“27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ.” – Ενα ελάχιστο γνωστό ποίημα του Καβάφη, του 1908, εξαιρετικά επίκαιρο, τώρα με τα γεγονότα στην Αίγυπτο

Ενα ελάχιστο γνωστό ποίημα του Καβάφη, του 1908, εξαιρετικά επίκαιρο, τώρα με τα γεγονότα στην Αίγυπτο.

“27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ.”

Σαν τόφεραν οι Χριστιανοί να το κρεμάσουν

το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,

η μάνα του που στην κρεμάλα έκει κοντά

σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα

κάτω άπ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο

πότε ούρλιαζε, καί κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο

και πότε έξαντλημένη η μάρτυσσα μοιρολογούσε

«Δεκαφτά χρόνια μοναχά μέ τάζησες παιδί μου».

Κι όταν το ανέβασαν την σκάλα της κρεμάλας

κ’ επέρασάν το το σκοινί και τόπνιξαν

το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,

κ’ ελεεινά κρεμνιούνταν στο κενόν

με τους σπασμούς της μαύρης του αγωνίας

τό έφηβικόν ωραία καμωμένο σώμα,

η μάνα η μάρτυσσα κυλιούντανε στα χώματα

και δεν μοιρολογούσε πια για χρόνια τώρα.

«Δεκαφτά μέρες μοναχά», μοιρολογούσε,

«δεκαφτά μέρες μοναχά σε χάρηκα παιδί μου».

[1908]

Σημειώσεις:

• Οταν γράφει «Χριστιανοί», εννοεί «Αγγλοι».
• Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από ένα πραγματικό περισταττικό βίας του 1906, μεταξύ Αγγλων στρατιωτικών και του τοπικού πληθυσμού στο Denshawi της Αιγύπτου, που έληξε με τον απαγχονισμό πέντε ντίπιων από τους Αγγλους.
• Ο Κωνσταντίνος Καβάφης στεκόταν ενάντια στην θανατική ποινή.
• This poem was inspired by the Denshawi affair, a 1906 clash between British military personnel and Egyptian locals. The Englishmen, traveling between Alexandria and Cairo, stopped in the village of Denshawi and shot some pigeons belonging to the villagers; after violence erupted, one of the Englishmen was hit in the head with a stone and later died, of sunstroke, after making his way back to the British camp. The English responded by trying and hanging five of the villagers for murder, a punishment that Sir Reginal Storrs, an acquaintance of Cavafy’s, referred to in his 1945 memoirs, Orientations, as “excessive and medieval.” Cavafy, who was violently opposed to capital punishment (“whenever I have the opportunity I declare this,” he wrote in a note of October 1902), was similarly revolted, although of course his sympathy in this poem has an erotic component. [Σ.Σ.: Notes by Daniel Mendelsohn]