Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, το εξώφυλλο.
Σύμφωνα με το άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε στην Σκηνή Δεύτερη
.
Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ για την Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ)
Σελίδα 46
Οδός Πανεπιστημίου, 23 Μαρτίου 1963. Το τμήμα Νέων των Ελπιδοφόρων παρελαύνει με πλήρεις στολές, διάσημα, αμφιμασχάλια και εξαρτύσεις, κατόπιν εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας και του υπουργού Γεωργίου Ράλλη. Ο ομαδάρχης τους με πολιτικά δίπλα στον αστυφύλακα. Στην ίδια παρέλαση μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, συμμετείχε και άλλο άγημα, των λεγομένων ‘Μελανοχιτώνων‘, επίσης με επίσημη άδεια απ’ το υπουργείο. Η φωτογραφία από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’. Την ίδια στιγμή, αντιπροσωπεία σπουδαστών που προσπάθησε να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια δέχτηκε επίθεση από αστυφύλακες. Ποδοπάτησαν το στεφάνι και ακολούθησαν τραμπουκισμοί και συλλήψεις.
‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντωςοπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.
«Θέλω να μου προσκομίσετε τα ονόματα των Καθολικών ή των Εβραίων που έπεσαν στο έπος της Αλβανίας. Είναι θέμα αίματος και θυσίας. Εμείς θα σκοτωνόμαστε και οι άλλοι θα απολαμβάνουν τις ελευθερίες; Να πάνε εκεί που είναι η πατρίδα τους» είχε δηλώσει ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (τότε Αλεξανδρουπόλεως) Ανθιμος Ρούσσας, σύμφωνα με την εφημερίδα Αυγή, 27/08/2000.
Αργότερα, μίλησε για ‘αδιάψευστα αρχεία‘, σε σχέση με το θέμα της διαρπαγής των εβραϊκών περιουσιών από την χριστιανική πλειοψηφία της πόλης («Ούτε ποτέ επί τόσα χρόνια, από την περίοδο του πολέμου και μετά, διετυπώθη ποτέ κατηγορία για την αρπαγή περιουσιών από Ελληνες χριστιανούς εις βάρος Ελλήνων Εβραίων. Η απηκριβωμένη ιστορική αλήθεια είναι αυτή για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης και επ’ αυτού τα αρχεία στην Ιερά Μητρόπολή μας είναι αδιάψευστα»), βλ. Καθημερινή, 26/08/2008.
Θα έφτανε ίσως να έριχνε μια ματιά στους καταλόγους Ελλήνων Εβραίων στρατιωτών και στις θυσίες τους (220 νεκροί και 3.743 τραυματίες, μεταξύ τους 186 ανάπηροι πολέμου) που υπάρχουν -αν και ημιτελείς- από πολύ παλιά, λ.χ. εδώ από περιοδικό Χρονικά του 1993.
Εβραίοι αξιωματικοί και οπλίτες που φονεύθησαν ή εξαφανίστηκαν κατά τπν ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο 1940-1941, Περιοδικό ‘Χρονικά’, τχ #128, Νοέμβριος 1993, σσ 9-13.
17 Αυγούστου 1944. Το μπλόκο της Κοκκινιάς. Από τις τέσσερις οργανώσεις του ΕΑΜ στον Πειραιά, το ΕΑΜ Κοκκινιάς ήταν η πιο δυνατή και η πιο μαζική. Εξι μήνες προσπαθούσαν Γερμανοί και ταγμασφαλήτες να πατήσουν πόδι, από το πρώτο μπλόκο, τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, το προσπαθούσαν, όμως ο οργανωμένος λαός με τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ τους απωθούσαν συνεχώς. Ετσι, χρειάστηκε μεγάλη προετοιμασία από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους, και συγκέντρωση μεγάλης δύναμης πυρός εκείνη τη μέρα του Αυγούστου για να καταφέρουν οι υποτακτικοί του Walter Schimana (Βάλτερ Σιμάνα) να πατήσουν πόδι στην Κοκκινιά.
# Αυτή η φωτογραφία δείχνει μια μονάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας Αθηνών με τους διοικητές τους Ιωάννη Πλυτζανόπουλο και Γ. Σγούρο:
1944: Γερμανοτσολιάδες, Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, Γ. Σγούρος και πιθανόν Θ. Σγούρος (Μπέμπης) πιθανόν πριν το μπλόκο στην Κοκκινιά.
Διόλου απίθανο να εικονίζονται οι συγκεκριμένοι άνδρες του Βάλτερ Σιμάνα που αιμοτοκύλισαν τη συνοικία εκείνη τη μέρα του Αυγούστου του 1944. Αντιμετώπισαν αντίσταση, όμως.
# Ενα από τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ στις 17 Αυγούστου 1944. Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες που αμύνονται στήνουν μυδράλλιο.
Φωτογραφία ντοκουμέντο: Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες στήνουν μυδράλλιο έτοιμοι να αμυνθούν.
Ενα μικρό σημείωμα της Μαρίας Λούκα με θέμα την ‘ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής’, από το περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03. Το σημείωμα αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου διπλού αφιερώματος στην απελευθέρωση Ρουπακιά, και μπορείτε να διαβάσετε όλα τα ρεπορτάζ παρακάτω -με την σύμφωνη γνώμη του περιοδικού. Το περιοδικό αυτό έχει διαφορετική φιλοσοφία, ‘επιστροφή στο χαρτί’, κι έτσι δεν ανεβάζει την ύλη του στο διαδίκτυο, ακόμα κι όταν το τεύχος έχει μαζευτεί απ’ τα περίπτερα. Προφανώς, οι υπεύθυνοι έχουν το δικό τους σκεπτικό, όμως πραγματικά είναι μεγάλο κρίμα να μην υπάρχουν διαθέσιμες στο ευρύ κοινό, αν όχι όλη η κύρια ύλη, τουλάχιστον κάποιες από τις προηγούμενες αξιόλογες έρευνες του περιοδικού. Οπως και η τωρινή έρευνα του TGR για τα Panama Papers, είναι κι αυτή εξαιρετική και -υποθέτουμε- μοναδική στο είδος της για την Ελλάδα.
Μαρία Λούκα, Η ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής (Σημείωμα στο περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03). Συνοδεύει τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας’ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!’ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29.
Μαρία Λούκα, Η ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής
Μια ομάδα νέων επιστημόνων που δραστηριοποιείται γύρω από το ιστολόγιο XYZ Contagion έχει ξεκινήσει ενδελεχή έρευνα, μέσα από τη μελέτη ιστορικών αρχείων, βιβλιογραφικών αναφορών και παλιών δημοσιευμάτων, για να βρει τις ρίζες των σημερινών στελεχών της Χρυσής Αυγής, Τις βρήκαν, λοιπόν, στη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας, αυτής που εμπεριέχει τον ένοπλο δωσιλογισμό , τα Τάγματα Ασφαλείας και τα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας.
Ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι δεν πρόκειται για καμία θεωρία «οικογενειακής ευθύνης», αλλά για την ανάλυση της ιστορικής μνήμης που υπερασπίζεται η ναζιστική οργάνωση. Τα ευρήματα είναι πολλά και αποκαλυπτικά.
Ο πατέρας του ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιώργου Επιτήδειου, Αθανάσιος Επιτήδειος, είχε μια διαδρομή από τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων επί χούντας. Ο πατέρας του Νο 2 της οργάνωσης Χρήστου Παππά, ο στρατιωτικός Ηλίας Παππάς, ήταν μέλος της χουντικής «Επαναστατικής Επιτροπής» και αποτάχθηκε το 1975, λόγω της συμμετοχής του στο «πραξικόπημα της πιτζάμας» (επανήλθε αργότερα, αξιοποιώντας παράθυρα της νομοθεσίας).
