφωνία Γερμανίας-ΕΣΣΔ.
– Επρεπε να βρει τι θα κάνει με τα 18 εκατομμύρια Πολωνών μη Εβραίων που ζούσαν υπό το Ράιχ, ώστε να μην αποτελέσουν ποτέ κίνδυνο για τη χώρα.
– Και έπρεπε να συνεχίσει την πολιτική εξαφάνισης με κάθε τρόπο των Εβραίων από οποιοδήποτε τμήμα του Νέου και του Παλιού Ράιχ.
Μέχρι το 1939, είχε κατορθώσει να ‘απαλλαγεί’ από περίπου 450.000 Εβραίους που ζούσαν στο ‘Νέο Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ’ (Γερμανία, Αυστρία, περιοχές της Τσεχίας), αλλά στην Πολωνία μόνο ζούσαν τρία εκατομμύρια Εβραίων. Ταυτόχρονα, μέσα σε ενάμιση περίπου χρόνο, μισό εκατομμύριο Γερμανοί κατέφθασαν στην Πολωνία.
Πως θα μπορούσε να λυθεί αυτός ο δύσκολος γρίφος, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Χίτλερ για μια «νέα καθαρή εθνογραφική τάξη, με διακριτές συνοριακές γραμμές»;
Η αρχική ιδέα του Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann) ήταν να δημιουργηθούν τρεις διακριτές ζώνες στην Πολωνία: Από τα δυτικά προς τα ανατολικά, κάθετα, μία γερμανική, μία πολωνική και μία εβραϊκή. Ο Άιχμαν στο μεταξύ είχε αποκτήσει τεράστια πείρα, ήδη από τη Βιέννη του 1938 και την εκκαθάριση των Αυστριακών Εβραίων, και είχε γίνει ειδικός στο θέμα της ταυτόχρονης εκδίωξης των Εβραίων και ιδιοποίησης των περιουσιών τους. Ετσι, άρχισε να μεταφέρει Εβραίους του Ράιχ στην Πολωνία. Οι συνθήκες ήταν φριχτές, κανένα μέτρο προετοιμασίας δεν είχε ληφθεί, οι άνθρωποι απλά μεταφέρονταν με τα τρένα και ξεφορτώνονταν στους πολωνικούς σταθμούς, κι έτσι άρχισαν να πεθαίνουν κατά χιλιάδες.
Continue Reading →
Κλέων Ι. 29 Απριλίου 2017
Τρεις στιγμές από την ιστορία της Siemens:
1943:
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Siemens-Schuckert, όπως λεγόταν τότε, εκμεταλλεύτηκε την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης. Η εταιρεία είχε μάλιστα ένα εργοστάσιο μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Η εταιρεία παρείχε στο ναζιστικό καθεστώς ηλεκτρικά εξαρτήματα, απαραίτητα για τη λειτουργία της γερμανικής πολεμικής μηχανής, τα οποία κατασκευάζονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Στα εργοστάσια, τα οποία διοικούσαν SS σε συνεργασία με υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας, οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ήταν απάνθρωπες και ο θάνατος καθημερινό φαινόμενο, ειδικά σε συνδυασμό με τον υποσιτισμό.
Προς το τέλος του Β’ΠΠ, πολλές εγκαταστάσεις και εργοστάσια στο Βερολίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις καταστράφηκαν από τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές. Για την πρόληψη περαιτέρω ζημιών και για την απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής, οι Ναζί μετακίνησαν τις μονάδες παραγωγής προς ασφαλέστερες περιοχές που δεν πλήττονταν από τα συμμαχικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Siemens λειτουργούσε σχεδόν 400 μονάδες παραγωγής στα τέλη του 1944 και στις αρχές του 1945.
Πηγή: Wikipedia
Εργάτες στα εργοστάσια της Siemens, καταδικασμένοι σε θάνατο, ούτως ή άλλως. Εργο του Rudolf Lipus (1893-1961) με τίτλο ‘Les deportes contraints au travail chez Siemens, 1943’ του 1959 (Crayon). Πηγή: Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz 1959.
