Επιστολή-καταγγελία: «Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο ζω υπό καθεστώς έντονης αστυνομικής παρακολούθησης»

Μια επιστολή-καταγγελία, με τίτλο “Φρένο στην ομηρία“, από την εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” της Δευτέρας 28 Μαρτίου 2011.

Φρένο στην ομηρία

Δεν πέφτω απ’ τα σύννεφα. Γνωρίζω πως για ένα καθεστώς που θέλει να τελειώνει με τους πολιτικούς του αντιπάλους και όσους αντιστέκονται, που επιστρατεύει απεργούς, στέλνει ΜΑΤ στην Κερατέα, που στοχοποιεί τους αναρχικούς, που διώκει, φυλακίζει, ποινικοποιεί τις προσωπικές και συντροφικές σχέσεις, που στήνει και μεθοδεύει κατηγορητήρια, η εδώ και δέκα χρόνια ενεργή συμμετοχή μου στις διαδικασίες του αναρχικού κινήματος είναι αρκετή για να στρέψει τα βλέμματα των κατασταλτικών του μηχανισμών επάνω μου.

Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο ζω υπό καθεστώς έντονης αστυνομικής παρακολούθησης. Ασφαλίτες εποπτεύουν το σπίτι μου συχνά, ενώ πολλές από τις μετακινήσεις μου πραγματοποιούνται με τη συνοδεία τους. Ομως δεν αρκούνται σ’ εμένα. Οι ηδονοβλεψίες της ασφάλειας δοκιμάζουν τις ορέξεις τους στον κοινωνικό μου περίγυρο με αποκορύφωμα τη μόνιμη παρουσία τους στον χώρο όπου εργάζομαι. Για να βρουν τι;;;

Γνωρίζω ότι η περίπτωσή μου δεν είναι μοναδική, καθώς και άλλοι σύντροφοι βιώνουν την ίδια πιεστική συνθήκη. Κράτος και κεφάλαιο σε καιρό κρίσης και μπροστά στο ενδεχόμενο μιας κοινωνικής έκρηξης, οχυρώνονται όσο ποτέ απέναντι σε οποιονδήποτε αμφισβητεί την εξουσία και τα προνόμιά τους, ανακηρύσσοντας τον αναρχικο/αντιεξουσιαστικό χώρο ως τον κύριο εσωτερικό εχθρό, για να τον απομονώσουν, να τον βγάλουν στο περιθώριο. Για να μη γίνουν τα προτάγματα πράξεις, για να μη γίνουν η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη συλλογική συνείδηση και στάση ζωής.

Το γράμμα αυτό αποτελεί μια πρώτη απόπειρα για να μπει ένα φρένο στην ομηρία που οι διωκτικές αρχές προσπαθούν να επιβάλουν στην προσωπική μου ζωή. Χωρίς καθόλου να θεωρώ τη συνθήκη που βιώνω ως προσωπική υπόθεση, αλλά ως μέρος μιας ευρύτερης κατασταλτικής στρατηγικής».

Ανδρονίκη Καραγεώργου,

Αθήνα