Παρόμοια αποτυπώματα βρίσκει κανείς για τους προγόνους κι άλλων στελεχών της οργάνωσης. Το πιο πρόσφατο εύρημα αφορά τον πατέρα του Νίκου Μιχαλολιάκου. Το κουβάρι ξετυλίχτηκε μέσα από τις αναφορές του ίδιου του «φύρερ». Σε μια ομιλία του στη Μάνη, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εδώ από το νησί έφυγε κρατούμενος ο πατέρας μου το 1944 για το Γουδί , για να σώσουν την Ελλάδα από τον κομμουνισμό».
Όπως προκύπτει από τα ιστορικά δημοσιεύματα και τα βιβλία δύο ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα σε διαφορετικές παρατάξεις, ο αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος, παρότι βασιλόφρονας, υπήρξε αρχικά μέλος του ΕΑΜ Γυθείου. Λίγο αργότερα, κάπου στο 1943, αυτομόλησε μαζί άλλους στο Τάγμα Ασφαλείας Γυθείου. Η δράση του συγκεκριμένου τάγματος είναι γνωστή, ιδίως ως προς την κάλυψη που παρείχε στους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους. Το φθινόπωρο του 1944, όταν οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο, το Τάγμα αποκλείστηκε στη νησίδα Κρανάη (Μαραθονήσι). Σταδιακά στους περισσότερους δόθηκε άδεια να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Οι πιο φανατικοί αρνήθηκαν και οδηγήθηκαν στο Γουδί, μαζί με τον οπλισμό τους. Ανάμεσα τους και ο Γιώργος Μιχαλολιάκος. Θα ενεργοποιηθούν ξανά στη μάχη των Δεκεμβριανών.
Ακολουθούν τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας’ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!’ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29:
Ωρες διαπραγμάτευσης, βλέπετε, κι εμείς αναρωτιόμαστε «μα που να χάθηκε εκείνος ο Φούχτελ;»
Είναι μια επίκαιρη συζήτηση. Οι πολιτικοί μας είναι δουλοπρεπείς; Φέρονται όπως φέρονται οι υποτελείς;
Μερικά παραδείγματα (περισσότερα εδώ), και στο τέλος, μερικά πολύ εντυπωσιακά έγγραφα από την εποχή του Εμφυλίου:
– Λένε ότι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σαν υπουργός Αμυνας, παρουσιάζοντας στον Αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όταν ο Βαν Φλιτ πρωτοήλθε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου 1948, του είπε το περίφημο: «Στρατηγέ μου!!! Ιδού ο Στρατός σας!». Για να λάβει την απάντηση «Εντάξει, εντάξει, να τελειώνουμε γρήγορα με την ανταρσία».
[Σ.Σ.: Βέβαια, έχουμε ισχυρές ενστάσεις για την αυθεντικότητα αυτής της διήγησης. Οι λεπτομέρειες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα· βλ. σημείωση #1]
– Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής οικονομικής αποστολής Πολ Πόρτερ έφτασε στο σημείο να χαστουκίσει δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στέφανο Στεφανόπουλο (τον ίδιο που έφτασε αργότερα να γίνει μέχρι και πρωθυπουργός στις κυβερνήσεις των αποστατών, ενώ τον γνωρίζουμε καλά κι από την ‘Εθνική Παράταξη’ του 1977-1980), επειδή διαφωνούσε μαζί του σε κάποιο ζητήματα φορολογίας. Ο υπουργός όχι μόνο δεν έκρινε σκόπιμο να παραιτηθεί από τη θέση του, αλλά μετά λίγες μέρες, για να εξευμενίσει τον Πόρτερ, χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο!!!
– Ο Πιουριφόι, Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα από το 1950, έμπαινε σ’ όποιο υπουργείο ήθελε κι έδινε σ’ έντονο ύφος εντολές στους υπουργούς. Εκανε και περιοδείες στην επαρχία κι
επιθεωρούσε τις νομαρχίες και όποια άλλη δημόσια υπηρεσία ήθελε.
– Το πιο ωραίο απ’ όλα, όμως, ήταν ένα άλλο περιστατικό, όχι και τόσο γνωστό -αυτό που αναφέρεται στον τίτλο-, με ολόκληρους στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!!
Ανοιξη του 1946, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου. Ο ταγματάρχης Γεώργιος Καραγιάννης ήταν Διευθυντής Γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας μαζί με τον επίσης ταγματάρχη Ιωάννη Καραμπότσιο, και οι δυο ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ. Μόλις είχε αρχίσει ο Εμφύλιος, και ο Καραγιάννης ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αγγλικής αποστολής, της οποίας κύριο έργο ήταν η επανασύσταση (ουσιαστικά) του στρατεύματος και το χτίσιμό του, σχεδόν από μηδενική βάση -κατά τους Αγγλους- ώστε να καταστεί αξιόμαχον διά να αντιμετωπίσει τους σλαβοκομμουνιστοσυμμορίτας. Από την αγγλική αποστολή, υπεύθυνος και γενικός άρχων ήταν ο στρατηγός Στιούαρτ Μπ. Ρόλινγκς.
Ο στρατηγός Ρόλινγκς πήγε μια μέρα του Απριλίου του 1946 στον υπουργό Μπέη Μαυρομιχάλη και του είπε ότι θα αναλάβει αυτός, όχι μόνο την αναδιάρθρωση του στρατεύματος, αλλά και την αναδιάρθρωση της ηγεσίας αυτού. Θα έφτιαχνε ο ίδιος του ένα νέο νόμο περί Ιεραρχίας, θα όριζε τα κριτήρια επιλογής και θα επόπτευε όλες τις κρίσεις. Και φυσικά, ο υπουργός … συμφώνησε. Κατόπιν φώναξε τον Καραγιάννη στο γραφείο του, και ο Ρόλινγκς τον διέταξε να συνεργαστεί με τον Αγγλο αντισυνταγματάρχη της Ιντέλιτζενς Σέρβις Μπόουντ, ο οποίος έμενε επί 20 χρόνια στην Ελλάδα και γνώριζε άπταιστα ελληνικά.
Οι δυο τους πήγαν σε ένα γραφείο και να δουν μαζί τις λίστες με τους Ελληνες στρατηγούς και άλλους ανώτατους αξιωματικούς. Ο Καραγιάννης έβγαλε μια χειρόγραφη επετηρίδα με ονόματα Ελλήνων αξιωματικών και κάποιες χρονολογίες και σημειώσεις στο περιθώριο για την καριέρα τους και για τα φρονήματά τους. Ο Μπόουντ, -διηγείται ο Καραγιάννης- έβγαλε ένα ογκώδες βιβλίο από τα βασιλικά τυπογραφεία της Αγγλίας, τυπωμένο σε εκατοντάδες αντίτυπα, με πλήρη στοιχεία για όλους τους Ελληνες αξιωματικούς από το 1914 (!) και μετά, και με πλήρη στοιχεία και βιογραφικά για την επαγγελματική τους αξία, με άπειρες λεπτομέρειες για την εξέλιξή τους και τις θέσεις στις οποίες υπηρέτησαν, για τη δράση τους κατά τους πολιτικούς ανταγωνισμούς των τελευταίων 30 ετών, για την στάση τους την περίοδο της Κατοχής και της Μέσης Ανατολής και για τα πολιτειακά, πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα!