1969:
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της εταιρείας:
«Με τη χρηματοδότηση της Εθνικής Τράπεζας, η Siemens εγκαθίδρυσε την Τηλε Βιομηχανία Α.Ε. το 1963. Το εργοστάσιο τηλεπικοινωνιών στη Θεσσαλονίκη ήταν η πιο προηγμένη μονάδα παραγωγής της Siemens στην Ελλάδα εκείνη την εποχή».
Πρόεδρος το 1969 ήταν ο Peter von Siemens (1911-1986), εγγονός του ιδρυτή Wilhelm von Siemens. Ο Peter von Siemens πέρασε ολόκληρο τον Β’ΠΠ στη Νότιο Αμερική. Είχε πάει εκεί το 1937, και δεν γύρισε παρά μόνο το 1948.
(περισσότερα…)
Κλέων Ι. 21 Νοεμβρίου 2016
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου -ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Οι άγνωστες φωτογραφίες του Jean Lieberg από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, 30 Οκτωβρίου 1944:
ΕΠΟΝίτες και Αετόπουλα στην Πλατεία Αριστοτέλους, άνδρες του ΕΛΑΝ και Εφεδροελασίτες στη Λεωφόρο Νίκης και Ινδοί Σιχ στο λιμάνι
Στις 30 Οκτωβρίου του 1944 απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Ναζί κατακτητές. Η προσπάθεια φορέων της Θεσσαλονίκης να γιορτάζουμε πλέον την απελευθέρωση της πόλης, –δηλαδή το τέλος του πολέμου κι όχι την αρχή– έχει αποδώσει, (βλ. λ.χ. ‘Ετοιμη να γιορτάσει για πρώτη φορά η Θεσσαλονίκη την απελευθέρωση της από τους ναζί‘, ThessNews, 09/09/2016), συνεπώς μια μικρή συνεισφορά με μια σειρά μάλλον άγνωστων -τουλάχιστον διαδικτυακά- φωτογραφικών ντοκουμέντων θα είναι, υποθέτουμε, ευπρόσδεκτη.
Πρόκειται για τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Jean Lieberg (καθηγητής και τελωνειακός επιθεωρητής, 1897-1985), του Σουηδού εκπροσώπου της ‘Ελληνικής Επιτροπής’ του Ερυθρού Σταυρού και διευθυντή των γραφείων του στην κατοχική Θεσσαλονίκη, από τον Μάιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1944. Προέρχονται από το βιβλίο ‘Θεσσαλονίκη 1944, Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Jean Lieberg’ (Φωτογράφιση: Jean Lieberg, Επιμέλεια: Mats Lieberg & Ευάγγελος Χεκίμογλου), εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1999, 139 σελ., ISBN 960-12-0758-9
Το εξώφυλλο της έκδοσης: Θεσσαλονίκη 1944, Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Jean Lieberg (Φωτογράφιση: Jean Lieberg, Επιμέλεια: Mats Lieberg & Ευάγγελος Χεκίμογλου), εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1999, 139 σελ., ISBN 960-12-0758-9.
Σπάνιο φωτογραφικό υλικό του Jean Lieberg, εκπροσώπου του σουηδικού Ερυθρού Σταυρού στη Θεσσαλονίκη του 1944, παρουσιασμένο και σχολιασμένο από το γιο του και τον Ευάγγελο Χεκίμογλου. Το υλικό του συνοδεύουν τρία γραπτά ντοκουμέντα: μία αναφορά στον Ερυθρό Σταυρό, αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Lieberg και ένα κείμενο από την επίσκεψή του στο Αγιο Όρος.