Ο Καραγιάννης τα είπε όλα αυτά στους ανθρώπους του ΙΔΕΑ και συμφώνησαν να προσπαθήσουν να προωθήσουν ανθρώπους του ΙΔΕΑ, όμως στο τέλος όλες οι αποφάσεις ήταν στα χέρια των Αγγλων, που φρόντιζαν πριν από τους υπουργούς των Ελλήνων για τους Ελληνες. Απλά, δυο μήνες μετά, ο υπουργός και ο Ρόλινγκς φώναξαν τον Καραγιάννη για να του παραδώσουν το πρακτικό μιας ανύπαρκτης συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Αξιωματικών και τον διέταξαν μέχρι το μεσημέρι να πάει στα σπίτια όλων των ουδέποτε συμμετεχόντων στην συνεδρίαση για να το υπογράψουν. Ετσι επιλέχθηκαν για τις ανώτατες θέσεις οι στρατηγοί Σπηλιωτόπουλος, Βεντήρης, Γεωργούλης, Γιαντζής και Στεριόπουλος. Μάλιστα, επί τη ανακοινώσει των καθηκόντων τους, ο υπουργός και οι Αγγλοι ανακοίνωσαν στους στρατηγούς πως την επόμενη μέρα θα γινόταν μεγάλη γιορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο προς τιμήν τους. «Ε ρε μεγαλεία», θα σκέφτηκαν οι πέντε ευνοούμενοι στρατηγοί. Μισό λεπτό, δεν τελειώσαμε.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε και τον τρόπο με τον οποίο λύθηκε το ζήτημα των ταγματασφαλητών βαθμοφόρων, ως εξής: Οι αξιωματικοί των Ταγμάτων Ασφαλείας ένιωθαν ριγμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Οι περισσότεροι από τους τ/αλήτες ήταν υπόδικοι και εκτός στρατεύματος, ενώ όλοι οι συνάδελφοί τους, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι υπαξιωματικοί είχαν προαχθεί κατά δύο ή τρεις βαθμούς σε σχέση με το 1941. Οι γερμανοντυμένοι μισούσαν τους υπόλοιπους επειδή «παραγόντιζαν» κι έτσι οι δωσίλογοι έκαναν τη μέγιστη δυνατή φασαρία, μεταφέροντας τις υποθέσεις τους και τα παράπονά τους σε πολιτικά γραφεία, στις εφημερίδες, στο πεζοδρόμιο, παντού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Καραγιάννης σημείωσε στο βιβλίο του πως «το στράτευμα νοσεί και νοσεί επικινδύνως».
Βρέθηκε, όμως, η χρυσή φόρμουλα. Καραγιάννης και Καραμπότσιος συνέταξαν διαταγή υπουργού με την οποία «παύει την λειτουργία της η Επιτροπή Καταρτισμού Δικογραφιών» εναντίον των τ/αλητών αξιωματικών, και οι δικογραφίες για συνεργασία με τον εχθρό μεταφέρονται στο Αρχείο και κλειδώνονται. Αν λέει, υπήρχαν ποινικά αδικήματα, λ.χ. φόνοι ΕΛΑΣιτών στο δρόμο, και μόνον κατόπιν συγκεκριμένης μηνύσεως, τότε οι συγκεκριμένοι τ/αλήτες θα μεταφέρονταν ‘υπόδικοι’ σε … στρατόπεδα στην επαρχία, κυρίως. Και εκεί -συνέχιζε- η διαταγή- θα παρέμειναν μέχρι της τελικής ‘διαλεύκανσης’ των υποθέσεων τους. Με λίγα λόγια, ούτε θα προεφυλακίζοντο, ούτε θα ήσαν υπόδικοι. Απλά, θα μεταφέρονταν σε μονάδες, και θα αναλάμβαναν κανονικά … καθήκοντα!!! Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι λιγοστές μηνύσεις για δολοφονίες ΕΑΜιτών ή άλλων πολιτών, ουσιαστικά αχρηστεύονταν. Μεγαλοφυές τέχνασμα, δεν συμφωνείτε;;;
Ας ξαναγυρίσουμε στη γιορτή-στρατιωτική αθλητική τελετή στο στάδιο του Παναθηναϊκού προς τιμήν των πέντε στρατηγών. Ηταν μια μέρα μετά τις κοινοποιήσεις των διαταγμάτων αποστρατείας, και στο πρόγραμμα που θα παρακολουθούσαν οι στρατηγοί και οι άλλοι Ελληνες αξιωματικούς μαζί με ολόκληρη την αγγλική αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και αθλητικές επιδείξεις και αθλητικά αγωνίσματα. Σε μια στιγμή, ο Ρόλινγκς σηκώνεται και λέει στους στρατηγούς:
– Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Λαός και στράτευμα και στελέχη του στρατεύματος παρακολουθούν. Ολων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας, καθώς σε εσάς στηρίζεται το εθνος σας για να καταστείλει την ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών. Γι’ αυτό μην κάθεστε στιγμή, βγάλτε τα χιτώνια και τα υποκάμισά σας και κατεβείτς στον στίβο να τρέξετε αγώνας ταχύτητος με τους απλούς στρατιώτας.
Είναι γεγονός, και έχει καταγραφεί από εφημερίδες και απο συγγραφείς, ενδεικτικά, Καραγιάννης, Γεώργιος Κατσούλης, από το συλλογικό βιβλίο ‘Ξενοκρατία’ κά. Οι στρατηγοί ξεγυμνώθηκαν, έμειναν με τα εσώρουχα και κατέβηκαν στον στίβο για να τρέξουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων (!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει ο Ρόλινγκς μπροστά σε αξιωματικούς, πολιτικούς, δημσοιογράφους, στρατό και λαό, και να επιβάλει την εξουσία του.
Ο Ρόλινγκς είχε πετύχει την απόλυτη ξεφτίλα. Πιο κάτω δεν είχε. Εδειξε σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και πως πρέπει να χορεύουν οι αρκούδες.
Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Ο ΙΔΕΑ πίεζε τον υπουργό να αναλάβει ο στρατός των αγώνα εναντίον των κομμουνιστών που μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν επωμιστεί κυρίως η Χωροφυλακή και οι παρακρατικές συμμορίες. Ο Ρόλινγκς επέμενε ότι πρέπει πρώτα να τελειώσει η αναδιάρθρωση του στρατεύματος και η εκπαίδευση των νέων κλάσεων και μετά να αναλάβει ο Στρατός. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως απείλησε, η Αγγλία θα σταματούσε τη βοήθεια και θα έφευγε από την Ελλάδα. Τελικά, ο υπουργός για να μην φέρει άλλα εμπόδια, παραιτήθηκε.
Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα έγγραφα για να εμβαθύνουμε στο κλίμα:
– Πρώτο έγγραφο:
Από την British Military Mission, Επιστολή προς Υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη σχετικά με τους όρους στη λήψη αποφάσεων, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει και πως. Σε ελεύθερη απόδοση:
«Ακου λίγο υπουργέ. Εσείς μας φωνάξατε εδώ. Θέλετε να σας φτιάξουμε στρατό της προκοπής. Αυτό σημαίνει ότι όλα πρέπει να περνάνε απ’ τα χέρια μας. Ολα, όμως. Χωρίς εξαιρέσεις. Ό,τι έχει επίδραση στον στρατό, είναι δική μας δουλειά. Εμείς θα αποφασίζουμε πως θα ρυθμίζονται όλα κι εμείς θα χειριζόμαστε τις υποθέσεις αυτές. Ολες. Αν θέλετε να γίνει η δουλειά σωστά, κι επιτέλους μετά από 6 ολόκληρα χρόνια να έχετε κάτι που να μοιάζει με Ενοπλες Δυνάμεις, θα μας τα λέτε όλα και δεν θα κάνετε του κεφαλιού σας. Αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, και κυρίως για τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, όπως κι εσείς, υπουργέ. Κανένας νόμος ή διάταγμα χωρίς τη δική μας έγκριση. Θα είμαστε παρόντες σε όλες τις συνεδριάσεις. Θα ακούτε τι θα λέμε και τι θα σας ‘συμβουλεύουμε’ και θα το υλοποιείτε. Αν έχετε καμιά μικροένσταση, θα παραπέμπουμε το θέμα στον πρόεδρο του συμβουλίου. Αλλά κι αυτός δεν θα αποφασίζει τίποτα κόντρα στη θέληση του Πρεσβευτή μας εδώ. Εγιαν αντιληπτός, υπουργέ Μαυρομιχάλη; Μην με κάνεις να επανέλθω, έτσι;»
British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. In English.
British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. Ελληνική μετάφραση.
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].
Αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος:
Πρόδωσε την πατρίδα, πρόδωσε το ΕΑΜ, αλλά δεν πρόδωσε τους Γερμανούς και τον όρκο του προς τον Χίτλερ
Να το ξεκαθαρίσουμε, μια και καλή. Δεν υπάρχει οικογενειακή/συλλογική ευθύνη. Κανένα παιδί δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις πράξεις των γονιών του. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ανάμεσα στα διάφορα περίεργα φαινόμενα που μας προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, όταν το ναζιστικό τέρας σήκωσε το άσχημο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε, σχεδόν σε καθημερινή βάση, γεγονότα και καταστάσεις που άλλοτε θα μας φαίνονταν απίθανα και ακατανόητα, υπάρχει και ένα πολύ αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο -αν μη τι άλλο- θα άξιζε να μελετηθεί από ειδικούς επιστήμονες, έστω για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την επίδραση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επάνω στην περαιτέρω πορεία του.
Οσοι ασχολούνται, λοιπόν, με την Ιστορία αποκλείεται να μην έχουν παρατηρήσει το εξής: Σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το 1936 και μετά, πάρα πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους των οποίων το επώνυμο είναι ίδιο με το επώνυμο κάποιου στελέχους της ναζιστικής συμμορίας. Από την 4η Αυγούστου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη Χούντα, την ακροδεξιά τρομοκρατία της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχει σε κάθε περίοδο ανωμαλίας, κι από ένας συγγενής σύγχρονου χρυσαβγίτη.
Λογικά και μαθηματικά, κάνοντας χρήση των θεωριών των πιθανοτήτων, είναι βέβαιο πως δεν είναι όλοι συγγνείς. Κάποιοι μπορεί να είναι απλή συνωνυμία. Κάποιοι, όμως, σίγουρα θα προέρχονται από τις ευρύτερες οικογένειες τους. Και κάποιοι θα είναι στενοί συγγενείς.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα, έτσι, σαν προσφορά για όποιον ιστοριοδίφη θελήσει να το ψάξει περισσότερο:
# Την ιστορία του Νίκου Γόδα, του ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε με την φανέλα με τον έφηβο το 1948, λογικά την γνωρίζουν οι αναγνώστες του ιστολογίου. Αν όχι, υπάρχει εδώ κι εδώ
Ποια ήταν τα ονόματα των δύο ψευδομαρτύρων, με τις καταθέσεις των οποίων καταδικάστηκε;;; Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης.
«O Λουκάς και ο Δημήτρης Κασιδιάρης λοιπόν, που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά, ήταν δύο αδέρφια που δεν ήταν αστυνομικοί, αλλά ανήκαν στην Ειδική Ασφάλεια, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς επί Κατοχής για να κυνηγάει κομμουνιστές. Ο ένας ήταν πρεσσαδόρος και ο άλλος οδηγός στο επάγγελμα. Ο Βεντίκος, που έκανε τις ανακρίσεις στο Άσυλο, είχε προηγούμενα με το Λουκά Κασιδιάρη, επειδή αυτός κατά την Κατοχή ως στέλεχος της Ειδικής Ασφάλειας συνέλαβε τον αδερφό του. Έτσι, για αντίποινα ο Βεντίκος συνέλαβε τη νύφη του Λουκά Κασιδιάρη, Βασιλική Κασιδιάρη, κατά τα Δεκεμβριανά και την εκτέλεσε στο Άσυλο. Η Βασιλική ήταν σύζυγος του Δημήτρη Κασιδιάρη, ο οποίος κατέθεσε ότι ο αδερφός του Γιάννης έκρυβε το Βεντίκο στο σπίτι του κατά την Κατοχή για να μην τον πιάσουν οι Γερμανοί».
Πηγή: Ιστολόγιο Reds Against The Machine, Η δίκη του Νίκου Γόδα, 21/01/2015
Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα, όπου αναφέρονται τα ονόματα των αδύο αδερφών από τα Μανιάτικα του Πειραιά, και κατανομάζονται επαίσχυντες πράξεις τους επί Κατοχής, πέρα από το ίδιο το γεγονός της ψευδορκίας (κλικ για μεγέθυνση):
Ριζοσπάστης, 23/06/1945, Με μάρτυρες ταγματασφαλίτες και προδότες των ΕΣ-ΕΣ, Δικάζουν σήμερα λαϊκούς αγωνιστές, Οπως οι Κασιδιάρηδες που δολοφόνησαν 15 πατριώτες αγωνιστές
Ριζοσπάστης, 27/06/1945, Πράκτορες των ΕΣ-ΕΣ χρησιμοποιούνται για μάρτυρες στη δίκη των Πειραιωτών, Ο Σαραντάρης και οι Κασιδιαραίοι στο μπλόκο της Κοκκινιάς
Ριζοσπάστης, 30/06/1945, Η επαίσχυντη σκηνοθεσία της δίκης των δικαζομένων πατριωτών της Κοκκινιάς, Κατηγορούμενοι Ξηροτάγαρος και Νίκος Γόδας, Ψευδομάρτυρες οι αδελφοί Κασιδιάρη.
# Το πιο τρομακτικό σημείο της πόλης στην Αθήνα, κατά την περίοδο της Κατοχής ήταν, όπως όλοι γνωρίζουν η κομμαντατούρα στην οδό Μέρλιν/Σέκερη (έβλεπε και στους δύο δρόμους) στο Κολωνάκι.
Τόσο απειλητικό, ώστε ο Γιώργος Ζαμπέτας να του αφιερώσει ολόκληρο τραγούδι, σε στίχους Ξενοφώντα Φιλέρη, μαζί με εκείνο στην στοά της οδού Κοραή.
«Οποιος περνούσε τη στοά // τον ήλιο χαιρετούσε // στο φρουραρχείο έμπαινε // το χάρο συναντούσε. // Τη σκάλα που κατέβαινε // είκοσι μέτρα βάθος // σκαλί σκαλί μαρμάρινο // και ανοιγμένος τάφος. // Στη Μέρλιν και στη Κοραή // χτυπάνε με ζωνάρια // και πάνω στη Καισαριανή // σκοτώνουν παλληκάρια».
Πως λεγόταν ένας βασικός βασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας, κοντόχοντρος, φαλακρός, με μούσι και με πολλές τρίχες στο στήθος [Σ.Σ.: Δείτε κάτι συμπτώσεις τώρα], κάτω από τις διαταγές του διαβόητου Παπαγιαννόπουλου και του λοχαγού Γιαννακά, στα χέρια του οποίου μαρτυρούσαν οι Ελληνες πατριώτες αντιστασιακοί;;;
Σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαήλ Α. Βασιλείου με τίτλο ‘Αποστολή στο Μπίμπλις, Το οδοιπορικό της τελευταίας αποστολής Ελλήνων αντιστασιακών από την Ελλάδα στη χιτλερική Γερμανία τον Αύγουστο του 1944’, εκδόσεις Το Ποντίκι, Αθήνα, 1998, σσ. 48-50, το όνομά του (επώνυμο) ήταν … Παναγιώταρος.
Οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης
1942: «Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο»
1943: «Αι ελληνικαί γεννεαί θα εορτάσουν όταν αποκαθαρθή η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρας»
(Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, το ‘Μαύρο Σάββατο’ της 11ης Ιουλίου 1942)
Η Απογευματινή (της Θεσσαλονίκης), εφημερίδα που στήριζε προπολεμικά το Λαϊκό Κόμμα, ήταν η μοναδική προπολεμική εφημερίδα που κυκλοφορούσε στη διάρκεια της Κατοχής, μαζί με τη Νέα Ευρώπη, η οποία στήθηκε ταυτόχρονα με την είσοδο των Γερμανών στην πόλη. Κυκλοφόρησαν ανελλιπώς επί 3,5 χρόνια, με το τελευταίο τους φύλλο να εκδίδεται στις 29 Οκτωβρίου του 1944. Το τελευταίο διάστημα της Κατοχής συγχωνεύτηκαν και κυκλοφορούσε ένα κοινό φύλλο, με πολύ παράξενο -τετράγωνο- σχήμα, λόγω έλλειψης χάρτου, προφανώς. Στις δυο εφημερίδες έγραφαν, εκτός από τους στρατευμένους στη ναζιστική υπόθεση δημοσιογράφοι, και γνωστοί ένοπλοι δωσίλογοι όπως ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος και ο Κύρος Γραμματικόπουλος.
Συνεκδότης της Απογευματινής ήταν από το 1933 ο Αλέκος Ωρολογάς, μαζί με το Δημήτριο Τσούρκα. Μαζί με τον αδερφό του Πέτρο Ωρολογά (με τα ψευδώνυμα “Βραδυνός” και “Τριάστερος”), τον Μιχάλη Παπαστρατηγάκη, τον Νίκο Φαρδή της “Μακεδονίας” που είχε παίξει σημαντικό ρόλο στα γεγονότα του εμπρησμού του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ το 1931 από την οργάνωση ΕΕΕ, τον Νίκο Καμμώνα, τον Ευρυπίδη Χειμωνίδη, τον Ξενοφώντα Φον Γιοσμά κ.ά. ήταν ανάμεσα στους 17 δημοσιογράφους που δικάστηκαν για δωσιλογικές πράξεις το 1945. Ολοι οι παραπάνω ήταν αρθρογράφοι και στις δύο εφημερίδες, όπως επίσης και στο βραχύβιο έντυπο “Νέοι Καιροί”, ιδιοκτησία του Πέτρου Ωρολογά με διευθυντή τον Γρηγόρη Γραμματικόπουλο, που κυκλοφόρησε από τον Αύγουστο του 1942 μέχρι τον Μάρτιο του 1943.
Εχοντας την πλήρη συμπαράσταση των γερμανικών αρχών, που μέχρι και κοινές ελληνογερμανικές εταιρείες χάρτου είχαν συστήσει με τους υποτακτικούς τους δωσίλογους (όταν δεν έβαζαν από κοινού χέρι στις αντίστοιχες εβραϊκές επιχειρήσεις, όπως του Σολομών Κοέν που τον έκλεισαν οικογενειακώς στο στρατόπεδο Παύλου Μελά και μετά του απέσπασαν και σεβαστό αριθμό λιρών, για να μην τον ελευθερώσουν παρά μόνο όταν υπέγραψε ότι παραχωρεί τις αποθήκες και τα εργοστάσιά του στον Φαρδή), έτσι ώστε οι τελευταίοι να πλουτίζουν ευκολότερα, οι τρεις αυτές εφημερίδες έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στη διάχυση της γερμανικής προπαγάνδας και στην εφαρμογή της “τελικής λύσης” στην Ελλάδα, τελειοποιώντας σε ελληνική μετάφραση την ναζιστική αντισημιτική παραφιλολογία, αλλά, επίσης, πρόσφεραν μεγάλες ευκαιρίες πλουτισμού σε εκδότες και δημοσιογράφους, όπως και σημαντικά απτά υλικά κέρδη και περίοπτες θέσεις για τους συνεργάτες τους στους καταλόγους των “μεσεγγυούχων” των εβραϊκών περιουσιών της Υπηρεσίας Διαχείρισης Ισραηλιτικών Περιουσιών (ΥΔΙΠ).
Η Νέα Ευρώπη στις 11 Απριλίου 1941 ανακοινώνει το κλείσιμο όλων των εφημερίδων, μεταξύ αυτών και των τριών εβραϊκών, της L’ Independant και Progres που κυκλοφορούσαν στη γαλλική και της El Messagero που κυκλοφορούσε στην ισπανοεβραϊκή. Την Κυριακή 20 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του Χϊτλερ, και ενώ ήδη η ηγεσία της Κοινότητας -εκτός από τον αρχιραββίνο Κόρετς που έλειπε στην Αθήνα- έχει συλληφθεί από τις 15 Απριλίου, εμφανίζεται το πρώτο σκληρό αντισημιτικό άρθρο, στο οποίο κατηγορούνται οι Εβραίοι πως κατέστρεψαν τη φτωχή Γερμανία και δίνεται η υπόσχεση:
«[…] θα εξωσθούν από την κοινωνικήν και πολιτικήν ζωή οι εβραίοι. Και δεν θα υπάρχη πλέον πρόσφορον έδαφος δι’ αιματοχυσίας μεταξύ των λαών προς εξυπηρέτησιν πλουτοκρατικών συμφερόντων. Με τον θρίαμβο του Γερμανικού Στρατού, ο εβραϊκός δαίμων θα εξαφανισθή».
Την επομένη, εθελοντές με δική τους πρωτοβουλία αναλαμβάνουν να τοιχοκολλήσουν σε όλα τα εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία και άλλα καταστήματα την δίγλωσση πινακίδα σύμφωνα με την οποία «οι Εβραίοι είναι ανεπιθύμητοι».
Αυτές οι πινακίδες εμφανίστηκαν σε εβραϊκά καταστήματα ήδη από τις 21 Απριλίου του 1941, μόλις 12 ημέρες μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης απ’ τους Γερμανούς.
Στις 12 Μαΐου, η Νέα Ευρώπη ανακοινώνει την ανασύσταση της ΕΕΕ, κάτω από την καθοδήγηση του Sonderkommando Rosenberg και της Γκεστάπο, ασφαλώς, η οποία «θα συνεχίση το έργον της εναντίον των κρυφών εχθρών της Ελλάδος» σαν οργάνωση με δυναμικά τάγματα κρούσης, με αντισημιτικό και αντικομμουνιστικό και αντισυμμαχικό χαρακτήρα. (περισσότερα…)
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].
# Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το ‘χρίσμα’ για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’) [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03]
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/
# Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #02]
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/01/07/kryfa-02-sxedia-xa-politevma/
# Ξένοι νεοναζί καλεσμένοι του Γκέμπελς της Χρυσής Αυγής Γιώργου Μάστορα (Μισιάκα): «Η συναγωγή θα γίνει ένα ωραίο δημόσιο αποχωρητήριο» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #01]
http://xyzcontagion.wordpress.com/2013/12/10/kryfa-01-mastoras-synagogi/
Στην εισαγωγή του τελευταίου λινκ υπάρχει το σκεπτικό αυτής της νέας σειράς, συνεπώς εδώ θα θυμίσουμε μόνο πως όλα τα άρθρα της νέας κατηγορίας ‘Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά‘ θα βρίσκονται σε αυτό εδώ το λινκ, μαζί με κάποιες προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, οι οποίες -όπως τουλάχιστον σημειώνουν πολλοί- έχουν βοηθήσει στην ενημέρωση του κόσμου για το πραγματικό ποιόν της οργάνωσης, έχουν χρησιμεύσει στην ιδεολογική θωράκιση του αντιφασιστικού κινήματος και έχουν χρησιμοποιηθεί στον δημόσιο λόγο αρκετά, όπως αυτές για τα εκρηκτικά και τα όπλα του Φύρερ Μιχαλολιάκου κατά την δεκαετία του 1970 (κλικ εδώ), ή για την προσχώρηση της ναζιστική γκρούπας στην Νεοναζιστική Διεθνή ήδη από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της (κλικ εδώ), ή για το (ανύπαρκτο) επάγγελμα του Φίρερ της ναζιστικής γκρούπας (κλικ εδώ), ή για τον ταγματασφαλήτη πατέρα του, όπως και για τους δωσίλογους, προδότες, χίτες και τ/αλήτες προγόνους όλων των ηγετικών στελεχών (κλικ εδώ), ή για την υπόγεια χρηματοδότησή της από μεγάλα κόμματα (κλικ εδώ) ή για την στρατολόγηση ανηλίκων (κλικ εδώ), ή για τη διπλή γλώσσα («Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές και δεν αλλάζουμε, αλλά θα παριστάνουμε τους ‘εθνικιστές’ για τον χαζό κόσμο») και εξαπάτηση των ψηφοφόρων (κλικ εδώ), ή για την 21η Δεκεμβρίου σαν παγανιστική-μυστικιστική-ναζιστική ημέρα μύησης-ορκωμοσίας νέων μελών της Χρυσής Αυγής (κλικ εδώ), ή για τις ανατριχιαστικές αντιλήψεις της -μεταμφιεσμένης αλλά πάντα εθνικοσοσιαλιστικής- Χρυσής Αυγής για τον Χριστιανισμό και για τον ρόλο της γυναίκας (κλικ εδώ), ή για τις απόψεις της ΧΑ (ευθανασία και στείρωση) για τα «άτομα με ειδικές ανάγκες, επιληπτικούς, αλκοολικούς και τοξικομανείς» και την ‘ευγονική αναγκαιότητα’, την ‘διοικητική ιατρική’ και το ‘Aufartung’ (κλικ εδώ), αλλά και ένα σημείωμα με θέμα την εμπειρία άλλων χωρών στην αντιμετώπιση αντικοινοβουλευτικών ναζιστικών εγκληματικών συμμοριών όπως η ΧΑ (κλικ εδώ), όπως και η μοναδική ‘Ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη προς τους γονείς εκείνους που έχουν τα παιδιά τους στην Χρυσή Αυγή‘ κ.ο.κ. Μπορείτε να το κάνετε ‘bookmark‘, για γρήγορη πρόσβαση, και με την ευκαιρία, εδώ βρίσκεται και μια ανακεφαλαίωση με πολλές από τις προηγούμενες έρευνες. Φάκελος Χρυσή Αυγή στο XYZ Contagion – Ολες οι έρευνες και τα άρθρα
Είπαμε πολλά, αλλά απαραίτητα, συνεπώς ας περάσουμε τώρα στο κυρίως θέμα. Τίτλος του τέταρτου άρθρου:
Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία
Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή
Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι
[Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]
Ας μας επιτραπεί να κάνουμε μια πρόταση, πρώτα, στους επισκέπτες του ιστολογίου, την εξής: Θα ήταν καλή ιδέα να διαβαστεί πρώτα ένα είδος εισαγωγής που είχαμε γράψει πριν λίγο καιρό (‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘), σαν προοίμιο του παρόντος άρθρου, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια όσο το δυνατόν αναλυτική (και συνθετική) εποπτεία του ιστορικού παρελθόντος του φαινομένου, μαζί με τη γνώμη μας και την ανάλυση για το φαινόμενο της εκτίναξης της Χρυσής Αβγής.