Η ‘Ελληνική Επιτροπή’ του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού ήταν μια σουηδική πρωτοβουλία για το ‘σπάσιμο’ του αποκλεισμού που είχε επιβληθεί απ’ τους συμμάχους την πρώτη περίοδο της Κατοχής. Οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία ζήτησαν από την Σουηδία εχέγγυα ώστε η αποστολή τροφίμων και ανθρωπιστικής βοήθειας να μην ευνοήσει τις κατοχικές δυνάμεις. Οι Γερμανοί δεν είχαν κάποια αντίρρηση, όμως οι Ιταλοί δεν ήθελαν να αναλάβουν το έργο αποκλειστικά μόνοι τους οι άνθρωποι της σουηδικής κυβέρνησης. Οι Σουηδοί πρότειναν να συμπεριληφθούν στη διοίκηση της ‘Ελληνικής Επιτροπής’ και κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Ελβετίας, συμφώνησαν όλοι σε αυτό, κι έτσι η κοινή σουηδο-ελβετική οργάνωση ήταν γεγονός, με έδρα τη Γενεύη, με 30 Σουηδούς και Ελβετούς αντιπροσώπους στο ελληνικό έδαφος, και με πάνω από 5.000 Ελληνες εργαζόμενους, συνολικά, μέχρι τη λήξη του πολέμου, η προσφορά της στην αντιμετώπιση της πείνας και στη σωτηρία χιλιάδων ζωών ήταν πολύ σημαντική.
(περισσότερα…)
Κλέων Ι. 17 Οκτωβρίου 2016
Τρίτος (αλλά ‘τελευταίος και λειψός’ θα έπρεπε να λέει ο τίτλος) χρόνος του ‘Ιού’ στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’. Οπως κάναμε το 2014 για τον δεύτερο χρόνο (κλικ εδώ) και το 2013 για τον πρώτο (κλικ εδώ), συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε και φέτος όλα τα κείμενα του Ιού και των φορέων του, Αντας Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά και Τάσου Κωστόπουλου συν ορισμένα των πρώην μελών του Ιού, Δημήτρη Τρίμη και Αγγέλικας Ψαρρά στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’, σήμερα, 07 Νοεμβρίου 2015, που είναι και η τρίτη επέτειος από την κυκλοφορία της εφημερίδας.
Η τελευταία εικονογράφηση, ‘Μάιος 1990 έως Αύγουστος 2015″: Ο αποχαιρετισμός, Μια διαδρομή 25 ετών έφτασε στο τέλος της, 29/08/2015
Ο τρίτος χρόνος του ‘Ιού’ στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’ τελειώνει (σαν ‘Ιός) στις 29 Αυγούστου 2015, αφού τότε διαβάσαμε στην εφημερίδα τον ‘Αποχαιρετισμό‘ (Μια διαδρομή 25 ετών έφτασε στο τέλος της, Η δημοσιογραφική ομάδα Ιός και η ομώνυμη στήλη του Σαββάτου παύει να υπάρχει)
Ακολουθούν τα κείμενα από 05/11/2014 έως 29/08/2015, με μια μικρή εισαγωγή για το καθένα (εκτός από όσα προέρχονται από τα ‘Πολιτικά Παρασκήνια’ στα οποία υπάρχει η πάγια εισαγωγή), και στη συνέχεια, μετά το υστερόγραφο, κάποια δημοσιεύματα της ‘Εφημερίδας των Συντακτών’ με αναφορές στην ομάδα μας και στο ιστολόγιό μας XYZ Contagion:
Τέλος, μην ξεχάσετε να κατεβάσετε το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά ‘Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη, Ενας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα‘, εκδόσεις Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2014 για την ελληνική έκδοση εδώ, και 2015 για την αγγλική, εδώ. (περισσότερα…)
Το αυθεντικό ‘Χαιδάρι’ του Μάρκου Βαμβακάρη από χαμένη ηχογράφηση του 1966
Να δεις του Χάρου το σπαθί
μανούλα πως τα φέρνει
αχ και την ζωή του καθενός
μάνα πώς θα την παίρνει.