Αν λ.χ. έπρεπε ποτέ να διαλέξουμε ένα μόνο κείμενο που να απαντάει στην ερώτηση ‘Τι ακριβώς είναι η Χρυσή Αυγή;;;‘, θα διαλέγαμε αυτό εδώ, το οποίο, μάλιστα, είναι γραμμένο από τους ίδιους, εν είδει μανιφέστου. Είναι από το τχ #5, Μάιος 1981, και μέσα γράφουν, με αρκετή έπαρση και με θυμό, ίσως, γιατί «είμαστε παγανιστές, ναζιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές». Το παράξενο είναι, πως τις ίδιες ακριβώς φράσεις φέρεται να είχε χρησιμοποιήσει 12 χρόνια πριν, το 1969, ο φασίστας του ΕΣΕΣΙ Γιώργος Βεντούρης (θα μιλήσουμε στη συνέχεια γι’ αυτούς τους φασίστες), σε μια ενδοφασιστική διαμάχη στην Ιταλία. Αυτό μπορεί να εξηγείται μόνο με δύο τρόπους: Είτε ο Βεντούρης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΧΑ και ξαναέγραψε το 1981 όλα όσα είχε πει το 1969, είτε το λογύδριο-μανιφέστο αυτό είχε δημοσιευτεί και υπήρχε εκ των προτέρων κάπου, και οι νεοναζί το ανασύρουν και το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
«Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι που για διαφορετικούς λόγους και αιτίες ο καθένας ρίχνουν λάσπη εναντίον τού περιοδικού μας και των ανθρώπων πού μοχθούν για την έκδοσί του.
Μας κατηγορούν ότι είμαστε Παγανιστές, Ναζιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές κτλ.
Ισως περιμένετε ότι με αυτό το άρθρο έχουμε σκοπό να απολογηθούμε και να ανατρέψουμε τα ηλίθια επιχειρήματα των διαφόρων δεκαρολόγων κατηγόρων μας που την μια μέρα εμφανίζονται Μεταξικοί, την άλλη Χουντικοί και την επομένην Βασιλικοί. Απεναντίας θα στηρίξουμε τις κατηγορίες τους δηλώνοντας όμως την πραγματική αιτιολογία κάθε χαρακτηρισμού πού μάς αποδίδουν.
Είμαστε παγανιστές γιατί η ύπαρξίς μας σέβεται και πορεύεται πάνω στους τόνους της μουσικής των φυσικών νόμων χωρίς να αγνοή την μαγεία του απρόβλεπτου, την μοναδικότητα της στιγμής και τον θετικό υποκειμενισμό τού ανθρώπου- στοιχείου της φύσεως. Είμαστε παγανιστές γιατί είμαστε Ελληνες, γιατί μας είναι αδύνατο να παραδεχθούμε άλλες άξιες εκτός από αυτές πού απορρέουν από το θαύμα τού Ελληνικού Πνεύματος. Είμαστε παγανιστές γιατί στη θέσι των ηρώων και των φιλοσόφων μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βάλουμε προφήτες σκοτεινούς και βασιλιάδες αιμοσταγείς ενός άξεστου νομαδικού λαού. Είμαστε παγανιστές γιατί στην καλύτερη αντίθετη περίπτωσι θα συναντούσαμε τον θάνατο με την μορφή της ευτυχισμένης γαλήνης τού παραδείσου.
Είμαστε Ναζιστές […], γιατί μέσα στο θαύμα τής Γερμανικής Επαναστάσεως τού 1933 είδαμε την Δύναμι πού θα λυτρώση την ανθρωπότητα από την εβραϊκή σαπίλα, είδαμε την Δύναμη που θα μας οδηγήση σε μια καινούργια Ευρωπαϊκή αναγέννησι, είδαμε την λαμπερή αναβίωσι των αρχέγονων ενστίκτων της φυλής, είδαμε μία δυναμική φυγή από τον εφιαλτικό βιομηχανικό μαζάνθρωπο σέ έναν νέο και ταυτόχρονα αρχαίο και Αιώνιο τύπο ανθρώπου, τον άνθρωπο τής φιλοσοφίας και του πολέμου, τον άνθρωπο της Γης και τού Αίματος, τον άνθρωπο των ηρώων και των ημιθέων, τον αγνό αφελή και βίαιο άνθρωπο του Μύθου και των ενστίκτων.
Είμαστε τυχοδιώκτες γιατί θέλουμε να φέρουμε μία δημιουργική αλλαγή, μία κυριολεκτική ανατροπή της σημερινής τυραννίας της Λογικής και αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνη παρά μόνον με μία παράλογη Πίστι σέ ένα πεπρωμένο πού θα στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις ιλιγγιώδεις εναλλαγές των διαθέσεων της βουλήσεως ενός απρόσωπου συλλογικού ασυνειδήτου.
Είμαστε αναρχικοί γιατί είμαστε ασυμβίβαστοι και φανατικοί και γιατί η μοναδική περίπτωσι να συνέβαινε το αντίθετο δεν ισχύει σήμερα. Είμαστε αναρχικοί και θα είμαστε μέχρι την στιγμή που θα κυριαρχήση η Αρχή τής Εθνικοσιαλιστικής Εξουσίας.
Είμαστε εξτρεμιστές γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε χωρίς μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί πιστεύουμε στην Αρετή και όχι στην Ηθική, στον πόλεμο και όχι στην ειρήνη. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί η Ιστορία γράφεται από παράτολμους δημιουργούς με μεταφυσικές παρορμήσεις και όχι από φιλήσυχα ανθρωπάκια υπηρέτες της Εβραϊκής σαπίλας» Πηγή: Περιοδικό Χρυσή Αυγή, ‘Εμείς’, τχ#5, Μάιος 1981.
Τα παραπάνω γράφονταν τον Μάιο του 1981. Ακριβώς 25 χρόνια αργότερα, ο Μιχαλολιάκος νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει στα μέλη της γκρούπας του για ποιους λόγους πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τους όρους ‘εθνικοσοσιαλισμός’ και ‘εθνικοσοσιαλιστές’ και γιατί πρέπει να μεταμφιεστούν για κάποιο χρονικό διάστημα σε ‘εθνικιστές’:
«[…] παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος εθνικοσοσιαλισμός. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός[Σ.Σ.: όπου ‘κοινωνικός εθνικισμός’ = ‘Nationalsozialismus‘] δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες. Απλά, θεωρούμε περισσότερο πολιτικά δόκιμο το να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς, γιατί είναι γεγονός ότι ο όρος ‘εθνικοσοσιαλισμός’ προκαλεί παρανοήσεις μετά από έναν ωκεανό προπαγάνδας εξήντα ολόκληρων ετών». Πηγή: Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006, ‘Εθνικιστές ή ναζιστές;;; Αρνούμεθα το ιστορικό ψεύδος των «καλών» συμμάχων και των «κακών» φασιστών’.
Δεν χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις, όταν οι ίδιοι τους, μέσα στο επίσημο όργανό τους ομολογούν αυτό το κρυφτούλι, αυτή τη μεταμφίεση και τη διπλή γλώσσα. Αυτή τη διαδρομή των 35 περίπου ετών, πάντα πιστοί και αμετανόητοι ναζιστές, θα ιχνογραφήσουμε στο παρόν σημείωμα αυτό: Θα ασχοληθούμε από πολλούς δρόμους με τις κρυφές πτυχές της ιστορίας της ναζιστικής συμμορίας: Θα εστιάσουμε πρώτον, στη δράση του φασιστικού κρατικοπαρακράτους, δίπλα και μέσα στην οργάνωση, και ταυτόχρονα, στις πιθανές πηγές χρηματοδότησης. Και θα δούμε πως αυτοί οι δύο δρόμοι τέμνονται σε πολλά σημεία, μέχρι τον τελικό σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την κατάργηση του πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση ενός σκληρού ολοκληρωτικού μονοκομματικού ναζιστικού τύπου κράτος, όπως έχουμε δείξει και εδώ, ‘Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #02]‘, 07/01/2014
Ακολουθούν εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς, που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή: Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι.
# Σκηνή Ογδοη: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων
# Σκηνή Ενατη: Από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στο Σήμερα, Connecting the dots
# Σκηνή Δέκατη και Τελική-Αυλαία: Ας συνοψίσουμε (Το παζλ συμπληρώνεται;;;) + Αντί επιλόγου + Υστερόγραφο: Η ομολογία για την μεταμφίεση, τη διπλή γλώσσα και το κρυφτούλι με την πραγματική τους ταυτότητα.
Θα δημοσιεύεται μία ‘Σκηνή’ κάθε μέρα, και με την ολοκλήρωση, οι 10 σκηνές θα αποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο-πανόραμα 🙂
Ολοι έχουμε ακούσει για τις επαγγελματικές ασχολίες του μεγαλοστελέχους της ΧΑ Ηλία Παναγιώταρου -τουλάχιστον πριν πάρει το άτοκο δάνειο που δικαιούνται οι βουλευτές, απλά και μόνο επειδή είναι βουλευτές, -όλοι οι βουλευτές -ακόμη κι εκείνοι που βρίζουν τους άλλους βουλευτές για τα … προνόμιά τους. Από την εποχή που ήταν γνωστός ως ‘Rabbit‘ στις εξέδρες των φανατικών του Παναθηναϊκού, αλλά και αργότερα με την χρυσαβγίτικης παραλλαγής γηπεδική ‘ακτιβίστικη’ οργάνωση-συμμορία ‘Γαλάζια Στρατιά‘, ο Παναγιώταρος διατηρούσε επιχείρηση με το όνομα ‘Φάλαγγα‘, δίπλα ακριβώς από τα γραφεία του συνδέσμου παναθηναϊκών οπαδών του Κολωνού. Η ‘Φάλαγγα’ πουλούσε στρατιωτικά ρούχα, στολές, γιλέκα, καπέλα και άλλα τέτοιου είδους στρατιωτικής και αστυνομικής χρήσεως προϊόντα και φασιστογκάτζετ, σε χρυσαβγίτες ένστολους ή με πολιτικά, σε οπαδούς ομάδων και σε μέλη του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας [1].
Διαφήμιση του μαγαζιού του Παναγιώταρου στην οδό Μαραθωνομάχων σε περιοδικό-έκδοση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τους Ειδικούς Φρουρούς.
Συνεχίζουμε με την επόμενη και προτελευταία Σκηνή (Ενατη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.
Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.
@@@ Σκηνή Ενατη: Από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στο Σήμερα, Connecting the dots
Η αρχική μας πρόθεση ήταν να καταγράψουμε το σύνολο -θέλουμε να πιστεύουμε- όσων έχουν γίνει γνωστά για τα οικονομικά της ναζιστικής συμμορίας, διατρέχοντας παράλληλα τα σημεία που αυτή τέμνεται με την ιστορία του φασιστικού κρατικοπαρακράτους. Το αρχικό μας συμπέρασμα ήταν τηλεγραφικά το εξής:
«### Εφοπλιστές και εκατομμυριούχοι και νονοί της νύχτας και μεγαλόσχημοι ρασοφόροι που διάκεινται φιλικά προς στην ακροδεξιά φροντίζουν να ενισχύουν με διάφορους τρόπους τη ΧΑ, ενώ την ίδια στιγμή χρυσαβγίτες κερδίζουν … λαχεία και τυχερά παίγνια».
Μια πιο προσεκτική ματιά, μαζί με τους συνδυασμούς που επιβάλλονται να γίνουν σε ένα τέτοιο μυστικό και κρυφό θέμα, μας επιτρέπει να θέσουμε υπόψη όποιου πιθανώς ενδιαφέρεται και τα εξής πολύ σημαντικά -πιστεύουμε-, που μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά κομμάτια του παζλ. Προκύπτουν 13 σημεία, 13 κομμάτια του παζλ τα οποία ταιριάζουν το καθένα με τα διπλανά του, και όλα μαζί δίνουν μια εικόνα που κάνει perfect sense. Ας τα δούμε, όχι κατ’ ανάγκην κατά σειρά σπουδαιότητας:
## ΣΗΜΕΙΟ 1ο: Ο Δημήτρης Ψαρράς, στην εκπομπή του AlphaTV με την Σοφία Παπαϊωάννου ‘360 μοίρες’, 15/10/2013, είχε πει ότι είναι βέβαιον πως ο Μιχαλολιάκος είχε γνωρίσει επιχειρηματίες που συμπαθού(σα)ν την ακροδεξιά, -ή ακόμα- και που συμμετέχουν στις κινήσεις της, κατά τη θητεία του το 1984 στην ΕΠΕΝ, στην οποία βασικός στέλεχος και σύνδεσμος με τους φυλακισμένους χουντικούς ήταν ο αδελφός του, ο δικηγόρος Τάκης Μιχαλόλιας [150]. Ενας τέτοιος επιχειρηματίας ήταν, όπως είδαμε, και ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος. Στην ίδια εκπομπή, ο Βρετανός ερευνητής της ακροδεξιάς, σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε αυτά τα θέματα και εκδότης του αντιφασιστικού περιοδικού ‘Searchlight’ (που εκδίδεται εδώ και 50 χρόνια), Gerry Cable είχε μιλήσει για επιχειρηματίες με έδρα το Λονδίνο που διάκεινται φιλικά στις ακροδεξιές οργανώσεις, εκδίδουν περιοδικά και χρηματοδοτούν οργανώσεις, εννοώντας, ασφαλώς, τον γιο του Θεοδωρακόπουλου, τον γνωστό και ως ‘Sir Taki’, ενώ κάτω από το ραντάρ του Searchlight πέρασε και ο εκατομμυριούχος φίλος -και πολύ συχνά τόσο προσκεκλημένος, όσο και οικοδεσπότης- του Μιχαλολιάκου Roberto Fiore της ιταλικής Forza Nuova [151].