Το εξώφυλλο της αυτοβιογραφίας του, από την Αγγελική Βέλλου-Κάιλ, εκδόσεις Παπαζήσης, 1978. Oσον αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις του Μάρκου Βαμβακάρη, κατά καιρούς σημειωνόταν μια μετακίνηση: κατά τη διάρκεια Εθνικού Διχασμού σε βασιλικούς και βενιζελικούς (1915-1936), ο συνθέτης ήταν φιλοβασιλικός. Στη διάρκεια της Κατοχής, ενθουσιασμένος από την Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, φαίνεται ότι μετακινήθηκε αριστερότερα. Τότε συνέθεσε, σύμφωνα με προσωπική του μαρτυρία, τα τραγούδια ‘Στην Κοκκινιά την κόκκινη’ (που ακόμα δεν βρέθηκε) και το ‘Χαϊδάρι’. Τα τραγούδια αυτά δεν δισκογραφήθηκαν, αλλά οι στίχοι του δευτέρου τραγουδιού δημοσιεύτηκαν σε περιοδικό το 1947.
Επί 35 χρόνια ακούγαμε για την χαμένη μελωδία του Μάρκου Βαμβακάρη στο τραγούδι ‘Χαιδάρι‘. Για τους λάτρεις του ρεμπέτικου και του αντιστασιακού τραγουδιού, το ‘Χαϊδάρι’ μαζί με ορισμένα ακόμα τραγούδια, π.χ. του Μπαγαντέρα, του Τούντα, του Παγιουμτζή, του Μαρινάκη, ήταν κάτι σαν το ‘Αγιο Δισκοπότηρο’, πραγματικός θρύλος. Ευτυχώς, οι στίχοι από όλα αυτά τα τραγούδια έχουν σωθεί από τον Σάκη Πάπιστα στο βιβλίο του (Μια γεύση από την πρώτη μορφή της εργασίας του, με όλα τα αγραμμοφώνητα -και με ορισμένα ίσως και αμελοποίητα τραγούδια-, μπορείτε να πάρετε εδώ).
Το τραγούδι το γνωρίζουμε όπως το είχε δισκογραφήσει ο Γιώργος Νταλάρας το 1980, στον δίσκο με τα ‘Ρεμπέτικα της Κατοχής‘.
Επιτέλους, η ηχογράφηση με τη δική του πρωτότυπη μουσική από την συναυλία του Μάρκου στο ‘Κεντρικόν’ το Δεκέμβριο του 1966 βρέθηκε, χάρη σ’ ένα χρήστη του Youtube. Κι έτσι μπορούμε σήμερα να ακούσουμε την αυθεντική μορφή του τραγουδιού, έτσι όπως το άκουγαν μόνο όσοι είχαν την τύχη να ακούν τον Μάρκο όταν το έπαιζε ζωντανά στην Κοκκινιά. (περισσότερα…)
Το 2012 ορισμένοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι που είχαν καλύψει τους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν στις 6 Απριλίου 2012 στο Σαράγεβο, για να μην αφήσουν να ξεχαστεί η επέτειος από τα 20 χρόνια από την αρχή του πολέμου και την διάλυση της χώρας. Μαζί, έφτιαξαν κι ένα φωτογραφικό λεύκωμα με 248 φωτογραφίες από 50 φωτογράφους, από την αρχή του πολέμου, τον Απρίλιο του 1992 μέχρι τη συμφωνία του Dayton, στα τέλη του 1995.
Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μουσουλμάνων στη Manjaka κοντά στο Σαράγεβο, Αύγουστος 1992. Φωτογραφία Patrick Robert.
Οι συντελεστές του Project και του βιβλίου ήταν οι Jon Jones (project photo editor), Gary Knight (project production in collaboration with photographer Ziyah Gafic) and Remy Ourdan (project text editor).