Δημοσίευμα της χρυσαβγίτικης εφημερίδας Εμπρός, με ύμνους για τον Sir Taki, τους οποίους ως gentleman ανταποδίδει, μιλώντας για «Χαλκευμένες οι κατηγορίες εναντίον της Χρυσής Αυγής» [151α].
Βέβαια, ο γιος του Θεοδωρακόπουλου, σε πρόσφατη συνομιλία του με τον Χρήστο Ζαμπούνη για την εφημερίδα ‘Παραπολιτικά‘, αρνείται τα πάντα [152].
«Ο Taki είναι ένας δισεκατομμυριούχος πλέημποη. Μπορεί να ρίξει μερικά καλά λεφτά σε άντρες που έχουν διάθεση να παλέψουν, όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά σε εσάς δεν θα δώσει τίποτα Βρετανίδες αδερφάρες» (κλικ εδώ) [154].
# Ενας άλλος εισοδηματίας, που αποδεδειγμένα τους χάριζε τα νοίκια που έπρεπε να πληρώνουν για τα γραφεία τους, ήταν ο βασιλικός πρώην αξιωματικός Αλέξανδρος Κουντουράς, όπως το ίδιο γινόταν -σύμφωνα με την παραδοχή του ίδιου του Φύρερ- και με κάποιους ιεράρχες, όπως επίσης, το ίδιο γινόταν και με στέλεχος της ΝΔ [Σ.Σ.: βλ. Σημείο 8ο, στη συνέχεια], όπως το ίδιο γινόταν και με εισοδηματίες πρώην ‘συναγωνιστές’ και φίλους του Φύρερ [Σ.Σ.: βλ. στη συνέχεια για την ‘συναγωνίστρια’ Θ.Π.].
## ΣΗΜΕΙΟ 2ο: Επιχειρηματίας, γνωστός των αδελφών Μιχαλολια(κου) από τα χρόνια της ΕΠΕΝ ήταν και αυτός που ενεργούσε για λογαριασμό της ΧΑ, σύμφωνα με την καλά πληροφορημένη ‘Καθημερινή’ της 20/10/2013, για να πείσει τους γόνους των πραξικοπηματιών Παπαδόπουλου και Μακαρέζου να θέσουν υποψηφιότητα με το ναζιστικό κόμμα, στο μεσοδιάστημα των εκλογών του 2012:
«[…] Και κάπου εκεί μεταξύ ορεκτικών και κυρίως πιάτου, ο επιχειρηματίας τους αποκάλυψε τον λόγο του δείπνου. Ο Τάκης Μιχαλόλιας τον είχε πάρει τηλέφωνο την προηγούμενη ημέρα και του είχε μεταφέρει την επιθυμία του αδερφού του, Νίκου Μιχαλολιάκου, να συμπεριλάβει τους τρεις άνδρες στο ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής» [155].
Μάρτιος 2005, Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας. Ο Τάκης Μιχαλόλιας προσπαθεί ανεπιτυχώς να σώσει τον ηγέτη της “Εθνικής Συμμαχίας” και εκβιαστή εκδότη και καναλάρχη Γρηγόρη Μιχαλόπουλο από τις κατηγορίες για εκβιασμό εις βάρος της οικογένειας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, της οικογένειας Λάτση και του πρώην συζύγου της Μαριάννας Λάτση πρώην Δημάρχου Βουλιαγμένης Γρηγόρη Κασιδόκωστα, του Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομου, του Αργύρη Σαλιαρέλη και πολλών άλλων. Το τέχνασμα του εκβιαστή ήταν απλό: «Δώστε μου το χι ποσό για να κανονίσω να βγείτε από τις λίστες εκτελέσεων της 17Ν», τους έλεγε. Εκείνοι πλήρωναν, κι αν η 17Ν τελικά δεν τους εκτελούσε, όλα καλά. Αν στέκονταν άτυχοι, όπως ο Δημήτριος Αγγελόπουλος που πλήρωσε τον Μιχαλόπουλο το 1985 αλλά ένα χρόνο μετά τελικά η 17Ν τον εκτέλεσε, «τι να κάνουμε, συγγνώμη λάθος». Μάρτυρας υπεράσπισης του εκβιαστή εκδότη ήταν ο υπουργός της χούντας και στέλεχος της ΕΠΕΝ και της Πατριωτικής Συμμαχίας του Μιχαλολιάκου, υφυπουργός Τύπου επί Πολυτεχνείου, Σπύρος Ζουρνατζής. Είπαμε, όλα τα πρόσωπα στην ελληνική ακροδεξιά κύκλους κάνουν σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι.
Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Δεύτερη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.
Στις 4 Ιουλίου 1964, παρακρατικοί εισβάλλουν στη Βουλή μετά από προεκλογική συγκέντρωση του υποψήφιου δήμαρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Πρόκειται για εκείνο το επεισόδιο που έμεινε γνωστό διότι συμμετείχε σ’ αυτό και ο Ρένος Αποστολίδης, που ήταν τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Πλυτά. Ενας από τους ακραίους ΕΚΟΦίτες ήταν ένας νεαρός φοιτητής, υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΟΦ και υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών (πόστο άκρως εμπιστευτικό και υπεύθυνο) με το όνομα Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας [7]. Ενας άλλος ήταν ο Γιώργος Βεντούρης, ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής-παγανιστής και αργότερα ηγέτης της ναζιστικής τάσης των φασιστών Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) και ηγετικό στέλεχος των Ιταλών φασιστών του FUAN (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης, Movimento Soziale Italiano). Λίγες μέρες αργότερα, διεξάγεται η δίκη για αυτή την εισβολή παρακρατικών στη Βουλή. Επικρατεί ένταση. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός αξιωματικού της Γενικής Ασφάλειας, η εισβολή στη Βουλή οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Ομιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» σε συνεργασία με την ΕΚΟΦ. Στο ακροατήριο βρίσκονται πολλοί ΕΚΟΦίτες και παρακρατικοί για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων:
– ο Ρένος Αποστολίδης, βεβαίως, ως κύριος κατηγορούμενος,
– ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, επίσης ως κατηγορούμενος,
– ένας παρακρατικός γνωστός ως ‘Πεθαμένος‘, τρόφιμος φυλακών και ιδιοκτήτης καμπαρέ,
– ένα στέλεχος μιας νεοφασιστικής οργάνωσης με το όνομα ‘Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις‘ των τεταρτοαυγουστιανών Ντασκάκη και Φαντόπουλου [8], που έβγαζε μια φασιστική εφημερίδα με τον τίτλο ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), με κονδύλια της ΚΥΠ και με την στήριξη του -παλιού πρωτοπαλίκαρου του Γεωργίου Γρίβα- Χίτη βουλευτή της ΕΡΕ και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη [8α],
– και ο εκδότης μιας εφημερίδας ‘Νέμεσις‘ Π. Τριαντόπουλος, στέλεχος επί Κατοχής της προδοτικής ΕΣΠΟ και ανοιχτά γκεσταπίτης με όπλο και με γερμανική άδεια να σκοτώνει, και πρόεδρος το 1964 της ‘Ενώσεως Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως και Οπλαρχηγών Ελλάδος‘, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια δεσμά από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων για ‘εθνική αναξιότητα και συνεργασία με τον εχθρό‘, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακισμένο [8β].
Ξεχωρίζουν, όμως, ως συμπαραστάτες στους φασίστες τραμπούκους κατηγορούμενους, τρεις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες:
– ο … Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, -ναι, ο μεταξικός υπουργός ‘του ρετσινόλαδου’-,
– ο πρόεδρος της ΕΚΟΦ την περίοδο 1963-1966 Στάθης,
– και ένας νεαρός χιτλερικός, με το όνομα Λογγίνος Παξινόπουλος [9].
Μια φωτογραφία από τη δεκαετία του 1930, για την οποία θα μπορούσε να πει κανείς πως απεικονίζει στιγμές γέννησης του ακροδεξιού παρακράτους, του ίδιου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης σε καταυλισμό, μαζί με Τάγματα Εργασίας.
‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;;;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντωςοπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;;;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!!!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.
Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’. Η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε προηγουμένως.