Και οι 50 Βόσνιοι και ξένοι φωτογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Μπεχράκης:
Odd Andersen, Darko Bandic, Yannis Behrakis, Nina Berman, Alexandra Boulat, Eric Bouvet, John F. Burns, Christophe Calais, Patrick Chauvel, Rachel Cobb, Steve Connors, Enrico Dagnino, Jerome Delay, Janine Di Giovanni, Amel Emric, Wade Goddard, Antoine Gyori, Benoit Gysembergh, Tom Haley, Jean Hatzfeld, Ron Haviv, Filip Horvat, Roger Hutchings, Morten Hvaal, Srdjan Ilic, Olivier Jobard, Jon Jones, Thomas Kern, Gary Knight, Rikard Larma, Paul Lowe, Anthony Loyd, Santiago Lyon, Enric Marti, James Mason, Christopher Morris, James Nachtwey, Anja Niedringhaus, Peter Northall, Remy Ourdan, Gilles Peress, Michael Persson, Ariane Quentier, Noel Quidu, Laurent Rebours, Andrew Reid, Patrick Robert, David Rohde, Laurent Sazy, Kurt Schork, Tom Stoddart, Laurent Van der Stockt.
Δύο δευτερόλεπτα για κάθε φωτογραφία, εννέα λεπτά σύνολο, για να πάρουμε μια ιδέα μόνο για το πως πραγματικά είναι ο πόλεμος. Οχι όπως στα βιβλία και στις ταινίες, ούτε το 1940 ή το 1821, αλλά σε μια ευρωπαϊκή χώρα, στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, 248 συγκλονιστικές φωτογραφίες από ένα πόλεμο που θα μπορούσε να αποφευχθεί. (περισσότερα…)
Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Ιού στην Εφημερίδα των Συντακτών, Σάββατο 04/04/2015, με τίτλο ‘Νικόλαος Μιχαλολιάκος;;; Απών! – Ο Φίρερ σχεδιάζει τη «μεγάλη απόδραση»‘, κι εκφράζουμε ένα ευχαριστώ: Στις προτάσεις ‘Διαβάστε/Δείτε/Επισκεφτείτε‘ που συνηθίζει ο Ιός, υπάρχει και η πρόταση-προτροπή να διαβαστεί και το δικό μας βιβλίο, ‘XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις, Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι‘, έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2, το οποίο έχει εξαντληθεί στην έντυπη μορφή του (ούτως ή άλλως δωρεάν το δίναμε σε όλους όσους μας το ζήτησαν), αλλά κατεβαίνει δωρεάν σε αυτό το λινκ:
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/11/01/e-book-of-9-1-scenes-bibliography/
Το σημείο στο άρθρο του Ιού:
Διαβάστε/Επισκεφθείτε
> XYZ Contagion
«9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή». (Carpe Librum, Αθήνα 2014).
Προσβάσιμο και στο ιστολόγιο των συγγραφέων εδώ
Εφημερίδα των Συντακτών, 04/04/2015, σσ. 15-17. Στις προτάσεις «Διαβάστε/Δείτε/Επισκεφτείτε» που συνηθίζει ο Ιός, υπάρχει και η πρόταση-προτροπή να διαβαστεί και το βιβλίο, «XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή», έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2, το οποίο έχει εξαντληθεί στην έντυπη μορφή του (ούτως ή άλλως δωρεάν δινόταν σε όλους όσους το ζήτησαν), αλλά κατεβαίνει δωρεάν σε αυτό το λινκ.
Το αρχείο pdf με το τρισέλιδο από την Εφημερίδα των Συντακτών, Σάββατο 04/04/2015, σσ. 15-17, Ιός, Νικόλαος Μιχαλολιάκος;;; Απών!!! Ο Φίρερ σχεδιάζει τη «μεγάλη απόδραση» (+ Διαβάστε το 9+1 σκηνές του XYZ Contagion) κατεβαίνει και από εδώ
Ιός – Νικόλαος Μιχαλολιάκος; Απών! Ο Φίρερ σχεδιάζει τη «μεγάλη απόδραση»
Ο Αρχηγός χαμογελαστός, αλλά αχώριστος από τον αετό του Τρίτου Ράιχ
Ξάφνιασε ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής με την ομιλία του την περασμένη Δευτέρα στη Βουλή. Τέτοια υποστήριξη η κυβέρνηση δεν την έχει εξασφαλίσει ούτε από όλες τις πρώην συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Με γλώσσα κεντρώου ευπατρίδη πολιτικού, ο Νίκος Μιχαλολιάκος ξεκίνησε την αγόρευσή του με ένα πρωτοφανές φιλοκυβερνητικό άνοιγμα: «Είπε ο κ. Τσίπρας, ο κύριος πρωθυπουργός, ότι η χώρα σταματά να είναι μνημονιακή αποικία. Είθε. Αναμένομεν». Και στη συνέχεια ο Μιχαλολιάκος εξύμνησε τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης, πιστώνοντάς την μάλιστα με το γεγονός ότι είχε το θάρρος να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες αναφερόμενος στα νομοσχέδια για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τις 100 δόσεις.
Με την πολύχρονη εμπειρία του ο βετεράνος ναζιστής φρόντισε να μην περιλάβει στον λόγο του τίποτα επιλήψιμο. Για να μη στενοχωρηθούν όμως και οι φανατικοί οπαδοί του βρήκε τρόπο να τους κλείσει το μάτι. Δήλωσε σταθερός στις απόψεις του, κρυπτόμενος πίσω από τον Αντώνη Σαμαρά: «Προηγουμένως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μίλησε για “ορδές λαθρομεταναστών” που έχουν καταλάβει τις πόλεις. Τι παραπάνω είχαμε πει εμείς, που η κυβέρνησή του γι’ αυτά τα λόγια μάς χαρακτήρισε “εγκληματική οργάνωση”;»
Είναι εντυπωσιακή η μεταστροφή του Αρχηγού, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του ότι κατά την προεκλογική περίοδο το βασικό σύνθημα της οργάνωσης ήταν «ψηφίστε μας για να φράξουμε τον δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί εμείς είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε συνθηκολογήσει με τους προδότες κομμουνιστές».
Βέβαια δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα οξυδερκής για να αντιληφθεί το πού στοχεύει η νέα πολιτική γραμμή της ναζιστικής οργάνωσης. Καταρχάς να ενταχθεί στο λαϊκό «αντιμνημονιακό» μέτωπο και μέσα από αυτό να εξασφαλίσει μια νέα πολιτική νομιμοποίηση. Και σε δεύτερο στάδιο να είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας στην περίπτωση που η κυβέρνηση σκοντάψει.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο ξαφνικός έρωτας της Χρυσής Αυγής για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά σχετίζεται και με κάτι άλλο που απασχολεί έντονα τον Αρχηγό τον τελευταίο καιρό. Φυσικά αναφερόμαστε στην επικείμενη μεγάλη δίκη, από την οποία θα κριθεί το μέλλον και του ίδιου και της οργάνωσής του, τουλάχιστον στο επιχειρησιακό κομμάτι το οποίο ευθύνεται για τις γνωστές εγκληματικές πράξεις.
Μέσα από τα καλά λόγια για την κυβέρνηση ο Μιχαλολιάκος θέλει να δείξει και προς τη Δικαιοσύνη τη νομιμοφροσύνη του, με στόχο να θολώσει την εικόνα του Αρχηγού μιας εγκληματικής οργάνωσης που προβάλλει μέσα από την ογκώδη δικογραφία και περιγράφεται στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών.
Στην προσπάθειά του αυτή έχει βρει απρόσμενη βοήθεια από την αμηχανία που εκπέμπει μέχρι σήμερα η κυβερνητική παράταξη και τις αντιφατικές κινήσεις που σημαδεύτηκαν από τις πρωτοβουλίες της προέδρου της Βουλής και άλλων κυβερνητικών στελεχών.
Τα Τάγματα Εφόδου, που σήμερα αρνείται ο Μιχαλολιάκος
(περισσότερα…)
